บังเอิญเปิดผ่านไปเจอ เรื่องเล่าเสาร์-อาทิตย์ เห็นข่าวลูกชายคนเล็กวางแผนกับเพื่อนชาย จ้างมือปืนมาสังหารพี่ชายและพ่อแม่บังเกิดเกล้าโดยเจตนา ผมแค่คิดยังไม่เคยเลยมากสุดแค่คิดจะหนีออกจากบ้านแต่ยังไม่เคยทำเลยทำได้แค่ไม่ยอมคุยหลบหน้าเก็บตัว รอโอกาสเหมาะๆมาขอโทษแต่ไม่มีทางกับการมาวางแผนคิดทำร้าย ฆ่าโดยจ้างผู้อื่นหรือลงมือด้วยตัวเอง ยกเว้นลูกคนนั้นสติไม่สมประกอบหรือใช้สารเสพติดจนเสียสติ การเลี้ยงดูของพ่อแม่ก็มีส่วน ทั้งพ่อแม่และลูกต้องเอื้อกันและกัน ทำอย่างไรให้ลูกกล้าที่จะปรึกษาพยายามทำตัวให้เหมือนเพื่อน พ่อเเม่คิดเสมอว่าจะดีจะชั่วก็ลูกเรา ท่านดุท่านตีท่านว่าเพราะอยากให้เราได้ดี เด็กสมัยนี้มีปัญหาอะไรก็จะเข้าหาบุคคลอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่ โดยเดินผ่านครอบครัวไม่เคยคิดจะปรึกษากลัวโดนต่อว่า แต่คุณคิดผิด ครอบครัวนี่แหละยารักษาโรคที่ดีที่สุดยามเราเจ็บป่วย คนอื่นเวลาเราทะเลาะมีปัญหาหรือเราทำผิดก็ไม่มีใครช่วยเหลือเราหรอก แต่ครอบครัวพ่อแม่ยามใดที่เราเจ็บท่านก็เจ็บ เราทุกข์ท่านทุกข์ เราสุขท่านก็ยิ้มตาม ดังนั้นอยากให้เด็กวัยรุ่นสมัยนี้เวลาทำอะไรจงระลึกนึกถึงพ่อแม่ไว้ก่อน คนอื่นก็คือคนอื่นอยู่วันยันค่ำ รักพ่อแม่มากๆกันไว้นะครับ ปล.ขอแสดงความเสียใจกับผู้เสียชีวิตด้วยนะครับ...
ขอประนาฌ ลูกที่ฆ่าบุพการี