เสียงไชโยโห่ร้องดังกึกก้องไปทั่วโรงยิมของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งที่นั่นกำลังมีการแข่งขันกีฬาวอลเล่ย์บอลชายในรอบชิงชนะเลิศ เป็นการแข่งขันระหว่างนักศึกษา 2 คณะ ภายในมหาวิทยาลัยแห่งนั้น ผู้คนมากมายต่างตื่นเต้นไปกับการแข่งขันที่ดูจะเข้มข้นขึ้นทุกขณะ ผู้ชมส่วนใหญ่นั้นเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัย แต่ก็มีบ้างที่เป็นบุคคลภายนอก แต่ทุกคนต่างก็พุ่งความสนใจไปยังกลางสนาม ที่ซึ่งนักกีฬาชายกำลังหวดลูกยางกันอยู่อย่างดุเดือด ลีลาการแข่นขันของแต่ละฝ่ายนั้นเร้าใจผู้ชมเป็นอย่างยิ่ง
เสียงเชียร์ดังกระหึ่มอยู่ตลอดเวลามิได้หยุด และดูเหมือนว่าความสนใจที่แท้จริงของบรรดากองเชียร์นั้นจะไม่ใช่แค่เกมส์การแข่งขันเสียแล้ว เพราะเมื่อนักกีฬาชายผู้หนึ่งรับลูก ส่งลูก หรือเสริฟลูก ก็มักจะมีเสียงเชียร์ดังขึ้นทุกครั้ง ต่างจากนักกีฬาคนอื่นๆ
นักกีฬาผู้นั้นเป็นดาวเด่นของสนาม ซึ่งได้รับความสนใจมากเป็นพิเศษ เขามีชื่อว่า ปฐพี เป็นนักศึกษาหนุ่มชั้นปีที่ 4 ที่มีฝีมือในการเล่นวอลเล่ย์บอลอย่างเยี่ยมยอด ที่สำคัญ เขาหล่อเหลา คมเข้ม ผวขาวสะอาดสะอ้าน และรูปร่างสูงใหญ่บึกบึนกำยำไปทุกส่วน
ปฐพีเป็นที่ชื่นชอบของผู้คนมากมายในมหาวิทยาลัย ทั้งนี้เพราะเขาเป็นคนร่าเริงแจ่มใส มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับทุกคน บรรดาสาวๆจากทุกคณะต่างหมายปองที่จะได้เป็นคู่ควงของเขา แต่ดูเหมือนว่าปฐพีจะไม่ให้ความสนใจบรรดาสาวๆเหล่านั้นเลย คำตอบง่ายๆนั้นก็คือ ปฐพีเป็นเกย์
ปฐพีชอบผู้ชายด้วยกัน แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้แสดงออกมาให้ใครรู้ เขายังคงปฏิบัติตนเป็นปกติวิสัยตามอย่างผู้ชายทั่วๆไป เพื่อกลบเกลื่อนธาตุแท้ของตัวเอง ซึ่งผลก็เป็นไปตามที่เขาต้องการ เพราะไม่มีผู้ใดล่วงรู้ถึงความลับข้อนี้
เมื่อเกมส์การแข่งขันวอลเล่ย์บอลในวันนั้นจบสิ้นลงและฝ่ายของปฐพีเป็นผู้ชนะ ทุกคนต่างก็ไชโยโห่ร้องและแสดงความยินดีเป็นอย่างยิ่ง เหล่ากองเชียร์ต่างโยนตัวปฐพีขึ้นและรับเขาลงมาอย่างสนุกสนาน ในขณะที่บรรดาสาวๆมากมายต่างกรูกันลงไปในสนามและรุมล้อมปฐพีเอาไว้ราวกับเป็นดารา ทุกคนต่างขอลายเซ็นต์จากเขา ซึ่งเขาก็ให้ไปพอเป็นพิธีก่อนจะขอตัวเข้าไปในห้องพักนักกีฬาเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ภายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าซึ่งคราคร่ำไปด้วยบรรดานักกีฬาชายมากมาย บางคนก็ถอดเสื้อเผยให้เห็นแผงอกอันกำยำ บางคนก็สวมใส่แต่ชุดชั้นในเดินไปเดินมา บางคนก็กำลังอาบน้ำ ในขณะที่บางคนกำลังแต่งตัวและเก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ เสียงพูดคุยหยอกล้อกันดังไปทั่วห้อง คละเคล้ากับเสียงสายน้ำที่ไหลหลั่ง
ปฐพีเดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
เสียงเพื่อนคนหนึ่งตะโกนแซวปฐพีขึ้นว่า
" เฮ้ย... กูอิจฉาไอ้ปฐพีมันว่ะ มีแต่สาวๆรุมล้อม "
พูดจบ เพื่อนอีกคนหนึ่งก็แซว
" ก็ไปเกิดใหม่ให้หล่ออย่างมันสิวะ "
เสียงหัวเราะดังขั้นทั่วห้อง ก่อนที่ปฐพีจะเดินเข้าห้องอาบน้ำไป
สายน้ำจากฝักบัวพุ่งลงมาปะทะผิวกายชายหนุ่มจนชุ่มโชก ก่อนที่เขาจะลูบไล้ครีมอาบน้ำและละเลงฟองจนถ้วนทั่ว ปฐพีอาบน้ำอยู่นานพอสมควร จนกระทั่งเมื่อเขาออกมาจากห้องอาบน้ำอีกครั้ง เขาก็พบว่าภายในห้องนั้นว่างเปล่าไม่มีใคร
แต่แล้ว เขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีเสียงเด็กหนุ่มดังมาจากประตู
" หวัดดีครับพี่ "
ปฐพีหันไปมองเด็กหนุ่มคนนั้นซึ่งอายุน้อยกว่าเขา
" หวัดดีครับ "
เขาตอบไป ซึ่งหลังจากนั้นสิ่งไม่คาดคิดก็บังเกิดขึ้น
เด็กหนุ่มคนนั้นโผเข้ามาและกอดปฐพีไว้แน่น พร้อมกับรำพันออกมาว่า
" ผมรักพี่ครับ ผมแอบรักพี่มานานแล้ว เห็นใจผมเถอะครับพี่ "
ปฐพีตกใจจนพูดอะไรไม่ออก แต่กระนั้นเขาก็ยังคงควบคุมสติไว้ได้ แม้ในใจเขานึกอยากจะโอบกอดและปลอบใจเด็กหนุ่มหน้าใสคนนี้ก็ตาม แต่เขาก็พูดตอบไปด้วยอาการสงบว่า
" พี่เข้าใจน้องครับ แต่ พี่ไม่ได้ชอบแบบนี้ "
ปฐพีแสร้งตอบไป ซึ่งเด็กหนุ่มก็มองตาปฐพีอย่างเศร้าสร้อย เขาค่อยๆคลายการโอบกอดปฐพีและเดินห่างออกมาพลางกล่าว
" ผมนึกแล้วว่าพี่ต้องตอบอย่างนี้ ผมนึกอิจฉาพวกสาวๆนั่นเหลือเกินที่รักพี่ได้ และพี่ก็รักพวกเธอได้ แต่ผม... พี่ไม่มีทางรักผมได้เลย "
เด็กหนุ่มเดินคอตกออกจากห้องไปโดยที่ปฐพียังคงนิ่งอึงอยู่อย่างนั้น ถ้าเด็กคนนี้ได้รู้ความจริงว่าที่เขาพูดมานั้นผิดถนัด เขาคงจะดีใจมาก ถ้าเขารู้ว่าปฐพีเองก็ไม่ต่างอะไรกับเขา เขาก็คงจะเป็นสุขอย่างเหลือล้น
ปฐพีจำเป็นต้องโกหกเด็กคนนั้นไปเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เพราะถ้าหากเขาตอบรับความรักของเด็กหนุ่ม ไม่แน่ว่าความลับเกี่ยวกับตัวเขาจะถูกเปิดเผยออกมาเมื่อใด
ปฐพีไม่เคยรู้จักเด็กหนุ่มคนนั้น เขาเป็นใครมาจากไหนจะมาดีหรือร้ายปฐพีไม่รู้ ดังนั้น เพื่อความแน่ใจ เขาจึงต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน
แม้กระนั้น ก็ใช่ว่าปฐพีจะไม่มีคนรักเสียเลย คู่รักของเขานั้นอยู่คนละคณะ ซึ่งปฐพีแน่ใจว่าความลับของปฐพีจะไม่ถูกเปิดเผยจากปากของเขาอย่างแน่นอน
- - - - - - - - -
ภายในห้องๆหนึ่ง ของคณะศิลปกรรมศาสตร์
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ใบหน้าสะสวย ไว้ผมยาวสลวย กำลังนั่งใจจดใจจ่ออยู่กับการปั้นรูปดินเหนียว
ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า ธราดล เขาเป็นผู้มีฝีมือในการปั้นเป็นอย่างยิ่ง
ขณะที่ธราดลกำลังค่อยๆเก็บรายละเอียดของรูปปั้นอยู่นั้น ก็มีเสียงคนผู้หนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
" ปั้นรูปชั้นเหรอ... "
ธราดลหันไปมอง เขาเห็นปฐพียืนยิ้มอยู่
" นายว่างเหรอวันนี้ "
ธราดลหันกลับไปปั้นรูปต่อ ปฐพีลากเก้าอี้มานั่งเคียงข้างธราดลก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่บรรดาสาวๆแอบมาชอบเขาให้ธราดลฟัง ซึ่งธราดลเองก็เตือนปฐพีไปว่า
" ระวังเถอะ ไปทำให้สาวๆเขาอกหัก เขาจะจ้างคนมารุมสะกรัมนาย "
" ชั้นไม่ได้ไปทำอะไรเขานี่ เขาอยากมาชอบชั้นเองต่างหาก "
ปฐพีหัวเราะ
" ก็นั่นแหละ ระวังคนเขาจะหมั่นไส้เอาด้วย "
ปฐพีทำหน้าตาทะเล้นก่อนจะพูดว่า
" คงไม่มั้ง ถ้าจะมี คงเป็นคนหึงมากกว่า "
พูดจบเขาก็ชำเลืองมองธราดลแล้วทำตาหวาน แต่ธราดลกลับทำเป็นไม่สนใจและยังคงตบแต่งรูปปั้นต่อไป
ปฐพีกวาดตามองภายในห้องนั้น เมื่อเห็นว่าไม่มีใครนอกจากเขาและธราดล เขาก็เลื่อนเก้าอี้มาประชิดและโอบกอดธราดลไว้
" นี่ ... รู้ไหม วันนี้มีเด็กหนุ่มหน้าใสมากอดชั้นไว้แบบนี้ด้วยนะ "
" เหรอ "
ธราดลเฉยเมยและยังคงทำงานต่อไป ปฐพีก้มลงจูบช่วงไหล่ของธราดลพลางกล่าวว่า
" เด็กคนนั้นเขาบอกว่าแอบรักชั้นด้วยนะ "
" แล้วไง... "
ธราดลงอน เขาคิดว่าปฐพีคงจะมีอะไรกับเด็กคนนั้นมาแล้วเป็นแน่ ปฐพีกอดธราดลจนแน่นกว่าเดิม
" น่าเสียดายที่ชั้นปฏิเสธเขาไป "
ธราดลยิ้มเมื่อรู้ว่าปฐพีไม่ได้มีอะไรกับเด็กคนนั้น เขาหยุดปั้นรูปและหันมามองปฐพี
ในไม่ช้า ทั้งสองก็เลื่อนกายเข้าหากัน ปฐพีโน้มใบหน้าเข้าหาธราดลอย่างช้าๆ ริมฝีปากอันอวบอิ่มแดงระเรื่อของธราดลสั่นระริกรอการจุมพิตจากปฐพีอยู่ก่อนแล้ว รสจูบอันนุ่มนวลและเร่าร้อนบังเกิดขึ้นอย่างช้าๆ อุ้งมืออันกล้าแกร่งและวงแขนอันอบอุ่นเริ่มปฏิบัติการไปตามครรลองอย่างนุ่มเนิบ
ราวกับว่าไม่มีอุปสรรคใดมาพรากความสุขที่ทั้งสองแสวงหาไปได้ แต่...
หลายวันหลังจากนั้น...
เรื่องราวไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับปฐพี หลังจากที่เขาซ้อมกีฬาอย่างหนักและกลับบ้านในเวลาดึกดื่น เขาเดินไปตามทางอันเปล่าเปลี่ยวและมืดสลัว มีเพียงแสงเรืองรองจากดวงไปแสงจันทร์ดวงเล็กๆตามรายทางสาดส่องเพียงเท่านั้น
ทันใดกันนั้นเอง มีรถตู้สีดำแล่นมาเลียบข้างเชา ประตูตู้เปิดออกและมีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ 5-6 คน กรูกันลงมาปิดปากและมัดปฐพีขึ้นรถไป รถตู้คันนั้นแล่นหายเข้าไปในสายหมอกอย่างรวดเร็ว
ปฐพถูกอุ้มไปอย่างไร้ร่องรอย ธราดลเองก็ไม่รู้เรื่องราวเหล่านี้เลย เพราะเขากำลังเร่งรีบทำงานปั้นชิ้นใหม่ให้เสร็จ ซึ่งทันทีที่ธราดลทราบว่าปฐพีหายตัวไปอย่างลึกลับเขาก็ตกใจมากและไม่สามารถจะปั้นงานชิ้นนั้นต่อไปได้
ธราดลเหมือนตกอยู่ในนรก เขาเศร้าโศก เสียใจและเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากคนที่สดใส ร่าเริง กลับกลายป็นคนที่ซึมเซาและคิดมาก เขาไปแจ้งความไว้ที่สถานีตำรวจเพื่อให้ติดตามตัวปฐพี การปฏิบัติงานของตำรวจเริ่มขึ้นและดำเนินต่อมาเรื่อยๆจนเวลาผ่านไปเป็นปี แต่ก็ไม่มีข่าวคราวออกมาเลยว่าปฐพีหายตัวไปอยู่ที่ใด
ธราดลนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องอันคับแคบและมืดสลัว เขาจ้องมองดูข้าวของของปฐพีด้วยจิตใจอันหม่นหมอง เขาไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวอันร้ายแรงเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขา ตำรวจมุ่งประเด็นไปที่การหึงหวงกัน เพราะปฐพีมีสาวๆมาติดมาก อาจเป็นไปได้ว่าบรรดาแฟนหนุ่มของสาวๆเหล่านั้นจะลักพาปฐพีไป ซึ่งธราดลเองก็เตือนปฐพีในเรื่องดังกล่าวนี้แล้ว แต่ปฐพีไม่ฟัง ดูเหมือนว่าการค้นหาตัวปฐพีจะสิ้นหวังเสียแล้ว ตำรวจบอกให้ธราดลทำใจ เขาอาจเสียชีวิตไปแล้วก็เป็นได้
หลายปีต่อมา...
ขณะที่ธราดลเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อรับงานปูนปั้นที่วัดแห่งหนึ่ง เขาได้เข้าพักที่โรงแรมเก่าๆซึ่งอยู่ไม่ห่างจากวัดนั้นเท่าใดนัก และในคืนวันแรกนั้นเอง เขาก็ได้ฝันเห็นปฐพีเป็นครั้งแรก เขารู้สึกตื่นเต้นและดีใจเป็นอันมากที่ได้พบปฐพีเพื่อนรัก
ในฝันนั้น ปฐพียังดูเหมือนเดิมทุกประการ เขายังคงอยู่ในชุดเดิม เมื่อครั้งสุดท้ายที่ธราดลเห็น ปฐพีได้ขอความช่วยเหลือจากธราดล เขาบอกว่าเขาตายไปแล้ว เขาถูกฆ่าตายและถูกฝังอยู่ใต้กองอิฐข้างต้นไม้ต้นหนึ่งในป่าใกล้วัดนั่นเอง
ปฐพีบอกว่า ถ้าขุดดินใต้กองอิฐนั้นขึ้นมา จะพบถุงสีดำ ในถุงนั้นจะมีก้อนดินกองใหญ่ ซึ่งนั่นแหละคือซากศพของปฐพีที่แปรเปลี่ยนไปเป็นดิน เขาขอให้ธราดลปั้นดินกองนั้นขึ้นมาเป็นรูปปั้น ซึ่งจะทำให้เขาได้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งหนึ่ง
ธราดลตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เขารู้สึกเสียใจกับข่าวร้ายที่เขาเพิ่งจะรับรู้ในความฝัน และในเช้าวันนั้น ธราดลก็คว้าพลั่วอันหนึ่งแล้วรีบตรงเข้าไปในป่าใกล้ๆวัดเพื่อค้นหากองอิฐข้างต้นไม้ น่าแปลกที่เขาพบกองอิฐที่ว่านั้นจริงๆ ธราดลไม่รอช้า เขารื้อกองอิฐและใช้พลั่วขุดลงไปอย่างรีบร้อน เขารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบเพื่อนรัก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในสภาพที่มีชีวิตก็ตาม
ธราดลขุดดินอยู่นานจนใบหน้าเขาพราวไปด้วยเม็ดเหงื่อ เช่นเดียวกับเสื้อที่ชุ่มโชกราวกับตกน้ำ เขาถอดเสื้อออกเช็ดคราบเหงื่อไคลและเร่งมือขุดต่อไป กล้ามเนื้อแห่งชายหนุ่มเต้นระริกภายใต้แสงอาทิตย์อันร้อนระอุและแผดจ้า
ในไม่ช้า ธราดลก็พบกับถุงสีดำ เขาดีใจจนปล่อยพลั่วและทรุดตัดลงตะกุยดินด้วยมือของตนเองจนถุงนั้นหลุดออกมา ธราดลเปิดถุงนั้นออกดูอย่างช้าๆ และในทันทีที่สายตาของเขาพบกับเถ้าธุลีของปฐพี น้ำตาก็หลั่งไหลออกมาจากดวงตาทั้งคู่ของธราดล เขากอดถุงใบนั้นไว้แน่นและร้องไห้ออกมาราวกับคนบ้าคลั่ง
เขาพยายามทุกวิถีทางที่จะได้เจอตัวปฐพี แต่ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาเจอในสภาพเช่นนี้ ธราดลเปิดถุงออกดูอีกครั้ง ซึ่งในตอนนั้นเอง เขาก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งที่กลิ่นไอของดินได้แปรเปลี่ยนไปเป็นกลิ่นกายของปฐพี ซึ่งเขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขากอดถุงนั้นไว้อีกครั้งก่อนจะรีบนำมันกลับไปยังโรงแรมที่พักและเดินทางกลับบ้านในหลายวันต่อมา
เรื่องสั้นแนววาย :: เพลิงภูติปฐพี :: เขียนโดย ด๋ง
เสียงเชียร์ดังกระหึ่มอยู่ตลอดเวลามิได้หยุด และดูเหมือนว่าความสนใจที่แท้จริงของบรรดากองเชียร์นั้นจะไม่ใช่แค่เกมส์การแข่งขันเสียแล้ว เพราะเมื่อนักกีฬาชายผู้หนึ่งรับลูก ส่งลูก หรือเสริฟลูก ก็มักจะมีเสียงเชียร์ดังขึ้นทุกครั้ง ต่างจากนักกีฬาคนอื่นๆ
นักกีฬาผู้นั้นเป็นดาวเด่นของสนาม ซึ่งได้รับความสนใจมากเป็นพิเศษ เขามีชื่อว่า ปฐพี เป็นนักศึกษาหนุ่มชั้นปีที่ 4 ที่มีฝีมือในการเล่นวอลเล่ย์บอลอย่างเยี่ยมยอด ที่สำคัญ เขาหล่อเหลา คมเข้ม ผวขาวสะอาดสะอ้าน และรูปร่างสูงใหญ่บึกบึนกำยำไปทุกส่วน
ปฐพีเป็นที่ชื่นชอบของผู้คนมากมายในมหาวิทยาลัย ทั้งนี้เพราะเขาเป็นคนร่าเริงแจ่มใส มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับทุกคน บรรดาสาวๆจากทุกคณะต่างหมายปองที่จะได้เป็นคู่ควงของเขา แต่ดูเหมือนว่าปฐพีจะไม่ให้ความสนใจบรรดาสาวๆเหล่านั้นเลย คำตอบง่ายๆนั้นก็คือ ปฐพีเป็นเกย์
ปฐพีชอบผู้ชายด้วยกัน แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้แสดงออกมาให้ใครรู้ เขายังคงปฏิบัติตนเป็นปกติวิสัยตามอย่างผู้ชายทั่วๆไป เพื่อกลบเกลื่อนธาตุแท้ของตัวเอง ซึ่งผลก็เป็นไปตามที่เขาต้องการ เพราะไม่มีผู้ใดล่วงรู้ถึงความลับข้อนี้
เมื่อเกมส์การแข่งขันวอลเล่ย์บอลในวันนั้นจบสิ้นลงและฝ่ายของปฐพีเป็นผู้ชนะ ทุกคนต่างก็ไชโยโห่ร้องและแสดงความยินดีเป็นอย่างยิ่ง เหล่ากองเชียร์ต่างโยนตัวปฐพีขึ้นและรับเขาลงมาอย่างสนุกสนาน ในขณะที่บรรดาสาวๆมากมายต่างกรูกันลงไปในสนามและรุมล้อมปฐพีเอาไว้ราวกับเป็นดารา ทุกคนต่างขอลายเซ็นต์จากเขา ซึ่งเขาก็ให้ไปพอเป็นพิธีก่อนจะขอตัวเข้าไปในห้องพักนักกีฬาเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ภายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าซึ่งคราคร่ำไปด้วยบรรดานักกีฬาชายมากมาย บางคนก็ถอดเสื้อเผยให้เห็นแผงอกอันกำยำ บางคนก็สวมใส่แต่ชุดชั้นในเดินไปเดินมา บางคนก็กำลังอาบน้ำ ในขณะที่บางคนกำลังแต่งตัวและเก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ เสียงพูดคุยหยอกล้อกันดังไปทั่วห้อง คละเคล้ากับเสียงสายน้ำที่ไหลหลั่ง
ปฐพีเดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
เสียงเพื่อนคนหนึ่งตะโกนแซวปฐพีขึ้นว่า
" เฮ้ย... กูอิจฉาไอ้ปฐพีมันว่ะ มีแต่สาวๆรุมล้อม "
พูดจบ เพื่อนอีกคนหนึ่งก็แซว
" ก็ไปเกิดใหม่ให้หล่ออย่างมันสิวะ "
เสียงหัวเราะดังขั้นทั่วห้อง ก่อนที่ปฐพีจะเดินเข้าห้องอาบน้ำไป
สายน้ำจากฝักบัวพุ่งลงมาปะทะผิวกายชายหนุ่มจนชุ่มโชก ก่อนที่เขาจะลูบไล้ครีมอาบน้ำและละเลงฟองจนถ้วนทั่ว ปฐพีอาบน้ำอยู่นานพอสมควร จนกระทั่งเมื่อเขาออกมาจากห้องอาบน้ำอีกครั้ง เขาก็พบว่าภายในห้องนั้นว่างเปล่าไม่มีใคร
แต่แล้ว เขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีเสียงเด็กหนุ่มดังมาจากประตู
" หวัดดีครับพี่ "
ปฐพีหันไปมองเด็กหนุ่มคนนั้นซึ่งอายุน้อยกว่าเขา
" หวัดดีครับ "
เขาตอบไป ซึ่งหลังจากนั้นสิ่งไม่คาดคิดก็บังเกิดขึ้น
เด็กหนุ่มคนนั้นโผเข้ามาและกอดปฐพีไว้แน่น พร้อมกับรำพันออกมาว่า
" ผมรักพี่ครับ ผมแอบรักพี่มานานแล้ว เห็นใจผมเถอะครับพี่ "
ปฐพีตกใจจนพูดอะไรไม่ออก แต่กระนั้นเขาก็ยังคงควบคุมสติไว้ได้ แม้ในใจเขานึกอยากจะโอบกอดและปลอบใจเด็กหนุ่มหน้าใสคนนี้ก็ตาม แต่เขาก็พูดตอบไปด้วยอาการสงบว่า
" พี่เข้าใจน้องครับ แต่ พี่ไม่ได้ชอบแบบนี้ "
ปฐพีแสร้งตอบไป ซึ่งเด็กหนุ่มก็มองตาปฐพีอย่างเศร้าสร้อย เขาค่อยๆคลายการโอบกอดปฐพีและเดินห่างออกมาพลางกล่าว
" ผมนึกแล้วว่าพี่ต้องตอบอย่างนี้ ผมนึกอิจฉาพวกสาวๆนั่นเหลือเกินที่รักพี่ได้ และพี่ก็รักพวกเธอได้ แต่ผม... พี่ไม่มีทางรักผมได้เลย "
เด็กหนุ่มเดินคอตกออกจากห้องไปโดยที่ปฐพียังคงนิ่งอึงอยู่อย่างนั้น ถ้าเด็กคนนี้ได้รู้ความจริงว่าที่เขาพูดมานั้นผิดถนัด เขาคงจะดีใจมาก ถ้าเขารู้ว่าปฐพีเองก็ไม่ต่างอะไรกับเขา เขาก็คงจะเป็นสุขอย่างเหลือล้น
ปฐพีจำเป็นต้องโกหกเด็กคนนั้นไปเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เพราะถ้าหากเขาตอบรับความรักของเด็กหนุ่ม ไม่แน่ว่าความลับเกี่ยวกับตัวเขาจะถูกเปิดเผยออกมาเมื่อใด
ปฐพีไม่เคยรู้จักเด็กหนุ่มคนนั้น เขาเป็นใครมาจากไหนจะมาดีหรือร้ายปฐพีไม่รู้ ดังนั้น เพื่อความแน่ใจ เขาจึงต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน
แม้กระนั้น ก็ใช่ว่าปฐพีจะไม่มีคนรักเสียเลย คู่รักของเขานั้นอยู่คนละคณะ ซึ่งปฐพีแน่ใจว่าความลับของปฐพีจะไม่ถูกเปิดเผยจากปากของเขาอย่างแน่นอน
- - - - - - - - -
ภายในห้องๆหนึ่ง ของคณะศิลปกรรมศาสตร์
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ใบหน้าสะสวย ไว้ผมยาวสลวย กำลังนั่งใจจดใจจ่ออยู่กับการปั้นรูปดินเหนียว
ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า ธราดล เขาเป็นผู้มีฝีมือในการปั้นเป็นอย่างยิ่ง
ขณะที่ธราดลกำลังค่อยๆเก็บรายละเอียดของรูปปั้นอยู่นั้น ก็มีเสียงคนผู้หนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
" ปั้นรูปชั้นเหรอ... "
ธราดลหันไปมอง เขาเห็นปฐพียืนยิ้มอยู่
" นายว่างเหรอวันนี้ "
ธราดลหันกลับไปปั้นรูปต่อ ปฐพีลากเก้าอี้มานั่งเคียงข้างธราดลก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่บรรดาสาวๆแอบมาชอบเขาให้ธราดลฟัง ซึ่งธราดลเองก็เตือนปฐพีไปว่า
" ระวังเถอะ ไปทำให้สาวๆเขาอกหัก เขาจะจ้างคนมารุมสะกรัมนาย "
" ชั้นไม่ได้ไปทำอะไรเขานี่ เขาอยากมาชอบชั้นเองต่างหาก "
ปฐพีหัวเราะ
" ก็นั่นแหละ ระวังคนเขาจะหมั่นไส้เอาด้วย "
ปฐพีทำหน้าตาทะเล้นก่อนจะพูดว่า
" คงไม่มั้ง ถ้าจะมี คงเป็นคนหึงมากกว่า "
พูดจบเขาก็ชำเลืองมองธราดลแล้วทำตาหวาน แต่ธราดลกลับทำเป็นไม่สนใจและยังคงตบแต่งรูปปั้นต่อไป
ปฐพีกวาดตามองภายในห้องนั้น เมื่อเห็นว่าไม่มีใครนอกจากเขาและธราดล เขาก็เลื่อนเก้าอี้มาประชิดและโอบกอดธราดลไว้
" นี่ ... รู้ไหม วันนี้มีเด็กหนุ่มหน้าใสมากอดชั้นไว้แบบนี้ด้วยนะ "
" เหรอ "
ธราดลเฉยเมยและยังคงทำงานต่อไป ปฐพีก้มลงจูบช่วงไหล่ของธราดลพลางกล่าวว่า
" เด็กคนนั้นเขาบอกว่าแอบรักชั้นด้วยนะ "
" แล้วไง... "
ธราดลงอน เขาคิดว่าปฐพีคงจะมีอะไรกับเด็กคนนั้นมาแล้วเป็นแน่ ปฐพีกอดธราดลจนแน่นกว่าเดิม
" น่าเสียดายที่ชั้นปฏิเสธเขาไป "
ธราดลยิ้มเมื่อรู้ว่าปฐพีไม่ได้มีอะไรกับเด็กคนนั้น เขาหยุดปั้นรูปและหันมามองปฐพี
ในไม่ช้า ทั้งสองก็เลื่อนกายเข้าหากัน ปฐพีโน้มใบหน้าเข้าหาธราดลอย่างช้าๆ ริมฝีปากอันอวบอิ่มแดงระเรื่อของธราดลสั่นระริกรอการจุมพิตจากปฐพีอยู่ก่อนแล้ว รสจูบอันนุ่มนวลและเร่าร้อนบังเกิดขึ้นอย่างช้าๆ อุ้งมืออันกล้าแกร่งและวงแขนอันอบอุ่นเริ่มปฏิบัติการไปตามครรลองอย่างนุ่มเนิบ
ราวกับว่าไม่มีอุปสรรคใดมาพรากความสุขที่ทั้งสองแสวงหาไปได้ แต่...
หลายวันหลังจากนั้น...
เรื่องราวไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับปฐพี หลังจากที่เขาซ้อมกีฬาอย่างหนักและกลับบ้านในเวลาดึกดื่น เขาเดินไปตามทางอันเปล่าเปลี่ยวและมืดสลัว มีเพียงแสงเรืองรองจากดวงไปแสงจันทร์ดวงเล็กๆตามรายทางสาดส่องเพียงเท่านั้น
ทันใดกันนั้นเอง มีรถตู้สีดำแล่นมาเลียบข้างเชา ประตูตู้เปิดออกและมีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ 5-6 คน กรูกันลงมาปิดปากและมัดปฐพีขึ้นรถไป รถตู้คันนั้นแล่นหายเข้าไปในสายหมอกอย่างรวดเร็ว
ปฐพถูกอุ้มไปอย่างไร้ร่องรอย ธราดลเองก็ไม่รู้เรื่องราวเหล่านี้เลย เพราะเขากำลังเร่งรีบทำงานปั้นชิ้นใหม่ให้เสร็จ ซึ่งทันทีที่ธราดลทราบว่าปฐพีหายตัวไปอย่างลึกลับเขาก็ตกใจมากและไม่สามารถจะปั้นงานชิ้นนั้นต่อไปได้
ธราดลเหมือนตกอยู่ในนรก เขาเศร้าโศก เสียใจและเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากคนที่สดใส ร่าเริง กลับกลายป็นคนที่ซึมเซาและคิดมาก เขาไปแจ้งความไว้ที่สถานีตำรวจเพื่อให้ติดตามตัวปฐพี การปฏิบัติงานของตำรวจเริ่มขึ้นและดำเนินต่อมาเรื่อยๆจนเวลาผ่านไปเป็นปี แต่ก็ไม่มีข่าวคราวออกมาเลยว่าปฐพีหายตัวไปอยู่ที่ใด
ธราดลนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องอันคับแคบและมืดสลัว เขาจ้องมองดูข้าวของของปฐพีด้วยจิตใจอันหม่นหมอง เขาไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวอันร้ายแรงเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขา ตำรวจมุ่งประเด็นไปที่การหึงหวงกัน เพราะปฐพีมีสาวๆมาติดมาก อาจเป็นไปได้ว่าบรรดาแฟนหนุ่มของสาวๆเหล่านั้นจะลักพาปฐพีไป ซึ่งธราดลเองก็เตือนปฐพีในเรื่องดังกล่าวนี้แล้ว แต่ปฐพีไม่ฟัง ดูเหมือนว่าการค้นหาตัวปฐพีจะสิ้นหวังเสียแล้ว ตำรวจบอกให้ธราดลทำใจ เขาอาจเสียชีวิตไปแล้วก็เป็นได้
หลายปีต่อมา...
ขณะที่ธราดลเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อรับงานปูนปั้นที่วัดแห่งหนึ่ง เขาได้เข้าพักที่โรงแรมเก่าๆซึ่งอยู่ไม่ห่างจากวัดนั้นเท่าใดนัก และในคืนวันแรกนั้นเอง เขาก็ได้ฝันเห็นปฐพีเป็นครั้งแรก เขารู้สึกตื่นเต้นและดีใจเป็นอันมากที่ได้พบปฐพีเพื่อนรัก
ในฝันนั้น ปฐพียังดูเหมือนเดิมทุกประการ เขายังคงอยู่ในชุดเดิม เมื่อครั้งสุดท้ายที่ธราดลเห็น ปฐพีได้ขอความช่วยเหลือจากธราดล เขาบอกว่าเขาตายไปแล้ว เขาถูกฆ่าตายและถูกฝังอยู่ใต้กองอิฐข้างต้นไม้ต้นหนึ่งในป่าใกล้วัดนั่นเอง
ปฐพีบอกว่า ถ้าขุดดินใต้กองอิฐนั้นขึ้นมา จะพบถุงสีดำ ในถุงนั้นจะมีก้อนดินกองใหญ่ ซึ่งนั่นแหละคือซากศพของปฐพีที่แปรเปลี่ยนไปเป็นดิน เขาขอให้ธราดลปั้นดินกองนั้นขึ้นมาเป็นรูปปั้น ซึ่งจะทำให้เขาได้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งหนึ่ง
ธราดลตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เขารู้สึกเสียใจกับข่าวร้ายที่เขาเพิ่งจะรับรู้ในความฝัน และในเช้าวันนั้น ธราดลก็คว้าพลั่วอันหนึ่งแล้วรีบตรงเข้าไปในป่าใกล้ๆวัดเพื่อค้นหากองอิฐข้างต้นไม้ น่าแปลกที่เขาพบกองอิฐที่ว่านั้นจริงๆ ธราดลไม่รอช้า เขารื้อกองอิฐและใช้พลั่วขุดลงไปอย่างรีบร้อน เขารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบเพื่อนรัก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในสภาพที่มีชีวิตก็ตาม
ธราดลขุดดินอยู่นานจนใบหน้าเขาพราวไปด้วยเม็ดเหงื่อ เช่นเดียวกับเสื้อที่ชุ่มโชกราวกับตกน้ำ เขาถอดเสื้อออกเช็ดคราบเหงื่อไคลและเร่งมือขุดต่อไป กล้ามเนื้อแห่งชายหนุ่มเต้นระริกภายใต้แสงอาทิตย์อันร้อนระอุและแผดจ้า
ในไม่ช้า ธราดลก็พบกับถุงสีดำ เขาดีใจจนปล่อยพลั่วและทรุดตัดลงตะกุยดินด้วยมือของตนเองจนถุงนั้นหลุดออกมา ธราดลเปิดถุงนั้นออกดูอย่างช้าๆ และในทันทีที่สายตาของเขาพบกับเถ้าธุลีของปฐพี น้ำตาก็หลั่งไหลออกมาจากดวงตาทั้งคู่ของธราดล เขากอดถุงใบนั้นไว้แน่นและร้องไห้ออกมาราวกับคนบ้าคลั่ง
เขาพยายามทุกวิถีทางที่จะได้เจอตัวปฐพี แต่ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาเจอในสภาพเช่นนี้ ธราดลเปิดถุงออกดูอีกครั้ง ซึ่งในตอนนั้นเอง เขาก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งที่กลิ่นไอของดินได้แปรเปลี่ยนไปเป็นกลิ่นกายของปฐพี ซึ่งเขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขากอดถุงนั้นไว้อีกครั้งก่อนจะรีบนำมันกลับไปยังโรงแรมที่พักและเดินทางกลับบ้านในหลายวันต่อมา