ดู "โคตรแดงเดือด" วันนี้แล้วอยู่ดีๆ มันแว๊บ คิดถึงคำพูดสะท้อนของตัวเอง

ผมเชียร์ผีมา 10 ปี ปกติผมจะเล่นบอลกับเพื่อนที่มหาลัย เป็นนักกีฬามหาลัย ว่างเสาร์อาทิตย์ ตอนเย็นไปเตะกันแทบทุกวัน ทั้งในร่มบ้าง สนามหญ้าบ้าง ฟุตซอลบ้าง ใต้ทางด่วนบ้าง ผมจะมีกลุ่มประจำเล่นกันจนเข้าขากัน ใจตรงกันบ่อยไม่ต้องตะโกนบอกหรือส่งเสียงบอกก็รู้ว่าจะส่งช่องตรงไหน ผมเล่นกองหลัง ชมตัวเองว่าฝีมือเก่งพอดู ปกติเวลาไปเล่นที่ไหน กับใครจะไม่ค่อยแพ้ชนะตลอด แถมถล่มเขาเละจนเขาหมดใจ จะมีแพ้บ้างแต่ก็แค่ 1/10 หรือน้อยกว่านั้น ปกติที่แพ้จะประมาท ทำเล่น ไม่ได้เอาจริง พอจะเอาคืนมันไม่ทันก็เลยแพ้ไปแบบนี้ คือปกติเวลาทีมที่แพ้ผมขาด หรือผมชนะ ผมจะชอบพูดแซวกับทีมอื่นๆ คนที่เล่นกับเราว่า เฮ้ย สู้หน่อยดิ สู้ได้ โชว์สปิริตหน่อย ไม่เจ็บใจหรอ ไม่คิดเอาคืนหรอ พยายามให้มากกว่านี้หน่อย ความรู้สึกเหมือนว่ากระตุ้นมัน มองทีมฝั่งตรงข้ามแบบเหนือกว่าด้วยฝีมือ แต่ไม่มีใครมาแซวผมเรื่องผีหรอก แต่วันนี้ดูแดงเดือด มันแว๊บความรู้สึกขึ้นมาเองเหมือนกับว่า เราเป็นแมนยู ลงไปเตะเองแล้วเล่นแบบนั้น แล้วลิเวอร์พูลก็คือตัวผมตอนวิ่งลงไปเล่นในสนามเล่นฝั่งลิเวอร์พูลแล้วตะโกนใส่ผมที่ลงไปเล่นฝั่งแมนยู เหมือนที่ผมตะโกนใส่คนอื่นว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่รู้ทำไม มันสะท้อนความคิดแว๊บเอง ไม่มีใครมาว่าผมหรอก อยู่ดีๆมันคิดขึ้นมาเอง ทำไม งง