คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 11
เราเห็นภาพ จขกท.เองเป็นฝ่ายที่เหนื่อยกว่าในความสัมพันธ์นี้ มากๆ
เพราะต้องคอยไล่ตาม เหมือนๆจะพยายามอธิบาย พยายามรั้ง พยายามที่จะคุยกะเค้า
แต่ทีนี้อีกฝ่ายเล่นปิดช่องทางสื่อสาร เป็นไปได้ว่าเค้าอยากถอย ด้วยสาเหตุที่ว่า
1. เค้าเปลี่ยนไป (เป็นคนละคนกับอดีตในความทรงจำจขกท.)
2. เจอจขกท.ตามตื้อเข้าเลยเหมือนโดนล้ำเส้นพื้นที่ปลอดภัยเข้าไปอีก
แล้วก็ ความทุ่มเทที่มีให้มักจะมาพร้อมกับความคาดหวัง
คือ บางทีคาดหวังมากบ้าง เช่น เค้าจะตอบแทนกลับมา เค้าจะเข้าใจ ฯลฯ
บางทีคาดหวังน้อยบ้าง เช่น เค้าแสดงอาการอะไรตอบรับซักนิด รับโทรศัพท์ พูดคุยก็ยังดี
ซึ่งพอเค้าหายเข้ากลีบเมฆไป มันเป็นความผิดหวังที่ไม่ใช่น้อยๆอ่ะ
เพราะแม้แต่จะคุยก็ยังคุยไม่ได้ เลยเจ็บแบบโดนพายุถล่มเป็นสัปดาห์
เท่าที่อ่านมา สิ่งที่ จขกท.รู้สึกได้ ว่าเค้าห่างออกไป fade ออกไป
ไม่ผิดแน่ๆ ไม่ได้คิดไปเอง (ความเงียบเป็นการสื่อสารอย่างหนึ่ง)
"ทำไงดีครับ ตอนนี้ผมทำใจไม่ได้เลย ลืมไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอะไร ก็นึกถึงเค้าเสมอ แม้แต่ของกิน ของใช้ สิ่งของทั้งหมดที่เค้าเคยพูด ที่เค้าเคยบอกว่าชอบ เวลาผมเห็นหรือซื้อหรือกินก็นึกถึงเค้า ผมลืมเค้าไม่ได้จริงๆ หรือแม้กระทั่งผมนึกถึงเวลาที่ผมจะตัดใจ มันก็จะมีเรื่องราวดีๆที่ผมกับเค้าเคยมีให้กัน มากระทบสมองผม ทำให้ผมยิ่งเสียใจ และคิดถึงเค้ามากไปอีก ผมอึดอัดมาก เสียใจมาก ไม่เคยรักใครเท่านี้เลย"
เรื่องของการลืมนะครับ คืออย่างนี้นะ
ถ้าเราเร่งรัด อยากลืมเร็วๆ หรือเอาพลังงานมาขบคิดว่าทำไงถึงจะลืม มันจะยิ่งไม่ลืม
มันจะเหมือนเติมเชื้อไฟเข้าไปอีก ความทุกข์กองนี้มันจะยิ่งยืดเยื้อ
ทางที่ดีเอาพลังงานไปลงกับอย่างอื่น แทนพลังงานเดิมที่เรามักจะใช้ทุ่มเทไปกับการตามไขว่คว้า ตามยื้อ ฯลฯ
(พอมีคนก้าวออกจากชีวิตเราไป แน่นอนว่าใจมันจะเรียกหาคนเดิมอยู่บ่อยๆตามความเคยชินของเราอ่ะคับ)
หรือจะให้เข้าใจง่ายๆคือ หากิจกรรมอย่างอื่นทำ แบบที่ คห.อื่นๆแนะนำมาอ่าครับ
ถ้าเป็นสิ่งที่ จขกท.ชอบทำด้วยก็จะยิ่งดี เราจะให้โฟกัสกับมันได้ง่ายขึ้น
ตัวอย่างก็เช่น ดูแลสุขภาพตัวเองมากขึ้น ออกกำลังกาย เข้าฟิตเนส เดินป่า เล่นดนตรี ฝึกทักษะวิชาใหม่ๆ
ใช้เวลากับเพื่อนๆมากขึ้น ไปทำบุญทำทาน ศึกษาธรรมะให้จิตใจแจ่มใสขึ้น ฯลฯ
อย่างมีช่วงนึงผมอกหัก หันมาเล่นเกม (ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผมชอบ)
ช่วงแรกๆก็มีนึกถึงเรื่องเก่าๆบ้าง ก็ช่างมัน เจ็บใจบ้างอะไรบ้าง แต่ในที่สุดก็ทำใจได้นะ
สำคัญคือพยายามอย่าทอดทิ้งตัวเอง อย่าปล่อยตัวเองว่างช่วงนี้ เพราะจะฟุ้งซ่านง่ายมาก
พอเอาพลังงานไปลงกับสิ่งอื่นมากขึ้นจนถึงจุดๆนึง
เราจะวางได้ คือไม่มานึกแล้วว่าต้องลืมหรือไม่ลืม จะลืมหรือไม่ลืมก็ได้ ช่างมัน
ส่วนเรื่องความทรงจำดีๆ ก็ไม่ต้องตั้งใจลืมหรือจำ
ปล่อยให้มันอยู่ในความทรงจำไปแบบนั้นแหละ
แม้ว่าท้ายที่สุดจะไม่ได้ร่วมทางกันไปก็ตาม อย่างน้อยยังมีสิ่งดีๆที่เติมชีวิตให้กันช่วงนึง ถูกมั๊ย?
เราเสนอว่าช่วงนี้ควรงดการติดต่อสื่อสารอะไรกลับไปหาเค้า
แม้ว่า จขกท. จะเป็นห่วง/สงสัย/อยากคุยด้วยใจจะขาดก็ตาม แต่เวลามันไม่ใช่
ดูเหมือนเค้าจะตั้ง guard สูง เกรงว่าจะทำให้สถานการณ์บานปลายมากขึ้น จังหวะนี้ไม่น่าจะโอเคนะ
สิ่งที่ค้างคาใจ อะไรที่อยากจะบอก ไว้ไปบอกทีหลังได้
บรรยากาศมาคุน่าจะน้อยกว่าช่วงนี้นะ
สิ่งที่ควรทำก่อนคือ ดูแลตัวเอง หากิจกรรมทำ
ช่วงนี้ความทรงจำเก่าๆทั้งดีและไม่ดีจะย้อนกลับมาเล่นงานบ่อยหน่อย แม้เราจะไม่ได้ตั้งใจนึกถึงก็ตาม
ความคิดที่ไหลเข้ามาเป็นผลจากความเคยชินเดิมๆที่เราคิด พูด ทำ อะไรที่เกี่ยวกับเค้า
และสิ่งที่อาจตามมาด้วยก็คือความรู้สึกแย่ต่อตัวเอง เช่น
"ทำไมกรูไม่ลืมซะที/ทำไมกรูพยายามหาอะไรทำแล้วยังนึกถึงอยู่/เมื่อไหร่กรูจะลืม"
ตรงนี้รู้ให้ทันใจตัวเองละกันครับ
(โดยส่วนตัวไม่อยากให้ไปรู้สึกผิดที่ยังลืมไม่ได้ เพราะเป็นธรรมดาของความเคยชินเดิมๆ ^^)
เมื่อเราเริ่มทำกิจกรรมที่เราสนใจ เริ่มเอาพลังงานไปลงกับอย่างอื่นมากขึ้น ชีวิตเราจะค่อยๆเปลี่ยนไป
ความคิดเหล่านี้จะไหลเข้ามาน้อยลงไปเรื่อยๆเองครับ อัตโนมัติ
เป็นกำลังใจให้เน้อ You will survive.
เพราะต้องคอยไล่ตาม เหมือนๆจะพยายามอธิบาย พยายามรั้ง พยายามที่จะคุยกะเค้า
แต่ทีนี้อีกฝ่ายเล่นปิดช่องทางสื่อสาร เป็นไปได้ว่าเค้าอยากถอย ด้วยสาเหตุที่ว่า
1. เค้าเปลี่ยนไป (เป็นคนละคนกับอดีตในความทรงจำจขกท.)
2. เจอจขกท.ตามตื้อเข้าเลยเหมือนโดนล้ำเส้นพื้นที่ปลอดภัยเข้าไปอีก
แล้วก็ ความทุ่มเทที่มีให้มักจะมาพร้อมกับความคาดหวัง
คือ บางทีคาดหวังมากบ้าง เช่น เค้าจะตอบแทนกลับมา เค้าจะเข้าใจ ฯลฯ
บางทีคาดหวังน้อยบ้าง เช่น เค้าแสดงอาการอะไรตอบรับซักนิด รับโทรศัพท์ พูดคุยก็ยังดี
ซึ่งพอเค้าหายเข้ากลีบเมฆไป มันเป็นความผิดหวังที่ไม่ใช่น้อยๆอ่ะ
เพราะแม้แต่จะคุยก็ยังคุยไม่ได้ เลยเจ็บแบบโดนพายุถล่มเป็นสัปดาห์
เท่าที่อ่านมา สิ่งที่ จขกท.รู้สึกได้ ว่าเค้าห่างออกไป fade ออกไป
ไม่ผิดแน่ๆ ไม่ได้คิดไปเอง (ความเงียบเป็นการสื่อสารอย่างหนึ่ง)
"ทำไงดีครับ ตอนนี้ผมทำใจไม่ได้เลย ลืมไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอะไร ก็นึกถึงเค้าเสมอ แม้แต่ของกิน ของใช้ สิ่งของทั้งหมดที่เค้าเคยพูด ที่เค้าเคยบอกว่าชอบ เวลาผมเห็นหรือซื้อหรือกินก็นึกถึงเค้า ผมลืมเค้าไม่ได้จริงๆ หรือแม้กระทั่งผมนึกถึงเวลาที่ผมจะตัดใจ มันก็จะมีเรื่องราวดีๆที่ผมกับเค้าเคยมีให้กัน มากระทบสมองผม ทำให้ผมยิ่งเสียใจ และคิดถึงเค้ามากไปอีก ผมอึดอัดมาก เสียใจมาก ไม่เคยรักใครเท่านี้เลย"
เรื่องของการลืมนะครับ คืออย่างนี้นะ
ถ้าเราเร่งรัด อยากลืมเร็วๆ หรือเอาพลังงานมาขบคิดว่าทำไงถึงจะลืม มันจะยิ่งไม่ลืม
มันจะเหมือนเติมเชื้อไฟเข้าไปอีก ความทุกข์กองนี้มันจะยิ่งยืดเยื้อ
ทางที่ดีเอาพลังงานไปลงกับอย่างอื่น แทนพลังงานเดิมที่เรามักจะใช้ทุ่มเทไปกับการตามไขว่คว้า ตามยื้อ ฯลฯ
(พอมีคนก้าวออกจากชีวิตเราไป แน่นอนว่าใจมันจะเรียกหาคนเดิมอยู่บ่อยๆตามความเคยชินของเราอ่ะคับ)
หรือจะให้เข้าใจง่ายๆคือ หากิจกรรมอย่างอื่นทำ แบบที่ คห.อื่นๆแนะนำมาอ่าครับ
ถ้าเป็นสิ่งที่ จขกท.ชอบทำด้วยก็จะยิ่งดี เราจะให้โฟกัสกับมันได้ง่ายขึ้น
ตัวอย่างก็เช่น ดูแลสุขภาพตัวเองมากขึ้น ออกกำลังกาย เข้าฟิตเนส เดินป่า เล่นดนตรี ฝึกทักษะวิชาใหม่ๆ
ใช้เวลากับเพื่อนๆมากขึ้น ไปทำบุญทำทาน ศึกษาธรรมะให้จิตใจแจ่มใสขึ้น ฯลฯ
อย่างมีช่วงนึงผมอกหัก หันมาเล่นเกม (ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผมชอบ)
ช่วงแรกๆก็มีนึกถึงเรื่องเก่าๆบ้าง ก็ช่างมัน เจ็บใจบ้างอะไรบ้าง แต่ในที่สุดก็ทำใจได้นะ
สำคัญคือพยายามอย่าทอดทิ้งตัวเอง อย่าปล่อยตัวเองว่างช่วงนี้ เพราะจะฟุ้งซ่านง่ายมาก
พอเอาพลังงานไปลงกับสิ่งอื่นมากขึ้นจนถึงจุดๆนึง
เราจะวางได้ คือไม่มานึกแล้วว่าต้องลืมหรือไม่ลืม จะลืมหรือไม่ลืมก็ได้ ช่างมัน
ส่วนเรื่องความทรงจำดีๆ ก็ไม่ต้องตั้งใจลืมหรือจำ
ปล่อยให้มันอยู่ในความทรงจำไปแบบนั้นแหละ
แม้ว่าท้ายที่สุดจะไม่ได้ร่วมทางกันไปก็ตาม อย่างน้อยยังมีสิ่งดีๆที่เติมชีวิตให้กันช่วงนึง ถูกมั๊ย?
เราเสนอว่าช่วงนี้ควรงดการติดต่อสื่อสารอะไรกลับไปหาเค้า
แม้ว่า จขกท. จะเป็นห่วง/สงสัย/อยากคุยด้วยใจจะขาดก็ตาม แต่เวลามันไม่ใช่
ดูเหมือนเค้าจะตั้ง guard สูง เกรงว่าจะทำให้สถานการณ์บานปลายมากขึ้น จังหวะนี้ไม่น่าจะโอเคนะ
สิ่งที่ค้างคาใจ อะไรที่อยากจะบอก ไว้ไปบอกทีหลังได้
บรรยากาศมาคุน่าจะน้อยกว่าช่วงนี้นะ
สิ่งที่ควรทำก่อนคือ ดูแลตัวเอง หากิจกรรมทำ
ช่วงนี้ความทรงจำเก่าๆทั้งดีและไม่ดีจะย้อนกลับมาเล่นงานบ่อยหน่อย แม้เราจะไม่ได้ตั้งใจนึกถึงก็ตาม
ความคิดที่ไหลเข้ามาเป็นผลจากความเคยชินเดิมๆที่เราคิด พูด ทำ อะไรที่เกี่ยวกับเค้า
และสิ่งที่อาจตามมาด้วยก็คือความรู้สึกแย่ต่อตัวเอง เช่น
"ทำไมกรูไม่ลืมซะที/ทำไมกรูพยายามหาอะไรทำแล้วยังนึกถึงอยู่/เมื่อไหร่กรูจะลืม"
ตรงนี้รู้ให้ทันใจตัวเองละกันครับ
(โดยส่วนตัวไม่อยากให้ไปรู้สึกผิดที่ยังลืมไม่ได้ เพราะเป็นธรรมดาของความเคยชินเดิมๆ ^^)
เมื่อเราเริ่มทำกิจกรรมที่เราสนใจ เริ่มเอาพลังงานไปลงกับอย่างอื่นมากขึ้น ชีวิตเราจะค่อยๆเปลี่ยนไป
ความคิดเหล่านี้จะไหลเข้ามาน้อยลงไปเรื่อยๆเองครับ อัตโนมัติ
เป็นกำลังใจให้เน้อ You will survive.
แสดงความคิดเห็น
อกหักครับ T__________T
ผมคบกับเค้ามาได้ประมาณ9เดือนครับ ก่อนหน้านี้รู้จักก้นมาประมาณ3ปีแล้วครับ ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เค้าเป็นคนไม่ค่อยว่าง แต่ผมก็รอเค้าทุกครั้ง มีแอบน้อยใจบ้างเป็นธรรมดา ผมรักและเป็นห่วงเค้ามาก ทุกเรื่องเลย จนมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เค้าไปเที่ยวบางแานกับเพื่อนๆของเค้า แล้วกลับมากทม.ผมโทรไปหาเค้า เค้าบอกผมว่าเค้าอยู่รพ.เฝ้าเพื่อน พอดีเพื่อนโดนรถชนครับ ผมก้ยิ่งเป็นห่วงเพราะเค้าไปเที่ยวกับเพื่อน ผมเลยบอกว่าเป็นอะไรรึเปล่าเค้าบอกไม่เป็นอะไร เพื่อนอีกคน ไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ผมก็ส่งข้อความไปประมาณว่าดูแลตัวเองดีๆไรงี้ตามประสาคนเป็นห่วงน่ะครับ พออีกวันผมโทรไปหาเค้า เค้ารับสายแล้วบอกว่าอยู่บนรถเมย์ ผมกฌโอเควางสายกันไป ผมก็โทรไปอีกด้วยความเป็นห่วงเค้า กลัวจะเกิดอุบัติเหตุอยากให้เค้าถึงบ้านเร็วๆ ผมก็โทรไปอีก เค้าก็บอกอยู่บนรถ ผมถามว่ายังไม่ถึงบ้านอีกหรอ เค้าตอบผมว่ามีอะไรหรอ(น้ำเสียงเค้าเหมือนไม่พอใจ) แล้วเค้าก็วางสายผมเลย ผมมีเรื่องจะพูดต่อ ผมเสียใจ รู้สึกน้อยใจขึ้นมาว่าทำไม โทรไปเพราะความเป็นห่วง ทำไมเค้าถึงตัดสายผมแบบนี้ มาอีกวันผมเลยไม่โทรหา แต่ผมส่งข้อความไปประมาณว่าเสียใจ ไม่ชอบนะ ที่ทำเมื่อวาน อยากให้เค้ารู้ ผมรอคอยเค้าหวังว่าเค้าจะโทรกลับมาบ้าง5วันเค้าก็ไม่โทรมาหา ผมก็ยิ่งเสียใจ ตอนนี้ผมคิดไปเองเยอะแยะแล้ว ผมโทรไปหาเค้าก็ไม่รับ ผมเลยส่งข้อความไปเพื่อระบายความในใจของผมให้เค้าฟัง แต่เค้าก็ไม่โทรกลับมาผมเลยตัดสินใจส่งข้อความยาวๆไปประมาณว่าขอโทษด้วยระบายความในใจแล้วก็รู้เลยว่าที่เค้าเงียบไปเพราะไม่ชอบผมแล้วรู้ตัวเลยว่าโดนหักอก ตอนนั้นผมคิดว่าเค้าน่าจะเลิกกับผมแล้วเพราะเค้าไม่สนใจผมเลย จนมาถึงวันนี้ผมคิดถึงเค้ามาก มันอึดอัดมากอยากจะคุยกันให้รู้เรื่อง อยากจะระบาย และบอกลาถ้าเค้าไม่รักผมจริงๆ แต่ในใจคิดถึงเสมอ รักเสมอ แต่ถ้าเค้าไม่รักก็คงต้องเป็นฝ่ายไปเอง ผมเลยตัดสินใจนั่งมองมือถือเป็นชั่วโมงโทรหาเค้า เค้าไม่รับสายผมTT ก่อนหน้านี้ผมรู้สึกได้ว่าเค้าเปลี่ยนไปตั้งแต่หลังปีใหม่ เค้าเริ่มทำตัวห่างๆออกจากผม โทรไปก็ไม่ว่างตลอด มีข้ออ้างเสมอ ทำไงดีครับ ตอนนี้ผมทำใจไม่ได้เลย ลืมไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอะไร ก็นึกถึงเค้าเสมอ แม้แต่ของกิน ของใช้ สิ่งของทั้งหมดที่เค้าเคยพูด ที่เค้าเคยบอกว่าชอบ เวลาผมเห็นหรือซื้อหรือกินก็นึกถึงเค้า ผมลืมเค้าไม่ได้จริงๆ หรือแม้กระทั่งผมนึกถึงเวลาที่ผมจะตัดใจ มันก็จะมีเรื่องราวดีๆที่ผมกับเค้าเคยมีให้กัน มากระทบสมองผม ทำให้ผมยิ่งเสียใจ และคิดถึงเค้ามากไปอีก ผมอึดอัดมาก เสียใจมาก ไม่เคยรักใครเท่านี้เลย