เรื่องมันมีอยู่ว่า
เมื่อ 2 ปีที่แล้ว เราชอบผู้ชายคนนึง เขาค่อนข้างอ่อนโยนและเป็นผู้ชายอบอุ่น เราค่อนข้างสนิทกันมาก คุยกันแทบทุกวัน
รู้ตัวอีกทีเราก็ขาดพี่เขาไม่ได้แล้ว เราค่อนข้างงี่เง่าเหมือนพอสนิทจะหวงเขามาก คุยกันไปได้ 5 เดือน รู้เขารู้เราหมดค่ะ
จากที่ไม่เคยทะเลาะก็ทะเลาะค่ะเพราะเราโกรธพี่เขาเรื่องคุยกับคนอื่นมากกว่าเรานี่แหละค่ะ เพราะพี่เขามีคนที่เขาชอบและเขาก็จีบคนๆนั้นอยู่
แน่นอนว่าเราต้องถูกลดความสำคัญลงไปด้วย มันทำให้เรารู้สึกเหมือนจะเสียเขาไปจริงๆ นั่นแหละค่ะเราเสียพี่เขาไปจริงๆ
หลังจากทะเลาะกันครั้งนั้นด้วยความงี่เง่าของเรา จากที่พี่เขาจะง้อกลับกลายเป็นเงียบใส่ จากสนิทก้ห่างกันเรื่อยๆ
จนไม่คุยกันเลย 2 เดือนเต็มๆ แต่ทุกความเคลื่อนไหวเราทราบหมดค่ะ ว่าเขาคบหรือเลิกกันตอนไหนยังไง
วันเกิดของเขาเราก็มีของให้นะคะ แต่เป็นอารมณ์ที่ไม่พูดจากันเลยแม้แต่คำเดียว แต่เราร้องไห้ทุกวันแหละค่ะ
อยากให้เรากลับมาเหมือนเดิมแต่ด้วยความที่ทิฐิสูงเลยเป็นแบบนี้ จนด้วยความที่อดทนแบกความรู้สึกไม่ไหว
ก็เลยโทรไปขอโทษพี่เขา พี่เขาบอกว่าเขาไม่โกรธ แต่ช่วงที่ไม่ได้คุยพี่เขามีปัญหาชีวิตนิดหน่อย จริงๆเราทราบดีว่าพี่เขาไม่มีหรอกค่ะ
หลังจากนั้น 2-3เดือนเราก็บอกว่าเราชอบพี่เขา พี่เขาก็บอกว่าพี่เขารู้มานานแล้วเราก็เลยยิ้มๆ แต่ไม่ได้แฮปปี้เอ็นดิ้งหรอกค่ะ
หลังจากเราบอกชอบพี่เขาไปเราก็ตัดสินใจจะตัดใจค่ะ ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ เราก็มีโอกาสได้คุยกับพี่ผู้ชายอีกคนนึง
เราชอบเขานั่นแหละค่ะ จริงๆค่อนข้างจะไปได้ดีทีเดียวเลย ไม่ได้คบแต่เหมือนเป็นแบบโนสเตตัสอะค่ะ
คนนี้เราค่อนข้างจะวางตัวอีกแบบเลยค่ะ เคยงี่เง่า งอแงกับคนเก่ายังไงเราไม่ทำเลย
แต่ก็มีเหตุให้ห่างกันเราก็เสียใจนะคะ เสียใจมาก เราเลยโทรไปหาที่พึ่งสักคนซึ่ง
คนแรกที่เรานึกถึงคือพี่คนก่อน จากที่ไม่ค่อยได้คุยทีนี้เหมือนกลับไปคุยกันอีกค่ะ
ความรู้สึกเดิมๆเริ่มกลับมา แต่อีกใจเราก็อยากจะคืนดีกับพี่คนปัจจุบัน
เราสับสนมากๆเลย เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเราคิดยังไงกับทั้ง 2 คนกันแน่ เพราะตอนนี้เราไม่คุยกับพี่คนปัจจุบันมาเกือบๆเดือนแล้ว
ถามว่าคิดถึงมั้ยก็คิดถึงแต่ไม่เหมือนตอนพี่คนแรกค่ะ เหมือนเราอยากให้พี่คนแรกสนใจเราเหมือนเมื่อก่อนเราบอกไม่ถูกเลยว่ามันยังไง
คือเราอยากคุยกับพี่คนแรกตลอด ไม่มีเรื่องอะไรก็ยังเหมือนหาเรื่องมาคุยจนได้ค่ะ
ช่วยเราหน่อยนะคะ
สับสนกับความรู้สึกของตัวเอง
เมื่อ 2 ปีที่แล้ว เราชอบผู้ชายคนนึง เขาค่อนข้างอ่อนโยนและเป็นผู้ชายอบอุ่น เราค่อนข้างสนิทกันมาก คุยกันแทบทุกวัน
รู้ตัวอีกทีเราก็ขาดพี่เขาไม่ได้แล้ว เราค่อนข้างงี่เง่าเหมือนพอสนิทจะหวงเขามาก คุยกันไปได้ 5 เดือน รู้เขารู้เราหมดค่ะ
จากที่ไม่เคยทะเลาะก็ทะเลาะค่ะเพราะเราโกรธพี่เขาเรื่องคุยกับคนอื่นมากกว่าเรานี่แหละค่ะ เพราะพี่เขามีคนที่เขาชอบและเขาก็จีบคนๆนั้นอยู่
แน่นอนว่าเราต้องถูกลดความสำคัญลงไปด้วย มันทำให้เรารู้สึกเหมือนจะเสียเขาไปจริงๆ นั่นแหละค่ะเราเสียพี่เขาไปจริงๆ
หลังจากทะเลาะกันครั้งนั้นด้วยความงี่เง่าของเรา จากที่พี่เขาจะง้อกลับกลายเป็นเงียบใส่ จากสนิทก้ห่างกันเรื่อยๆ
จนไม่คุยกันเลย 2 เดือนเต็มๆ แต่ทุกความเคลื่อนไหวเราทราบหมดค่ะ ว่าเขาคบหรือเลิกกันตอนไหนยังไง
วันเกิดของเขาเราก็มีของให้นะคะ แต่เป็นอารมณ์ที่ไม่พูดจากันเลยแม้แต่คำเดียว แต่เราร้องไห้ทุกวันแหละค่ะ
อยากให้เรากลับมาเหมือนเดิมแต่ด้วยความที่ทิฐิสูงเลยเป็นแบบนี้ จนด้วยความที่อดทนแบกความรู้สึกไม่ไหว
ก็เลยโทรไปขอโทษพี่เขา พี่เขาบอกว่าเขาไม่โกรธ แต่ช่วงที่ไม่ได้คุยพี่เขามีปัญหาชีวิตนิดหน่อย จริงๆเราทราบดีว่าพี่เขาไม่มีหรอกค่ะ
หลังจากนั้น 2-3เดือนเราก็บอกว่าเราชอบพี่เขา พี่เขาก็บอกว่าพี่เขารู้มานานแล้วเราก็เลยยิ้มๆ แต่ไม่ได้แฮปปี้เอ็นดิ้งหรอกค่ะ
หลังจากเราบอกชอบพี่เขาไปเราก็ตัดสินใจจะตัดใจค่ะ ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ เราก็มีโอกาสได้คุยกับพี่ผู้ชายอีกคนนึง
เราชอบเขานั่นแหละค่ะ จริงๆค่อนข้างจะไปได้ดีทีเดียวเลย ไม่ได้คบแต่เหมือนเป็นแบบโนสเตตัสอะค่ะ
คนนี้เราค่อนข้างจะวางตัวอีกแบบเลยค่ะ เคยงี่เง่า งอแงกับคนเก่ายังไงเราไม่ทำเลย
แต่ก็มีเหตุให้ห่างกันเราก็เสียใจนะคะ เสียใจมาก เราเลยโทรไปหาที่พึ่งสักคนซึ่ง
คนแรกที่เรานึกถึงคือพี่คนก่อน จากที่ไม่ค่อยได้คุยทีนี้เหมือนกลับไปคุยกันอีกค่ะ
ความรู้สึกเดิมๆเริ่มกลับมา แต่อีกใจเราก็อยากจะคืนดีกับพี่คนปัจจุบัน
เราสับสนมากๆเลย เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเราคิดยังไงกับทั้ง 2 คนกันแน่ เพราะตอนนี้เราไม่คุยกับพี่คนปัจจุบันมาเกือบๆเดือนแล้ว
ถามว่าคิดถึงมั้ยก็คิดถึงแต่ไม่เหมือนตอนพี่คนแรกค่ะ เหมือนเราอยากให้พี่คนแรกสนใจเราเหมือนเมื่อก่อนเราบอกไม่ถูกเลยว่ามันยังไง
คือเราอยากคุยกับพี่คนแรกตลอด ไม่มีเรื่องอะไรก็ยังเหมือนหาเรื่องมาคุยจนได้ค่ะ
ช่วยเราหน่อยนะคะ