เข้าเรื่องเลยนะครับ คือผมกับแฟนเคยเลิกกันมาครั้งนึงเพราะเธอแอบมีคนอื่น ซึ่งตอนนี้เธอก็กลับมาได้ร่วมเดือนกว่าแล้ว
ตั้งแต่กลับมาก็โอเคขึ้นนะครับ เข้าใจกันมากขึ้น มีอะไรก็พูดกันตรงๆ แม้บางครั้งผมเองยังมีสิ่งที่ยังกังวลอยุ่ก็ตาม
ทั้ง "ความไว้ใจ" "ความกลัว" แต่ผมก็พยายามปล่อยมันผ่านไปและดูจากการกระทำดีกว่า ซึ่งเธอเองก็พยายามโทรหาผมทุกวัน
คุยก่อนนอน ไปไหนก็บอก เวลาว่างก็มาเจอกัน อยู่ด้วยกัน ซึ่งนั่นคือสิ่งที่ผมต้องการและเธอก็ทำมันอย่างไม่เคยขาดตกบกพร่อง
จนไม่นานที่ผ่านมา เธอไปเห็นผมรีทวิต (Twitter) ซึ่งใครเล่นก็จะรู้ดีว่าเวลาที่เราเจอใครทวิตมาก็จะไปกดรีทวิตที่มันโดนและตรงใจ
ผมเองก็ทำแบบนี้น แต่กดรีทวิตอารมณ์เกี่ยวกับพวก "ความไว้ใจ" "ความรัก" ต่างๆนาๆที่มันตรงกับที่ผมกำลังเป็น
จนเธอเข้าไปเห็นก็ถามผม แต่ผมก็บอกว่า "ช่างมันเถอะ ไม่อยากเอามันมาบั่นทอน" จนกลายเป็นเรื่อง เธอก็คิดว่าผมอธิบายอะไรมาก็เป็นข้ออ้าง
ผมพยายามอธิบายเธอว่า "ผมเห็นนะ ในสิ่งที่คุณทำออกมา ผมก็เชื่อใจคุณมากขึ้นนะ แต่แค่ยังไม่ทั้งหมด" มันก็ต้องต่างคนต่างใช้เวลารักษากันทั้งนั้น
จนกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตว่า "คิดไว้อยู่แล้วว่ากลับมาก็ต้องเป็นแบบนี้ สิ่งที่ฉันทำมันคงแย่มาก บลาๆๆๆ" กลายเป็นเรื่องอดีตไปซะงั้น
ผมเลยรู้สึกว่า..ทำไมต้องมาทะเลาะกันเรื่องแค่นี้ด้วย โอเคผมมีอะไรผมก็ไม่บอก เรื่องบางผมไม่สบายใจ ผมกลัว แต่ผมก็พยายามที่จะปล่อยๆมันไป
ไม่เก็บมาคิดกังวลใจอะไร เพราะผมไม่อยากที่จะมาทะเลาะหรือทำให้เธอรู้สึกแย่ว่า "อะไรกัน ทำให้ขนาดนี้แล้ว เธอยังกลัวอีกหรอ"
ผมจะทำยังไงดีครับ ผมคิดว่าตอนนี้เธอเองคงคิดบั่นทอนตัวเองไปต่างๆนาๆแล้ว ซึ่งในความรู้สึกผม อภัยก็คืออภัย ลืมก็ลืม ไม่พูดถึงและทำทุกวันให้มันดี
ผมเข้าใจเธอที่เธอจะโกรธผมที่ผมมีอะไรแล้วไม่พูด ไม่สบายใจอะไรแล้วไม่พูด แต่ผมก็อยากให้เธอเข้าใจผมบ้างว่าที่ผมไม่พูดก็เพราะผมไม่อยากเอาสิ่งที่ผมเป็นมาตอกย้ำอดีตแย่ๆของเรา หรือมาทำให้เราทะเลาะกัน จนมันทำให้ผมเริ่มกลัวที่จะพูด รู้สึก หรือแสดงอะไรออกมา
ผมไม่อยากให้เรื่องเล็กน้อยตรงนี้มาบั่นทอนจริงๆครับ จนตอนนี้ผมเองก็ปิดเฟส ปิดทวิตเตอร์ไปเรียบร้อยแล้ว เพราะรู้สึกว่าโพสไรไปแล้วมันมีปัญหาจริงๆ
*ขอแท๊กห้องผู้หญิงนะครับ เผื่อผญ.จะมีมุมมองอื่นๆบ้าง*
****ทะเลาะกับแฟนเพราะ "สื่อออนไลน์!!!!!" ****
ตั้งแต่กลับมาก็โอเคขึ้นนะครับ เข้าใจกันมากขึ้น มีอะไรก็พูดกันตรงๆ แม้บางครั้งผมเองยังมีสิ่งที่ยังกังวลอยุ่ก็ตาม
ทั้ง "ความไว้ใจ" "ความกลัว" แต่ผมก็พยายามปล่อยมันผ่านไปและดูจากการกระทำดีกว่า ซึ่งเธอเองก็พยายามโทรหาผมทุกวัน
คุยก่อนนอน ไปไหนก็บอก เวลาว่างก็มาเจอกัน อยู่ด้วยกัน ซึ่งนั่นคือสิ่งที่ผมต้องการและเธอก็ทำมันอย่างไม่เคยขาดตกบกพร่อง
จนไม่นานที่ผ่านมา เธอไปเห็นผมรีทวิต (Twitter) ซึ่งใครเล่นก็จะรู้ดีว่าเวลาที่เราเจอใครทวิตมาก็จะไปกดรีทวิตที่มันโดนและตรงใจ
ผมเองก็ทำแบบนี้น แต่กดรีทวิตอารมณ์เกี่ยวกับพวก "ความไว้ใจ" "ความรัก" ต่างๆนาๆที่มันตรงกับที่ผมกำลังเป็น
จนเธอเข้าไปเห็นก็ถามผม แต่ผมก็บอกว่า "ช่างมันเถอะ ไม่อยากเอามันมาบั่นทอน" จนกลายเป็นเรื่อง เธอก็คิดว่าผมอธิบายอะไรมาก็เป็นข้ออ้าง
ผมพยายามอธิบายเธอว่า "ผมเห็นนะ ในสิ่งที่คุณทำออกมา ผมก็เชื่อใจคุณมากขึ้นนะ แต่แค่ยังไม่ทั้งหมด" มันก็ต้องต่างคนต่างใช้เวลารักษากันทั้งนั้น
จนกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตว่า "คิดไว้อยู่แล้วว่ากลับมาก็ต้องเป็นแบบนี้ สิ่งที่ฉันทำมันคงแย่มาก บลาๆๆๆ" กลายเป็นเรื่องอดีตไปซะงั้น
ผมเลยรู้สึกว่า..ทำไมต้องมาทะเลาะกันเรื่องแค่นี้ด้วย โอเคผมมีอะไรผมก็ไม่บอก เรื่องบางผมไม่สบายใจ ผมกลัว แต่ผมก็พยายามที่จะปล่อยๆมันไป
ไม่เก็บมาคิดกังวลใจอะไร เพราะผมไม่อยากที่จะมาทะเลาะหรือทำให้เธอรู้สึกแย่ว่า "อะไรกัน ทำให้ขนาดนี้แล้ว เธอยังกลัวอีกหรอ"
ผมจะทำยังไงดีครับ ผมคิดว่าตอนนี้เธอเองคงคิดบั่นทอนตัวเองไปต่างๆนาๆแล้ว ซึ่งในความรู้สึกผม อภัยก็คืออภัย ลืมก็ลืม ไม่พูดถึงและทำทุกวันให้มันดี
ผมเข้าใจเธอที่เธอจะโกรธผมที่ผมมีอะไรแล้วไม่พูด ไม่สบายใจอะไรแล้วไม่พูด แต่ผมก็อยากให้เธอเข้าใจผมบ้างว่าที่ผมไม่พูดก็เพราะผมไม่อยากเอาสิ่งที่ผมเป็นมาตอกย้ำอดีตแย่ๆของเรา หรือมาทำให้เราทะเลาะกัน จนมันทำให้ผมเริ่มกลัวที่จะพูด รู้สึก หรือแสดงอะไรออกมา
ผมไม่อยากให้เรื่องเล็กน้อยตรงนี้มาบั่นทอนจริงๆครับ จนตอนนี้ผมเองก็ปิดเฟส ปิดทวิตเตอร์ไปเรียบร้อยแล้ว เพราะรู้สึกว่าโพสไรไปแล้วมันมีปัญหาจริงๆ
*ขอแท๊กห้องผู้หญิงนะครับ เผื่อผญ.จะมีมุมมองอื่นๆบ้าง*