สวัสดีครับตอนนี้ผมอายุ 18 ปี ผมอยู่ในบ้านแล้วไม่มีความสุขเลยเป็นมาหลายปีแล้ว ครอบครัวผมค่อนข้างมีฐานะครับบ้านผมมีลูก 2 คนคือ ผมกับพี่ชาย แต่ผมไม่ค่อยถูกกับแม่และพี่ชายผมกับพี่ชายผมไม่ถูกกันตั้งเเต่เด็กแล้วครับผมกับพี่ห่างกัน 5 ปี จำได้ว่าเจอหน้ากันที่ไรก็ทะเลาะกันตลอดเค้าไม่ค่อยชอบผม เรียกว่าเกลียดก็ได้ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เค้าเป็นคนที่เอาเเต่ใจครับ อยากได้ไรก็ต้องได้เพราะพ่อแม่เคยให้ได้ตลอด บางทีเค้าอยากได้อะไรกระทันหันเค้าก็ชอบขโมยเงินผม หรือบางทีก็ขโมยโทรศัพท์ของผมไปขาย ผมโดนไปหลายเครื่องเเล้วครับ พ่อแม่ให้เค้าครบทุกอย่างมีมากกว่าผมทุกอย่างแต่เค้าไม่เคยรักษาของเลยเดี๋ยวพังเดี๋ยวขายมาเอาของผมใช้ตลอด ผมไม่ให้เค้าก็อาละวาดแล้วก็ไปขอพ่อแม่ซื้อใหม่อีก ผมสงสารพ่อเเม่ผมเลยต้องให้ไป เค้าอยู่บ้านไม่ทำอะไรเลย ผมทำให้พ่อกับแม่ก็เยอะเเล้วต้องคอยตามเก็บตามเช็ดเค้าอีกก็เหนื่อยครับ ผมไม่ทำก็ไม่ได้โดนแม่ด่า บางทีผมหุงข้าว ทำอาหารไว้เค้ากลับมาก็กินหมดผมไม่รู้ว่าเค้ากินหมดแล้ว ผมทำงานอื่นอยู่ พอเเม่เห็นว่าข้าวหมด กับข้าวหมดไม่มีคนล้างคนเก็บ เค้าก็ขึ้นมาด่าผมครับผมอธิบายแม่ก็ไม่ฟังผมเลย 2-3ปีที่ผ่านมาพี่ผมเข้ามหาลัยผมก็สบายหน่อยเพราะทำงานให้เเค่พ่อกับแม่ผมก็เต็มใจนะเพราะพ่อแม่รับราชการเวลาไม่ค่อยมี แต่พอพี่ผมไปแล้วก็มีแม่อีกคน แม่ผมเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายครับเค้าเป็นคนค่อนข้างมองโลกในแง่ร้ายใครๆก็ไม่ดีไปหมด เวลาเค้าไม่พอใจก็จะกระเเทกประตูกระเเทกของเสียงดังผมเจอหน้าเค้าไม่ได้เลยเค้าด่าตลอดไม่ด่าก็ใช้งานผมเจอหน้าเค้าผมไม่เคยได้คำพูดดีๆ หรือพูดเรื่องอื่นเลยเจอหน้าผมก็จะมีคำพูดว่า ทำไม...? บางทีก็ เดี๋ยวไปทำ...ด้วยนะ! แบบน้ำเสียดุๆแข็งๆ ผมสงสัยทำไมไม่เคยได้คำพูดแบบแม่-ลูกเหมือนบ้านอื่นเลย แล้วยิ่งระเเวกบ้านผมเค้ารับราชการกัน มีฐานะกัน ลูกเค้าก็จะเรียนหมอ วิศวะ ทำให้ผมถูกเปรียบเทียบ พูดจาดูถูกต่างๆนาๆ ผมอยากเรียนนิเทศครับพอเเม่รู้ผมก็โดนด่ามาตลอด เค้าพยายามขัดขวางโดยการให้ผมเข้าแผนวิทย์ แต่ผมไม่มีหัวด้านนี้ ผมเรียนพิเศษก็เเล้ว อ่านก็แล้ว ผมก็เกรดไม่ดีเลย ทำให้แม่ยิ่งไม่ชอบผมเข้าไปอีก ผมไม่ได้ดั่งใจเค้าก็เข้าใจนะครับ แต่ผมก็ยอมเค้ามาตลอดเรื่องเรียนผมขอตามใจผมบ้างไม่ได้หรอ? ตอนนี้บ้านผมการเงินไม่สะดวกเท่าไหร่เเต่ไม่ขัดสนนะครับแค่ไม่สะดวกแบบเมื่อก่อนเพราะอย่างที่บอกไปพี่ผมเค้าใช้เงินเปลืองครับยิ่งตอนนี้เรียนมหาลัยยิ่งหนักขึ้นไหนจะต้องลงทะเบียนเรียนใหม่เพราะไม่ผ่านอีก ไหนจะรถ กล้อง เครื่องดนตรี พ่อแม่ให้เค้าหมดครับทุ่มให้หมดเพื่อให้เค้ายอมตั้งใจเรียนแต่เค้าไม่สนใจเรียนเลย ไม่จบสักทีเอาเเต่เที่ยวไปวันๆ ผมก็เข้าใจพ่อแม่ครับว่าเงินหมดเงินกับพี่เยอะ ผมก็เลยไม่ซื้ออะไรเลยเอาเเค่กินได้อยู่ได้พอ สงสารเค้าครับ ผมอยากทำงานหาตังใช้เองแต่แม่ไม่ปล่อยเลยมองโลกในเเง่ร้ายตลอดทุกคนที่เข้ามาในชีวิต คือคนไม่ดีหลอกลวงหมด ยิ่งไม่กี่เดือนที่ผ่านมาผมเข้าสังคมได้ไปเที่ยวได้มากขึ้น ก็มีคนมาชวนผมไปเดินแบบถ่ายโฆษณาหลายคน ผมดูแล้ว้ช็คประวัติแล้วก็ไว้ใจได้แล้วผมก็ชอบด้านนี้ด้วย อีกอย่างอยากหาเงินเองด้วยก็เลยได้เเต่บอกพ่อพ่อผมใจดีมากครับไม่ว่าเลยให้ลองทำพูดดีๆด้วยเหตุผล พูดจาอ่อนโยนมาก แต่พอเเม่รู้เค้ารั้งผม ขัดขวางสุดๆเลยครับเค้ามองโลกในแง่ร้ายตลอดเลย ผมอธิบายแล้วให้ดูผลงานของโมเดลลิ่งเเล้วหาหลักฐานมาให้เค้าเชื่อ เค้าไม่เชื่อเลยไว่ไว้ใจใครเลย ขนาดผมคบเพื่อนผู้ชายเค้าก็หาว่าผมจะเที่ยวกินเหล้าหนักไปกว่านั้นผมมีเพื่อนสนิทไปไหนกับมันตลอดเค้าหาว่าผมเป็นเกย์อีก พอมีเพื่อนผู้หญิงเค้าก็หาว่าผมจะเป็นกระเทยห้ามคบ แต่ผมก็ต้องดื้อบ้างก็คบไปไม่ฟังเค้าไม่งั้นผมไม่มีใครคบแน่ ผมเครียดครับผมอยู่บ้านแล้วไม่ได้คุยแบบพ่อแม่ลูกแบบบ้านอื่นเลย ตอนนี้ปิดเทอมผมตื่นมากำลังกินข้าวอยู่พ่อกับแม่ไปทำงานแล้วแม่ยังโทรมาด่าผมเลยครับ กลับบ้านมาก็ด่าผมทำเสียงดุใส่ ทำอะไรก็ไม่ได้ กินข้าวก็ด่า ล้างจานก็ด่า ตากผ้าก็ด่า เติมน้ำก็ด่า ตอนนี้ผมหาสัตว์น่ารักๆมาเลี้ยงเผื่อเค้าจะใจเย็นอารมดีขึ้นบ้างแต่ไม่เลยดีขึ้นนิดเดียวแถวบ่นเพิ่มอีกเรื่อง พี่ผมปิดเทอมแล้วมาอยู่บ้านอีก หนักเลยครับ ผมตามเก็บไม่ทัน ของใช้ผมก็เอาไปพังหมด ตอนนี้ผมโดนหนักเลยครับทั้งต้องทำงานเพิ่มทั้งโดนด่า ผมควรทำไงดีครับผมอยากให้แม่พูดดีๆกับผมเหมือนพ่อ อยากให้พี่ทำงานเป็น รู้จักใช้เงินเป็น รักษาของ ช่วยงานบ้าง ผมเหนื่อยมากครับ เครียด ผมต้องสอบเข้ามหาลัย ผมอ่านหนังสือไม่ได้เลยเค้าอารมเสียตลอดมายืนด่าหน้าห้อง กระแทกของเสียงดังไม่มีสมาธิเลย ผมต้องทำไงถึงจะอยูเเล้วมีความสุข? ทำไงให้แม่อารมณ์ดี แล้วพอใจผมบ้าง?
อยู่บ้านไม่มีความสุขเลย ผมควรทำอย่างไรครับ