ก่อนอื่นต้องขออนุญาติ
ศูนย์พัฒนาเด็กพิเศษ รร.ละอออุทิศ ราชภัฏสวนดุสิต แบ่งปันเรื่องราวดีดีที่ จขกท.ได้เจอมาคะ
จขกท ได้มีโอกาศไปเที่ยวกับหลานคะ กับโครงการ
ท่องไปในโลกกว้าง ที่จังหวัดระยอง ซึ่งได้เข้าร่วมเป็นปีที่ 2 ละคะ
การไปเที่ยวในครั้งนี้ ได้ใกล้ชิดกับเด็กๆที่มีความผิดปกติทางด้านร่างกายและจิตใจคะ เช่น
กลุ่มอาการออทิสติก หรือ Down syndrome เด็กเหล่านี้บางคนก็ดูแทบไม่ออกคะว่าเป็น เพราะหน้าตาไม่ใช่แบบสายัณห์ซะดีเดียว
แต่ยัง รวมไปถึง เด็กที่มีภาวะทางอารมณ์ที่ควบคุมไม่ได้ เช่น โกรธรุนแรง ดื้อกว่าปกติ ร้องโวยวาย ทำร้ายร่างกายตัวเอง อยู่ไม่นิ่งหรือเฉยกว่าปกติ ฯลฯ
และกลุ่มที่เด็กที่มีความผิดปกติทางด้านร่างกาย เช่น หูไม่ได้ยิน พูดไม่ได้ แขนขาลีบ ตามองไม่เห็น ฯลฯ
พวกเขาโชคดีมากๆคะ ที่อยู่ภายใต้รั้วโรงเรียนเฉพาะทาง และผู้ปกครองที่ไม่ทิ้งลูกตัวเองถึงแม้จะต้องอดทนมากมายขนาดไหน
ไม่มีใครทราบหรอกคะ จขกท.เองก็มีหลานที่หูไม่ได้ยิน ซึ่งเกิดจากกรรมพันธ์คะ เลี้ยงมาตั้งแต่คลอดออกมาเลย
เพราะพ่อกับแม่เขาไม่ได้ยินว่าลูกร้องหิวนมคะ แต่รู้สึกว่าหลานตัวเองยังโชคดีที่ยังช่วยเหลือตัวเองได้มาก ทั้งๆที่หูไม่ได้ยิน
แต่ก็ยังพยายามสื่อสารกับคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี
มีอยู่ครอบครัวนึงคะ มีลูกสาว 2 คน ทั้งสองคนหูไม่ได้ยิน ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นกรรมพันธ์ ทั้งสองได้รับการผ่าตัดใส่แม่เหล็กให้ยึดติดกับกระโหลก
ผ่านเครื่องตัวนี้จะแปลงสัญญาน เพื่อช่วยในการได้ยินคะ พ่อกับแม่ทำทุกอย่างเพื่อช่วยให้ลูกได้ยินเสียงสวยงามบนโลกใบนี้
หมดเงินเท่าไหร่ก็ยอมคะ แต่ลูกๆก็ยังพูดไม่ค่อยได้ ยังต้องใช้เวลา
กับอีกครอบครัวนึงคะ มีลูกชายฝาแฝด ตอนเล็กๆทั้งคู่ป่วยไม่สบาย ตัวร้อน ถึงกับช็อคไปทั้งสองคนเลย
จึงเกิดความผิดปกติขึ้น มีอาการขาลีบเดินไม่ได้ แต่ตอนนี้เดินไปเกือบปกติ และมีลักษณะ ออทิสติก
ทราบมาว่าคุณแม่ทิ้งน้องๆไปตั้งแต่ตอนนั้น ตอนนี้อยู่กับคุณพ่อ คุณป้า คุณย่า น่ารักมากๆเลยคะ
น้องๆเดินไปไหน ก็จะมีคุณพ่อ คุณป้า คุณย่า เดินตามไม่ห่าง
ที่กำลังจะบอกคือ เด็กๆเหล่านี้ โชคดีมากๆคะที่ถึงแม้เกิดมามีความผิดปกติทางร่างกาย แต่ยังมีคุณพ่อคุณแม่ ยังมีครอบครัวที่ดูแลเป็นอย่างดี
การดูแลต้องใช้ความอดทน อดกลั้นมากมาย แต่ใจต้องสู้คะ ภายนอกผู้ปกครองของน้องๆอาจยิ้มแย้ม
แต่ภายในเคยบอบช้ำมามากเท่าไหร่ที่ต้องเจอะเจอเรื่องราวร้ายๆที่เกิดกับลูกของตัวเอง แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้งลูกๆเลยคะ
ยังมีอีกมากมายเท่าไหร่ กับเด็กๆที่ผิดปกติ แต่ถูกส่งไปยังสถานรับเลี้ยงเด็ก เด็กที่ผู้ปกครองไม่ต้องการ พวกเขาแทบใช้ชีวิตเองไม่ได้คะ
เพราะฉะนั้นให้กำเนิดเขามาแล้ว สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือ เลี้ยงเขาให้ดีที่สุด ให้เขาให้มากที่สุดเท่าที่เราจะให้ได้
ส่งเขาไปให้ได้ตลอดรอดฝั่งคะ ให้เขามีที่ยืนในสังคม
จขกท.นั่งมองเด็กๆเหล่านี้ พวกเขายังมีที่ยืนอยู่บนโลกใบนี้ ยังสามารถใช้ชีวิตในสังคมนี้ได้ ตราบเท่ามีผู้ปกครอง
และมีการเรียนรู้ ฝึกฝนจาก รร.ที่ดี พวกคุณไม่จำเป็นต้องร่ำรวยคะ แต่แค่ไม่ทิ้งพวกเขาก็พอ
ขอบคุณกิจกรรมดีดี ที่รร.จัดขึ้นทุกปีคะ เด็กๆมีความสุขมากๆ ผู้ปกครองก็ได้มาแชร์ประสบการณ์เลี้ยงลูกร่วมกันคะ
มีกิจกรรมชายหาดคะ เก็บขยะคะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้คะ
แบ่งปันเรื่องราวดีดี กับเด็กๆที่มีความผิกปกติทางร่างกาย (โลกนี้อยู่ไม่ยาก..ถ้ามีบางคน)
จขกท ได้มีโอกาศไปเที่ยวกับหลานคะ กับโครงการ ท่องไปในโลกกว้าง ที่จังหวัดระยอง ซึ่งได้เข้าร่วมเป็นปีที่ 2 ละคะ
การไปเที่ยวในครั้งนี้ ได้ใกล้ชิดกับเด็กๆที่มีความผิดปกติทางด้านร่างกายและจิตใจคะ เช่น
กลุ่มอาการออทิสติก หรือ Down syndrome เด็กเหล่านี้บางคนก็ดูแทบไม่ออกคะว่าเป็น เพราะหน้าตาไม่ใช่แบบสายัณห์ซะดีเดียว
แต่ยัง รวมไปถึง เด็กที่มีภาวะทางอารมณ์ที่ควบคุมไม่ได้ เช่น โกรธรุนแรง ดื้อกว่าปกติ ร้องโวยวาย ทำร้ายร่างกายตัวเอง อยู่ไม่นิ่งหรือเฉยกว่าปกติ ฯลฯ
และกลุ่มที่เด็กที่มีความผิดปกติทางด้านร่างกาย เช่น หูไม่ได้ยิน พูดไม่ได้ แขนขาลีบ ตามองไม่เห็น ฯลฯ
พวกเขาโชคดีมากๆคะ ที่อยู่ภายใต้รั้วโรงเรียนเฉพาะทาง และผู้ปกครองที่ไม่ทิ้งลูกตัวเองถึงแม้จะต้องอดทนมากมายขนาดไหน
ไม่มีใครทราบหรอกคะ จขกท.เองก็มีหลานที่หูไม่ได้ยิน ซึ่งเกิดจากกรรมพันธ์คะ เลี้ยงมาตั้งแต่คลอดออกมาเลย
เพราะพ่อกับแม่เขาไม่ได้ยินว่าลูกร้องหิวนมคะ แต่รู้สึกว่าหลานตัวเองยังโชคดีที่ยังช่วยเหลือตัวเองได้มาก ทั้งๆที่หูไม่ได้ยิน
แต่ก็ยังพยายามสื่อสารกับคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี
มีอยู่ครอบครัวนึงคะ มีลูกสาว 2 คน ทั้งสองคนหูไม่ได้ยิน ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นกรรมพันธ์ ทั้งสองได้รับการผ่าตัดใส่แม่เหล็กให้ยึดติดกับกระโหลก
ผ่านเครื่องตัวนี้จะแปลงสัญญาน เพื่อช่วยในการได้ยินคะ พ่อกับแม่ทำทุกอย่างเพื่อช่วยให้ลูกได้ยินเสียงสวยงามบนโลกใบนี้
หมดเงินเท่าไหร่ก็ยอมคะ แต่ลูกๆก็ยังพูดไม่ค่อยได้ ยังต้องใช้เวลา
กับอีกครอบครัวนึงคะ มีลูกชายฝาแฝด ตอนเล็กๆทั้งคู่ป่วยไม่สบาย ตัวร้อน ถึงกับช็อคไปทั้งสองคนเลย
จึงเกิดความผิดปกติขึ้น มีอาการขาลีบเดินไม่ได้ แต่ตอนนี้เดินไปเกือบปกติ และมีลักษณะ ออทิสติก
ทราบมาว่าคุณแม่ทิ้งน้องๆไปตั้งแต่ตอนนั้น ตอนนี้อยู่กับคุณพ่อ คุณป้า คุณย่า น่ารักมากๆเลยคะ
น้องๆเดินไปไหน ก็จะมีคุณพ่อ คุณป้า คุณย่า เดินตามไม่ห่าง
ที่กำลังจะบอกคือ เด็กๆเหล่านี้ โชคดีมากๆคะที่ถึงแม้เกิดมามีความผิดปกติทางร่างกาย แต่ยังมีคุณพ่อคุณแม่ ยังมีครอบครัวที่ดูแลเป็นอย่างดี
การดูแลต้องใช้ความอดทน อดกลั้นมากมาย แต่ใจต้องสู้คะ ภายนอกผู้ปกครองของน้องๆอาจยิ้มแย้ม
แต่ภายในเคยบอบช้ำมามากเท่าไหร่ที่ต้องเจอะเจอเรื่องราวร้ายๆที่เกิดกับลูกของตัวเอง แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้งลูกๆเลยคะ
ยังมีอีกมากมายเท่าไหร่ กับเด็กๆที่ผิดปกติ แต่ถูกส่งไปยังสถานรับเลี้ยงเด็ก เด็กที่ผู้ปกครองไม่ต้องการ พวกเขาแทบใช้ชีวิตเองไม่ได้คะ
เพราะฉะนั้นให้กำเนิดเขามาแล้ว สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือ เลี้ยงเขาให้ดีที่สุด ให้เขาให้มากที่สุดเท่าที่เราจะให้ได้
ส่งเขาไปให้ได้ตลอดรอดฝั่งคะ ให้เขามีที่ยืนในสังคม
จขกท.นั่งมองเด็กๆเหล่านี้ พวกเขายังมีที่ยืนอยู่บนโลกใบนี้ ยังสามารถใช้ชีวิตในสังคมนี้ได้ ตราบเท่ามีผู้ปกครอง
และมีการเรียนรู้ ฝึกฝนจาก รร.ที่ดี พวกคุณไม่จำเป็นต้องร่ำรวยคะ แต่แค่ไม่ทิ้งพวกเขาก็พอ
ขอบคุณกิจกรรมดีดี ที่รร.จัดขึ้นทุกปีคะ เด็กๆมีความสุขมากๆ ผู้ปกครองก็ได้มาแชร์ประสบการณ์เลี้ยงลูกร่วมกันคะ
มีกิจกรรมชายหาดคะ เก็บขยะคะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้คะ