ณ ร้านอาหารแห่งนึงแถวดอนหอยหลอด
Meเดินเข้าไปด้วยท่าทางที่มาดมั่น...พร้อมมุ่งไปที่โต๊ะติดชายทะเล
ในขณะเดียวกันก็มีบริกรร่างชายแต่ท่าทางเป็นหญิงเดินตามหลังมา
Me "น้องคะโต๊ะเปียก"
บ๋อยตุ๊ด "อ๋อ!! เค้าเช็ดแล้วอะคะแต่มันได้เท่านี้ ต้องเอาทิชชู่มาเช็ดนะคะ"
พร้อมกับหยิบกล่องทิชชู่มาวางตรงหน้า(ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าว่านางแอบกระแทกนิดๆ) ส่วนกู...อึ้งไป3วิ แต่ด้วยความที่เป็นคนจิตใจดีโลกสวย เลยคิดว่าโต๊ะมันคงผ่านการเช็ดด้วยผ้ามาแล้วจริงๆแหละ แต่มันเหลือคราบเปียกอยู่ คงเป็นนโยบายสงเสริมไม่ให้ลูกค้าเป็นง่อย ด้วยการออกกำลังเช็ดโต๊ะเบาๆก่อนรับประทานอาหาร
Me "น้องคะ เดียวค่อยมารับออเดอร์ก็ได้นะคะ คือยังมากันไม่ครบ"
บ๋อยตุ๊ด "ไม่เป็นไรคะ รอได้"
เน้น!! เสียงคำว่ารอได้พร้อมกับหยิบไอโฟน5ขึ้นมาไถ
กู... อ่อๆ นางคงรีบตอบไลน์กิ๊กเลยต้องรีบพูดนึดนึง
ถึงเวลาสั่งอาหาร
Me "น้องคะ หลอยหลอดหวานนี้มันเป็นยังไงหรอ"
บ๋อยตุ๊ด "ก็หวานๆอะคะ"
พร้อมทำหน้าเบื่อๆ เหมือนกูได้ถามอะไรโง่ๆออกไป พร้อมไถไอโฟน5
อืม...กูคงถามอะไรผิดเอง
Me "น้องคะ ข้าวผัดปูจานกลางนี้ทานได้กี่คนอะคะ"
บ๋อยตุ๊ด "ก็แล้วแต่คะ บางคนทานมาก บ้างคนทานน้อย บอกไม่ได้หรอกคะ"
พร้อมทำหน้าเหมือนกูเป็นคนที่ไม่เข้าใจหลักความแต่งต่างบนพันธุกรรมของมนุษย์เอาเสียเลย
พร้อมไถไอโฟน5อย่างเซ็งๆ
Me............................................
เมนูที่จะสั่งต้องไปคือปูนิ่ม แต่ไม่กล้าถามนางแล้วคะว่าเป็นยังไง
กลัวนางตอบมา ก็นิ่มๆอะคะ
ณ ตอนนั้นอารมณ์เดือดมากๆคะ กับข่งกับข้าวนี้ไม่สนใจแล้ว
วินาทีนั้นกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ว่า ชั้น!!จะหวังดีด้วยการบอกนางเลยดีมั้ยว่า
"น้องคะ...แป้งรองพื้นผิดเบอร์นะคะ ขาวกว่าหน้าไป1เฉดครึ่ง"
แต่ด้วยเป็นห่วงสุขภาพของคนในครอบครัวที่ร่วมโต๊ะด้วย กลัวว่านางจะใส่สิ่งแปลกปลอมลงไปในอาหาร
เลยได้แต่เก็บคำแนะนำอย่างเป็นห่วงเป็นใยด้วยใจจริงต่อไป
ส่วนอาหารรสชาติใช้ได้คะ ค่อนไปทางอร่อย จะมีก็แต่ปูผัดผงกระหรี่ที่ออกหวานไปนิดหน่อย
แต่รวมๆก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้คะ เอาเป็นว่ารสชาติดีพอที่จะให้ชะนีอย่างดิฉันลืมๆเรื่องวาจาของน้องบ๋อย แล้วหันมาสนใจกับอาหารตรงหน้าได้
ปล.นี่เราไม่ได้คิดมากเรื่องน้องที่มารับออเดอร์มากไปใช่มั้ยคะ
ฝากถึงผู้ที่ทำกิจการร้านอาหารด้วยนะคะเรื่องการบริการสำคัญพอๆกับรสชาติของอาหารจริงๆ
เพราะถ้าถามเราว่าเราจะกลับไปกินร้านนี้อีกมั้ย เราตอบอย่างไม่ต้องคิดเลยคะว่า ไม่!!
ถึงแม้ว่าอาหารจะค่อนข้างโอเค แต่ก็ยังไม่ถึงกับอร่อยเวอร์...ถึงขนาดไม่เคยกินรสชาติอันแสนพิเศษนี้จากที่ใดมาก่อน(ทำเสียงเหมือนเซฟกระทะเหล็ก)
สุดท้ายนี้ อยากจะฝากถึงน้องคนนั้นว่า..."แป้งน้องผิดเบอร์จริงๆนะคะ เปลี่ยนแป้งใหม่เพื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น"
แม้ว่าพี่จะให้อภัยอย่างสวยๆ และไม่ติดใจเอาเรื่องใดๆ
แต่อยากจะขอบอกน้องว่า...ตังค์ทอนนี้พี่เก็บหมดนะจ๊ะ บาย!!
[CR] รีวิว การบริการและรสชาติอาหาร "ครัวดอนหอยหลอด" (เพลียกะน้องบริกรเล็กน้อยคะ)
Meเดินเข้าไปด้วยท่าทางที่มาดมั่น...พร้อมมุ่งไปที่โต๊ะติดชายทะเล
ในขณะเดียวกันก็มีบริกรร่างชายแต่ท่าทางเป็นหญิงเดินตามหลังมา
Me "น้องคะโต๊ะเปียก"
บ๋อยตุ๊ด "อ๋อ!! เค้าเช็ดแล้วอะคะแต่มันได้เท่านี้ ต้องเอาทิชชู่มาเช็ดนะคะ"
พร้อมกับหยิบกล่องทิชชู่มาวางตรงหน้า(ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าว่านางแอบกระแทกนิดๆ) ส่วนกู...อึ้งไป3วิ แต่ด้วยความที่เป็นคนจิตใจดีโลกสวย เลยคิดว่าโต๊ะมันคงผ่านการเช็ดด้วยผ้ามาแล้วจริงๆแหละ แต่มันเหลือคราบเปียกอยู่ คงเป็นนโยบายสงเสริมไม่ให้ลูกค้าเป็นง่อย ด้วยการออกกำลังเช็ดโต๊ะเบาๆก่อนรับประทานอาหาร
Me "น้องคะ เดียวค่อยมารับออเดอร์ก็ได้นะคะ คือยังมากันไม่ครบ"
บ๋อยตุ๊ด "ไม่เป็นไรคะ รอได้"
เน้น!! เสียงคำว่ารอได้พร้อมกับหยิบไอโฟน5ขึ้นมาไถ
กู... อ่อๆ นางคงรีบตอบไลน์กิ๊กเลยต้องรีบพูดนึดนึง
ถึงเวลาสั่งอาหาร
Me "น้องคะ หลอยหลอดหวานนี้มันเป็นยังไงหรอ"
บ๋อยตุ๊ด "ก็หวานๆอะคะ"
พร้อมทำหน้าเบื่อๆ เหมือนกูได้ถามอะไรโง่ๆออกไป พร้อมไถไอโฟน5
อืม...กูคงถามอะไรผิดเอง
Me "น้องคะ ข้าวผัดปูจานกลางนี้ทานได้กี่คนอะคะ"
บ๋อยตุ๊ด "ก็แล้วแต่คะ บางคนทานมาก บ้างคนทานน้อย บอกไม่ได้หรอกคะ"
พร้อมทำหน้าเหมือนกูเป็นคนที่ไม่เข้าใจหลักความแต่งต่างบนพันธุกรรมของมนุษย์เอาเสียเลย
พร้อมไถไอโฟน5อย่างเซ็งๆ
Me............................................
เมนูที่จะสั่งต้องไปคือปูนิ่ม แต่ไม่กล้าถามนางแล้วคะว่าเป็นยังไง
กลัวนางตอบมา ก็นิ่มๆอะคะ
ณ ตอนนั้นอารมณ์เดือดมากๆคะ กับข่งกับข้าวนี้ไม่สนใจแล้ว
วินาทีนั้นกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ว่า ชั้น!!จะหวังดีด้วยการบอกนางเลยดีมั้ยว่า
"น้องคะ...แป้งรองพื้นผิดเบอร์นะคะ ขาวกว่าหน้าไป1เฉดครึ่ง"
แต่ด้วยเป็นห่วงสุขภาพของคนในครอบครัวที่ร่วมโต๊ะด้วย กลัวว่านางจะใส่สิ่งแปลกปลอมลงไปในอาหาร
เลยได้แต่เก็บคำแนะนำอย่างเป็นห่วงเป็นใยด้วยใจจริงต่อไป
ส่วนอาหารรสชาติใช้ได้คะ ค่อนไปทางอร่อย จะมีก็แต่ปูผัดผงกระหรี่ที่ออกหวานไปนิดหน่อย
แต่รวมๆก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้คะ เอาเป็นว่ารสชาติดีพอที่จะให้ชะนีอย่างดิฉันลืมๆเรื่องวาจาของน้องบ๋อย แล้วหันมาสนใจกับอาหารตรงหน้าได้
ปล.นี่เราไม่ได้คิดมากเรื่องน้องที่มารับออเดอร์มากไปใช่มั้ยคะ
ฝากถึงผู้ที่ทำกิจการร้านอาหารด้วยนะคะเรื่องการบริการสำคัญพอๆกับรสชาติของอาหารจริงๆ
เพราะถ้าถามเราว่าเราจะกลับไปกินร้านนี้อีกมั้ย เราตอบอย่างไม่ต้องคิดเลยคะว่า ไม่!!
ถึงแม้ว่าอาหารจะค่อนข้างโอเค แต่ก็ยังไม่ถึงกับอร่อยเวอร์...ถึงขนาดไม่เคยกินรสชาติอันแสนพิเศษนี้จากที่ใดมาก่อน(ทำเสียงเหมือนเซฟกระทะเหล็ก)
สุดท้ายนี้ อยากจะฝากถึงน้องคนนั้นว่า..."แป้งน้องผิดเบอร์จริงๆนะคะ เปลี่ยนแป้งใหม่เพื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น"
แม้ว่าพี่จะให้อภัยอย่างสวยๆ และไม่ติดใจเอาเรื่องใดๆ
แต่อยากจะขอบอกน้องว่า...ตังค์ทอนนี้พี่เก็บหมดนะจ๊ะ บาย!!