ต่อจากตอนที่แล้วครับ
http://pantip.com/topic/31949569
ช่วงสงกรานต์ ข่าวที่เห็นจนเป็นปกติวิสัยคือขบวนรถที่ลูกหลานชาวอีสานพากันกลับไปเยี่ยมครอบครัว และพักผ่อนที่บ้านเกิด หลังจากกรำงานที่กรุงเทพฯ มาทั้งปี จนถนนมิตรภาพ เส้นทางสายหลักสู่อีสาน รถราเต็มถนน ไม่นับรถโดยสารประจำทางซึ่งเต็มทุกเที่ยวนะครับ
ผมเคยถามน้องๆ ที่ทำงานว่าทำไมไม่เลือกใช้เส้นทางสายอื่นที่รถราเบาบางกว่า แต่ถึงภาคอีสานเหมือนกัน ได้รับคำตอบว่า รู้จักแต่ถนนมิตรภาพนี่แหละ ถึงรถจะหนาแน่น พอถึงนครราชสีมาก็โล่งแล้วล่ะ
เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงสมัยโน้น ที่ถนนมิตรภาพได้ก่อสร้างขึ้น และกลายเป็นขนาดมาตรฐานของทางหลวงที่จะก่อสร้างทั่วประเทศ เลยไปค้นๆ ดูภาพเก่าๆ พบพิธีเปิดถนนสายดังกล่าว ที่ตอนนั้นเชื่อมระหว่าง จ.สระบุรี กับ จ.นครราชสีมา และมีความกว้างเพียงสองเลนเท่านั้น แต่ผิวจราจรราบเรียบ จนร่ำลือว่า เอาแก้วมีน้ำเต็มวางไว้ในรถที่วิ่งอยู่ น้ำไม่มีหกจากแก้วเลยล่ะ
จากข้อมูลใน wikipedia thai กล่าวว่า
ถนนมิตรภาพ (Thanon Mittraphap) หรือ ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2 เป็นทางหลวงที่ได้รับความช่วยเหลือจากรัฐบาลสหรัฐอเมริกาในด้านงบประมาณการก่อสร้าง เทคนิควิชาการในการก่อสร้าง นับเป็นทางหลวงสายแรกที่ก่อสร้างถูกต้องตามแบบมาตรฐานการก่อสร้างทางหลวงทุกขั้นตอน และเป็นทางหลวงสายแรกของประเทศไทยที่มีผิวจราจรลาดยางแบบแอสฟัลติกคอนกรีต (Asphaltic Concrete) คณะรัฐมนตรีอนุมัติให้ตั้งชื่อถนนช่วงสระบุรี - ปากช่อง - นครราชสีมาว่า "ถนนสุดบรรทัด" เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ.2493 ก่อนเปลี่ยนชื่อเป็น ถนนมิตรภาพ เมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2500 เป็นถนนสายหลักที่สามารถเดินทางไปสู่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แยกจากถนนพหลโยธิน กิโลเมตรที่ 106+615 (กิโลเมตรที่ 107+350 เดิม) ที่ทางแยกต่างระดับมิตรภาพ ต.ปากเพรียว อ.เมืองสระบุรี จ.สระบุรี
เดิมถนนมิตรภาพ กำหนดหมายเลขทางหลวงไว้เป็นหมายเลข 21 มาเปลี่ยนเป็นหมายเลข 2 ในภายหลัง ถนนสายนี้ได้เปิดพื้นที่ดงพญาเย็น ทำให้เกิดเมืองใหม่ๆ เช่น ต.กลางดง และ อ.ปากช่อง เดิมเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ริมเส้นทาง ที่เจริญเติบโตอย่างพรวดพราด จนกระทั่งแยกตัวจาก อ.สีคิ้ว และตั้งเป็นอำเภอในที่สุด
ในช่วงนั้น ผู้คนตื่นเต้นกันมากในความราบเรียบของเส้นทาง ยวดยานสามารถใช้ความเร็วอย่างเต็มที่ ทำให้ จ.นครราชสีมา อยู่ใกล้กรุงเทพฯ ยิ่งขึ้น และทางการต้องก่อสร้างถนนช่วงกรุงเทพฯ - สระบุรี เช่นเดียวกับถนนมิตรภาพ ซึ่งเรารู้จักกันทุกวันนี้ ถือถนนวิภาวดีรังสิต และถนนพหลโยธินช่วง รังสิต - สระบุรี ครับ
และทางการได้ก่อสร้างถนนมิตรภาพต่อไปอีกจาก จ.นครราชสีมา จนถึง จ.หนองคาย ทำให้เดินทางไปจนสุดแม่น้ำโขงชายแดนไทย - ราชอาณาจักรลาวในขณะนั้นเพียง 8 ชั่วโมง
ภาพเก่าเล่าความหลัง ชุดที่ 2 (10)
http://pantip.com/topic/31949569
ช่วงสงกรานต์ ข่าวที่เห็นจนเป็นปกติวิสัยคือขบวนรถที่ลูกหลานชาวอีสานพากันกลับไปเยี่ยมครอบครัว และพักผ่อนที่บ้านเกิด หลังจากกรำงานที่กรุงเทพฯ มาทั้งปี จนถนนมิตรภาพ เส้นทางสายหลักสู่อีสาน รถราเต็มถนน ไม่นับรถโดยสารประจำทางซึ่งเต็มทุกเที่ยวนะครับ
ผมเคยถามน้องๆ ที่ทำงานว่าทำไมไม่เลือกใช้เส้นทางสายอื่นที่รถราเบาบางกว่า แต่ถึงภาคอีสานเหมือนกัน ได้รับคำตอบว่า รู้จักแต่ถนนมิตรภาพนี่แหละ ถึงรถจะหนาแน่น พอถึงนครราชสีมาก็โล่งแล้วล่ะ
เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงสมัยโน้น ที่ถนนมิตรภาพได้ก่อสร้างขึ้น และกลายเป็นขนาดมาตรฐานของทางหลวงที่จะก่อสร้างทั่วประเทศ เลยไปค้นๆ ดูภาพเก่าๆ พบพิธีเปิดถนนสายดังกล่าว ที่ตอนนั้นเชื่อมระหว่าง จ.สระบุรี กับ จ.นครราชสีมา และมีความกว้างเพียงสองเลนเท่านั้น แต่ผิวจราจรราบเรียบ จนร่ำลือว่า เอาแก้วมีน้ำเต็มวางไว้ในรถที่วิ่งอยู่ น้ำไม่มีหกจากแก้วเลยล่ะ
จากข้อมูลใน wikipedia thai กล่าวว่า
ถนนมิตรภาพ (Thanon Mittraphap) หรือ ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2 เป็นทางหลวงที่ได้รับความช่วยเหลือจากรัฐบาลสหรัฐอเมริกาในด้านงบประมาณการก่อสร้าง เทคนิควิชาการในการก่อสร้าง นับเป็นทางหลวงสายแรกที่ก่อสร้างถูกต้องตามแบบมาตรฐานการก่อสร้างทางหลวงทุกขั้นตอน และเป็นทางหลวงสายแรกของประเทศไทยที่มีผิวจราจรลาดยางแบบแอสฟัลติกคอนกรีต (Asphaltic Concrete) คณะรัฐมนตรีอนุมัติให้ตั้งชื่อถนนช่วงสระบุรี - ปากช่อง - นครราชสีมาว่า "ถนนสุดบรรทัด" เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ.2493 ก่อนเปลี่ยนชื่อเป็น ถนนมิตรภาพ เมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2500 เป็นถนนสายหลักที่สามารถเดินทางไปสู่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แยกจากถนนพหลโยธิน กิโลเมตรที่ 106+615 (กิโลเมตรที่ 107+350 เดิม) ที่ทางแยกต่างระดับมิตรภาพ ต.ปากเพรียว อ.เมืองสระบุรี จ.สระบุรี
เดิมถนนมิตรภาพ กำหนดหมายเลขทางหลวงไว้เป็นหมายเลข 21 มาเปลี่ยนเป็นหมายเลข 2 ในภายหลัง ถนนสายนี้ได้เปิดพื้นที่ดงพญาเย็น ทำให้เกิดเมืองใหม่ๆ เช่น ต.กลางดง และ อ.ปากช่อง เดิมเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ริมเส้นทาง ที่เจริญเติบโตอย่างพรวดพราด จนกระทั่งแยกตัวจาก อ.สีคิ้ว และตั้งเป็นอำเภอในที่สุด
ในช่วงนั้น ผู้คนตื่นเต้นกันมากในความราบเรียบของเส้นทาง ยวดยานสามารถใช้ความเร็วอย่างเต็มที่ ทำให้ จ.นครราชสีมา อยู่ใกล้กรุงเทพฯ ยิ่งขึ้น และทางการต้องก่อสร้างถนนช่วงกรุงเทพฯ - สระบุรี เช่นเดียวกับถนนมิตรภาพ ซึ่งเรารู้จักกันทุกวันนี้ ถือถนนวิภาวดีรังสิต และถนนพหลโยธินช่วง รังสิต - สระบุรี ครับ
และทางการได้ก่อสร้างถนนมิตรภาพต่อไปอีกจาก จ.นครราชสีมา จนถึง จ.หนองคาย ทำให้เดินทางไปจนสุดแม่น้ำโขงชายแดนไทย - ราชอาณาจักรลาวในขณะนั้นเพียง 8 ชั่วโมง