ต้อนรับเดือนแห่งความรัก กับ ย้อนรำลึก 20 ปี หนังรักในดวงใจ...Love Letter

ได้ข่าวแว่วๆมาว่า Love Letter ต้นฉบับเมื่อปี 1995 ของญี่ปุ่น...หนังรักในดวงใจของใครหลายๆคนที่เคยดูหนังเรื่องนี้ จะถูกนำมาสร้างใหม่ในแบบฉบับซีรี่ย์เกาหลี แม้จะผ่านมาถึง 20 ปีแล้ว แต่ความทรงจำไม่เคยจางหาย หรือจะผ่านไป 30,40,50 ปี ความทรงจำนี้จะยังตราตรึงอยู่ในใจของคนดู ดังนั้น จขกท. จึงถือโอกาสเดือนแห่งความรักนี้ มีตั้งกระทู้ย้อนอดีตอันตราตรึงใจไปกับ Review เก่าๆของ Love letter 1995 ก่อนที่เราจะได้ชมในแบบฉบับ ซีรีย์ 2015-2016 เร็วๆนี้

Review 1 โดย ล๊อคอิน jedijoke...http://pantip.com/topic/31666275


"19 ปี สำหรับหนังรักอันดับหนึ่งของผม นึกแล้วก็แปลกใจว่า ยังไม่เคยนั่งรีวิวหนังเรื่องนี้เลย
และถ้าจะให้รีวิว ก็คงจะลำบาก เพราะตลอดเกือบสองชั่วโมงที่เป็นความยาวของหนัง มันมีอะไรให้เขียนไปหมด ไม่งั้นก็ต้องมานั่งดูอีกครั้ง (เป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้)

สำหรับเนื้อเรื่องคร่าวๆ
วาตานาเบ้ ฮิโรโกะ ได้กลับมางานครบรอบการเสียชีวิตของคู่หมั้นหนุ่ม อิตสึกิ ฟูจิอิ (นั่นไง พระเอกตายตั้งแต่เริ่มเลย)
แน่นอน เธอยังไม่ลืมเขา ถึงแม้ตอนนี้ เธอจะมี อากิบะ ชิเกรุ เป็นเพื่อนชายที่คอยดูแลเธอและอยู่ข้างเธอมาตลอด และหวังว่าเธอจะลืมคู่หมั้นคนนั้น
ฮิโรโกะ ได้พบกับแม่ของ ฟูจิอิ และมีหนังสือรุ่นสมัย ม.ปลาย เธอได้ลองเขียนจดหมายไปยังที่อยู่ในหนังสือรุ่น อิตสึกิ ฟูจิอิ
เพียงแต่ฮิโรโกะ ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับจดหมายฉบับนี้ เพียงแค่พยายามนึกถึง คิดถึง และทำอะไรเท่าที่ทำได้
แต่มีสิ่งที่ไม่คาดฝัน มีจดหมายตอบกลับมาจาก อิตสึกิ ฟูจิอิ เป็นไปได้อย่างไร
เรื่องราวการแลกเปลี่ยนความทรงจำ การย้อนกลับไปในวัยเยาว์ การค้นหาสิ่งที่เราหลงลืมหรือละเลยในตอนนั้น แต่กลับมาเติมเต็มเรารวมถึงการหลุดพ้น ณ ปัจจุบัน

Love Letter ในความหมายนี้ ก็อาจหมายถึง จดหมายที่เต็มไปด้วยความรัก(ที่ไม่รู้ตัว)ในอดีต นั่นเอง

หนังจะมาเฉลยตรงกลางเรื่องว่า มี อิตสึกิ ฟูจิอิ อีกคนเป็นผู้หญิง ที่เรียนห้องเดียวกันกับ ฟูจิอิ ชาย และนั่นคือจุดเริ่มต้นเรื่องราวที่อบอุ่นประทับใจ
และมั่นใจได้เลย เรื่องราวฟูจิอิทั้งสองตอนมัธยมปลาย คือช่วงที่น่ารัก สดใส อบอุ่น ทั้งบรรยากาศและเพลงประกอบ และมันจะตอกย้ำว่า หนังรักญี่ปุ่น ผู้ชายจะปากหนักสุดๆ แต่นั่นแล่ะนี่คือเสน่ห์ที่หลงใหลในสไตล์ญี่ปุ่น
บรรยากาศ ภาพ แสง เพลงประกอบ สำหรับผม มันลงตัวไปหมด โทนหนังจะค่อยซึมเราไปเรื่อยๆให้ดื่มด่ำและเนื้อหาที่สองสาวที่แลกเปลี่ยนเรื่องราวถึงผู้ชายคนเดียวกัน แต่เป็นฮิโรโกะ จะเป็นฝ่ายถามมากกว่า แต่การถามของฮิโรโกะ กลับกลายเป็นการรื้อฟื้นความทรงจำของฟูจิอิหญิงด้วยเช่นกัน

คุณจะต้องรัก
- ฉากรอแลกเฉลยข้อสอบหลังเลิกเรียน


- ฉากฟูจิอิชายยืนอ่านหนังสืออย่างเหงาๆในห้องสมุด พร้อมม่านที่ปลิวไสว


- ฟูจิอิ รอยัล สเตทฟรัช


- ฟูจิอิชาย เอาถุงกระดาษยัดใส่หัวฟูจิอิหญิง มันเพราะอะไรต้องไปดูกัน


- ฉากมาคืนหนังสือของ ฟูจิอิชาย ที่บ้าน ฟูจิอิหญิง พร้อมรอยยิ้มที่น่ารักมากของฟูจิอิหญิง




ฉากที่สวยงาม อย่าง

- ฉากที่ฟูจิอิหญิงตอนโตย้อนไปถ่ายรูปโรงเรียน เพลงประกอบและภาพงดงามมาก


- ฉากปิ้งมันเผาในกองใบไม้กับคุณตา พร้อมกับที่คุณตาว่า ทำไมท่านถึงตั้งชื่อต้นไม้ว่า ฟูจิอิ


- ฉากหิมะที่ทั้งเหงา ทั้งอบอุ่นในตัว


- แสงและฉากในห้องสมุด




และฉากที่สุดจี๊ด

- ฉากปลดปล่อยตัวเองของ ฮิโรโกะ กลางหิมะ ที่ตัดสลับกับที่ฟูจิอิหญิงนอนละเมออยู่บนเตียงพยาบาล
เกงกิ เดสกะ , วาตาชิวะ เกงกิ เดส... ผู้หญิงทั้งสองได้พูดถึงผู้ชายคนนึง พร้อมๆกัน (ถึงตรงนี้ เมื่อฟูจิอิ หญิง ทราบว่า ฟูจิอิชาย ได้จากไปแล้ว รวมทั้งในช่วง ม.ปลาย ฟูจิอิชายได้ย้ายโรงเรียนไปอย่างกระทันหัน นั่นอาจเป็นสิ่งที่เธออยากจะพูดกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย)




- และฉากสุดท้าย ที่สุดจี๊ด และคงยังอยู่ในความทรงจำมาตลอดถึงทุกวันนี้ (ยังจำได้ ครั้งแรกที่ดูจบ มันอึ้ง ตื้นตัน และนั่งดู credit ไปจนจบ มิโฮเล่นดีมาก เข้าใจอารมณ์ตรงนั้นเลย)



ไม่รู้สิ รักหนังเรื่องนี้ที่สุดเลย เต็มสิบให้สิบ+ และไม่ว่าจะครบรอบ 20 , 21 , 22 ,... 30 ปี  ก็คงจะนึกย้อนมาเขียนอะไรแบบนี้อีกแน่นอน  อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ"  

Review 2 บทวิจารณ์ของล๊อคอิน ฉันชื่อ บุญรอด...http://pantip.com/topic/31810053

"หลายๆคนมองว่า...นักแสดงหญิงที่เล่นบทร้ายๆแรงๆ คือ นักแสดงที่เก่ง...แต่ประสบการณ์ของป้า บทที่เล่นยากที่สุด ก็คือ?

จากประสบการณ์ของป้า บทของนักแสดงหญิงที่ป้าถือว่าเล่นยากมากๆ  คือ บท ฮิโรโกะ และ อิตซึกิ จาก Love letter ของญี่ปุ่นค่ะ
เพราะบทนี้ต้องเล่นโดยนักแสดงคนเดียว คือ มิโฮ นากายามะ ที่ต้องเล่นเป็น 2 บทบาท...




บทคนหน้าเหมือนกันแนวนี้หรือบทฝาแฝด ผู้กำกับ ผู้เขียนบทและนักแสดงส่วนใหญ่ มักจะพยายามเล่นเพื่อให้ดูมีความแตกต่างกันของตัวละคร 2 ตัว เพราะด้วยรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกัน...
แต่สำหรับ Love letter มันไม่ใช่อย่างนั้น ป้าเข้าใจว่า ผู้กำกับเขาตั้งโจทย์ให้และต้องการให้ มิโฮ นากายามะ เล่นเป็นตัวละคร 2 ตัว แต่ต้องให้เหมือนกันมากถึงมากที่สุด ทั้งในเรื่องรูปร่างหน้าตา ท่วงท่า อารมณ์ การพูดการจา การวางตัว การแต่งตัว เสื้อผ้า หน้าผม แต่ก็ไม่ได้ให้เล่นเหมือนกันจนดูเป็นตัวละครตัวเดียวกันเลยเสียทีเดียว...
เอ๊ะ!ยังไง ฟังแล้ว งง งง คือถ้าคนที่เคยดูหนังเรื่องนี้จะรู้ได้เลยว่า พระเอกของเรื่องที่ตายไปจากการปีนหน้าผา มีรักแรกและรักสุดท้าย เป้นผู้หญิงที่มีความคล้ายคลึงกันมาก-มากที่สุด จนเมื่อผู้หญิง 2 คนนี้เขียนจดหมายเล่าสู่กันฟัง ความแตกต่างของตัวละครทั้งสองที่คนดูพอจะจับได้คือ มุมมองในการมองความรัก และแววตา+อินเนอร์ที่สื่อออกมา ให้คนดูมองเห็นถึงความแตกต่างในความเหมือนกันเป๊ะอย่างกับแกะ...บทนี้เหมือนจะง่ายๆ แต่เล่นยากอิ๊บอ๋าย ป้านับถือ มิโฮ นากายามะ ที่เธอถ่ายทอดและตีโจทย์นี้ได้ สุดยอดมากๆค่ะ...และจนป่านนี้ป้ายังไม่มีเคยพบหนังหรือละครที่ให้นักแสดงเล่นแนวนี้เลยค่ะ"

Reniew 3 โดย nobuta wo produce...http://pantip.com/topic/30290717

"LOVE LETTER" 18 years anniversary (Anata wa genki desuka? Watashi wa genki desu )





Anata wa genki desuka? Watashi wa genki desu^^

คงไม่ต้องแนะนำกันมากแล้วนะคะสำหรับหนังรักเรื่องนี้
คุณยังหลงรักเด็กผู้ชายในผ้าม่านปลิวคนนั้นกันอยู่หรือเปล่า?
ยังนั่งอมยิ้ม กับมุกล้อชื่อเหมือน มุกเขียนล้อเลียนว่าเป็นแฟนกันบนกระดานของพระเอก-นางเอกได้หรือไม่?
และยังจำประโยคนี้กันได้ไหมคะ?^^

เธอสบายดีมั้ย??
ส่วนฉัน..ฉันสบายดี

เป็นประโยคคำถามและคำตอบที่ดูไม่เลวเลยทีเดียวนะคะ
แต่ทำไมฟังดูเหงาและโดดเดี่ยวชอบกล เมื่อเป็นประโยคที่นางเอกในเรื่องนี้เอ่ยออกมา..
Love letter หรือชื่อไทยว่า ถามรักจากสายลม
เป็นหนังที่มีคนตายตั้งแต่ต้นเรื่อง แต่ทำไมเรากลับไม่รู้สึกเศร้าเลย.. แปลกไหม^^
มันเป็นหนังที่อบอุ่นเมื่อดูจบ เป็นหนังที่แสดงถึงนิยามความรักในมุมมองที่ไร้เดียงสา
หอมหวาน ละมุนละไม และอมยิ้มทุกครั้งที่ได้กลับมาดูใหม่

Love Letter ให้นิยามของความรักได้แตกต่างออกไปในทุกครั้งที่กลับมาดูค่ะ
หลายๆครั้งให้ความรู้สึกว่า ความรักคือสายลม สายลมที่อยู่รอบตัวเรา
...เหมือนไม่มีอยู่ แต่มีอยู่...
พัดเข้ามา และผ่านออกไป แต่แม้จะผ่านไปแค่นั้น ลมเย็นๆก็สามารถทำให้ใจเริ่งร่าและรู้สึกดีดีได้เสมอ
หนังเรื่องนี้ให้ความรู้สึกว่าความรักของพระเอกฟูจิอิ อิทสึกิคือ สายลมในแบบนั้นค่ะ
สายลมที่นึกถึงแล้วรู้สึกเย็นสบายใจ และเป็นสุขทุกครั้งของนางเอกที่ชื่อฟูจิอิ อิทสึกิ และนางเอก วาตานาเบ้ ฮิโรโกะ^^

จุดสำคัญของเรื่องคือ นางเอกทั้งสองคนมีการปลดปล่อยพันธนาการออกจากชีวิต ให้สามารถเดินหน้าต่อไปได้ในแบบของตัวเอง

คนหนึ่งสามารถปลดปล่อยพันธนาการของความรักไว้ด้านหลัง เพื่อที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้าได้อย่างไม่ลังเลและมั่นคง
อีกคนหนึ่งสามารถย้อนกลับไปเก็บเอาความรักในอดีตมาใช้เป็นเชื้อเพลิงเพิ่มความอบอุ่นให้ชีวิตอยู่ต่ออย่างมีความหวังได้

เธอสบายดีไหม?
.
.
ส่วนฉัน ฉันสบายดี ^^

ขอให้ สบายดี และโชคดีในความรักกันทุกคนนะคะ
Happy  18 years anniversary Love Letter (ถามรักจากสายลม)
โอ๊ะ 18 ปีแล้วนะ