บันทึกแรงงานต่างด้าว ตอนที่ 8 บ๊ายบาย...เกาหลี

             ไม่รู้ว่าเพราะธรรมชาติของการทำโปรเจคที่ต้องมีเรื่องต้องโต้เถียงกันเป็นธรรมดา หรือเพราะทัศนคติตัวเองที่คิดมาตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้วว่า ทำไมต้องเสียเงินจ้างเกาหลีในสิ่งที่คนไทยทำได้? แต่จริงๆ แล้วผู้เขียนก็ไม่ได้เกลียดชังคนเกาหลีแต่อย่าใด ตรงกันข้ามกลับรู้สึกชอบด้วยซ้ำ ทั้งบุคลิกภาพที่ดูดีทั้งผู้ชายผู้หญิง การพูดจาที่ดูหวานหู อ่อนน้อม แต่แฝงด้วยพลัง ความขยันขันแข็ง ความตั้งใจทำงาน การทำงานที่เป็นระบบ ความรู้ความเชี่ยวชาญส่วนบุคคลที่มาจากพื้นฐานทางการศึกษาที่ขึ้นชื่อของประเทศนี้ ทุกสิ่งที่กล่าวมามันทำให้เกาหลีพัฒนาแบบก้าวกระโดดมาจนถึงทุกวันนี้

             ซึ่งประเทศไทยก็ทำได้นะ อาจารย์เราก็จบจากเมืองนอกเหมือนเขา ตำราก็เรียนจากตำราฝรั่งเหมือนกัน...แต่ทำไมเรายังเชื่อว่า เกาหลีเก่งกว่า

             แค่ความเชื่อ ก็ยอมแพ้แล้ว...จะไปต่อกันได้อย่างไร

             ถ้าไม่ใช่เพราะทัศนคติส่วนตัวที่ทำให้เราหาเรื่องทะเลาะกับเกาหลีทุกๆ วัน ก็อาจเป็นเพราะต้องมนต์สะกดของประเทศนี้ ถึงว่า ทันทีที่เหยียบแผ่นดินเกาหลีใต้ ฉันรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่าง พลังแห่งสงคราม พลังแห่งการต่อสู้ พลังที่ทำให้ฉันไม่อยากยอมแพ้...มา เรามาเสพ พลังเหล่านี้กัน!!!

             พลังของความเจ็บปวดที่โดนกดขี่ข่มเหงจากประเทศญี่ปุ่น จนเมื่อวันหนึ่งที่ได้รับอิสระภาพ เกาหลีใต้จึงประกาศว่า จะเอาชนะญี่ปุ่นให้ได้!!!