เราเพิ่งเรียนจบ คณะวิศวกรรมศาสตร์ จากม.แห่งหนึ่ง เกรดกลางๆ ภาษา(คิดว่า)โอเค
ตอนสมัครงาน เราคิดว่า อืม ไม่ค่อยอยากทำงานในโรงงาน ถ้าทำ ก็ขอเป็นในออฟฟิศ พวกแผนกวางแผน แต่อยากลองทำ Sales ดู
โอเค เราสมัคร Sales Engineer ในบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นบริษัทเล็กๆ สรุปคือ เราได้งาน
พ่อกับแม่ ถามว่าโอเคมั้ย เขาก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ (เนื่องจากทั้งสองคนทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม) พ่ออยากให้เราไปทำในโรงงาน บอกว่าเงินเดือนสูง (อย่างน้อยเริ่มต้นก็สูงกว่างานที่เราทำ) ส่วนแม่ก็เฉยๆ เราอยากทำอะไรก็ให้เราลองทำ แต่รวมๆแล้ว พ่อก็โอเค
เรามีเป้าหมายอยู่แล้วค่ะ ว่าอีกสองปี เราจะเรียนโท (อาจจะเป็นเมืองไทย หรือว่าหาทุนไปเรียนเมืองนอก ซึ่งเป็นความฝันแต่เด็ก ^^)
เข้าเรื่องดีกว่า บริษัทที่เรามาทำงาน เนื่องจากเป็นบริษัทไม่ใหญ่ มีคนไม่มาก ทุกเรื่องๆ ทุกคนจะทราบหมด
เราเข้ามาทำงานได้สักพัก เรารู้สึกเบื่อมาก ...
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร งานของเราจะเป็นแบบ เราออกไปหาลูกค้า หาความต้องการ ดูว่าเขาอยากได้อะไรบ้าง ต้องการจะซื้ออะไร พอเราทราบแล้วเราก็จะมาแจ้งกับทางบริษัท เขาก็จะเป็นคนไปติดต่อ supplier (ซึ่งมีอยู่แล้ว) ส่วนมากเราจะแจ้งล่วงหน้าเพื่อให้ขอราคา (อย่างน้อง2-3สัปดาห์) พอใกล้วันที่จะต้องใช้ราคา เราย้ำไปอีกครั้ง เราจะโดนเหวี่ยง เหมือนประมาณว่าทำไมเราเพิ่งมาขอ คือเราขอไปนานแล้วนะ หรือบางอย่าง ถ้าไม่มี supplier เราหามาให้ สอบถามราคาให้ ติดต่อให้ พอ supplier เสนอราคามา คนที่ต้องทำราคา ก็ไม่ทำ ค้างงานไว้ คือบางทีเราก็เหนื่อยที่จะต้องตามจากพี่คนนี้ ทำไมต้องเหวี่ยง เรางงมาก หลายครั้งที่เราขอไปนานๆ แกก็ลืม พอถามย้ำ เราก็กลายเป็นคนผิดที่ว่าไม่เตือน งานแกเยอะจะไปทำทันได้ยังไง อ่าว ไอเราก็งง จะให้ทำยังไงกันแน่ อยากถามมากเลยว่า ถ้างานยุ่งมาก ให้เราเป็นคนคิดราคาให้เอาไหม งานส่วนของเราให้เราทำให้หมดเลยเอาไหม จะได้ไม่ต้องมานั่งรอ
เราก็พยายามคิดบวกแล้วนะ ว่าเออ งานพี่แกคงเยอะ ทำหลายอย่าง แต่บางครั้งก็อดคิดไม่ได้จริงๆว่า ถ้ายุ่งขนาดนั้น เราไปขอส่วนของเรามาทำเองเลยดีมั้ย? เราก็จะได้สบายใจ คือบอกตรงๆเรายอมเหนื่อยเป็นสองเท่าเลยนะ หางาน หาsupplier คิดราคา แต่ถ้าเหนื่อยแล้วงานเราเดิน คือเราโอเคเลย ฮ่าๆๆ
มีบ้างบางครั้งที่ท้อ แต่เราก็พยายามปลอบใจตัวเองว่า เออ ทางนี้แกเลือกของแกเองนะ แกก็ต้องทำให้ดีที่สุด มีครั้งนึงเราเครียดและกดดันมาก ขับรถไปนี่ถึงกับร้องไห้ไปเลยอ่ะ นึกแล้วก็ตลกตัวเอง แต่สุดท้ายก็คือคิดว่า เอาวะ เอาให้มันสุดทางไปเลย!!!!
พอเราหายเครียดจากวันนั้น ผ่านไปสักอาทิตย์กว่าๆ เราถึงเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง(และน้องสาวด้วย) แต่ตอนเล่าเราโอเคแล้วนะ แม่ก็ปลอบใจ ส่วนพ่อก็.. บอกให้ไปลาออก (พ่อเราเป็นคน hard core นิดๆ แกจะไม่ปลอบใจ ชอบพูดกึ่งๆให้ไปนึกต่อ) แล้วแกก็บอกว่า ไป เดินไปเลย ไปลาออก แล้วจะไปทำงานที่ไหนก็ทำ เคยบอกแล้วใช่ไหม.. eiur-0ei[2qjdoirh4y1-3qed12pr3204u81-=30=2850$^&)_ !!! สรุปคือแกก็พูดให้เราขำๆแล้วก็บอกว่าทำๆไป เป็นประสบการณ์
ถามว่าเคยคิดจะลาออกมั้ยย !!! เคยค่ะ แน่นอน คิดทุกคืนวันอาทิตย์และเช้าวันจันทร์ (ขี้เกียจตื่นฝ่ารถติดไปทำงาน) คิดๆ โอ้ยย อยากลาออก บางวันก็คิด เพราะว่าเราไม่อยากมาเจอเจ๊(เหวี่ยง)คนนั้น เฮ้ออออ แต่พอมาทำงานจริงๆ เราก็ไม่สนใจ คุยเฉพาะเรื่องงาน บางทีก็ทำหน้าเฉยๆ เวลาโดนเหวี่ยง แต่ในใจนี่แบบ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก (ขอภาพประกอบเป็นไฟลุกโชน) แต่พอคิดจะลาออกทีไร เปิดเว็บสมัครงาน หางาน เราก็ยังเปิดไปเรื่อยๆ ยังหาแนวงานที่อยากทำไม่ได้ T____T
ตอนนี้เราก็เลยวางแผนไว้ ทำงานจนจบปี 58 ไม่ก็กลางปี 59 เราจะลาออกไปเรียนโทเมืองนอก (อยากไปมาก) ไม่อยากลาออกตอนทำงานได้นิดหน่อย มันไม่ค่อยดี เราก็อยากทำให้เต็มที่ในสิ่งที่เราเลือกก่อน ไม่อยากรู้สึกว่าไม่ทน ทำไม่ถึงที่สุด อะไรแบบนี้ แต่ตั้งแต่บอกพ่อไปถึงแผนว่าจะลาออกไปเรียนแบบเป็นจริงเป็นจัง แกก็โอเคมากกกกก รู้สึกดี๊ด๊า ตื่นเต้นกว่าเราอีก โทรมาเม้ามอยทุกวัน ไปที่โน่นดีมั้ย ที่นี่ดีกว่ามั้ย 5555 เราขำมาก ส่วนแม่ ก็เฉยๆเหมือนเดิมค่ะ เคารพการตัดสินใจของเรา
เราไม่รู้ว่าการตั้งกระทู้แบบนี้จะได้ประโยชน์อะไรรึปล่าว คืออย่างที่บอก เราคิดเองเออเองหมดแล้ว ว่าฉันจะทำงานต่อ ไม่อยากลาออก รออีกปีสองปีฉันจะลาออกและลาจากงาน ไปเรียนแบบจริงจัง ไม่รู้ว่าอารมณ์ตอนนี้เป็นเพราะอะไร เคยมีใครเป็นมั้ย เราควรทำยังไงต่อไปดี ถ้าเป็นคุณคุณจะทำอย่างไร ขอแท็กปัญหาครอบครัวค่ะ คืออยากทราบว่าถ้าพ่อแม่มีลูกแบบเราจะทำแบบไหน ?
[ถามว่าทำไมต้องไปลาออกอีกสองปี คือเราแอบไปเรียนโทไว้ค่ะ กะว่าเรียนจบนี่ แล้วไปเลย คือรู้นะว่าคณะที่เรียนควรมีประสบการณ์ทำงานบ้าง แต่เราขออาจารย์ตอนสัมภาษณ์เลยค่ะ บอกว่าตั้งใจจริงๆ อยากเรียน รับหนูเถอะค่ะ ถ้าหนูไม่เรียนตอนนี้ หนูหมดไฟ หมดอารมณ์ที่จะเรียนแน่ๆ ฮ่าๆ ตอนนี้เหมือนที่เรียนโทจะเป็นที่เยียวยาจิตใจเรานะ เพื่อนๆที่เรียนด้วยกันสนุกมาก ^^ !]
ถามอะไรต่อดี---- คิดไม่ออก
ขอบคุณมากค่ะที่อ่านที่เราระบาย
ขอบคุณจริงๆค่ะ
เบื่องาน ไม่รู้ว่าตัวเองมาถูกทางมั้ย ขอระบายหน่อยค่ะ T___T
ตอนสมัครงาน เราคิดว่า อืม ไม่ค่อยอยากทำงานในโรงงาน ถ้าทำ ก็ขอเป็นในออฟฟิศ พวกแผนกวางแผน แต่อยากลองทำ Sales ดู
โอเค เราสมัคร Sales Engineer ในบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นบริษัทเล็กๆ สรุปคือ เราได้งาน
พ่อกับแม่ ถามว่าโอเคมั้ย เขาก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ (เนื่องจากทั้งสองคนทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม) พ่ออยากให้เราไปทำในโรงงาน บอกว่าเงินเดือนสูง (อย่างน้อยเริ่มต้นก็สูงกว่างานที่เราทำ) ส่วนแม่ก็เฉยๆ เราอยากทำอะไรก็ให้เราลองทำ แต่รวมๆแล้ว พ่อก็โอเค
เรามีเป้าหมายอยู่แล้วค่ะ ว่าอีกสองปี เราจะเรียนโท (อาจจะเป็นเมืองไทย หรือว่าหาทุนไปเรียนเมืองนอก ซึ่งเป็นความฝันแต่เด็ก ^^)
เข้าเรื่องดีกว่า บริษัทที่เรามาทำงาน เนื่องจากเป็นบริษัทไม่ใหญ่ มีคนไม่มาก ทุกเรื่องๆ ทุกคนจะทราบหมด
เราเข้ามาทำงานได้สักพัก เรารู้สึกเบื่อมาก ...
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร งานของเราจะเป็นแบบ เราออกไปหาลูกค้า หาความต้องการ ดูว่าเขาอยากได้อะไรบ้าง ต้องการจะซื้ออะไร พอเราทราบแล้วเราก็จะมาแจ้งกับทางบริษัท เขาก็จะเป็นคนไปติดต่อ supplier (ซึ่งมีอยู่แล้ว) ส่วนมากเราจะแจ้งล่วงหน้าเพื่อให้ขอราคา (อย่างน้อง2-3สัปดาห์) พอใกล้วันที่จะต้องใช้ราคา เราย้ำไปอีกครั้ง เราจะโดนเหวี่ยง เหมือนประมาณว่าทำไมเราเพิ่งมาขอ คือเราขอไปนานแล้วนะ หรือบางอย่าง ถ้าไม่มี supplier เราหามาให้ สอบถามราคาให้ ติดต่อให้ พอ supplier เสนอราคามา คนที่ต้องทำราคา ก็ไม่ทำ ค้างงานไว้ คือบางทีเราก็เหนื่อยที่จะต้องตามจากพี่คนนี้ ทำไมต้องเหวี่ยง เรางงมาก หลายครั้งที่เราขอไปนานๆ แกก็ลืม พอถามย้ำ เราก็กลายเป็นคนผิดที่ว่าไม่เตือน งานแกเยอะจะไปทำทันได้ยังไง อ่าว ไอเราก็งง จะให้ทำยังไงกันแน่ อยากถามมากเลยว่า ถ้างานยุ่งมาก ให้เราเป็นคนคิดราคาให้เอาไหม งานส่วนของเราให้เราทำให้หมดเลยเอาไหม จะได้ไม่ต้องมานั่งรอ
เราก็พยายามคิดบวกแล้วนะ ว่าเออ งานพี่แกคงเยอะ ทำหลายอย่าง แต่บางครั้งก็อดคิดไม่ได้จริงๆว่า ถ้ายุ่งขนาดนั้น เราไปขอส่วนของเรามาทำเองเลยดีมั้ย? เราก็จะได้สบายใจ คือบอกตรงๆเรายอมเหนื่อยเป็นสองเท่าเลยนะ หางาน หาsupplier คิดราคา แต่ถ้าเหนื่อยแล้วงานเราเดิน คือเราโอเคเลย ฮ่าๆๆ
มีบ้างบางครั้งที่ท้อ แต่เราก็พยายามปลอบใจตัวเองว่า เออ ทางนี้แกเลือกของแกเองนะ แกก็ต้องทำให้ดีที่สุด มีครั้งนึงเราเครียดและกดดันมาก ขับรถไปนี่ถึงกับร้องไห้ไปเลยอ่ะ นึกแล้วก็ตลกตัวเอง แต่สุดท้ายก็คือคิดว่า เอาวะ เอาให้มันสุดทางไปเลย!!!!
พอเราหายเครียดจากวันนั้น ผ่านไปสักอาทิตย์กว่าๆ เราถึงเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง(และน้องสาวด้วย) แต่ตอนเล่าเราโอเคแล้วนะ แม่ก็ปลอบใจ ส่วนพ่อก็.. บอกให้ไปลาออก (พ่อเราเป็นคน hard core นิดๆ แกจะไม่ปลอบใจ ชอบพูดกึ่งๆให้ไปนึกต่อ) แล้วแกก็บอกว่า ไป เดินไปเลย ไปลาออก แล้วจะไปทำงานที่ไหนก็ทำ เคยบอกแล้วใช่ไหม.. eiur-0ei[2qjdoirh4y1-3qed12pr3204u81-=30=2850$^&)_ !!! สรุปคือแกก็พูดให้เราขำๆแล้วก็บอกว่าทำๆไป เป็นประสบการณ์
ถามว่าเคยคิดจะลาออกมั้ยย !!! เคยค่ะ แน่นอน คิดทุกคืนวันอาทิตย์และเช้าวันจันทร์ (ขี้เกียจตื่นฝ่ารถติดไปทำงาน) คิดๆ โอ้ยย อยากลาออก บางวันก็คิด เพราะว่าเราไม่อยากมาเจอเจ๊(เหวี่ยง)คนนั้น เฮ้ออออ แต่พอมาทำงานจริงๆ เราก็ไม่สนใจ คุยเฉพาะเรื่องงาน บางทีก็ทำหน้าเฉยๆ เวลาโดนเหวี่ยง แต่ในใจนี่แบบ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก (ขอภาพประกอบเป็นไฟลุกโชน) แต่พอคิดจะลาออกทีไร เปิดเว็บสมัครงาน หางาน เราก็ยังเปิดไปเรื่อยๆ ยังหาแนวงานที่อยากทำไม่ได้ T____T
ตอนนี้เราก็เลยวางแผนไว้ ทำงานจนจบปี 58 ไม่ก็กลางปี 59 เราจะลาออกไปเรียนโทเมืองนอก (อยากไปมาก) ไม่อยากลาออกตอนทำงานได้นิดหน่อย มันไม่ค่อยดี เราก็อยากทำให้เต็มที่ในสิ่งที่เราเลือกก่อน ไม่อยากรู้สึกว่าไม่ทน ทำไม่ถึงที่สุด อะไรแบบนี้ แต่ตั้งแต่บอกพ่อไปถึงแผนว่าจะลาออกไปเรียนแบบเป็นจริงเป็นจัง แกก็โอเคมากกกกก รู้สึกดี๊ด๊า ตื่นเต้นกว่าเราอีก โทรมาเม้ามอยทุกวัน ไปที่โน่นดีมั้ย ที่นี่ดีกว่ามั้ย 5555 เราขำมาก ส่วนแม่ ก็เฉยๆเหมือนเดิมค่ะ เคารพการตัดสินใจของเรา
เราไม่รู้ว่าการตั้งกระทู้แบบนี้จะได้ประโยชน์อะไรรึปล่าว คืออย่างที่บอก เราคิดเองเออเองหมดแล้ว ว่าฉันจะทำงานต่อ ไม่อยากลาออก รออีกปีสองปีฉันจะลาออกและลาจากงาน ไปเรียนแบบจริงจัง ไม่รู้ว่าอารมณ์ตอนนี้เป็นเพราะอะไร เคยมีใครเป็นมั้ย เราควรทำยังไงต่อไปดี ถ้าเป็นคุณคุณจะทำอย่างไร ขอแท็กปัญหาครอบครัวค่ะ คืออยากทราบว่าถ้าพ่อแม่มีลูกแบบเราจะทำแบบไหน ?
[ถามว่าทำไมต้องไปลาออกอีกสองปี คือเราแอบไปเรียนโทไว้ค่ะ กะว่าเรียนจบนี่ แล้วไปเลย คือรู้นะว่าคณะที่เรียนควรมีประสบการณ์ทำงานบ้าง แต่เราขออาจารย์ตอนสัมภาษณ์เลยค่ะ บอกว่าตั้งใจจริงๆ อยากเรียน รับหนูเถอะค่ะ ถ้าหนูไม่เรียนตอนนี้ หนูหมดไฟ หมดอารมณ์ที่จะเรียนแน่ๆ ฮ่าๆ ตอนนี้เหมือนที่เรียนโทจะเป็นที่เยียวยาจิตใจเรานะ เพื่อนๆที่เรียนด้วยกันสนุกมาก ^^ !]
ถามอะไรต่อดี---- คิดไม่ออก
ขอบคุณมากค่ะที่อ่านที่เราระบาย
ขอบคุณจริงๆค่ะ