ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ตัวผมเองยังเรียนอยู่มหาลัยแห่งหนึ่งใน กทม.
เป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่เข้ามาเรียนเหมือนคนอื่นๆทั่วไป...
ชีวิตก็เรียบง่ายเป็นวัยรุ่น เรียน เที่ยว อยู่แบบนี้มาหลายปี
จนวันนึงตัวผมเองได้ล่วมตัวเข้าไปพัวผันกับ "การพนัน" ขึ้น
เกิดจากเพื่อนชวนไปเล่น แรกๆก็ไม่มีไร ได้มานิดๆหน่อยๆก็รีบเลิก ( ดูฉลาดที่เล่นได้ละรีบเลิก )
( ปล.เรื่องนี้ไม่โทษเพื่อนที่พาหรือชวนผมไปเล่น แต่เป็นผมเองที่ไปกับเขาเอง และเล่นเอง )
หลังจากที่เล่นไม่ค่อยเป็น ก็กลายมาเป็นจนทุกอย่าง จากที่เล่นแรกๆได้แล้วเลิก พอหลังๆเวลาเสียก็อยากเอาคืน
หลังจากนั้นนับวันยิ่ง หนักเข้าๆ ตรงที่ว่า เวลาเสียแล้วจะเอาคืนมันยากนักที่จะได้คืนมา มันเหมือนหน้ามืดเล่นไรก็ไม่ถูก ยิ่งเล่นยิ่งจม
จากที่มี "ทุน" เป็นของตัวเอง เล่นจนไม่มีเล่น แต่ใจยังอยากจะัเอาคืนให้ได้ (( ในวงเค้าเรียกพวกดื้อ ))
ก็กลายมาเ้ป็นยืมเพื่อนๆกันเอง ยืมไปยืมมาจนหมุนเงินไม่ทัน กลายเป็นมีหนี้ติดตัว "ครึ่งแสน" !!
ในจำนวนเงินที่เป็นหนี้นั้น เป็นเงินส่วนหนึ่ง และ ของใช้ของผมส่วนหนึ่ง ซึ่งผมเรียกมันว่า "หนี้ตัวเอง"
จากปัญหาที่ตัวเองได้ก่อไว้จากการที่เข้าไปเ้ล่นการพนันมา ชีวิตอยู่ไม่เคยสุข หรือ สบายใจเลยสักวัน
กินไม่ค่อยลง นอนไม่เป็นเวลา ว่างไม่ได้ หัวจะคิดตลอดว่าจะทำยังไงดี เอายังไงดี คิดไปต่างๆนาๆ
เข้าใจเลยคนที่เคยๆผ่านมาน่าจะรู้ ว่ามันรู้สึกยังไง....
ที่ผมเอาเรื่องราวเข้ามาโพสเพียงแค่อยากให้ ชีวิตที่ผมกำลังเดินทางในครั้งนี้เป็นบทเรียนอีกหนึ่งบท
ซึ่งสำหรับผมๆว่ามันเป็นบทเรียนราคาแพงมากๆ เสียทั้งเงิน ทั้งเรียน และ สิ่งของที่รักไปหลายอย่าง
ตอนนี้ผมหยุด หยุดการเล่น และช่วงนี้ปิดเทอมพอดี ก็หางานทำ ไม่ทำไม่ได้เพราะมีหนี้ที่ต้องใช้
ชีวิตตอนนี้ จะไปไหนเที่ยวไหนแบบเพื่อนๆ ต้องคิดหน้าคิดหลังเลยก็ว่าได้ ทุกบาทมีค่ามาก
เพราะเข้าใจว่า ตอนเราไปยืม เราเอาเงินเค้ามา เราต้องใช้ เหมือนเวลาที่เพื่อนเอาเงินเราไป
เราก็อยากได้คืนเช่นกัน ตอนนี้มีอย่างเดียวที่อยากได้คือ "งาน" มีงาน = มีเงิน
มีเงินปลดหนี้ ชีวิตคงสุขสบายเหมือนเดิม ผมคิดแค่นั้น แต่ตอนนี้ยังไม่ได้งานเลย
# เมื่อก่อนผมว่างๆผมก็ชอบเข้ามาดู มาอ่านอะไรเล่นในนี้ เลยว่าจะให้โพสนี้ได้เป็นบทเรียนแก่ตัวเอง
และัอยากให้เพื่อนๆคนอื่นที่กำลังเล่น หรือ คิดจะเล่น ไม่ว่าจะการพนันแบบไหน หยุดเถอะครับ ก่อนจะสายไป
เชื่อเถอะ ถ้าตกมาอยู่ที่นั่งแบบผม มันไม่สุขเลยจริงๆ บางคนมีเงิน หรือ อาจจะเคยจมหนักมากกว่าผม มากกว่าครึ่งแสนอย่างที่ผมเจออยู่
แต่สำหรับผม ผมอายุ 20 ต้นๆ ยังเรียนอยู่ อยู่คนเดียว ไม่ได้ทำงาน ผมว่า ผมไม่เคยเป็นแบบนี้ และนี่คือปัญหาที่ใหญ่มากสำหรับผม...
บทเรียนราคาแพง กับการล่วมตัวไปพัวผัน "การพนัน"
เป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่เข้ามาเรียนเหมือนคนอื่นๆทั่วไป...
ชีวิตก็เรียบง่ายเป็นวัยรุ่น เรียน เที่ยว อยู่แบบนี้มาหลายปี
จนวันนึงตัวผมเองได้ล่วมตัวเข้าไปพัวผันกับ "การพนัน" ขึ้น
เกิดจากเพื่อนชวนไปเล่น แรกๆก็ไม่มีไร ได้มานิดๆหน่อยๆก็รีบเลิก ( ดูฉลาดที่เล่นได้ละรีบเลิก )
( ปล.เรื่องนี้ไม่โทษเพื่อนที่พาหรือชวนผมไปเล่น แต่เป็นผมเองที่ไปกับเขาเอง และเล่นเอง )
หลังจากที่เล่นไม่ค่อยเป็น ก็กลายมาเป็นจนทุกอย่าง จากที่เล่นแรกๆได้แล้วเลิก พอหลังๆเวลาเสียก็อยากเอาคืน
หลังจากนั้นนับวันยิ่ง หนักเข้าๆ ตรงที่ว่า เวลาเสียแล้วจะเอาคืนมันยากนักที่จะได้คืนมา มันเหมือนหน้ามืดเล่นไรก็ไม่ถูก ยิ่งเล่นยิ่งจม
จากที่มี "ทุน" เป็นของตัวเอง เล่นจนไม่มีเล่น แต่ใจยังอยากจะัเอาคืนให้ได้ (( ในวงเค้าเรียกพวกดื้อ ))
ก็กลายมาเ้ป็นยืมเพื่อนๆกันเอง ยืมไปยืมมาจนหมุนเงินไม่ทัน กลายเป็นมีหนี้ติดตัว "ครึ่งแสน" !!
ในจำนวนเงินที่เป็นหนี้นั้น เป็นเงินส่วนหนึ่ง และ ของใช้ของผมส่วนหนึ่ง ซึ่งผมเรียกมันว่า "หนี้ตัวเอง"
จากปัญหาที่ตัวเองได้ก่อไว้จากการที่เข้าไปเ้ล่นการพนันมา ชีวิตอยู่ไม่เคยสุข หรือ สบายใจเลยสักวัน
กินไม่ค่อยลง นอนไม่เป็นเวลา ว่างไม่ได้ หัวจะคิดตลอดว่าจะทำยังไงดี เอายังไงดี คิดไปต่างๆนาๆ
เข้าใจเลยคนที่เคยๆผ่านมาน่าจะรู้ ว่ามันรู้สึกยังไง....
ที่ผมเอาเรื่องราวเข้ามาโพสเพียงแค่อยากให้ ชีวิตที่ผมกำลังเดินทางในครั้งนี้เป็นบทเรียนอีกหนึ่งบท
ซึ่งสำหรับผมๆว่ามันเป็นบทเรียนราคาแพงมากๆ เสียทั้งเงิน ทั้งเรียน และ สิ่งของที่รักไปหลายอย่าง
ตอนนี้ผมหยุด หยุดการเล่น และช่วงนี้ปิดเทอมพอดี ก็หางานทำ ไม่ทำไม่ได้เพราะมีหนี้ที่ต้องใช้
ชีวิตตอนนี้ จะไปไหนเที่ยวไหนแบบเพื่อนๆ ต้องคิดหน้าคิดหลังเลยก็ว่าได้ ทุกบาทมีค่ามาก
เพราะเข้าใจว่า ตอนเราไปยืม เราเอาเงินเค้ามา เราต้องใช้ เหมือนเวลาที่เพื่อนเอาเงินเราไป
เราก็อยากได้คืนเช่นกัน ตอนนี้มีอย่างเดียวที่อยากได้คือ "งาน" มีงาน = มีเงิน
มีเงินปลดหนี้ ชีวิตคงสุขสบายเหมือนเดิม ผมคิดแค่นั้น แต่ตอนนี้ยังไม่ได้งานเลย
# เมื่อก่อนผมว่างๆผมก็ชอบเข้ามาดู มาอ่านอะไรเล่นในนี้ เลยว่าจะให้โพสนี้ได้เป็นบทเรียนแก่ตัวเอง
และัอยากให้เพื่อนๆคนอื่นที่กำลังเล่น หรือ คิดจะเล่น ไม่ว่าจะการพนันแบบไหน หยุดเถอะครับ ก่อนจะสายไป
เชื่อเถอะ ถ้าตกมาอยู่ที่นั่งแบบผม มันไม่สุขเลยจริงๆ บางคนมีเงิน หรือ อาจจะเคยจมหนักมากกว่าผม มากกว่าครึ่งแสนอย่างที่ผมเจออยู่
แต่สำหรับผม ผมอายุ 20 ต้นๆ ยังเรียนอยู่ อยู่คนเดียว ไม่ได้ทำงาน ผมว่า ผมไม่เคยเป็นแบบนี้ และนี่คือปัญหาที่ใหญ่มากสำหรับผม...