คือเรื่องมันมีอยู่ว่า...เราชอบไปออกกำลังกายที่สนามแห่งหนึ่ง
โดยจะไปวิ่งเกือบๆทุกวัน แล้วไปเจอผู้ชายคนนี้..
ซึ่งเค้าก็จะมาวิ่งเป็นประจำ..แต่เค้าน่าจะมาวิ่งที่นี่ก่อนเรา
เพราะเราจำได้ว่าไปวิ่งที่นี่ครั้งแรกเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว
ไปวันแรกก็เจอเค้าแล้ว...เจอวันแรกไม่มีอะไรเค้าคงแค่แปลกใจเอ๊ะยัยนี่!!ใครไม่เคยเห็นหน้า
แต่พอไปทุกวันมันก็ต้องเจอกันทุกครั้ง...เค้ากับเราจะวิ่งสวนทางกันค่ะ เป็นธรรมดาที่จะต้องจ๊ะเอ๋
ซึ่งๆหน้ากันระหว่างทาง แรกๆก็มักจะมีรอยยิ้มนิดๆให้กัน สังเกตุเวลาวิ่งเจอกันเค้าจะมองหน้าเราและจะอมยิ้มนิดๆ
แต่ไม่เคยคุยและทักกันนะคะ(จนกระทั่ง ณ ปัจจุบันนี้ก็ไม่เคยทักและคุยกัน)....แม้แต่ชื่อเราก็ไม่รู้จักกันค่ะ
เราสองคนจะเป็นอย่างนี้เสมอค่ะเวลาวิ่งสวนกัน...แรกๆมันก็ไม่รู้สึกอะไร
แต่พอเวลาผ่านไป มันเริ่มมีความรู้สึกว่าเวลาเจอกันเราไม่กล้ามองตา ไม่กล้ายิ้มให้กันค่ะ
สวนกันทีไรก็เริ่มหลบตากัน มองฟ้ามองดินไปเรื่อยเปื่อย(เค้าจะเป็นอย่างนี้เฉพาะกับเรานะคะ)
จนกระทั่งมีกลุ่มคนที่วิ่งด้วยกัน ส่วนมากจะเป็นพวกป้าๆลุงๆ
(อ้อ...ลืมบอกไปว่าในบรรดากลุ่มที่ไปวิ่งกันนั้น มีเรากับเค้าเท่านั้น
ที่เด็กสุด)
พวกป้าๆที่สนิทกับเรา ก็มักจะมาถามเราว่า ทำไมเวลา ก. (สมมุติชื่อละกัน เพราะเราก็ไม่รู้จักชื่อเค้า)
วิ่งมาเจอเราถึงได้หลบตาเรา เค้าเขินเรารึเปล่า ป้าๆเค้าสังเกตุอยู่ค่ะ
ทีนี้เราก็เริ่มแปลกใจล่ะว่าเอ๊ะทำไม ทีเมื่อก่อนเจอกันใหม่ๆถึงมองหน้าเรา และยิ้มให้เรา
แต่มาตอนนี้ถึงไม่กล้าสบตา และหลบสายตากัน..มันพาลทำให้เราก็ไม่กล้ามองหน้า
และยิ้มให้เค้าอีกค่ะ..บอกไม่ถูกมันก็รู้สึกว่าเขินนิดๆ ทุกวันนี้ก็ยังมีอาการอย่างนี้กันอยู่
แต่เริ่มสงสัยในอาการของเค้าบางอย่าง คือ เค้าจะวิ่งเสร็จก่อนเราประจำ พอวิ่งเสร็จเค้าก็จะยังไม่กลับทันที
มีความรู้สึกว่าเค้ารีรออะไรบางอย่าง เค้าก็จะเดินๆอยู่แถวนั้น พอเราวิ่งผ่านก็เหมือนสัญชาตญาณนะคะว่ารู้สึกโดนแอบมอง
มันจะเป็นอย่างนี้อยู่เสมอ และทุกวันที่ไปวิ่งแล้วเจอกันค่ะ
เพื่อนๆในนี้ลองวิเคราะห์อาการของก.ทีว่าเค้าเป้นอะไร รังเกียจเรารึเปล่า
คิดว่าเค้าจะเขินเราอย่างที่ป้าๆบอกมั้ย...เราก็ไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องอย่างนี้ด้วยสิ
ช่วยหน่อย...วิเคราะห์อาการผู้ชายคนนี้ที
โดยจะไปวิ่งเกือบๆทุกวัน แล้วไปเจอผู้ชายคนนี้..
ซึ่งเค้าก็จะมาวิ่งเป็นประจำ..แต่เค้าน่าจะมาวิ่งที่นี่ก่อนเรา
เพราะเราจำได้ว่าไปวิ่งที่นี่ครั้งแรกเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว
ไปวันแรกก็เจอเค้าแล้ว...เจอวันแรกไม่มีอะไรเค้าคงแค่แปลกใจเอ๊ะยัยนี่!!ใครไม่เคยเห็นหน้า
แต่พอไปทุกวันมันก็ต้องเจอกันทุกครั้ง...เค้ากับเราจะวิ่งสวนทางกันค่ะ เป็นธรรมดาที่จะต้องจ๊ะเอ๋
ซึ่งๆหน้ากันระหว่างทาง แรกๆก็มักจะมีรอยยิ้มนิดๆให้กัน สังเกตุเวลาวิ่งเจอกันเค้าจะมองหน้าเราและจะอมยิ้มนิดๆ
แต่ไม่เคยคุยและทักกันนะคะ(จนกระทั่ง ณ ปัจจุบันนี้ก็ไม่เคยทักและคุยกัน)....แม้แต่ชื่อเราก็ไม่รู้จักกันค่ะ
เราสองคนจะเป็นอย่างนี้เสมอค่ะเวลาวิ่งสวนกัน...แรกๆมันก็ไม่รู้สึกอะไร
แต่พอเวลาผ่านไป มันเริ่มมีความรู้สึกว่าเวลาเจอกันเราไม่กล้ามองตา ไม่กล้ายิ้มให้กันค่ะ
สวนกันทีไรก็เริ่มหลบตากัน มองฟ้ามองดินไปเรื่อยเปื่อย(เค้าจะเป็นอย่างนี้เฉพาะกับเรานะคะ)
จนกระทั่งมีกลุ่มคนที่วิ่งด้วยกัน ส่วนมากจะเป็นพวกป้าๆลุงๆ
(อ้อ...ลืมบอกไปว่าในบรรดากลุ่มที่ไปวิ่งกันนั้น มีเรากับเค้าเท่านั้น
ที่เด็กสุด)
พวกป้าๆที่สนิทกับเรา ก็มักจะมาถามเราว่า ทำไมเวลา ก. (สมมุติชื่อละกัน เพราะเราก็ไม่รู้จักชื่อเค้า)
วิ่งมาเจอเราถึงได้หลบตาเรา เค้าเขินเรารึเปล่า ป้าๆเค้าสังเกตุอยู่ค่ะ
ทีนี้เราก็เริ่มแปลกใจล่ะว่าเอ๊ะทำไม ทีเมื่อก่อนเจอกันใหม่ๆถึงมองหน้าเรา และยิ้มให้เรา
แต่มาตอนนี้ถึงไม่กล้าสบตา และหลบสายตากัน..มันพาลทำให้เราก็ไม่กล้ามองหน้า
และยิ้มให้เค้าอีกค่ะ..บอกไม่ถูกมันก็รู้สึกว่าเขินนิดๆ ทุกวันนี้ก็ยังมีอาการอย่างนี้กันอยู่
แต่เริ่มสงสัยในอาการของเค้าบางอย่าง คือ เค้าจะวิ่งเสร็จก่อนเราประจำ พอวิ่งเสร็จเค้าก็จะยังไม่กลับทันที
มีความรู้สึกว่าเค้ารีรออะไรบางอย่าง เค้าก็จะเดินๆอยู่แถวนั้น พอเราวิ่งผ่านก็เหมือนสัญชาตญาณนะคะว่ารู้สึกโดนแอบมอง
มันจะเป็นอย่างนี้อยู่เสมอ และทุกวันที่ไปวิ่งแล้วเจอกันค่ะ
เพื่อนๆในนี้ลองวิเคราะห์อาการของก.ทีว่าเค้าเป้นอะไร รังเกียจเรารึเปล่า
คิดว่าเค้าจะเขินเราอย่างที่ป้าๆบอกมั้ย...เราก็ไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องอย่างนี้ด้วยสิ