จากหนี้หลายแสน สู่ทรัพย์สินยี่สิบล้านในสี่ปี ผมทำได้อย่างไร มาดูกัน

เมื่อทำงานได้ครบ  1 ปี ก็มาถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตผม เมื่อเจ้าของร้านได้รับผลกำไรอย่างดี จึงมีโครงการจะเปิดสาขาแห่งใหม่เพิ่มเติมขึ้น ผมจึงได้โอกาสเจรจาต่อรองขอเช่าร้านที่ทำอยู่ ณ ตอนนั้นมาบริหารเอง การต่อรองเป็นไปอย่างเข้มข้นพอสมควร เนื่องจากไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวเท่านั้นที่ต้องการ  กุ๊กอีกหนึ่งท่านชาวจีน ซึ่งเป็นคนดูแลเรื่องการเงินของร้าน ก็ต้องการเช่าต่อมาบริหารเช่นกัน

ในที่สุดผมซึ่งเป็นผู้กุมสูตรอาหาร และเสนอราคาค่าเช่าสูงกว่า จึงได้รับสิทธิในการเช่าร้าน เริ่มตั้งแต่ปี 2010 เป็นต้นไป
แต่ปัญหาสำคัญก็เกิดขึ้นกับผม เพราะจะต้องหาเงินมาเป็นเงินประกัน+ค่าเช่าล่วงหน้า+เงินค่าตกแต่งและซื้อวัตถุดิบเข้าร้าน
ซึ่งจะต้องใช้เงินลงทุนรวมทั้งหมด 3.5 ล้านบาทเลยทีเดียว

สำหรับการทำงานอย่างเต็มตัวที่ร้านนี้ผมกับแฟนมีรายได้รับรวมกันทั้งสิ้นประมาณ 300000 บาทต่อเดือน โดยแบ่งเป็น 150000 จากเงินเดือน และ150000มาจากส่วนแบ่ง ของผมในช่วงหลัง 21.00น. นั่นเอง
การใช้จ่ายเงินของผมจะจ่ายเฉพาะค่าเช่าบ้านและส่งให้ครอบครัวเท่านั้น พยายามกินทุกมื้อที่ร้าน ส่วนแฟนก็มีซื้อกระเป๋าเสื้อผ้าที่เธออยากได้ตามประสาผู้หญิงบ้าง ซึ่งผมก็เห็นดีด้วย เพราะทำงานเหนื่อยมามากแล้ว

ทำให้ครบหนึ่งปีทำให้ผมกับแฟนมีเงินเก็บทั้งสิ้น 2.5 ล้านบาท ซึ่งผมต้องหาเงินอีก 1 ล้านบาทมาเพิ่ม ถึงจะดำเนินการเช่าร้านมาบริหารเองได้ เมื่อเอ่ยปากเรื่องเงิน 1 ล้านบาทจากเพื่อนๆที่นี่ ถึงแม้จะเป็นเงินมากโข แต่กลับมีผู้จะลองเสี่ยงลงทุนกับผมหลายราย

ที่สุดแล้ว ผมได้หุ้นส่วนในการเช่าร้านครั้งนี้อีก 2 คน โดยหนึ่งในนั้น เป็นอดีตหัวหน้าฝ่ายการตลาดบัตรเครดิตของธนาคารสีม่วงในประเทศไทยเลยทีเดียว ที่ยินดีมาตกนรกด้วยกัน

1 มกราคม 2010 เป็นวันแรกของการเริ่มต้นบริหารร้านของพวกเรา  โดยเรายังทำงานหนักเหมือนเดิม ต่อมามีการขยายสาขาโดยการเช่าพื้นที่เปิดร้านใหม่บ้าง ซื้อเป็นของเราเองบ้าง ในปี 2011 พวกเรามีสาขารวมกันถึง 9 แห่ง แต่ก็ต้องปิดกิจการไป 2 แห่งในเวลาต่อมา  (การเปิดร้านอาหารจริงๆแล้วมีปัญหาและอุปสรรคมากมาย ไว้ผมจะมาเล่ารายละเอียดเรื่องการประกอบธุรกิจร้านอาหารในสวีเดนให้ฟังโอกาสหน้านะครับ)

ในปี 2012 หุ้นส่วนของผมได้ตกลงแยกไปเปิดร้านเป็นของตัวเองอย่างอิสระสองท่าน ปัจจุบันเรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

ปี 2013 แฟนผมเรียนจบปริญญาโทใบที่ 3 และกลับเมืองไทยเพื่อรอสอบแข่งขันผู้พิพากษาและอัยการสนามจิ๋ว เราจบสถานะความเป็นแฟนระยะเวลา 8 ปีนับแต่นั้นด้วยเหตุผลส่วนตัวหลายๆประการของเธอ แต่ผมยังคงสถานะพี่ชายที่พร้อมช่วยเหลือเธอเสมอ เรียกว่าจบกันด้วยดี

ปัจจุบันหลังจากแบ่งหุ้นแล้ว ผมเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยที่มีสาขามากที่สุดในสต็อกโฮม (เฉพาะที่เจ้าของเป็นคนไทย) จำนวน 5 สาขา มูลค่ารวมประมาณ 20 ล้านบาท โดยไม่นับรวมสาขาแรกที่ผมยังคงเช่าอยู่จนถึงปัจจุบัน (ร้านนี้ไม่ใช่กรรมสิทธิ์ของผมจึงไม่ขอนับรวม)

                    หวังว่าเรื่องราวของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆบ้าง โชคดีมีความสุขทุกท่านนะครับ