ผมไม่ได้ยืนยันตัวตน จึงตั้งกระทู้แบบสนทนาไม่ได้นะครับ ต้องขอโทษจริงๆที่ตั้งผิดหมวด
แต่อยากร่วมแชร์อะไรเกรียนๆเลยขอตั้งซักหน่อย
เนื่องจากคลิป Bkk 1st time แชร์เต็มfacebook
กระแสความฮาของการล้อชื่อพ่อชื่อแม่กำลังมาแรงนะครับ
จึงอยากร่วมแชร์ประสบการณ์ รำลึกความหลัง โชว์ความแก่และเกรียนซักหน่อย
เรื่องแรกเกิดขึ้นตอน ม.ต้น ครับ เป็นช่วงที่การล้อชื่อพ่อแม่ฮ็อตฮิตติดลมบนกันทั้งชั้นเลยนะครับ
บางคนโดนหนักจนเรียกชื่อพ่อแม่ทันแทนชื่อจริงๆของมันเลยก็มี
แต่เหยื่อรายนี้โดนล้อชื่อป้าครับ ป้าชื่อว่า"แฉล้ม" และแน่นอนเราก็เรียกไอ้หมอนี่ว่า "แฉล้ม" บางทีเรียกสั้นๆว่า "ไอ้แล่ม"
มีคืนนึงต้องโทรไปคุยกับมันเรื่องการนัดทำรายงาน จึงต้องโทรไปที่บ้านมัน
พอมีคนรับปุ๊บ ด้วยความเป็นสุภาพชนที่โรงเรียนสอนมา จึงพูดไปว่า "สวัสดีครับ ขอคุยกับแฉล้มครับ"
ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง "พูดอยู่จ้ะ"
ได้ยินดังนั้นผมวางหูโครม!!เลยครับ หัวใจเต้นแรงเหมือนดูหนังผีมา
สุดท้ายเพื่อนคนนั้นเลยไม่มีใครบอกเรื่องทำรายงานครับ ได้คะแนนฟรี ไม่ต้องเหนื่อย
เรื่องที่สองเกิดขึ้นตอนเรียนที่มหาลัยครับ
ด้วยความโชคดีโชคซีบวกจึงได้ไปเรียนกับพ่อของเพื่อนสมัยโรงเรียน
เราเรียกเพื่อนคนนั่นว่า"เปรื่อง" เพราะพ่อชื่อ"เปรื่องบุญ"
แหมะ...จริงๆก็ไม่ได้สนิทอะไรกันอ่ะนะครับ แต่อยากจะเชลียอาจารย์ซะหน่อย
จึงเข้าไปในแนะนำตัว "สวัสดีครับอาจารย์ ผมเพื่อนเปรื่องครับ"
อาจารย์งงๆมึนๆคิดได้ยินไม่ขัดมั้งถามตอบมาว่า"อะไรนะ?"
ทุกวันนี้ยังครุ่นคิดอยู่เลยครับว่า อาจารย์แกพูดงี้แกได้ยินหรือไม่ได้ยินกันแน่ แต่ดูจากเกรดแล้วคิดว่าได้ยินชัวร์ๆ T^T
อาจารย์คงงงว่ากูเป็นเพื่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ - -"
เรื่องสุดท้ายเกิดขึ้นตอนผมเรียน ป.โท ครับ
ถึงจะแก่ปานนั้นแล้วก็ยังไม่เลิกติดนิสัยล้อชื่อพ่อแม่ครับ เป็นเพราะว่ามันติดมาจริงๆครับ เพื่อนบางคนเราจำชื่อจริงๆมันไม่ได้ด้วยซ้ำ
ผมเรียน ป.โท อยู่ที่มหาลัยเดิมนั่นแหละครับ และโรงเรียนสมัยมัธยมผมก็ตั้งอยู่ในมหาลัยด้วย
เย็นวันนึงผมอยากออกกำลังกาย เลยวิ่งจ๊อกกิ้งรอบมหาลัยและโรงเรียนผมก็เป็นทางผ่านด้วยครับ
และระหว่างที่วิ่งผ่านโรงเรียน ด้วยคาวมบังเอิญก็เจอเพื่อนผมคนนึงมาเยี่ยมโรงเรียนพอดี
พอมันออกมาจากรถผมตะโกนเรียกมันด้วยความดีใจ "ไอ้
ต๋อย!!!"
แต่แทนที่มันจะทักผมตอบมันกลับยิ้มให้ผมอย่างมีเลศนัย เหมือนกับกำลังสมน้ำหน้าอะไรสักอย่าง เหมือนกำลังเตือนผมว่าโดนแน่ไอ้ซัส ฮ่าๆ
ภายใต้บรรยากาศเงียบๆ ผมจึงสังเกตไปที่เพราะตูรถอีกข้าง มีผู้หญิงคนนึงทำหน้าช็อค ไม่ได้ทำอะไรให้ด่ากูไอ้
ทำไม
ณ วินาทีนั้นผมรู้ทันทีครับว่าผมมาทำอะไร ผมกำลังวิ่ง และสิ่งที่ผทต้องทำคือวิ่งครับ
ผมรีบใส่เกียร์หมาออกมาจากตรงนั้นทันที
หมดแล้วครับเรื่องราวชั่วช้าของผม ใครเคยมีประสบการณ์เลวๆอย่างนี้ มาเล่าต่อกันได้นะครับ
ป.ล. โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ไม่ควรปฏิบัติตามถ้าไม่เกรียนพอ
มาร่วมแชร์ประสบการณ์ล้อชื่อพ่อแม่ฮาๆกันครับ
แต่อยากร่วมแชร์อะไรเกรียนๆเลยขอตั้งซักหน่อย
เนื่องจากคลิป Bkk 1st time แชร์เต็มfacebook
กระแสความฮาของการล้อชื่อพ่อชื่อแม่กำลังมาแรงนะครับ
จึงอยากร่วมแชร์ประสบการณ์ รำลึกความหลัง โชว์ความแก่และเกรียนซักหน่อย
เรื่องแรกเกิดขึ้นตอน ม.ต้น ครับ เป็นช่วงที่การล้อชื่อพ่อแม่ฮ็อตฮิตติดลมบนกันทั้งชั้นเลยนะครับ
บางคนโดนหนักจนเรียกชื่อพ่อแม่ทันแทนชื่อจริงๆของมันเลยก็มี
แต่เหยื่อรายนี้โดนล้อชื่อป้าครับ ป้าชื่อว่า"แฉล้ม" และแน่นอนเราก็เรียกไอ้หมอนี่ว่า "แฉล้ม" บางทีเรียกสั้นๆว่า "ไอ้แล่ม"
มีคืนนึงต้องโทรไปคุยกับมันเรื่องการนัดทำรายงาน จึงต้องโทรไปที่บ้านมัน
พอมีคนรับปุ๊บ ด้วยความเป็นสุภาพชนที่โรงเรียนสอนมา จึงพูดไปว่า "สวัสดีครับ ขอคุยกับแฉล้มครับ"
ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง "พูดอยู่จ้ะ"
ได้ยินดังนั้นผมวางหูโครม!!เลยครับ หัวใจเต้นแรงเหมือนดูหนังผีมา
สุดท้ายเพื่อนคนนั้นเลยไม่มีใครบอกเรื่องทำรายงานครับ ได้คะแนนฟรี ไม่ต้องเหนื่อย
เรื่องที่สองเกิดขึ้นตอนเรียนที่มหาลัยครับ
ด้วยความโชคดีโชคซีบวกจึงได้ไปเรียนกับพ่อของเพื่อนสมัยโรงเรียน
เราเรียกเพื่อนคนนั่นว่า"เปรื่อง" เพราะพ่อชื่อ"เปรื่องบุญ"
แหมะ...จริงๆก็ไม่ได้สนิทอะไรกันอ่ะนะครับ แต่อยากจะเชลียอาจารย์ซะหน่อย
จึงเข้าไปในแนะนำตัว "สวัสดีครับอาจารย์ ผมเพื่อนเปรื่องครับ"
อาจารย์งงๆมึนๆคิดได้ยินไม่ขัดมั้งถามตอบมาว่า"อะไรนะ?"
ทุกวันนี้ยังครุ่นคิดอยู่เลยครับว่า อาจารย์แกพูดงี้แกได้ยินหรือไม่ได้ยินกันแน่ แต่ดูจากเกรดแล้วคิดว่าได้ยินชัวร์ๆ T^T
อาจารย์คงงงว่ากูเป็นเพื่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ - -"
เรื่องสุดท้ายเกิดขึ้นตอนผมเรียน ป.โท ครับ
ถึงจะแก่ปานนั้นแล้วก็ยังไม่เลิกติดนิสัยล้อชื่อพ่อแม่ครับ เป็นเพราะว่ามันติดมาจริงๆครับ เพื่อนบางคนเราจำชื่อจริงๆมันไม่ได้ด้วยซ้ำ
ผมเรียน ป.โท อยู่ที่มหาลัยเดิมนั่นแหละครับ และโรงเรียนสมัยมัธยมผมก็ตั้งอยู่ในมหาลัยด้วย
เย็นวันนึงผมอยากออกกำลังกาย เลยวิ่งจ๊อกกิ้งรอบมหาลัยและโรงเรียนผมก็เป็นทางผ่านด้วยครับ
และระหว่างที่วิ่งผ่านโรงเรียน ด้วยคาวมบังเอิญก็เจอเพื่อนผมคนนึงมาเยี่ยมโรงเรียนพอดี
พอมันออกมาจากรถผมตะโกนเรียกมันด้วยความดีใจ "ไอ้
แต่แทนที่มันจะทักผมตอบมันกลับยิ้มให้ผมอย่างมีเลศนัย เหมือนกับกำลังสมน้ำหน้าอะไรสักอย่าง เหมือนกำลังเตือนผมว่าโดนแน่ไอ้ซัส ฮ่าๆ
ภายใต้บรรยากาศเงียบๆ ผมจึงสังเกตไปที่เพราะตูรถอีกข้าง มีผู้หญิงคนนึงทำหน้าช็อค ไม่ได้ทำอะไรให้ด่ากูไอ้
ณ วินาทีนั้นผมรู้ทันทีครับว่าผมมาทำอะไร ผมกำลังวิ่ง และสิ่งที่ผทต้องทำคือวิ่งครับ
ผมรีบใส่เกียร์หมาออกมาจากตรงนั้นทันที
หมดแล้วครับเรื่องราวชั่วช้าของผม ใครเคยมีประสบการณ์เลวๆอย่างนี้ มาเล่าต่อกันได้นะครับ
ป.ล. โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ไม่ควรปฏิบัติตามถ้าไม่เกรียนพอ