19 ปี สำหรับหนังรักอันดับหนึ่งของผม นึกแล้วก็แปลกใจว่า ยังไม่เคยนั่งรีวิวหนังเรื่องนี้เลย
และถ้าจะให้รีวิว ก็คงจะลำบาก เพราะตลอดเกือบสองชั่วโมงที่เป็นความยาวของหนัง มันมีอะไรให้เขียนไปหมด ไม่งั้นก็ต้องมานั่งดูอีกครั้ง (เป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้)
สำหรับเนื้อเรื่องคร่าวๆ
วาตานาเบ้ ฮิโรโกะ ได้กลับมางานครบรอบการเสียชีวิตของคู่หมั้นหนุ่ม
อิตสึกิ ฟูจิอิ (นั่นไง พระเอกตายตั้งแต่เริ่มเลย)
แน่นอน เธอยังไม่ลืมเขา ถึงแม้ตอนนี้ เธอจะมี
อากิบะ ชิเกรุ เป็นเพื่อนชายที่คอยดูแลเธอและอยู่ข้างเธอมาตลอด และหวังว่าเธอจะลืมคู่หมั้นคนนั้น
ฮิโรโกะ ได้พบกับแม่ของ ฟูจิอิ และมีหนังสือรุ่นสมัย ม.ปลาย เธอได้ลองเขียนจดหมายไปยังที่อยู่ในหนังสือรุ่น อิตสึกิ ฟูจิอิ
เพียงแต่ฮิโรโกะ ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับจดหมายฉบับนี้ เพียงแค่พยายามนึกถึง คิดถึง และทำอะไรเท่าที่ทำได้
แต่มีสิ่งที่ไม่คาดฝัน มีจดหมายตอบกลับมาจาก อิตสึกิ ฟูจิอิ เป็นไปได้อย่างไร
เรื่องราวการแลกเปลี่ยนความทรงจำ การย้อนกลับไปในวัยเยาว์ การค้นหาสิ่งที่เราหลงลืมหรือละเลยในตอนนั้น แต่กลับมาเติมเต็มเรารวมถึงการหลุดพ้น ณ ปัจจุบัน
Love Letter ในความหมายนี้ ก็อาจหมายถึง จดหมายที่เต็มไปด้วยความรัก(ที่ไม่รู้ตัว)ในอดีต นั่นเอง
หนังจะมาเฉลยตรงกลางเรื่องว่า มี
อิตสึกิ ฟูจิอิ อีกคนเป็นผู้หญิง ที่เรียนห้องเดียวกันกับ ฟูจิอิ ชาย และนั่นคือจุดเริ่มต้นเรื่องราวที่อบอุ่นประทับใจ
และมั่นใจได้เลย เรื่องราวฟูจิอิทั้งสองตอนมัธยมปลาย คือช่วงที่น่ารัก สดใส อบอุ่น ทั้งบรรยากาศและเพลงประกอบ และมันจะตอกย้ำว่า หนังรักญี่ปุ่น ผู้ชายจะปากหนักสุดๆ แต่นั่นแล่ะนี่คือเสน่ห์ที่หลงใหลในสไตล์ญี่ปุ่น
บรรยากาศ ภาพ แสง เพลงประกอบ สำหรับผม มันลงตัวไปหมด โทนหนังจะค่อยซึมเราไปเรื่อยๆให้ดื่มด่ำและเนื้อหาที่สองสาวที่แลกเปลี่ยนเรื่องราวถึงผู้ชายคนเดียวกัน แต่เป็นฮิโรโกะ จะเป็นฝ่ายถามมากกว่า แต่การถามของฮิโรโกะ กลับกลายเป็นการรื้อฟื้นความทรงจำของฟูจิอิหญิงด้วยเช่นกัน
คุณจะต้องรัก
- ฉากรอแลกเฉลยข้อสอบหลังเลิกเรียน
- ฉากฟูจิอิชายยืนอ่านหนังสืออย่างเหงาๆในห้องสมุด พร้อมม่านที่ปลิวไสว
- ฟูจิอิ รอยัล สเตทฟรัช
- ฟูจิอิชาย เอาถุงกระดาษยัดใส่หัวฟูจิอิหญิง มันเพราะอะไรต้องไปดูกัน
- ฉากมาคืนหนังสือของ ฟูจิอิชาย ที่บ้าน ฟูจิอิหญิง พร้อมรอยยิ้มที่น่ารักมากของฟูจิอิหญิง
ฉากที่สวยงาม อย่าง
- ฉากที่ฟูจิอิหญิงตอนโตย้อนไปถ่ายรูปโรงเรียน เพลงประกอบและภาพงดงามมาก
- ฉากปิ้งมันเผาในกองใบไม้กับคุณตา พร้อมกับที่คุณตาว่า ทำไมท่านถึงตั้งชื่อต้นไม้ว่า ฟูจิอิ
- ฉากหิมะที่ทั้งเหงา ทั้งอบอุ่นในตัว
- แสงและฉากในห้องสมุด
และฉากที่สุดจี๊ด
- ฉากปลดปล่อยตัวเองของ ฮิโรโกะ กลางหิมะ ที่ตัดสลับกับที่ฟูจิอิหญิงนอนละเมออยู่บนเตียงพยาบาล
เกงกิ เดสกะ , วาตาชิวะ เกงกิ เดส... ผู้หญิงทั้งสองได้พูดถึงผู้ชายคนนึง พร้อมๆกัน (ถึงตรงนี้ เมื่อฟูจิอิ หญิง ทราบว่า ฟูจิอิชาย ได้จากไปแล้ว รวมทั้งในช่วง ม.ปลาย ฟูจิอิชายได้ย้ายโรงเรียนไปอย่างกระทันหัน นั่นอาจเป็นสิ่งที่เธออยากจะพูดกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย)
- และฉากสุดท้าย ที่สุดจี๊ด และคงยังอยู่ในความทรงจำมาตลอดถึงทุกวันนี้ (ยังจำได้ ครั้งแรกที่ดูจบ มันอึ้ง ตื้นตัน และนั่งดู credit ไปจนจบ มิโฮเล่นดีมาก เข้าใจอารมณ์ตรงนั้นเลย)
ไม่รู้สิ รักหนังเรื่องนี้ที่สุดเลย เต็มสิบให้สิบ+
และไม่ว่าจะครบรอบ 20 , 21 , 22 ,... 30 ปี ก็คงจะนึกย้อนมาเขียนอะไรแบบนี้อีกแน่นอน อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ
1995 Love Letter หนังรักอันดับ 1 ของชั้น
19 ปี สำหรับหนังรักอันดับหนึ่งของผม นึกแล้วก็แปลกใจว่า ยังไม่เคยนั่งรีวิวหนังเรื่องนี้เลย
และถ้าจะให้รีวิว ก็คงจะลำบาก เพราะตลอดเกือบสองชั่วโมงที่เป็นความยาวของหนัง มันมีอะไรให้เขียนไปหมด ไม่งั้นก็ต้องมานั่งดูอีกครั้ง (เป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้)
สำหรับเนื้อเรื่องคร่าวๆ
วาตานาเบ้ ฮิโรโกะ ได้กลับมางานครบรอบการเสียชีวิตของคู่หมั้นหนุ่ม อิตสึกิ ฟูจิอิ (นั่นไง พระเอกตายตั้งแต่เริ่มเลย)
แน่นอน เธอยังไม่ลืมเขา ถึงแม้ตอนนี้ เธอจะมี อากิบะ ชิเกรุ เป็นเพื่อนชายที่คอยดูแลเธอและอยู่ข้างเธอมาตลอด และหวังว่าเธอจะลืมคู่หมั้นคนนั้น
ฮิโรโกะ ได้พบกับแม่ของ ฟูจิอิ และมีหนังสือรุ่นสมัย ม.ปลาย เธอได้ลองเขียนจดหมายไปยังที่อยู่ในหนังสือรุ่น อิตสึกิ ฟูจิอิ
เพียงแต่ฮิโรโกะ ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับจดหมายฉบับนี้ เพียงแค่พยายามนึกถึง คิดถึง และทำอะไรเท่าที่ทำได้
แต่มีสิ่งที่ไม่คาดฝัน มีจดหมายตอบกลับมาจาก อิตสึกิ ฟูจิอิ เป็นไปได้อย่างไร
เรื่องราวการแลกเปลี่ยนความทรงจำ การย้อนกลับไปในวัยเยาว์ การค้นหาสิ่งที่เราหลงลืมหรือละเลยในตอนนั้น แต่กลับมาเติมเต็มเรารวมถึงการหลุดพ้น ณ ปัจจุบัน
Love Letter ในความหมายนี้ ก็อาจหมายถึง จดหมายที่เต็มไปด้วยความรัก(ที่ไม่รู้ตัว)ในอดีต นั่นเอง
หนังจะมาเฉลยตรงกลางเรื่องว่า มี อิตสึกิ ฟูจิอิ อีกคนเป็นผู้หญิง ที่เรียนห้องเดียวกันกับ ฟูจิอิ ชาย และนั่นคือจุดเริ่มต้นเรื่องราวที่อบอุ่นประทับใจ
และมั่นใจได้เลย เรื่องราวฟูจิอิทั้งสองตอนมัธยมปลาย คือช่วงที่น่ารัก สดใส อบอุ่น ทั้งบรรยากาศและเพลงประกอบ และมันจะตอกย้ำว่า หนังรักญี่ปุ่น ผู้ชายจะปากหนักสุดๆ แต่นั่นแล่ะนี่คือเสน่ห์ที่หลงใหลในสไตล์ญี่ปุ่น
บรรยากาศ ภาพ แสง เพลงประกอบ สำหรับผม มันลงตัวไปหมด โทนหนังจะค่อยซึมเราไปเรื่อยๆให้ดื่มด่ำและเนื้อหาที่สองสาวที่แลกเปลี่ยนเรื่องราวถึงผู้ชายคนเดียวกัน แต่เป็นฮิโรโกะ จะเป็นฝ่ายถามมากกว่า แต่การถามของฮิโรโกะ กลับกลายเป็นการรื้อฟื้นความทรงจำของฟูจิอิหญิงด้วยเช่นกัน
คุณจะต้องรัก
- ฉากรอแลกเฉลยข้อสอบหลังเลิกเรียน
- ฉากฟูจิอิชายยืนอ่านหนังสืออย่างเหงาๆในห้องสมุด พร้อมม่านที่ปลิวไสว
- ฟูจิอิ รอยัล สเตทฟรัช
- ฟูจิอิชาย เอาถุงกระดาษยัดใส่หัวฟูจิอิหญิง มันเพราะอะไรต้องไปดูกัน
- ฉากมาคืนหนังสือของ ฟูจิอิชาย ที่บ้าน ฟูจิอิหญิง พร้อมรอยยิ้มที่น่ารักมากของฟูจิอิหญิง
ฉากที่สวยงาม อย่าง
- ฉากที่ฟูจิอิหญิงตอนโตย้อนไปถ่ายรูปโรงเรียน เพลงประกอบและภาพงดงามมาก
- ฉากปิ้งมันเผาในกองใบไม้กับคุณตา พร้อมกับที่คุณตาว่า ทำไมท่านถึงตั้งชื่อต้นไม้ว่า ฟูจิอิ
- ฉากหิมะที่ทั้งเหงา ทั้งอบอุ่นในตัว
- แสงและฉากในห้องสมุด
และฉากที่สุดจี๊ด
- ฉากปลดปล่อยตัวเองของ ฮิโรโกะ กลางหิมะ ที่ตัดสลับกับที่ฟูจิอิหญิงนอนละเมออยู่บนเตียงพยาบาล
เกงกิ เดสกะ , วาตาชิวะ เกงกิ เดส... ผู้หญิงทั้งสองได้พูดถึงผู้ชายคนนึง พร้อมๆกัน (ถึงตรงนี้ เมื่อฟูจิอิ หญิง ทราบว่า ฟูจิอิชาย ได้จากไปแล้ว รวมทั้งในช่วง ม.ปลาย ฟูจิอิชายได้ย้ายโรงเรียนไปอย่างกระทันหัน นั่นอาจเป็นสิ่งที่เธออยากจะพูดกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย)
- และฉากสุดท้าย ที่สุดจี๊ด และคงยังอยู่ในความทรงจำมาตลอดถึงทุกวันนี้ (ยังจำได้ ครั้งแรกที่ดูจบ มันอึ้ง ตื้นตัน และนั่งดู credit ไปจนจบ มิโฮเล่นดีมาก เข้าใจอารมณ์ตรงนั้นเลย)
ไม่รู้สิ รักหนังเรื่องนี้ที่สุดเลย เต็มสิบให้สิบ+
และไม่ว่าจะครบรอบ 20 , 21 , 22 ,... 30 ปี ก็คงจะนึกย้อนมาเขียนอะไรแบบนี้อีกแน่นอน อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ