ทุกคนเกิดมาต้องมีคู่ทุกคนหรือเปล่า? แล้วถ้าไม่มีจะแปลกมั้ย? นี้เป็นคำถามที่ฉันมักจะถามตัวเองอยู่บ่อยๆ มันเป็นความรู้สึก (น้อยใจ) ตัวเองอยู่บางเวลาว่าทำไม เพราะอะไร ทุกคนอาจจะสงสัยว่า(อีนี้)มันเพ้ออะไรของมัน คือเรื่องมันมีอยู่ว่าตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้ 25 ปี ยังไม่เคยมีแฟน เพื่อนใจ หรือรักครั้งแรกในแบบเด็กๆ ที่เค้ามีกันไว้เป็นประสบการณ์ น่ารักๆ เพื่อมาเล่าสู่กันฟัง ฉันรู้สึกทำตัวไม่ถูกทุกครั้งที่อยู่ในวงสนทนาของเพื่อนผู้หญิงด้วยกันเวลาคุยกันเรื่องความรัก ได้แต่รับฟังอยากจะเข้าใจพวกเค้านะว่ามันเป็นยัง ฟังเรื่องราวของบางคนแล้วรู้สึกว่ามันงี้เง้า แล้วถ้ามันเกิดขึ้นกับเราละแล้วเราจะทำยังไง หรือเราจะงี้เง้าเหมือนเค้ามั้ยนะ ตอนแรกไม่ค่อยสนใจเรื่องของความรัก หรือ คู่ครองสักเท่าไหรหรอก เพราะคิดว่าไม่เห็นเป็นไรเลยหนิอยู่คนเดียวฉันก็อยู่ได้สบายมาก(ซึ่งมันจริงที่สุด) แต่ความรู้สึกนี้มันเริ่มเข้ามา (ความรู้สึกที่เรียกว่าเหงา) ไม่อยากเดินคนเดียวแล้วงะ ไม่อยากดูหนังคนเดียวแล้วงะ เป็นคนดูหนัง หรือ ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด (ไม่ไช่ไม่มีเพื่อนคบนะ) แต่อาจจะเป็นคนที่ไม่ค่อยงอใคร เพราะรู้สึกว่าถ้าชวนใครแล้วเค้าไม่ว่างไปด้วย หรือ ไม่อยากดูหนังเรื่องเดียวกับเรา แปลว่าต้องอดไป อดดู งั้นเหรอ มันไม่ใช่สำหรับฉัน ฉันไมได้รู้สึกโกรธหรืออะไรนะไม่เคยโกรธใครเลย(จิงๆนะ) หรืออาจเป็นเพราะฉันเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงรึเปล่า เอาเป็นว่าอยากฟังความเห็นของเพื่อนๆ ว่าคิดเห็นยังไงกับเรื่องราวทั้งหมดนี้ (ไม่ได้ซีเรียสนะคะถ้ามันจะไม่มีก็ไม่เป็นไรคะ)...
เป็นแบบฉันบ้างรึเปล่า?? หรือฉันคนเดียวที่เป็น??