การเห็นด้วยใจ

การย่อส่วน
การลดทอนให้ง่าย
อิสระในการไหลเลื่อน
เสมอภาคต่อหน้าสิ่งที่ปรากฏ(ความจริง)
การให้น้ำหนัก  หรือ การประเมินค่า
เหล่านี้  คือ  สิ่งแว๊บเข้ามา   เมื่อเริ่มฟังดนตรี
มันคือ  การเห็นด้วยใจ  ที่ไม่ต้องใช้ความพยายาม   มันเห็นเอง....

คุณจะไม่เป็นอิสระ  ถ้าคุณไม่สบายใจ
คุณจะไม่เป็นอิสระ  ถ้าคุณต้องมัวแต่ปกป้องตนเอง
คุณจะไม่พบความจริง   ถ้าคุณไม่ให้โอกาสกับความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้าการท้าทาย
คุณจะไม่รู้จักตัวเอง    ถ้าไม่สงสัย หรือตั้งคำถามต่อความรู้สึกที่เกิดขึ้น  
ทุกความรู้สึกมีเหตุผลซ่อนอยู่ทั้งนั้น คุณหาความเข้าใจมันหรือไม่?

ความเคยชิน   ความด้านชา  คือ  กรงขังของความคิด  และชีวิตที่ตายแล้ว  เหมือนปลาที่ล่องลอยไปตามกระแสน้ำ

หู  หรือ  การได้ยิน   คือ  โลกของจิตที่มีตัวตนเป็นศูนย์กลางที่เผชิญหน้าสรรพสิ่ง  
และทุกคนเหมือนกันตรงนี้  แต่เเง่มุมที่แสดงออกต่างกัน
ยิ่งใหญ่  คือ  มีรายละเอียดมาก
ยิ่งใหญ่  คือ   เห็นการเชื่อมโยงในสิ่งธรรมดาได้มากกว่า  ในลักษณะเครือข่ายเชื่อมโยงของเรื่องราว
ใจแคบ   คือ   มองเห็นเฉพาะหน้า   ไม่อาจเห็นการเชื่อมโยงที่พ้นจากเรื่องส่วนตัว  ขาดความอดทน  ขาดความเข้าใจ

ความใส่ใจอย่างลึกซึ้ง   ไม่อาจรอดพ้นไปจากความซ้ำซากบางอย่าง  เพื่อ จุ่มจมกับเรื่องราวที่ได้เลือก
การที่ต้องทนอยู่กับสิ่งซ้ำๆ   ที่ได้เลือก  หมายความว่า  คุณได้ยอมรับคุณค่าของความจำเจที่จำเป็น  
เพื่อ การเติบโตที่แตกต่างจากเดิม ไม่ใช่ย่ำอยู่กับที่    และบ่อยครั้ง  ที่อารมณ์ซ้ำๆ  ก็เหมือนบทสร้อยในเพลง ที่สร้างความไพเราะ

ดนตรีที่ดี  ย่อมย่อโลก  ย่อมิติทางจิต  และกระตุ้นให้ตื่นของการทำงานสมองได้พร้อมกัน
บ่อยครั้งที่ความเหนื่อยล้าทางใจ   ความว่างเปล่าในชีวิต  กลับได้รับการกระตุ้นให้ฟื้นชีพด้วยเสียงดนตรี
ดังนั้น  นี่จึงเป็นสิ่งอัศจรรย์ที่ดนตรีสรรสร้างให้  และทำให้ชีวิตเริ่มแรก(ในใจ)ได้แช่มชื่นขึ้น   อย่างไม่น่าเชื่อ..