เปิดเผยข้อมูลทางประวัติศาสตร์ อะไรมีมาก่อนพระเจ้า พระเจ้าคือใคร พระเจ้าสร้างสรรพสิ่งจริงหรือ...?
เรื่องราวเกี่ยวกับหลักปรัชญาและคำสอนของศาสนาพราหมณ์ดึกดำบรรพ์ยุคก่อนฤคเวทซึ่งจารึกไว้ในศิลาจารึก
และอาจารย์โยคีฮาเล็บ อาจารย์ของข้าพเจ้าได้คัดลอกมา และข้าพเจ้าขอให้ท่านแปลเป็นภาษาไทยซึ่งข้าพเจ้าคัดลอกเอาไว้
ซึ่งควรจะนำมากล่าวไว้ในหนังสือเรื่องนี้ด้วย
ข้าพเจ้าสันนิษฐานว่าศาสนาพราหมณ์ดึกดำบรรพ์นี้อาจจะเป็นศาสนาพระผู้เป็นเจ้าในยุคฮารัปปาและโมเฮ็นโจดาโรก็เป็นได้
เพื่อให้ท่านได้ทราบถึงวัฒนธรรมและอารยธรรมของมนุษย์บางกลุ่มก่อนยุคประวัติศาสตร์ ว่ามีความเชื่อและความคิดเห็นอย่างไร
เกี่ยวกับเรื่องศาสนา ปรัชญา ศีลธรรม และศาสตร์ต่างๆ
การที่ข้าพเจ้าสันนิษฐานว่า วัฒนธรรมและอารยธรรมยุคนี้เป็นยุคก่อนประวัติศาสตร์ ก็เพราะภาษาที่ใช้จารึกเรื่องราวในคัมภีร์ต่างๆ
ก็ดี ปรัชญาและคำสอนต่างๆ ก็ดี นอกเหนือไปจากเรื่องราวที่กล่าวไว้ในคัมภีร์พระเวทซึ่งเป็นคัมภีร์ของศาสนาพราหมณ์ที่เก่าแก่ที่สุด
และอักขระกูโบ๊สซึ่งได้ใช้จารึกในคัมภีร์ทางศาสนาของศาสนาพราหมณ์ยุคดึกดำบรรพ์นี้ คล้ายคลึงกับตัวอักขระซึ่งนักโบราณคดีค้นพบ
ในแคว้นฮารัปปาและโมเฮ็นโจดาโร แคว้นซินด์ ลุ่มแม่น้ำสินธุ ประเทศอินเดียในปัจจุบัน วัฒนธรรมและอารยธรรมยุคนี้ นักโบราณคดี
สันนิษฐานว่าเป็นยุคต้นกำเนิดของคัมภีร์พระเวท และเป็นยุคก่อนประวัติศาสตร์
เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับหลักปรัชญาคำสอน และศาสตร์ต่างๆ ของศาสนาพราหมณ์ในยุคดึกดำบรรพ์ก็คือ
คัมภีร์ของศาสนาพราหมณ์ยุคนี้ปรากฏหลักฐานในศิลาจารึกเรียกว่า “คัมภีร์ไบโตล่าห์” การที่พวกโยคีในยุคนี้เรียกคัมภีร์ทางศาสนา
ของตนว่า “ไบโตล่าห์” นั้น ก็เพราะเหตุว่าปรมาจารย์โยคีคนแรกที่สร้างคัมภีร์ไบโตล่าห์ขึ้นครั้งแรกในโลกนั้น ได้ถือว่าตนได้ถอด
กายทิพย์ของตนขึ้นไปศึกษาคัมภีร์ทางศาสนาบนพรหมโลก และคัมภีร์เกี่ยวกับศาสนาของพรหมบนพรหมโลกนั้น ก็มีชื่อเรียกว่า
“คัมภีร์ไบโตล่าห์” เหมือนกัน จึงเรียกชื่อคัมภีร์ทางศาสนาพราหมณ์ครั้งแรกว่า “คัมภีร์ไบโตล่าห์” เช่นเดียวกัน และต่อมาพวกโยคี
ได้เชิญวิญญาณของพรหมบางองค์มาเข้าทรงพวกโยคีด้วยกัน
วิญญาณของพรหมที่มาเข้าทรงจึงได้สั่งสอนเกี่ยวกับปรัชญาคำสอนและภาษาอักขระนิรุกติศาสตร์ให้แก่โยคีทั้งหลาย โยคีเหล่านี้เมื่อ
ได้ศึกษาภาษาอักขระและนิรุกติศาสตร์ของภาษาพรหม ซึ่งเรียกภาษากูโบ๊สเป็นครั้งแรก เมื่อความรู้เหล่านี้แตกฉานดีแล้ว จึงนำเรื่อง
ราวเหล่านี้มาจารึกลงในศิลาจารึกต่อเนื่องกันมาถึงปัจจุบัน แต่จะเป็นเวลายาวนานกี่พันกี่หมื่นปีก็ยังไม่มีผู้ใดให้คำตอบเรื่องนี้ได้ แต่
ศิลาจารึกเหล่านี้ อาจารย์โยคีของข้าพเจ้าเล่าว่าปัจจุบันมีจำนวนมากมายหลายร้อยแผ่น
เนื่องจากประวัติของคัมภีร์ไบโตล่าห์ พวกโยคีถือว่าได้รับสืบต่อมาจากพรหมโลก และอักขระกูโบ๊สก็เป็นอักขระของพรหมเช่นเดียวกัน
จึงได้หวงแหนปิดบัง จะยอมถ่ายทอดเฉพาะพวกโยคีด้วยกันเท่านั้น เพราะถือว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาอย่างหนึ่ง ด้วยเหตุนี้เอง
อักขระและภาษากูโบ๊สจึงไม่แพร่หลายในหมู่ชนทั่วไปในประเทศอินเดีย และกลายเป็นภาษาที่ตายไปแล้วหรือสูญไปจากวงสังคมของ
มนุษย์ไปแล้ว แต่อักขระอินเดียโบราณซึ่งนักประวัติศาสตร์และโบราณคดีค้นพบว่าได้เคยใช้แพร่หลายในประเทศอินเดียยุคโบราณบางยุค
เช่น อักขระขโรสถิ พรหมิ เทวนาครีย์ ตัวอักขระเหล่านี้ข้าพเจ้าได้พิจารณาลักษณะของอักขระก็ดี การเขียนก็ดี การสะกดตัวก็ดี
ล้วนแล้วมีลักษณะคล้ายคลึงกับลักษณะของอักขระกูโบ๊สทั้งสิ้น อักขระบางตัวได้นำอักขระกูโบ๊สมาใช้แทน แต่อ่านออกเสียงไปอีก
อย่างหนึ่ง บางตัวก็ต่อเติมดัดแปลงให้ผิดเพี้ยนจากตัวอักขระเดิมของอักขระกูโบ๊ส และแบบการเขียนอักขระกูโบ๊สนั้นมีอยู่ ๓ แบบ คือ
(ก) อักขระกูโบ๊สแบบคาเบ๊ท อักขระแบบนี้เป็นแบบเขียนยากที่สุด และจะใช้เขียนเฉพาะข้อความที่มีความหมายลึกซึ้ง โดยเฉพาะอย่าง
ยิ่งเรื่องราวเกี่ยวด้วยพระผู้เป็นเจ้า เกี่ยวด้วยเทพ เกี่ยวด้วยพรหม และมนต์คาถา เลขยันต์ ทิพย์มนต์ ชัยมนต์
(ข) อักขระกูโบ๊สแบบรอเฟน อักขระแบบนี้เรียนการอ่านง่ายกว่าแบบคาเบ๊ท จะใช้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับปรัชญาและคำสอนทั่วๆ ไป บาง
ตอนก็ใช้เกี่ยวกับเลขยันต์ เวทย์ มนต์ คาถา
(ค) อักขระกูโบ๊สแบบมีนกาเอ็น แบบนี้เป็นแบบที่ ๓ ใช้สำหรับบันทึกเรื่องราวโดยทั่วๆ ไป การอ่านออกเสียงภาษากูโบ๊สนั้นได้อ่านออก
เสียงเป็นสำเนียงภาษาเฮบบรู อารบิค สันสกฤต มคธ ลาติน กรีก บาลี ผสมกัน บางคำออกเสียงคล้ายภาษาอิยิปต์โบราณ ซึ่งข้าพเจ้า
สันนิษฐานว่าภาษาต่างๆ ดังกล่าว คงจะแตกออกจากภาษากูโบ๊สอย่างแน่นอน ทั้งนี้เพราะการออกสำเนียงบางคำคล้ายคลึงกัน และอักขระ
ของภาษาต่างๆ ดังกล่าวมาแล้ว เช่น อิยิปต์โบราณ แบบไฮเออราติ๊ค สคริ๊ป เฮบบรูโบราณ และอารบิค ได้นำตัวอักขระเดิมของอักขระ
กูโบ๊สไปใช้หลายตัว และบางตัวก็ดัดแปลงไป
พระเจ้าคือใคร พระเจ้าสร้างสรรพสิ่งจริงหรือ...?
เรื่องราวเกี่ยวกับหลักปรัชญาและคำสอนของศาสนาพราหมณ์ดึกดำบรรพ์ยุคก่อนฤคเวทซึ่งจารึกไว้ในศิลาจารึก
และอาจารย์โยคีฮาเล็บ อาจารย์ของข้าพเจ้าได้คัดลอกมา และข้าพเจ้าขอให้ท่านแปลเป็นภาษาไทยซึ่งข้าพเจ้าคัดลอกเอาไว้
ซึ่งควรจะนำมากล่าวไว้ในหนังสือเรื่องนี้ด้วย
ข้าพเจ้าสันนิษฐานว่าศาสนาพราหมณ์ดึกดำบรรพ์นี้อาจจะเป็นศาสนาพระผู้เป็นเจ้าในยุคฮารัปปาและโมเฮ็นโจดาโรก็เป็นได้
เพื่อให้ท่านได้ทราบถึงวัฒนธรรมและอารยธรรมของมนุษย์บางกลุ่มก่อนยุคประวัติศาสตร์ ว่ามีความเชื่อและความคิดเห็นอย่างไร
เกี่ยวกับเรื่องศาสนา ปรัชญา ศีลธรรม และศาสตร์ต่างๆ
การที่ข้าพเจ้าสันนิษฐานว่า วัฒนธรรมและอารยธรรมยุคนี้เป็นยุคก่อนประวัติศาสตร์ ก็เพราะภาษาที่ใช้จารึกเรื่องราวในคัมภีร์ต่างๆ
ก็ดี ปรัชญาและคำสอนต่างๆ ก็ดี นอกเหนือไปจากเรื่องราวที่กล่าวไว้ในคัมภีร์พระเวทซึ่งเป็นคัมภีร์ของศาสนาพราหมณ์ที่เก่าแก่ที่สุด
และอักขระกูโบ๊สซึ่งได้ใช้จารึกในคัมภีร์ทางศาสนาของศาสนาพราหมณ์ยุคดึกดำบรรพ์นี้ คล้ายคลึงกับตัวอักขระซึ่งนักโบราณคดีค้นพบ
ในแคว้นฮารัปปาและโมเฮ็นโจดาโร แคว้นซินด์ ลุ่มแม่น้ำสินธุ ประเทศอินเดียในปัจจุบัน วัฒนธรรมและอารยธรรมยุคนี้ นักโบราณคดี
สันนิษฐานว่าเป็นยุคต้นกำเนิดของคัมภีร์พระเวท และเป็นยุคก่อนประวัติศาสตร์
เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับหลักปรัชญาคำสอน และศาสตร์ต่างๆ ของศาสนาพราหมณ์ในยุคดึกดำบรรพ์ก็คือ
คัมภีร์ของศาสนาพราหมณ์ยุคนี้ปรากฏหลักฐานในศิลาจารึกเรียกว่า “คัมภีร์ไบโตล่าห์” การที่พวกโยคีในยุคนี้เรียกคัมภีร์ทางศาสนา
ของตนว่า “ไบโตล่าห์” นั้น ก็เพราะเหตุว่าปรมาจารย์โยคีคนแรกที่สร้างคัมภีร์ไบโตล่าห์ขึ้นครั้งแรกในโลกนั้น ได้ถือว่าตนได้ถอด
กายทิพย์ของตนขึ้นไปศึกษาคัมภีร์ทางศาสนาบนพรหมโลก และคัมภีร์เกี่ยวกับศาสนาของพรหมบนพรหมโลกนั้น ก็มีชื่อเรียกว่า
“คัมภีร์ไบโตล่าห์” เหมือนกัน จึงเรียกชื่อคัมภีร์ทางศาสนาพราหมณ์ครั้งแรกว่า “คัมภีร์ไบโตล่าห์” เช่นเดียวกัน และต่อมาพวกโยคี
ได้เชิญวิญญาณของพรหมบางองค์มาเข้าทรงพวกโยคีด้วยกัน
วิญญาณของพรหมที่มาเข้าทรงจึงได้สั่งสอนเกี่ยวกับปรัชญาคำสอนและภาษาอักขระนิรุกติศาสตร์ให้แก่โยคีทั้งหลาย โยคีเหล่านี้เมื่อ
ได้ศึกษาภาษาอักขระและนิรุกติศาสตร์ของภาษาพรหม ซึ่งเรียกภาษากูโบ๊สเป็นครั้งแรก เมื่อความรู้เหล่านี้แตกฉานดีแล้ว จึงนำเรื่อง
ราวเหล่านี้มาจารึกลงในศิลาจารึกต่อเนื่องกันมาถึงปัจจุบัน แต่จะเป็นเวลายาวนานกี่พันกี่หมื่นปีก็ยังไม่มีผู้ใดให้คำตอบเรื่องนี้ได้ แต่
ศิลาจารึกเหล่านี้ อาจารย์โยคีของข้าพเจ้าเล่าว่าปัจจุบันมีจำนวนมากมายหลายร้อยแผ่น
เนื่องจากประวัติของคัมภีร์ไบโตล่าห์ พวกโยคีถือว่าได้รับสืบต่อมาจากพรหมโลก และอักขระกูโบ๊สก็เป็นอักขระของพรหมเช่นเดียวกัน
จึงได้หวงแหนปิดบัง จะยอมถ่ายทอดเฉพาะพวกโยคีด้วยกันเท่านั้น เพราะถือว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาอย่างหนึ่ง ด้วยเหตุนี้เอง
อักขระและภาษากูโบ๊สจึงไม่แพร่หลายในหมู่ชนทั่วไปในประเทศอินเดีย และกลายเป็นภาษาที่ตายไปแล้วหรือสูญไปจากวงสังคมของ
มนุษย์ไปแล้ว แต่อักขระอินเดียโบราณซึ่งนักประวัติศาสตร์และโบราณคดีค้นพบว่าได้เคยใช้แพร่หลายในประเทศอินเดียยุคโบราณบางยุค
เช่น อักขระขโรสถิ พรหมิ เทวนาครีย์ ตัวอักขระเหล่านี้ข้าพเจ้าได้พิจารณาลักษณะของอักขระก็ดี การเขียนก็ดี การสะกดตัวก็ดี
ล้วนแล้วมีลักษณะคล้ายคลึงกับลักษณะของอักขระกูโบ๊สทั้งสิ้น อักขระบางตัวได้นำอักขระกูโบ๊สมาใช้แทน แต่อ่านออกเสียงไปอีก
อย่างหนึ่ง บางตัวก็ต่อเติมดัดแปลงให้ผิดเพี้ยนจากตัวอักขระเดิมของอักขระกูโบ๊ส และแบบการเขียนอักขระกูโบ๊สนั้นมีอยู่ ๓ แบบ คือ
(ก) อักขระกูโบ๊สแบบคาเบ๊ท อักขระแบบนี้เป็นแบบเขียนยากที่สุด และจะใช้เขียนเฉพาะข้อความที่มีความหมายลึกซึ้ง โดยเฉพาะอย่าง
ยิ่งเรื่องราวเกี่ยวด้วยพระผู้เป็นเจ้า เกี่ยวด้วยเทพ เกี่ยวด้วยพรหม และมนต์คาถา เลขยันต์ ทิพย์มนต์ ชัยมนต์
(ข) อักขระกูโบ๊สแบบรอเฟน อักขระแบบนี้เรียนการอ่านง่ายกว่าแบบคาเบ๊ท จะใช้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับปรัชญาและคำสอนทั่วๆ ไป บาง
ตอนก็ใช้เกี่ยวกับเลขยันต์ เวทย์ มนต์ คาถา
(ค) อักขระกูโบ๊สแบบมีนกาเอ็น แบบนี้เป็นแบบที่ ๓ ใช้สำหรับบันทึกเรื่องราวโดยทั่วๆ ไป การอ่านออกเสียงภาษากูโบ๊สนั้นได้อ่านออก
เสียงเป็นสำเนียงภาษาเฮบบรู อารบิค สันสกฤต มคธ ลาติน กรีก บาลี ผสมกัน บางคำออกเสียงคล้ายภาษาอิยิปต์โบราณ ซึ่งข้าพเจ้า
สันนิษฐานว่าภาษาต่างๆ ดังกล่าว คงจะแตกออกจากภาษากูโบ๊สอย่างแน่นอน ทั้งนี้เพราะการออกสำเนียงบางคำคล้ายคลึงกัน และอักขระ
ของภาษาต่างๆ ดังกล่าวมาแล้ว เช่น อิยิปต์โบราณ แบบไฮเออราติ๊ค สคริ๊ป เฮบบรูโบราณ และอารบิค ได้นำตัวอักขระเดิมของอักขระ
กูโบ๊สไปใช้หลายตัว และบางตัวก็ดัดแปลงไป