เรื่องน้องหมาถูกรถชนและไปรักษาที่ รพ.สัตว ม.เกษตร แต่ถูกปฎิเสธการรักษาหรือเฝ้าดูอาการเบื้องต้นครับ
สืบเนื่องจากเมื่อวาน (29ม.ค.57) เวลา 20.00น. โดยประมาณ
เวลา 20.00น. โดยประมาณ
-น้องหมาที่เลี้ยงไว้ที่บ้านถูกรถกะบะชนและถูกลากไปไกลระยะทาง 10 เมตรโดยประมาณ
ที่บ้านจึงนำตัวส่งรพ.สัตว์ รามอินทรา กม.8 โดยเร่งด่วน คุณหมอ X-Ray พบว่ากระดูกเชิงกรานแตกและกระดูกหัก
ทางคุณหมอจึงให้คำแนะนำทำหนังสือส่งตัวไปยัง รพ. สัตว์ ม.เกษตร เพื่อตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง
เครื่องมือที่นี้ไม่เพียงพอ ผมและที่บ้านจึงรีบไปโดยด่วน
เวลา 22.00น. โดยประมาณ
-พอไปถึงคุณหมอหญิงชื่อ ... (ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม)
ดูผล X-Ray จากที่ผมนำติดตัวไป และแจ้งว่า ไม่ฉุกเฉิน และไม่วินิจฉัยอะไรต่อ ดูแค่รายงานผลการรักษาเบื้องต้น
ปฎิเสธการรักษาในขณะนั้นและแจ้งให้มาดูอีกครั้งในเวลาราชการ (วันรุ่งขึ้น) แล้วเดินเข้าไปข้างในห้อง หลังจากที่คุณหมอ ไม่ตรวจดูและไม่วินิจฉัยอะไรต่อ ผมจึงเดินไปข้างนอกเพื่อโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากคนที่รู้จักกัน
ในขณะนั้นเองน้องหมา อาการไม่ไหวเริ่มแย่ ดิ้นทุรนทุราย เพราะถูกรถชน คุณอา ที่ไปด้วยกันแจ้งเจ้าหน้าที่ช่วยจับหรือดูแลนิดนึง แต่เจ้าหน้าที่ชื่อ (ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) ตะโกนขึ้นมาว่า "เรียกหลานคุณมาจับซิ" คือทำไมครับ ผมเดินไปข้างนอก เพื่อโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากคนรู้จักกัน ในเมื่อคุณปฎิเสธการรักษา บอกว่า กรณีนี้ไม่ฉุกเฉินและให้มารักษาในเวลาราชการ
(น้ำใจคุณไม่มีเลยหรืองัยครับ หมามันอาการสาหัส มันกัดหรือสู้ใครไม่ได้แล้วนะครับคุณ)
หลังจากนั้นอีกสักพักผมเข้ามาด้านในเพื่อดูน้องหมา และสอบถามกับเจ้าหน้าที่ (ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม)
ผม: "ถามว่า จะรักษาอาการเบื้องต้นก่อนได้ไหม น้องเค้าทรมาน"
เจ้าหน้าที่: "ก็ในเวลาราชการเท่านั้น" (เจ้าหน้าที่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่สุภาพและห้วนมาก)
ผม: "ช่วยเหลือได้ไหมครับ"
เจ้าหน้าที่: "ก็ในเวลาราชการเท่านั้นค่ะ" (เจ้าหน้าที่ตอบด้วยน้ำเสียงที่กร้าวร้าว)
ผม: "คุณครับ น้องหมาถูกรถชน 2 ทุ่มวันนี้ จะให้ในเวลาราชการยังไงครับ ฉุกเฉินนะครับ"
เจ้าหน้าที่: "ก็ในเวลาราชการเท่านั้นค่ะ และก็เงียบไป" (เจ้าหน้าที่ตอบด้วยน้ำเสียงที่กร้าวร้าว)
ผม: "ผมต้องดำเนินอย่างไรบ้าง เพื่อความสะดวกและรวดเร็วมาติดต่อหมอในวันรุ่งขึ้น"
เจ้าหน้าที่: "คุณก็มาต่อคิวละค่ะ คิวเยอะแยะ" (เจ้าหน้าที่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่สุภาพและห้วนมาก)
น้องชายผมที่ไปด้วยกัน: "ถามเรื่องราคาผ่าตัดแพง"
เจ้าหน้าที่: "ก็เหมือนกันทุกๆ ที่ละค่ะ ราคา 1 หมื่นขึ้นล่ะค่ะ" (พูดด้วยน้ำเสียงห้วน สีหน้า อากับกิริยาไม่พอใจ)
หลังจากนั้น ผมเริ่มเสียความรู้สึก เดินมาดูน้องหมา ด้วยความสงสาร และโวยวายเสียงดัง ไม่มีน้ำใจ ใจดำ
จนคุณหมอหญิง (ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) ก็เดินออกมาดู
คุณหมอหญิง(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) : "บอกว่า case คุณ ไม่ฉุกเฉิน รักษาให้ไม่ได้ ต้องรอในเวลาราชการเท่านั้น คุณอาผมที่ไปด้วยกันอ้อนวอน วิงวอน ขอร้องให้ช่วยเหลือรักษาด้วยหรือ admit เฝ้าดูอาการที่ รพ. ได้ไหม แต่ได้รับการปฎิเสธ ไม่รักษาให้และไม่ให้เฝ้าดูอาการ"
สุดท้ายผมและคุณอา จึงสอบถามว่า สามารถช่วยเหลือหรือ ทำอะไรได้ก่อนมั้ยเพื่อมาเป็นคิวแรกๆ
คุณหมอหญิง(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) ก็มาต่อคิวช่วงเช้า และบทสนทนาก็จบลง
ผมจึงนำน้องหมากลับบ้านขึ้นรถ ในระหว่างนั้นเองด้วยความเคราะห์ดี หัวหน้ารปภ
เดินมาผ่านดี คุณอาและผมจึงสอบถามเรื่องคิวการรักษา
เค้าแนะนำและพาคุณอาไปด้านหน้า เพื่อชี้จุดรับบัตรคิว และนำเอกสารผู้ป่วยใหม่มาให้
กรอกขอชื่นชมจากน้ำใจเล็กๆ น้อยจาก หัวหน้า รปภ ครับ
เวลา 23.30น. โดยประมาณ
-ผมถึงบ้านและนำน้องหมา เข้าบ้าน หลังจากนั้นเฝ้าดูอาการ
เวลา 2.30น. โดยประมาณ (30ม.ค.57)
-น้องหมาร้องเสียงและหมดลมหายใจ น้องช่าย คุณแม่ คุณอา จึงหมาส่งใกล้บ้านสุดคือ รพ.โอะไดจินิ
พยายามกู้ชีวิต แต่สุดท้ายก็ช่วยไว้ไม่ได้
(เป็น รพ. ที่ผมโทรคุยด้วยเมื่อช่วง 22.30น. โดยประมาณ
ตอนที่ผมออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกหลังจากได้รับการปฎิเสธจากหมอที่นี่ เพื่อขอคำปรึกษา)
หลังจากน้องหมาเสียชีวิต ผมจึงขับรถไป รพ.สัตว์ ม.เกษตร และพบเจอคุณหมอหญิง(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม)
และบอกว่า หมาผมตายแล้วนะครับ เวลานั้นคุณช่วยได้ แต่คุณไม่ทำ และไม่ดู ไม่ตรวจสอบ ไม่วินิจฉัย ไม่จับ ไม่สัมผัส หมาผมเลย
คุณใจดำมาก และไม่มีจรรยาบรรณของวิชาชีพคุณเลย เวรกรรมมีจริงนะครับ ไว้ถ้าเกิดกับ พ่อ แม่ พี่น้องหรือลูกคุณบ้างนะครับ
และไม่มีคุณหมอท่านใดให้การช่วยเหลือหรือรักษาอาการเบื้องต้นให้เลย
หลังจากนั้นผมจึงเดินทางกลับบ้าน ครวบครัวจึงปรึกษากันจะขุดหลุมฝังศพไว้ที่โรงงานของบริษัทที่บ้าน
***** ผมจึงอยากได้หาคนรับผิดชอบต่อเหตุการณ์ คุณปฎิเสธการรักษาเยียวยาเบื้องต้น หรือเฝ้าดูอาการตามที่ผมและคุณอา ร้องขอไว้แต่แรก หมาผมคงอาจจะรอดพ้นไปได้ในคืนที่ผ่านมา อยากให้กรณีผมเป็นตัวอย่างที่เกิดขึ้นกับหลายๆ กรณีที่ คุณหมอเพิกเฉยต่อการรักษาเยียวยาหรือเฝ้าดูอาการ
คุณหมอหญิง(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) คุณเป็นคนที่ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพคุณเลย
เจ้าหน้าที่(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) คุณเป็นคนใจดำ ไม่มีความเมตตาต่อผู้ที่เดือดร้อนมาขอความช่วยเหลือคุณแม้แต่นิดเดียว ********
ชื่อคุณหมอหญิงและเจ้าหน้าที่ท่านนี้ ผมมาทราบภายหลังช่วงบ่ายวันนี้ (30 ม.ค.57)
หลังจากผมเดินทางไปร้องเรียนเขียนบันทึกที่ เคาร์เตอร์ประชาสัมพันธ์ รพ. สัตว์ ม.เกษตร
สุดท้ายผมเข้าใจดี ถ้าคุณหมอหญิงท่านนี้ (รพ.สัตว์ ม.เกษตร) ท่านได้ตรวจสอบ วินิจฉัยเพิ่มเติม ดูแล สัมผัสเพิ่มเติม
ถึงแม้น้องหมา จะไม่รอด ผมก็ไม่เสียใจและไม่ว่ากล่าวคุณหมอหญิงกับเจ้าหน้าที่
เพราะอายุขัย ตามบุญกรรมที่ทำกันมา
แต่ตรงข้ามคุณเพิกเฉย คุณไม่เหลียวแล ไม่คิดจะดูแลมันแม้แต่นิดเดียว บอกเพียงว่าไม่ฉุกเฉิน ให้มารักษาในเวลาราชการ
คุณอา ผม และน้องชาย วิงวอน ขอร้องให้คุณ admit เพื่อเฝ้าดูอาการมัน กรณีทีมันไม่หายใจ คุณยังมีเครื่องช่วยชีวิต อุปกรณ์ทางการแพทย์
ที่ช่วยชีวิตหมาผมได้ แต่ต้องกลับให้มันมาน้องตายที่บ้านอย่างทรมาน
ผมผิดเองที่ผมไม่นำมันไป admit ที่ รพ. อื่นๆ หลังจากที่ รพ. สัตว์ ม.เกษตร ไม่รับ admit และไม่ให้คำแนะนำใด
นอกจากบอกว่าไม่ฉุกเฉินและให้รักษาในเวลาราชการ
เป็นอุทาหรณ์สำหรับผู้ที่มีความฉุกเฉินในการไปรักษาสัตว์ที่ รพ.สัตว์ ม.เกษตร
ทุกวันผมจะได้ยินเสียงเห่าของน้องหมา โมจิ
แต่วันนี้ไม่ได้ยินเสียงมันแล้ว ไปสู่สุขคติและเกิดมาเป็นคนอย่างสมบูรณ์แบบน่ะ โมจิ
เรื่องน้องหมาถูกรถชนและไปรักษาที่ รพ.สัตว ม.เกษตร แต่ถูกปฎิเสธการรักษาหรือเฝ้าดูอาการเบื้องต้นครับ
สืบเนื่องจากเมื่อวาน (29ม.ค.57) เวลา 20.00น. โดยประมาณ
เวลา 20.00น. โดยประมาณ
-น้องหมาที่เลี้ยงไว้ที่บ้านถูกรถกะบะชนและถูกลากไปไกลระยะทาง 10 เมตรโดยประมาณ
ที่บ้านจึงนำตัวส่งรพ.สัตว์ รามอินทรา กม.8 โดยเร่งด่วน คุณหมอ X-Ray พบว่ากระดูกเชิงกรานแตกและกระดูกหัก
ทางคุณหมอจึงให้คำแนะนำทำหนังสือส่งตัวไปยัง รพ. สัตว์ ม.เกษตร เพื่อตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง
เครื่องมือที่นี้ไม่เพียงพอ ผมและที่บ้านจึงรีบไปโดยด่วน
เวลา 22.00น. โดยประมาณ
-พอไปถึงคุณหมอหญิงชื่อ ... (ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม)
ดูผล X-Ray จากที่ผมนำติดตัวไป และแจ้งว่า ไม่ฉุกเฉิน และไม่วินิจฉัยอะไรต่อ ดูแค่รายงานผลการรักษาเบื้องต้น
ปฎิเสธการรักษาในขณะนั้นและแจ้งให้มาดูอีกครั้งในเวลาราชการ (วันรุ่งขึ้น) แล้วเดินเข้าไปข้างในห้อง หลังจากที่คุณหมอ ไม่ตรวจดูและไม่วินิจฉัยอะไรต่อ ผมจึงเดินไปข้างนอกเพื่อโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากคนที่รู้จักกัน
ในขณะนั้นเองน้องหมา อาการไม่ไหวเริ่มแย่ ดิ้นทุรนทุราย เพราะถูกรถชน คุณอา ที่ไปด้วยกันแจ้งเจ้าหน้าที่ช่วยจับหรือดูแลนิดนึง แต่เจ้าหน้าที่ชื่อ (ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) ตะโกนขึ้นมาว่า "เรียกหลานคุณมาจับซิ" คือทำไมครับ ผมเดินไปข้างนอก เพื่อโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากคนรู้จักกัน ในเมื่อคุณปฎิเสธการรักษา บอกว่า กรณีนี้ไม่ฉุกเฉินและให้มารักษาในเวลาราชการ
(น้ำใจคุณไม่มีเลยหรืองัยครับ หมามันอาการสาหัส มันกัดหรือสู้ใครไม่ได้แล้วนะครับคุณ)
หลังจากนั้นอีกสักพักผมเข้ามาด้านในเพื่อดูน้องหมา และสอบถามกับเจ้าหน้าที่ (ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม)
ผม: "ถามว่า จะรักษาอาการเบื้องต้นก่อนได้ไหม น้องเค้าทรมาน"
เจ้าหน้าที่: "ก็ในเวลาราชการเท่านั้น" (เจ้าหน้าที่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่สุภาพและห้วนมาก)
ผม: "ช่วยเหลือได้ไหมครับ"
เจ้าหน้าที่: "ก็ในเวลาราชการเท่านั้นค่ะ" (เจ้าหน้าที่ตอบด้วยน้ำเสียงที่กร้าวร้าว)
ผม: "คุณครับ น้องหมาถูกรถชน 2 ทุ่มวันนี้ จะให้ในเวลาราชการยังไงครับ ฉุกเฉินนะครับ"
เจ้าหน้าที่: "ก็ในเวลาราชการเท่านั้นค่ะ และก็เงียบไป" (เจ้าหน้าที่ตอบด้วยน้ำเสียงที่กร้าวร้าว)
ผม: "ผมต้องดำเนินอย่างไรบ้าง เพื่อความสะดวกและรวดเร็วมาติดต่อหมอในวันรุ่งขึ้น"
เจ้าหน้าที่: "คุณก็มาต่อคิวละค่ะ คิวเยอะแยะ" (เจ้าหน้าที่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่สุภาพและห้วนมาก)
น้องชายผมที่ไปด้วยกัน: "ถามเรื่องราคาผ่าตัดแพง"
เจ้าหน้าที่: "ก็เหมือนกันทุกๆ ที่ละค่ะ ราคา 1 หมื่นขึ้นล่ะค่ะ" (พูดด้วยน้ำเสียงห้วน สีหน้า อากับกิริยาไม่พอใจ)
หลังจากนั้น ผมเริ่มเสียความรู้สึก เดินมาดูน้องหมา ด้วยความสงสาร และโวยวายเสียงดัง ไม่มีน้ำใจ ใจดำ
จนคุณหมอหญิง (ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) ก็เดินออกมาดู
คุณหมอหญิง(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) : "บอกว่า case คุณ ไม่ฉุกเฉิน รักษาให้ไม่ได้ ต้องรอในเวลาราชการเท่านั้น คุณอาผมที่ไปด้วยกันอ้อนวอน วิงวอน ขอร้องให้ช่วยเหลือรักษาด้วยหรือ admit เฝ้าดูอาการที่ รพ. ได้ไหม แต่ได้รับการปฎิเสธ ไม่รักษาให้และไม่ให้เฝ้าดูอาการ"
สุดท้ายผมและคุณอา จึงสอบถามว่า สามารถช่วยเหลือหรือ ทำอะไรได้ก่อนมั้ยเพื่อมาเป็นคิวแรกๆ
คุณหมอหญิง(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) ก็มาต่อคิวช่วงเช้า และบทสนทนาก็จบลง
ผมจึงนำน้องหมากลับบ้านขึ้นรถ ในระหว่างนั้นเองด้วยความเคราะห์ดี หัวหน้ารปภ
เดินมาผ่านดี คุณอาและผมจึงสอบถามเรื่องคิวการรักษา
เค้าแนะนำและพาคุณอาไปด้านหน้า เพื่อชี้จุดรับบัตรคิว และนำเอกสารผู้ป่วยใหม่มาให้
กรอกขอชื่นชมจากน้ำใจเล็กๆ น้อยจาก หัวหน้า รปภ ครับ
เวลา 23.30น. โดยประมาณ
-ผมถึงบ้านและนำน้องหมา เข้าบ้าน หลังจากนั้นเฝ้าดูอาการ
เวลา 2.30น. โดยประมาณ (30ม.ค.57)
-น้องหมาร้องเสียงและหมดลมหายใจ น้องช่าย คุณแม่ คุณอา จึงหมาส่งใกล้บ้านสุดคือ รพ.โอะไดจินิ
พยายามกู้ชีวิต แต่สุดท้ายก็ช่วยไว้ไม่ได้
(เป็น รพ. ที่ผมโทรคุยด้วยเมื่อช่วง 22.30น. โดยประมาณ
ตอนที่ผมออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกหลังจากได้รับการปฎิเสธจากหมอที่นี่ เพื่อขอคำปรึกษา)
หลังจากน้องหมาเสียชีวิต ผมจึงขับรถไป รพ.สัตว์ ม.เกษตร และพบเจอคุณหมอหญิง(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม)
และบอกว่า หมาผมตายแล้วนะครับ เวลานั้นคุณช่วยได้ แต่คุณไม่ทำ และไม่ดู ไม่ตรวจสอบ ไม่วินิจฉัย ไม่จับ ไม่สัมผัส หมาผมเลย
คุณใจดำมาก และไม่มีจรรยาบรรณของวิชาชีพคุณเลย เวรกรรมมีจริงนะครับ ไว้ถ้าเกิดกับ พ่อ แม่ พี่น้องหรือลูกคุณบ้างนะครับ
และไม่มีคุณหมอท่านใดให้การช่วยเหลือหรือรักษาอาการเบื้องต้นให้เลย
หลังจากนั้นผมจึงเดินทางกลับบ้าน ครวบครัวจึงปรึกษากันจะขุดหลุมฝังศพไว้ที่โรงงานของบริษัทที่บ้าน
***** ผมจึงอยากได้หาคนรับผิดชอบต่อเหตุการณ์ คุณปฎิเสธการรักษาเยียวยาเบื้องต้น หรือเฝ้าดูอาการตามที่ผมและคุณอา ร้องขอไว้แต่แรก หมาผมคงอาจจะรอดพ้นไปได้ในคืนที่ผ่านมา อยากให้กรณีผมเป็นตัวอย่างที่เกิดขึ้นกับหลายๆ กรณีที่ คุณหมอเพิกเฉยต่อการรักษาเยียวยาหรือเฝ้าดูอาการ
คุณหมอหญิง(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) คุณเป็นคนที่ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพคุณเลย
เจ้าหน้าที่(ทราบชื่อภายหลังแล้วและผมขอไม่เอ่ยนาม) คุณเป็นคนใจดำ ไม่มีความเมตตาต่อผู้ที่เดือดร้อนมาขอความช่วยเหลือคุณแม้แต่นิดเดียว ********
ชื่อคุณหมอหญิงและเจ้าหน้าที่ท่านนี้ ผมมาทราบภายหลังช่วงบ่ายวันนี้ (30 ม.ค.57)
หลังจากผมเดินทางไปร้องเรียนเขียนบันทึกที่ เคาร์เตอร์ประชาสัมพันธ์ รพ. สัตว์ ม.เกษตร
สุดท้ายผมเข้าใจดี ถ้าคุณหมอหญิงท่านนี้ (รพ.สัตว์ ม.เกษตร) ท่านได้ตรวจสอบ วินิจฉัยเพิ่มเติม ดูแล สัมผัสเพิ่มเติม
ถึงแม้น้องหมา จะไม่รอด ผมก็ไม่เสียใจและไม่ว่ากล่าวคุณหมอหญิงกับเจ้าหน้าที่
เพราะอายุขัย ตามบุญกรรมที่ทำกันมา
แต่ตรงข้ามคุณเพิกเฉย คุณไม่เหลียวแล ไม่คิดจะดูแลมันแม้แต่นิดเดียว บอกเพียงว่าไม่ฉุกเฉิน ให้มารักษาในเวลาราชการ
คุณอา ผม และน้องชาย วิงวอน ขอร้องให้คุณ admit เพื่อเฝ้าดูอาการมัน กรณีทีมันไม่หายใจ คุณยังมีเครื่องช่วยชีวิต อุปกรณ์ทางการแพทย์
ที่ช่วยชีวิตหมาผมได้ แต่ต้องกลับให้มันมาน้องตายที่บ้านอย่างทรมาน
ผมผิดเองที่ผมไม่นำมันไป admit ที่ รพ. อื่นๆ หลังจากที่ รพ. สัตว์ ม.เกษตร ไม่รับ admit และไม่ให้คำแนะนำใด
นอกจากบอกว่าไม่ฉุกเฉินและให้รักษาในเวลาราชการ
เป็นอุทาหรณ์สำหรับผู้ที่มีความฉุกเฉินในการไปรักษาสัตว์ที่ รพ.สัตว์ ม.เกษตร
ทุกวันผมจะได้ยินเสียงเห่าของน้องหมา โมจิ
แต่วันนี้ไม่ได้ยินเสียงมันแล้ว ไปสู่สุขคติและเกิดมาเป็นคนอย่างสมบูรณ์แบบน่ะ โมจิ