คำพูดบางคำที่ไม่คิดให้ดี ที่อาจทำลายความรู้สึกอีกคน ..

ระบาย+ถามว่าทำไงต่อดี....เรามีเพื่อนสนิทคนนึง เราได้รับปากว่าจะไปช่วยมันทำงานเกี่ยวกับการทำพานบายศรีที่ต่างจังหวัด ซึ่งเราก็ทำไม่เก่งหรอก ในช่วงระหว่างวันที่การทำงานยังไม่เสร็จ เราก็ทำในหลายๆอย่างที่สามารถช่วยได้ ไม่หลบ ไม่หนี ไม่อู้หรือไปนอนก่อนเวลา ซึ่งตรงนี้ น้องๆที่มาช่วยงานก็เห็นว่าเราทำอะไร ไม่ทำอะไร น้องคนนึ่ง ก็ชมว่า พึ่ห่อโครงโฟมด้วยใบตอง สวยจัง ห่อได้แน่นดี  สวยกว่า ผมทำอีก เราก็ได้แต่ยิ้ม แต่ในใจคิดว่า ในเมื่อช่วยแล้ว ควรจะทำให้ดีที่สุด ทำไปเรื่อยๆ แล้วแต่เพื่อนมันจะบอกว่า ให้เราทำอะไร เรานอนดึก เที่ยงคืนในช่วงที่ทำงาน 2-3 วัน ก็ไม่ได้บ่นอะไร เพราะรู้ตัวว่าทำอะไรไม่ได้มาก ควรจะทำในสิ่งที่ทำได้ให้ดีที่สุด นอกเหนือจากนี้ก็ทำงานอย่างอื่นบ้าง เช่น ช่วยล้างจานให้ ซื้อของให้ จิปาถะ ประเด็นอยู่ที่ เมื่อส่งมอบงานเสร็จ หลวงพี่ ที่เรียกเรามาช่วยงาน  เอาค่าตอบแทนมาให้ ซึ่งเราได้เท่ากะเพื่อน ส่วนคนอื่นๆ เราไม่รู้ว่าได้เ่ท่าไหร่ แต่คิดว่า คงน้อยกว่าเรา เพื่อนพูดขึ้นต่อหน้าน้องๆ คนอื่นๆ 2-3 คน ว่า "ทำงานได้ไม่เท่ามัน แต่ได้เงินเท่ากัน ดีจังเลยนะ คราวหลัง มาอีกหล่ะกัน ครั้งหน้ามาทำเองเลยนะ...ได้เงินเยอะนี่ เลี้ยงบ้างสิ.." เราเงียบและอึ้ง "เห็นมั๊ย พอได้เงินแล้วก็เป็นแบบนี้" คือ เรานับเงินในกระเป๋าอยู่ว่า จะออกได้เท่าไหร่ แต่ก้ไม่ได้พูดอะไร..จากนั้น เราจึงล้มตัวลงนอน เพราะเสียความรู้สึกมาก  ต่อมา มันไม่คุยกะเรา ไม่ชวนเราไปกินข้าวเย็นด้วยด้วยกัน ชวนแต่น้องและแฟนที่มาด้วยไป น้องคนนั้นก็มาชวนเรา เราก็บอกว่า ไปกินเถอะ ก่อนหน้านั้น เรานั่งล้างจานอยู่ รุ่งเช้ามันก็ยังไม่คุยกะเรา เราก็งง เออ กรูผิดเหรอ บรรยากาศโครตอึดอัด ..เฮ้อ เราก็อุตส่าห์เสียสละเวลามา มาอดหลับ อดนอน ซื้อของให้ออกเงินให้ก่อน ก็ทำ จนกรูเงินจะใช้ยังไม่พอ ... ถ้าไม่อยากให้ได้เงินเท่ากัน ชวนมาทำไม..มาทำเองสิ..ไม่ได้ คิดจะมาแย่งเงินซะหน่อย
...ป.ล.ตกเที่ยง เราขึ้นรถกลับขอนแก่นเลย แล้ว เขียนโน็ตวางไว้ที่ที่นอนของมัน...ระหว่างนั้น มือถือ แบตหมด มาถึงห้องจึงได้ชาร์จ เพื่อน โทรมาถาม กลับก่อนทำไม โห รู้บ้างหรือป่าว ว่าทำอะไร พุดอะไรไป ใครได้ยิน เขาก็ใจถอดหมดแหละ...เราตอบกลับไปว่า ทำไม...ขอเวลาหน่อย..เดี๋ยวจะลงไปใหม่ เพื่อนมันก็ไม่ว่าอะไร แต่ฝากซื้ออุปกรณ์มาด้วย...เหนื่อยนะ...