[CR] Review : ตอนที่ 3. การเดินทางสู่ นาขั้นบันได บ้านป่าบงเปียง โปรแกรมทริปเชียงใหม่ (วันที่ 26 – 29 ธันวาคม 2556) ต่อค่า

อาหารมื้อเย็นท่ามกลางแสงเทียน (ไม่สามารถถ่ายรูปได้เพราะมันหิวมากจนลืมถ่ายรูป อิอิ) จำได้ว่าเป็นผัดผักเหมือนใส่น้ำมันหอย /แกงเลียงที่มีฟักทองเยอะ/น้ำพริกปลากระป๋อง/และผักอะไรก้ไม่รู้ที่เย็นๆ เหมือนบวบก็ไม่ใช่ แตงก็ไม่เชิงทานเข้าไปแล้วรสชาติจืดๆ แต่ชื่นใจดี   ยังดีนะที่คุณแฟนยังนึกขึ้นได้ว่าไม่มีน้ำเปล่าทานเลยขอคุณแม่ให้เอามาให้ (เดือดร้อนคนสูงวัยเดินไปเดินกลับ ทางก็มืดไม่มีไฟเลย สงสัยแกจะชินถิ่นตนเอง เดินไปได้โดยที่ไม่มีไฟฉายหรือเทียน (ความสามารถเฉพาะบุคคลห้ามลอกเลียนแบบ 555) คุณแม่กลับมาพร่อมน้ำเปล่า 2 ขวด พร้อมแก้วอีก 6 ใบ (เออ...หนูมา 2 คนค่ะ เห็นใครมาด้วยอ่า Smiley) และที่สำคัญคุณแม่เอาไฟฉายแบบที่คาดหัวได้ ประมาณว่าไฟฉายส่องกบไรเงี่ย มาให้ด้วย 1 อัน รักคุณแม่พี่วิชัยจัง มีไฟแล้ววุ้ย จากนั้นเราก็เดินไปดูสวิตซ์ำไฟเจ้าปัญหา โอ้ว...แม่เจ้ามันเป็นแบบใช้แบตเตอร์รี่รถยนต์ขนาดใหญ่ต่อเอา มีสายไฟให้เสียบ มีกล่องบอกระดับไฟ 3 ระดับ คือ สูง/กลาง/ต่ำ (เรื่องแบบนี้พ่อไม่เคยสอนอ่า Smiley ช่างมันละกัน ดันดุรังต่อเองมันจะเสี่ยงต่อชีวิตและทรัพย์สิน  งั้นขอลงสำรวจห้องน้ำข้างกระท่อมน้อยก่อนเลย กะว่าจะอาบน้ำเพราะเน่ามากเดินทางปุเลง ปุเลงมาตลอด ปรากฏว่าห้องน้ำไม่มีไฟค่ะ ไม่มีจริงๆ ต้องจุดเทียนอาบ โรแมนติกชะมัด ให้คุณแฟนส่องไฟสำรวจทั่วห้องน้ำไม่มีตัวประหลาดไรอยู่เป็นใช่ได้ ขอเข้าไปอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันก่อนเหอะ เปิดก๊อกครั้งแรกนี่.....มือชาเลยอ่า น้ำเย็นมาก..กกกกก ยังกะเอาน้ำเย็นแช่น้ำแข็งก้อนมาราดมือ เอาพอประมาณละกัน ถ้าสระผมคงแข็งตายคาห้องน้ำก่อน แค่ชำระล้างส่วนที่สำคัญให้หายเหม็นเหงื่อ (เย็นจะตาย ยังคิดว่าเหงื่อจะออก บ้าไปแล้วกรู) แถมบังคับให้คุณแฟนยืนเฝ้าหน้าประตูห้องน้ำไว้ด้วย เผื่อมีไรฉันก็วิ่งหนีก่อน 5555



เล่ามายาวยืดเอาเป็นว่าห้องน้ำสะอาด น่าจะสร้างขึ้นมาเพื่อให้นักท่องเที่ยวโดยเฉพาะ แต่ก่อนคงไม่มี หลังจากที่ไฟไม่มีเราก็ทำไรไม่ได้นอกจากนอนเก็บแรงไว้แว๊นขึ้นดอยอินทนนท์ตอนเช้า จะชาร์จแบตกล้องก็ไม่ได้ ดีนะที่เอาแบตสำรองไอโฟนไปด้วย เลยเล่นมือถือแทน สัญญาณอินเตอร์เน็ทน่ารักมากมีอยู่ไม่เกิน 3 ขึด Smiley แต่ก็ยังเล่นได้น่า ดีกว่าไม่มีเลย ช่าแต่ชัวร์  มาดูบรรยากาศตอนเช้ากันดีกว่าค่า ตื่นมา 6.00 น. ฟ้ายังมืดสนิทอยู่เลย จะนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นซะหน่อย กว่าฟ้าจะเริ่มสว่างก็ปาไปอีก 15 นาทีจะ 7.00 น. แหละ

















































































อาหารมื้อเช้า ฝีมือคุณแม่พี่วิชัยจ้า มีแกงจืดผักกาดใส่หมู รสชาติออกเปรี้ยวๆ เค็มๆ กำลังร้อนเลย /ไข่เจียว/ อีกสองถ้วยนั่นเป็นน้ำพริกไรก็ไม่รู้เราไม่ได้ทาน/และก็มีผักเหมือนฟักทองก็อร่อยดี  และที่สำคัญคุณแม่ตักข้าวมาให้เยอะมาๆ จนกินกันไม่หมด เสียดายของ แต่กลิ่นข้าวที่นี่จะมีลักษณะพิเศษจนเราจำกลิ่นได้ติดจมูกเลยละ เพราะมันไม่เหมือนข้าวสวยในกรุงเทพฯ ที่ไร้กลิ่น ข้าวสวยที่นี้จะไม่ร่วง ไม่ซุย ไม่เหนียวเกินไป จะนิ่มและเม็ดข้าวจะพองบานแตกออก (ลืมถ่ายรูปอีกละ) กลิ่นหอมแบบแปลกๆ หอมแบบกลิ่นเมล็ดข้าวเขียวๆ ไม่มีกลิ่นสาบนะ สงสัยจะปลูกเอง ผลิตเอง ตำเปลือกข้าวออกเองละมั้ง


















)















หมายเหตุ :

1. ค่าที่พัก 1,000 บาท พร้อมอาหาร 2 มื้อที่นี่ไม่แพงเลยบรรยากาศก็ดี (ถ้าใครรักความสบายก้แนะนำให้กางเต็นท์นอน หรือไปที่อื่นดีกว่าค่ะ แล้วแต่ความชอบส่วนบุคคล)

2. ระยะทาง ไม่ไกลอย่างที่คิด ไม่ได้ลำบากขนาดต้องปีนป่ายไปตามทาง มันแค่เป็นถนนลูกรังแดง ที่มีหลุม มีบ่อบ้างก็เท่านั้น (แอบเห็นว่าบางช่วงมีการลาดยางแต่คงนานมากแล้ว เพราะกร่อนหมด จึงเป็นเหตุให้ทางขรุขระบางช่วง

3. ความปลอดภัย ณ สถานที่ที่ไกลปืนเที่ยงแบบนี้คุณคิดว่าจะมีโจรดั้นด้นมาขโมยของเพื่อ..... ถ้ามีจะคุ้มค่าน้ำมันรถไหมอะ ถ้ากลัวคนพื้นที่ขอบอกได้คำเดียวค่ะว่า ถ้าเราเข้าไปในเขตหมู้บ้านพวกเขา เขาจะมองหน้าเรา แบบว่าเป็นคนแปลกหน้านี่หว่า มาทำไรฟะ พอเขารู้จักเรา ว่าเรามาพักบ้านคุณพี่วิชัย ก็จะไม่มีใครสนใจเรา และยิ้มให้เราอย่างเป็นมิตร แถมยังช่วยอำนวยความสะดวกให้เราด้วย ถามอะไรก็ตอบหมดไม่มีกั๊ก เดินถ่ายรูปบ้านเขาก็ไม่ว่า (กรุงเทพฯ สิน่ากลัวกว่า หรือพวกถิ่นที่ความเจริญเริ่มครอบครองนั่นแหละตัวดีเลย)

4. บ้านพัก หรือกระท่อมน้อยปลายนา ไม่มีอะไรน่ากลัวค่ะ ไม่มียุง ไม่มีแมลงใดๆ เลย (หรือมันหนาวจนแข็งตาย) มีแต่น้องควาย 5-7 ตัว ที่อยู่หน้าที่พักเราที่ทุ่งนาข้าว ชาวบ้านเขาก้ปล่อยมันไว้แบบนั่น ไม่มีกรงขัง หน้าต่าง/ประตูมีกลอนให้ล๊อคจากข้างในจ้า ไฟฟ้า/แสงสว่างมีใช้ (ถ้าเราต่อเป็น 555) น้ำประปา เห็นมีท่อสีฟ้าต่อลงมาจากยอดเขาที่มีลำธาร มีน้ำตกด้วย น้ำใส ไม่มีกลิ่นเหม็น และที่สำคัญไม่มีกลิ่นคลอรีนแบบเมืองกรุง