เรื่อง เธอมาเพื่อลาใช่ไหม?
“ถ้าอายุเป็นเพียงตัวเลข งั้นเรื่องเพศก็เป็นแค่ตัวอักษร”
ประโยคนี้มันเป็นประโยคที่ตัวฉันเองพูดขึ้นอยู่บ่อยๆ เพราะฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบทอม หรือจะเรียกฉันว่าดี้ก็ได้ เพราะฉันคิดว่าการรักหรือชอบเพศเดียวกันนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เสียหาย หรือเป็นเรื่องที่หน้าอับอายตรงไหนเลย ความรักมันขึ้นอยู่กับคนสองคน ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายกับผู้หญิง หรือผู้ชายกับผู้ชาย หรือผู้หญิงกับผู้หญิง มันก็สามารถคู่กันได้ มันขึ้นอยู่กับว่า “คนสองคนรักกันหรือป่าว?”
ฉันชื่อหม่อนค่ะ ก็ขอแทนตัวเองว่าหม่อนเลยก็แล้วกันนะคะ หม่อนเองเป็นคนที่ชอบเล่นอินเตอร์เน็ตเช่น QQ HI5 MSN FACEBOOK ก็ตามยุคสมัยกันไป ทำให้หม่อนมีเพื่อนในโลกออนไลน์เยอะมาก และสาเหตุของการเล่นอินเตอร์เน็ตเป็นประจำของหม่อนเองเลยทำให้หม่อนได้รู้จะกับคำว่า “รักครั้งแรก”
ตอนแรกหม่อนแค่ออน QQ ทิ้งไว้แล้วก็เข้า YOUTUBE เพื่อฟังเพลงเรื่องเปื่อย ก็ไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาทักหรอกค่ะ ในขณะที่ฟังเพลงอยู่เพลินๆ ก็มีเสียงเตือนจาก QQ ดังขึ้นหม่อนจึงเปิดดู
ตึ๊ง... หม่อนก็เห็นเพื่อนในนั้นทักมา เลยตอบแชทกลับตามประสาคนเล่นแชทเค้าคุยกัน
ทอมครับ : ดีครับ ว่างคุยไหม?
ดี้ธรรมดา : สวัสดี / ว่างค่ะ คุยได้
ทอมครับ : ชื่อไรเอ่ย? อายุเท่าไหร่ อยากรู้จักครับ
ดี้ธรรมดา : ชื่อหม่อน อายุ16ค่ะ แล้วคุณล่ะ
ทอมครับ : เราอายุ 24 อายุเป็นเพียงตัวเลขครับ เราเป็นเพื่อนกันได้
ดี้ธรรมดา : แล้วชื่อไรคะ
ทอมครับ : ชื่อต้นครับ พอดีเลย ต้น...หม่อน ต้น...หม่อน >>> ต้นหม่อนเป็นของคู่กัน ฮ่าๆๆ
ดี้ธรรมดา : ฮ่าๆๆ อารมณ์ดีนะ พ่อคุณ
ทอมครับ : ครับ เครียดไปก็ลงตัวเองเปล่าๆ ยิ้มให้กว้างๆ หัวเราะให้ดังๆ ชีวิตจะได้มีความสุขครับหม่อน
ดี้ธรรมดา : จ้า พ่อโลกสวย!!
ทอมครับ : จะโลกสวยหรือโลกน่ารัก มันก็ไม่น่ารักเท่าผู้หญิงอย่างหม่อนครอกครับ จากที่ดูในรูปดิส QQ แล้ว
หลังจากที่คุยกันไปเรื่อยๆ จนแลก HI5 และเบอร์โทรศัพท์กัน เราสองคนโทรศัพท์คุยกันทุกวันเลยค่ะ คุยกันเรื่อยเปื่อย เหมือนเพื่อนสนิทเลยก็ว่าได้ แต่ต้นมักจะหยอดคำหวานๆใส่หม่อนเสมอ ต้นมักโทมาหาหม่อนแล้วถามว่าทำไรอยู่ เลิกเรียนกี่โมง แล้วจะกลับบ้านหรือยัง เราคุยกันนานวันจนตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด
ต้นเป็นคนจังหวัดลำปางค่ะ ส่วนหม่อนเป็นคนระยอง ในความคิดของต้นแล้วเมืองระยองเป็นเมืองอุตสาหกรรม ต้นสนใจที่จะมาทำงานโรงงานที่จังหวัดระยอง และคิดอีกอย่างมันก็ดีเพราะเราจะได้อยู่ใกล้กันด้วยหลังจากนั้นเดือนนึง ต้นจึงตัดสินใจมาหาห้องเช่าที่ระยองเพื่อทำงานโรงงาน และหวังว่าจะได้เจอกับหม่อนบ่อยๆ
แรกๆเรากับต้นก็รักกันดี นัดเจอกันอาทิตย์ละครั้งเพราะหม่อนเองก็เรียนส่วนต้นเองก็ต้องทำงาน เลยมีเวลาเจอกันแค่วันหยุดงานของต้นเท่านั้นเอง เป็นแบบนี้นานเกือบห้าเดือน แต่พอนานวันไป จากอาทิตย์ละครั้ง ก็เป็นเดือนละสองครั้ง หม่อนรู้สึกว่าเราสองคนเริ่มห่างกัน จึงมีช่องว่างให้สำหรับมือที่สามฝ่ายต้นได้เข้ามาแทรกกลางระหว่างเรา
หลังจากนั้นสองอาทิตย์หม่อนกับต้นก็ทะเลาะกัน ผลสุดท้ายเราสองคนก็จบลงด้วยประโยคที่ออกมาจากปากของต้นผ่านทางโทรศัพท์ เป็นประโยคเดียวที่สามารถทำให้หม่อนถึงกับเงิบไปหลายนาทีเลย ประโยคนั้นคือ “เราเลิกกันเถอะนะ” จนทำให้ความสงสัยเกิดขึ้นในหัวสมองของหม่อนแล้วถามว่า
หม่อน : ทำไมต้องเลิกล่ะ? จำวันแรกที่เราคบกันไม่ได้หรอ ต้นพูดไว้ว่าจะรักหม่อนตลอดไป
ต้น : ขอโทษนะ พูดตรงๆเลย ต้นชอบเค้าอ่ะ และคิดว่ากำลังจะรักแล้วด้วย
หม่อน : ไหนต้นบอกว่าให้หม่อนไว้ใจต้นไง
ต้น : พอเถอะหม่อน เอาเป็นว่าต้นขอโทษก็แล้วกันนะ
หม่อน : ได้... ถ้าต้นต้องการที่จะจบจริงๆ
ต้น : ขอบคุณนะ ต้นยังรักหม่อนอยู่นะ แต่ว่าหม่อนดีเกินไป ต้นว่าหม่อนไม่สมควรมาจมอยู่กับคนไม่รู้จักพออย่างต้น
หม่อน : แต่หม่อนเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรนะต้น หม่อนรักต้นมากนะ และไม่เคยมองต้นเป็นคนไม่ดีด้วย
ต้น : ต้นไม่คู่ควรกับหม่อนหรอก ดูแลตัวเองด้วย ตั้งใจเรียน กินข้าวให้ตรงเวลา กินยาหลังอาหารตอนที่ป่วยทุกครั้งนะ
หม่อน : T_T’ ……(พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ร้องไห้)……..
และเรื่องระหว่างหม่อนกับต้นก็สิ้นสุดหลังจากที่ต้นวางสายไป หม่อนพยายามโทรกลับหลายครั้งก็ปิดเครื่องใส่ เวลาผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมง ก็มี SMS เข้ามาที่โทรศัพท์ของหม่อนว่า “ขอโทษจริงๆนะหม่อน ดูแลตัวเองดีๆ ไม่ต้องห่วงต้น ต้นจะหักซิมทิ้งแล้วย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่นะ ถ้าโลกกลมจริงๆ เราคงได้เจอกัน //// ขอโทษ!” เมื่อหม่อนอ่าน SMSนั้นจบ ก็พยายามโทรกลับไปอีกครั้ง ก็ยังคงติดต่อได้เหมือนเดิม หม่อนคิดว่าต้นคงหักซิมทิ้งไปแล้วจริงๆ เลยทำใจของตัวเองให้แข็งพอ แล้วกดลบเบอร์ที่บันทึกไว้ว่า “ต้น ที่รัก” หลังจากวันนั้นหม่อนและต้นก็ไม่เคยได้เจอ ได้ติดต่อกันอีกเลย ไม่ว่าจะวิธีใดๆ
เมื่อวันเวลาผ่านนานไป หม่อนก็เริ่มทำใจเรื่องต้นได้เรื่อยๆและไม่รู้สึกอะไรแล้ว หม่อนคิดซะว่ามีรักมันก็ต้องมีจากมันเป็นสัจธรรมของโลก จนกระทั่งวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2557 ซึงวันนี้ครบ 5 ปีที่ต้นได้บอกเลิกหม่อนไป หม่อนก็ใช้ชีวิตประจำวันตามปกติของหม่อน ตอนกลางวนเรียน ตอนกลางคืนนอน และในคืนนั้นเอง หม่อนหลับฝันว่าต้นมาหาที่บ้าน แล้วพูดว่า
ต้น : หม่อน... ต้นมาหาเพื่อลาน่ะ เราคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วนะ
หม่อน : ทำไมต้น? ต้นจะลาไปไหน แล้วทำไมเราถึงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
ต้น : ต้นต้องกลับลำปางแล้ว เป็นห่วงพ่อกับแม่
หม่อน : แล้วว่างๆลงมาหาหม่อนบ้างไม่ได้หรอ (น้ำตาเริ่มไหล)
ต้น : มันคงไม่มีโอกาสที่จะว่างมาหาหม่อนหรอกนะ ต้อนขอให้หม่อนดูแลตัวเองดีๆก็แล้วกัน ต้นเป้นห่วงหม่อนนะ
หม่อน : ต้น มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงต้อกลับกะทันหันแบบนี้เลยหรอ?
หลังจากนั้นหม่อนก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่เปียกอยู่ที่หมอน เวลานั้นประมาณตี 3 หม่อนรู้สึกสงสัยกับตัวเองว่าฝันถึงต้นทำไม จะว่าคิดถึงเป็นเหตุการณ์สุดท้ายก็ไม่ใช่ เพราะหม่อนไม่ได้คิดมานานมากแล้ว แล้วทำไมจู่ๆถึงมาฝันถึงวันนี้
เช้ารุ่งขึ้นหม่อนจึงค้นสมุดจดเบอร์โทรศัพท์ของหม่อนเองเพื่อในนั้นมีเบอร์แม่ของต้นอยู่ หม่อนโทรหาแม่ของต้อนเพื่อถามถึงต้น และคิดว่าจะขอคุยสายกับต้นสัก 5 นาที
แม่ต้น : สวัสดีค่ะ
หม่อน : สวัสดีค่ะแม่ หนูหม่อนนะคะ แม่จำได้ไหม?
แม่ต้น : อ๋อ... หม่อนหรอลูก จำได้จ้า ว่าไงลูก
หม่อน : แม่คะ ต้นอยู่ไหมคะ
แม่ต้น : หม่อน... ต้นเค้าไปดีแล้วล่ะลูก แม่เพิ่งเผาศพเค้าไปเมื่อวันพุธที่แล้วนี่เอง
หม่อน : (อึ้ง... พร้อมน้ำตาไหล) T_T ...จริงหรอคะแม่ หม่อนเพิ่งฝันถึงเค้าเมื่อคืนนี้ค่ะแม่
แม่ต้น : เค้ามาเพื่อลานะลูก ทำบุญให้เค้าเยอะๆนะลูกนะ ให้เค้าไปเกิดใหม่
แล้วก็วางสายไป ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด...
เพราะเธอมาหาฉันในฝัน ทำให้ฉันอยากคุยกับเธอ ฉันจึงตัดสินใจโทรไปหาแม่ ถึงได้รู้ว่าเธอไม่อยู่แล้ว!!~
*** มันเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง ***
#ขอบคุณที่ยังมาหานะ หลับให้สบาย ขอส่งดวงวิญญาณของเธอจงไปสู่ที่ที่สุคติ สุคติ สุคติ
มันก็ยังเป็นคำถามคาใจ ที่ไม่มีวันได้คำตอบ
“เธอมาเพื่อลาใช่ไหน?”
นางสาวตัวกลม
เรื่องสั้น หญิงรักหญิง ลองอ่านกันดูนะคะ
“ถ้าอายุเป็นเพียงตัวเลข งั้นเรื่องเพศก็เป็นแค่ตัวอักษร”
ประโยคนี้มันเป็นประโยคที่ตัวฉันเองพูดขึ้นอยู่บ่อยๆ เพราะฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบทอม หรือจะเรียกฉันว่าดี้ก็ได้ เพราะฉันคิดว่าการรักหรือชอบเพศเดียวกันนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เสียหาย หรือเป็นเรื่องที่หน้าอับอายตรงไหนเลย ความรักมันขึ้นอยู่กับคนสองคน ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายกับผู้หญิง หรือผู้ชายกับผู้ชาย หรือผู้หญิงกับผู้หญิง มันก็สามารถคู่กันได้ มันขึ้นอยู่กับว่า “คนสองคนรักกันหรือป่าว?”
ฉันชื่อหม่อนค่ะ ก็ขอแทนตัวเองว่าหม่อนเลยก็แล้วกันนะคะ หม่อนเองเป็นคนที่ชอบเล่นอินเตอร์เน็ตเช่น QQ HI5 MSN FACEBOOK ก็ตามยุคสมัยกันไป ทำให้หม่อนมีเพื่อนในโลกออนไลน์เยอะมาก และสาเหตุของการเล่นอินเตอร์เน็ตเป็นประจำของหม่อนเองเลยทำให้หม่อนได้รู้จะกับคำว่า “รักครั้งแรก”
ตอนแรกหม่อนแค่ออน QQ ทิ้งไว้แล้วก็เข้า YOUTUBE เพื่อฟังเพลงเรื่องเปื่อย ก็ไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาทักหรอกค่ะ ในขณะที่ฟังเพลงอยู่เพลินๆ ก็มีเสียงเตือนจาก QQ ดังขึ้นหม่อนจึงเปิดดู
ตึ๊ง... หม่อนก็เห็นเพื่อนในนั้นทักมา เลยตอบแชทกลับตามประสาคนเล่นแชทเค้าคุยกัน
ทอมครับ : ดีครับ ว่างคุยไหม?
ดี้ธรรมดา : สวัสดี / ว่างค่ะ คุยได้
ทอมครับ : ชื่อไรเอ่ย? อายุเท่าไหร่ อยากรู้จักครับ
ดี้ธรรมดา : ชื่อหม่อน อายุ16ค่ะ แล้วคุณล่ะ
ทอมครับ : เราอายุ 24 อายุเป็นเพียงตัวเลขครับ เราเป็นเพื่อนกันได้
ดี้ธรรมดา : แล้วชื่อไรคะ
ทอมครับ : ชื่อต้นครับ พอดีเลย ต้น...หม่อน ต้น...หม่อน >>> ต้นหม่อนเป็นของคู่กัน ฮ่าๆๆ
ดี้ธรรมดา : ฮ่าๆๆ อารมณ์ดีนะ พ่อคุณ
ทอมครับ : ครับ เครียดไปก็ลงตัวเองเปล่าๆ ยิ้มให้กว้างๆ หัวเราะให้ดังๆ ชีวิตจะได้มีความสุขครับหม่อน
ดี้ธรรมดา : จ้า พ่อโลกสวย!!
ทอมครับ : จะโลกสวยหรือโลกน่ารัก มันก็ไม่น่ารักเท่าผู้หญิงอย่างหม่อนครอกครับ จากที่ดูในรูปดิส QQ แล้ว
หลังจากที่คุยกันไปเรื่อยๆ จนแลก HI5 และเบอร์โทรศัพท์กัน เราสองคนโทรศัพท์คุยกันทุกวันเลยค่ะ คุยกันเรื่อยเปื่อย เหมือนเพื่อนสนิทเลยก็ว่าได้ แต่ต้นมักจะหยอดคำหวานๆใส่หม่อนเสมอ ต้นมักโทมาหาหม่อนแล้วถามว่าทำไรอยู่ เลิกเรียนกี่โมง แล้วจะกลับบ้านหรือยัง เราคุยกันนานวันจนตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด
ต้นเป็นคนจังหวัดลำปางค่ะ ส่วนหม่อนเป็นคนระยอง ในความคิดของต้นแล้วเมืองระยองเป็นเมืองอุตสาหกรรม ต้นสนใจที่จะมาทำงานโรงงานที่จังหวัดระยอง และคิดอีกอย่างมันก็ดีเพราะเราจะได้อยู่ใกล้กันด้วยหลังจากนั้นเดือนนึง ต้นจึงตัดสินใจมาหาห้องเช่าที่ระยองเพื่อทำงานโรงงาน และหวังว่าจะได้เจอกับหม่อนบ่อยๆ
แรกๆเรากับต้นก็รักกันดี นัดเจอกันอาทิตย์ละครั้งเพราะหม่อนเองก็เรียนส่วนต้นเองก็ต้องทำงาน เลยมีเวลาเจอกันแค่วันหยุดงานของต้นเท่านั้นเอง เป็นแบบนี้นานเกือบห้าเดือน แต่พอนานวันไป จากอาทิตย์ละครั้ง ก็เป็นเดือนละสองครั้ง หม่อนรู้สึกว่าเราสองคนเริ่มห่างกัน จึงมีช่องว่างให้สำหรับมือที่สามฝ่ายต้นได้เข้ามาแทรกกลางระหว่างเรา
หลังจากนั้นสองอาทิตย์หม่อนกับต้นก็ทะเลาะกัน ผลสุดท้ายเราสองคนก็จบลงด้วยประโยคที่ออกมาจากปากของต้นผ่านทางโทรศัพท์ เป็นประโยคเดียวที่สามารถทำให้หม่อนถึงกับเงิบไปหลายนาทีเลย ประโยคนั้นคือ “เราเลิกกันเถอะนะ” จนทำให้ความสงสัยเกิดขึ้นในหัวสมองของหม่อนแล้วถามว่า
หม่อน : ทำไมต้องเลิกล่ะ? จำวันแรกที่เราคบกันไม่ได้หรอ ต้นพูดไว้ว่าจะรักหม่อนตลอดไป
ต้น : ขอโทษนะ พูดตรงๆเลย ต้นชอบเค้าอ่ะ และคิดว่ากำลังจะรักแล้วด้วย
หม่อน : ไหนต้นบอกว่าให้หม่อนไว้ใจต้นไง
ต้น : พอเถอะหม่อน เอาเป็นว่าต้นขอโทษก็แล้วกันนะ
หม่อน : ได้... ถ้าต้นต้องการที่จะจบจริงๆ
ต้น : ขอบคุณนะ ต้นยังรักหม่อนอยู่นะ แต่ว่าหม่อนดีเกินไป ต้นว่าหม่อนไม่สมควรมาจมอยู่กับคนไม่รู้จักพออย่างต้น
หม่อน : แต่หม่อนเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรนะต้น หม่อนรักต้นมากนะ และไม่เคยมองต้นเป็นคนไม่ดีด้วย
ต้น : ต้นไม่คู่ควรกับหม่อนหรอก ดูแลตัวเองด้วย ตั้งใจเรียน กินข้าวให้ตรงเวลา กินยาหลังอาหารตอนที่ป่วยทุกครั้งนะ
หม่อน : T_T’ ……(พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ร้องไห้)……..
และเรื่องระหว่างหม่อนกับต้นก็สิ้นสุดหลังจากที่ต้นวางสายไป หม่อนพยายามโทรกลับหลายครั้งก็ปิดเครื่องใส่ เวลาผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมง ก็มี SMS เข้ามาที่โทรศัพท์ของหม่อนว่า “ขอโทษจริงๆนะหม่อน ดูแลตัวเองดีๆ ไม่ต้องห่วงต้น ต้นจะหักซิมทิ้งแล้วย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่นะ ถ้าโลกกลมจริงๆ เราคงได้เจอกัน //// ขอโทษ!” เมื่อหม่อนอ่าน SMSนั้นจบ ก็พยายามโทรกลับไปอีกครั้ง ก็ยังคงติดต่อได้เหมือนเดิม หม่อนคิดว่าต้นคงหักซิมทิ้งไปแล้วจริงๆ เลยทำใจของตัวเองให้แข็งพอ แล้วกดลบเบอร์ที่บันทึกไว้ว่า “ต้น ที่รัก” หลังจากวันนั้นหม่อนและต้นก็ไม่เคยได้เจอ ได้ติดต่อกันอีกเลย ไม่ว่าจะวิธีใดๆ
เมื่อวันเวลาผ่านนานไป หม่อนก็เริ่มทำใจเรื่องต้นได้เรื่อยๆและไม่รู้สึกอะไรแล้ว หม่อนคิดซะว่ามีรักมันก็ต้องมีจากมันเป็นสัจธรรมของโลก จนกระทั่งวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2557 ซึงวันนี้ครบ 5 ปีที่ต้นได้บอกเลิกหม่อนไป หม่อนก็ใช้ชีวิตประจำวันตามปกติของหม่อน ตอนกลางวนเรียน ตอนกลางคืนนอน และในคืนนั้นเอง หม่อนหลับฝันว่าต้นมาหาที่บ้าน แล้วพูดว่า
ต้น : หม่อน... ต้นมาหาเพื่อลาน่ะ เราคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วนะ
หม่อน : ทำไมต้น? ต้นจะลาไปไหน แล้วทำไมเราถึงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
ต้น : ต้นต้องกลับลำปางแล้ว เป็นห่วงพ่อกับแม่
หม่อน : แล้วว่างๆลงมาหาหม่อนบ้างไม่ได้หรอ (น้ำตาเริ่มไหล)
ต้น : มันคงไม่มีโอกาสที่จะว่างมาหาหม่อนหรอกนะ ต้อนขอให้หม่อนดูแลตัวเองดีๆก็แล้วกัน ต้นเป้นห่วงหม่อนนะ
หม่อน : ต้น มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงต้อกลับกะทันหันแบบนี้เลยหรอ?
หลังจากนั้นหม่อนก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่เปียกอยู่ที่หมอน เวลานั้นประมาณตี 3 หม่อนรู้สึกสงสัยกับตัวเองว่าฝันถึงต้นทำไม จะว่าคิดถึงเป็นเหตุการณ์สุดท้ายก็ไม่ใช่ เพราะหม่อนไม่ได้คิดมานานมากแล้ว แล้วทำไมจู่ๆถึงมาฝันถึงวันนี้
เช้ารุ่งขึ้นหม่อนจึงค้นสมุดจดเบอร์โทรศัพท์ของหม่อนเองเพื่อในนั้นมีเบอร์แม่ของต้นอยู่ หม่อนโทรหาแม่ของต้อนเพื่อถามถึงต้น และคิดว่าจะขอคุยสายกับต้นสัก 5 นาที
แม่ต้น : สวัสดีค่ะ
หม่อน : สวัสดีค่ะแม่ หนูหม่อนนะคะ แม่จำได้ไหม?
แม่ต้น : อ๋อ... หม่อนหรอลูก จำได้จ้า ว่าไงลูก
หม่อน : แม่คะ ต้นอยู่ไหมคะ
แม่ต้น : หม่อน... ต้นเค้าไปดีแล้วล่ะลูก แม่เพิ่งเผาศพเค้าไปเมื่อวันพุธที่แล้วนี่เอง
หม่อน : (อึ้ง... พร้อมน้ำตาไหล) T_T ...จริงหรอคะแม่ หม่อนเพิ่งฝันถึงเค้าเมื่อคืนนี้ค่ะแม่
แม่ต้น : เค้ามาเพื่อลานะลูก ทำบุญให้เค้าเยอะๆนะลูกนะ ให้เค้าไปเกิดใหม่
แล้วก็วางสายไป ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด...
เพราะเธอมาหาฉันในฝัน ทำให้ฉันอยากคุยกับเธอ ฉันจึงตัดสินใจโทรไปหาแม่ ถึงได้รู้ว่าเธอไม่อยู่แล้ว!!~
*** มันเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง ***
#ขอบคุณที่ยังมาหานะ หลับให้สบาย ขอส่งดวงวิญญาณของเธอจงไปสู่ที่ที่สุคติ สุคติ สุคติ
มันก็ยังเป็นคำถามคาใจ ที่ไม่มีวันได้คำตอบ
“เธอมาเพื่อลาใช่ไหน?”
นางสาวตัวกลม