มีผู้มาทูลถามพระพุทธเจ้าว่า

“จิตนี้สะดุ้งอยู่เป็นนิตย์
ใจนี้หวาดเสียวอยู่เป็นนิตย์
ทั้งในกิจที่ยังไม่เกิดและในกิจที่เกิดแล้ว
ถ้าความไม่ต้องสะดุ้งมีอยู่
ขอพระองค์จงตรัสบอกสิ่งนั้นเถิด”

พระพุทธเจ้าตรัสตอบว่า
“เว้นปัญญา ความเพียร
การสำรวมอินทรีย์และความปล่อยวาง
โดยประการทั้งปวงแล้ว เรา (ตถาคต)
มองไม่เห็นความสวัสดีของสัตว์ทั้งหลายเลย”
(พระไตรปิฎกเล่ม ๑๕ ข้อ ๒๖๕)

ตามพระพุทธพจน์นี้จะเห็นได้ว่า
การสำรวมอินทรีย์เป็นหลักสำคัญข้อหนึ่ง
ในธรรมเพื่อความสวัสดี ในมงคลสูตรข้อว่า
“ตบะ”เป็นมงคลอันสูงสุดนั้น
ท่านหมายเอาอินทรียสังวร
กล่าวคือการสำรวมตา หู
เป็นต้นอันเป็นเหตุป้องกัน
บาปอกุศลไม่ให้เกิดขึ้น
ถ้าขาดความสำรวมเสียแล้ว
บาปอกุศลย่อมเกิดขึ้น
ก่อความเสียหายนานาประการ

"การสำรวมตน"
อ.วศิน อินทสระ

ขออนุญาตแบ่งปัน เพื่อการสำรวจและทบทวนลงจิตใจจน

ที่มา : https://www.facebook.com/photo.php?fbid=225794290943747&set=a.168464973343346.1073741828.168433800013130&type=1&theater