---> มุมมองการเมืองวันนี้ <---
ไม่ว่าฝ่ายไหนชนะ ปัญหามันก็ไม่จบทั้งนั้น ไม่ว่า ปฎิรูปก่อนเลือกตั้ง เลือกตั้งก่อนปฎิรูป เสื้อแดง เสื้อเหลือง เสื้อขาว เสื้อฟ้า เสื้อตาห่าน เสื้อลายโดเรม่อน กปปส รัฐบาล ฝ่ายค้าน พรรคประชาธิปัตย์ พรรคเพื่อไทย หรือแม้แต่ พักศาลาริมทาง ในเมื่อแกนนำของคนแต่ละกลุ่มก็เสี่ยมให้คน มอบแต่ความเกลียดชัง มอบแต่คำหลอกลวง และการดูถูก ให้แก่คนฝั่งตรงข้าม ตอนนี้ปัญหามันเลยจุดที่เรียกว่าใคร ใครจะชนะใครกุมอำนาจไปแล้ว เพราะไม่ว่าใครชนะ ประชาชนอีกฝั่งก็จะออกมาแสดงพลัง หรือถ้าจะให้เรียกตามภาษารัฐศาสตร์ ก็คือ การปฎิวัตโดยประชาชนอีก (ประโยคนี้จำมาจากทีวี) เอาสิ เอ็งทำ ข้าทำ เอ็งทำ ข้าทำ พลัดกัน เหมือนวิ่งพลัดไปเรื่อยๆ เพลินกันละทีนี้
--- คำถาม---
ทำไมคนที่ไม่เคยรู้จักเนื้อแท้ของกันและกันเลย ทำไมถึงเกลียดกัน ตีกัน ฆ่ากัน
--- ตอบแบบสุภาพ โลกสวย ---
พวกเขามีความคิดเห็นทางการเมืองที่ต่างกัน
--- ถามต่อ ---
มันต่างกันสุดขั้วถึงขั้นไม่สามารถคุยกันได้ ต้อง ตบตี เข่นฆ่ากันได้เลยเหรอ
--- ทุกกลุ่มตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ---
ก็อีกฝั่งใช้ความรุมแรงก่อน จริงๆนะ (เพลินกว่าเดิมเมื่อจับมือใครดมไม่ได้)
--- ถามต่ออีกหน่อย ---
แล้วทำไมอีกฝั่งเค้าใช้ความรุนแรงละ
--- ตอบเป็นเสียงเดียวกันอีกเช่นเคย ---
เพราะพวกมันเลวพวกมันชั่ว โดนผุ้นำของพวกมันล้างสมองมาแบบผิดๆ
(เริ่มคิดในใจว่าแล้วผู้นำพวกคุณเค้าพูดในสิ่งที่ถูกต้องดีงามทั้งหมดรึป่าว ไม่ว่าผมเปิดไปช่องของกลุ่มไหนก็เห็นแต่การก่นด่ากัน เป็นวาทกรรมที่หยาบกร้านและรุนแรงด้วยซ้ำ)
[*หมายเหตุ วาทกรรม อันนี้ก็จำเค้ามา]
--- ถามหาทางออก ---
แล้วต้องทำยังไงพวกคุณถึงจะหยุด
--- คนทุกกลุ่ม ตอบอย่างพร้อมเพรียง ---
พวกมันต้องยอมแพ้ ยอมรับผิด และทำตามที่พวกเราต้องการ
--- หืม... ยอมแพ้ ยอมรับผิด ทำตามที่ต้องการ ---
เดิมพันสูงนะ
--- ถามต่ออีกนิดนึงน่า ---
แล้วชัยชนะที่ได้มา คุณจะเอาไปทำอะไร แล้วอำนาจที่ได้มาใครเป็นคนใช้
--- ......... ---
บางกลุ่มก็กำลังคิดอยู่ว่าจะเอาใครน้า แต่ศึกนี้กูขอชนะก่อน...
บางกลุ่มก้มีผู้นำหนึ่งเดียวในใจอยู่แล้ว... แต่คำถามนี้ไม่ขอตอบน๊ะจ๊ะ
--- แล้วถ้าฝั่งที่แพ้ไม่ยอมจบละ ---
--- ทำหน้าตาขึงขังก่อนตอบ ---
ก็ออกมาสู้กันอีกสักยกสิ (จี๊ดขึ้นมาในใจ ฮ่ะ นี่ก็แทบจะนับยกไม่ไหวแล้วนะครัช)
--- ผมเริ่มมืดมนต์ไปทุกที มองไปทางไหนมีแต่ความเกลียดชังแบ่งแยก ต้องการเอาชนะ ---
๐----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------๐
-----------------> ความในใจของผม <-------------------
ผมจะขอพูดในมุมมองของคนไทยที่ จะบอกว่าไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดก็ไม่ได้ เพราะผมฝักใฝ่ทุกฝ่าย ใครจะด่าจะว่าผมว่าเป็นนกสองหัว สามหัว สี่หัว ลิ้นสองแฉก สามแฉก สี่แฉก ก็แล้วแต่ เพราะผมมองว่าพวกเราเป็นคนไทยกลุ่มเดียวกันทั้งหมด ผมก้ชอบบางแนวคิด ของกลุ่มนี้บ้าง เห็นด้วยกับแนวคิดกลุ่มนั้นบ้างอย่างละนิดอย่างละหน่อย แต่มันก้ไม่ทำให้ผมถึงขั้น ลุกมา ก่นด่า ตบตี หรือทำร้ายคนที่คิดต่างจากผม หรือเกลียดคนที่ผมไม่รู้จัก เพราะถ้าให้ผมเลือกระหว่าง ชัยชนะ กับ ความสงบสุข ผมขอเลือกความสงบสุขมากกว่า ตอนนี้ประเทศไทยก็เหมือนคนๆนึง ที่แขนซ้ายและแขนขวา ทะเลาะกัน หยิกกัน ตีกัน แล้วคนที่เจ็บเป็นใคร ก็คือตัวเราเอง ตอนนี้เราก้าวเข้าสู่ปากเหวแห่งความพินาจ เพราะศีลธรรมทางการเมืองของนักการเมืองบ้านเราต่ำเตี้ยเลียดดินมาก สิ่งที่พวกเค้าพูดเชื่อถือไม่ได้เลยสักอย่าง สัจจะ วาจา ภาวะความเป็นผู้นำ น้อยเต็มที ทำได้ทุกอย่างเพื่อ ผลประโยชน์ อำนาจ ประชาชนเดือดร้อน บาดเจ็บ ล้มตาย ไม่เคยสน ในการชุมนุมทุกครั้งที่มีคนบาดเจ็บล้มตาย แทบจะจับมือใครดมไม่ได้ แต่เราทุกคนต่างก็ถามหาคนผิด ถามหาคนรับผิดชอบ กลุ่ม ก ฆ่ากลุ่ม ข ถามแกนนำกลุ่ม ก ก็ตอบทันทีว่าไม่รู้ เป็นชายชุดดำ เป็นมือที่ 3 4 5 กลุ่ม ข ฆ่า กลุ่ม ก ไปถามแกนนำกลุ่ม ข ก็จะได้คำตอบลักษณะเดียวกัน แต่ถ้าไปถามฝั่งที่โดนกระทำบ้าง ก็จะได้คำตอบชัดเจนว่าฝั่งตรงข้าม แล้วฉนวนเหตุของเหตุการณ์ ร้ายๆ ความเกลียดชังของคนที่มีอุดมการต่างกัน มันเริ่มมาจากอะไร... อันนี้เราต้องถามตัวเอง
--- สุดท้าย ---
ผมอยากพูดกับท่านแกนนำของทุกๆกลุ่ม ว่า
- การทำให้คนเกลียดกันนะมันง่าย ผมไม่จำเป็นต้องมี เงินทอง อำนาจหน้าที่ เป็นที่นับหน้าถือตา หรือมีคุณวุฒิ เหมือนพวกคุณด้วยซ้ำ เรื่องนี้ผมทำเป็นตั้งแต่ ป.1 แล้ว แค่เดินไปบอกเด็กสองคนว่า คนนี้ด่าแกนะ มันอยากต่อยกับแก แค่นี้ก้ทำให้เด็กสองคนเกลียดกันและตีกันได้แล้ว เราเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาตั้งแต่เป็นเด็ก เข้าใจได้ไม่ยาก แต่บางครั้งเราก็ยังตกหลุมพรางของ มือที่3 ที่ชอบมายุให้เราตีกันเองอยู่เสมอๆ เพราะเมื่อมีอารมณ์แล้ว เหตุผลต้องพักไว้ก่อน ขอละบายตรงนี้ก่อน มันเป็นอย่างนั้นมาเรื่อยๆจนเราเริ่มจะแยกไม่ออกระหว่างอารมณ์และเหตุผล ตรรกะของเราเริ่มจะบิดเบี้ยวไปเรื่อยๆ จนอาจมองไม่ออกว่าอันไหนคือสิ่งที่ถูกต้อง อันไหนคือสิ่งผิดพลาด น่าละอาย เพราะความเกลียดชังมันบังตา
- การที่จะทำให้คนรักกันมันยาก เพราะมันเป็นเรื่องของความประทับใจ ถ้าประทับใจกันตั้งแต่แรก อันนี้ก้สานต่อได้ง่าย แต่ก็ใช่ว่าจะสำเร็จ เพราะมีหลายปัจจัยที่จะทำให้คนเราเบี่ยงเบนไปในทิศทางอื่น ไม่ว่าจะเป้นเรื่องค่านิยม นิสัยใจคอ การเลี้ยงดู ลักษณะการใช้ชีวิต สิ่งเหล่านี้มีผลทั้งสิ้น อันนี้ต้องเข้าใจกันอย่างลึกซึ้งเลยทีเดียว
- การที่จะทำให้คนไม่รู้จักกัน ไม่เคยพบเจอกัน ไม่รู้เนื้อแท้ของอีกฝ่าย รักกันอันนี้ก็ยากยิ่งเช่นกัน
*** อันนี้ฝากแกนนำ ผู้เปี่ยมด้วยปัญญา และคุณงามความดี ของทุกกลุ่มช่วยไปคิด***
- สิ่งที่มันยากยิ่งเหนือสิ่งอื่นใด คือจะทำยังไงให้คนที่เกลียดกัน กลับมารักกัน เพราะเมื่อความประทับใจแรกก็แย่แล้ว จะทำยังไงให้พวกเขากลับมารักกัน กลับมาเดินเคียงข้างกัน สู้เพื่อสิ่งเดียวกัน คือประเทศไทย
*** - ส่วนเรื่องผู้เสียชีวิตในการชุมนุนหลายๆครั้งที่ผ่านมา แน่นอนว่าบ่อยครั้งที่หาผู้กระทำความผิดไม่ได้ เหล่าแกนนำของแต่ละกลุ่มก็ออกมาบอกว่า พวกเค้าไม่ได้เป็นคนสั่งการ แต่พวกคุณพูดได้เต็มปากหรือป่าว ว่าพวกคุณไม่มีส่วนผิด พวกคุณไม่ได้ใส่ความเกลียดชังลงไปในตัวของพวกเขาเหล่านั้น พวกคุณไม่ได้สร้างเหล่านักรบแห่งความเกลียดชัง จนพวกเขาออกมาห้ำหั่นฝ่ายที่คิดต่างแบบนี้ พวกคุณกล้าสู้หน้าญาติผู้เสียชีวิตบ้างหรือปล่าว กล้าบอกพวกเค้าไหมว่า เราต้องเสียสละเพื่อชาติ ผมไม่ขอให้คุณสละชีวิตเหมือนพวกเขาเหล่านั้นหรอกนะ ผมแค่หวังว่าถ้าคุณรักชาติสุดหัวใจอย่างที่คุณพูดจริง หลังจากเหตุความรุนแรงและเรื่องร้ายๆ ที่เราพบเจอได้ผ่านไปแล้ว พวกคุณจะกล้าออกมายอมรับความผิดทุกคดีที่พวกคุณเคยได้ก่อไว้ ไม่ว่ากรณีใดๆ ยืดอกรับมัน เหมือนเหล่าผู้เสียสละชีพเพื่อพลักดันให้ประเทศชาติ ประชาธิปไตย และคุณงามความดี เดินต่อไป ทำเพื่อสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง แม้ตัวเองต้องตาย แสดงให้เห็นตัวอย่างของความถูกต้อง ปลูกฝังแนวคิดและจิตสำนึกแห่งความดี ให้คนรุ่นหลังเถิด
-----> คนเกิดได้ตายได้ แต่แนวคิดคงอยู่ตลอดไป <-----
ปล.ผมนั่งเขียนข้อความนี้อยู่ 3 ชม. เพราะไม่รู้จะสรรหาคำพูดสวยหรูอะไรมาพูด ให้ฟังกัน ใครเห็นต่างด่าตามสบายครับ
เพราะนี่เป็นกระทู้แรกของผมในพันทิป และรู้สึกว่ากระทู้นี้กระทู้เดียว จะทำให้คนจากหลายๆฝ่ายเกลียดผม ไม่มากก็น้อย T^T
ถ้าเราต้องเลือกระหว่าง ชัยชนะ กับ ประเทศไทย
ไม่ว่าฝ่ายไหนชนะ ปัญหามันก็ไม่จบทั้งนั้น ไม่ว่า ปฎิรูปก่อนเลือกตั้ง เลือกตั้งก่อนปฎิรูป เสื้อแดง เสื้อเหลือง เสื้อขาว เสื้อฟ้า เสื้อตาห่าน เสื้อลายโดเรม่อน กปปส รัฐบาล ฝ่ายค้าน พรรคประชาธิปัตย์ พรรคเพื่อไทย หรือแม้แต่ พักศาลาริมทาง ในเมื่อแกนนำของคนแต่ละกลุ่มก็เสี่ยมให้คน มอบแต่ความเกลียดชัง มอบแต่คำหลอกลวง และการดูถูก ให้แก่คนฝั่งตรงข้าม ตอนนี้ปัญหามันเลยจุดที่เรียกว่าใคร ใครจะชนะใครกุมอำนาจไปแล้ว เพราะไม่ว่าใครชนะ ประชาชนอีกฝั่งก็จะออกมาแสดงพลัง หรือถ้าจะให้เรียกตามภาษารัฐศาสตร์ ก็คือ การปฎิวัตโดยประชาชนอีก (ประโยคนี้จำมาจากทีวี) เอาสิ เอ็งทำ ข้าทำ เอ็งทำ ข้าทำ พลัดกัน เหมือนวิ่งพลัดไปเรื่อยๆ เพลินกันละทีนี้
--- คำถาม---
ทำไมคนที่ไม่เคยรู้จักเนื้อแท้ของกันและกันเลย ทำไมถึงเกลียดกัน ตีกัน ฆ่ากัน
--- ตอบแบบสุภาพ โลกสวย ---
พวกเขามีความคิดเห็นทางการเมืองที่ต่างกัน
--- ถามต่อ ---
มันต่างกันสุดขั้วถึงขั้นไม่สามารถคุยกันได้ ต้อง ตบตี เข่นฆ่ากันได้เลยเหรอ
--- ทุกกลุ่มตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ---
ก็อีกฝั่งใช้ความรุมแรงก่อน จริงๆนะ (เพลินกว่าเดิมเมื่อจับมือใครดมไม่ได้)
--- ถามต่ออีกหน่อย ---
แล้วทำไมอีกฝั่งเค้าใช้ความรุนแรงละ
--- ตอบเป็นเสียงเดียวกันอีกเช่นเคย ---
เพราะพวกมันเลวพวกมันชั่ว โดนผุ้นำของพวกมันล้างสมองมาแบบผิดๆ
(เริ่มคิดในใจว่าแล้วผู้นำพวกคุณเค้าพูดในสิ่งที่ถูกต้องดีงามทั้งหมดรึป่าว ไม่ว่าผมเปิดไปช่องของกลุ่มไหนก็เห็นแต่การก่นด่ากัน เป็นวาทกรรมที่หยาบกร้านและรุนแรงด้วยซ้ำ)
[*หมายเหตุ วาทกรรม อันนี้ก็จำเค้ามา]
--- ถามหาทางออก ---
แล้วต้องทำยังไงพวกคุณถึงจะหยุด
--- คนทุกกลุ่ม ตอบอย่างพร้อมเพรียง ---
พวกมันต้องยอมแพ้ ยอมรับผิด และทำตามที่พวกเราต้องการ
--- หืม... ยอมแพ้ ยอมรับผิด ทำตามที่ต้องการ ---
เดิมพันสูงนะ
--- ถามต่ออีกนิดนึงน่า ---
แล้วชัยชนะที่ได้มา คุณจะเอาไปทำอะไร แล้วอำนาจที่ได้มาใครเป็นคนใช้
--- ......... ---
บางกลุ่มก็กำลังคิดอยู่ว่าจะเอาใครน้า แต่ศึกนี้กูขอชนะก่อน...
บางกลุ่มก้มีผู้นำหนึ่งเดียวในใจอยู่แล้ว... แต่คำถามนี้ไม่ขอตอบน๊ะจ๊ะ
--- แล้วถ้าฝั่งที่แพ้ไม่ยอมจบละ ---
--- ทำหน้าตาขึงขังก่อนตอบ ---
ก็ออกมาสู้กันอีกสักยกสิ (จี๊ดขึ้นมาในใจ ฮ่ะ นี่ก็แทบจะนับยกไม่ไหวแล้วนะครัช)
--- ผมเริ่มมืดมนต์ไปทุกที มองไปทางไหนมีแต่ความเกลียดชังแบ่งแยก ต้องการเอาชนะ ---
๐----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------๐
-----------------> ความในใจของผม <-------------------
ผมจะขอพูดในมุมมองของคนไทยที่ จะบอกว่าไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดก็ไม่ได้ เพราะผมฝักใฝ่ทุกฝ่าย ใครจะด่าจะว่าผมว่าเป็นนกสองหัว สามหัว สี่หัว ลิ้นสองแฉก สามแฉก สี่แฉก ก็แล้วแต่ เพราะผมมองว่าพวกเราเป็นคนไทยกลุ่มเดียวกันทั้งหมด ผมก้ชอบบางแนวคิด ของกลุ่มนี้บ้าง เห็นด้วยกับแนวคิดกลุ่มนั้นบ้างอย่างละนิดอย่างละหน่อย แต่มันก้ไม่ทำให้ผมถึงขั้น ลุกมา ก่นด่า ตบตี หรือทำร้ายคนที่คิดต่างจากผม หรือเกลียดคนที่ผมไม่รู้จัก เพราะถ้าให้ผมเลือกระหว่าง ชัยชนะ กับ ความสงบสุข ผมขอเลือกความสงบสุขมากกว่า ตอนนี้ประเทศไทยก็เหมือนคนๆนึง ที่แขนซ้ายและแขนขวา ทะเลาะกัน หยิกกัน ตีกัน แล้วคนที่เจ็บเป็นใคร ก็คือตัวเราเอง ตอนนี้เราก้าวเข้าสู่ปากเหวแห่งความพินาจ เพราะศีลธรรมทางการเมืองของนักการเมืองบ้านเราต่ำเตี้ยเลียดดินมาก สิ่งที่พวกเค้าพูดเชื่อถือไม่ได้เลยสักอย่าง สัจจะ วาจา ภาวะความเป็นผู้นำ น้อยเต็มที ทำได้ทุกอย่างเพื่อ ผลประโยชน์ อำนาจ ประชาชนเดือดร้อน บาดเจ็บ ล้มตาย ไม่เคยสน ในการชุมนุมทุกครั้งที่มีคนบาดเจ็บล้มตาย แทบจะจับมือใครดมไม่ได้ แต่เราทุกคนต่างก็ถามหาคนผิด ถามหาคนรับผิดชอบ กลุ่ม ก ฆ่ากลุ่ม ข ถามแกนนำกลุ่ม ก ก็ตอบทันทีว่าไม่รู้ เป็นชายชุดดำ เป็นมือที่ 3 4 5 กลุ่ม ข ฆ่า กลุ่ม ก ไปถามแกนนำกลุ่ม ข ก็จะได้คำตอบลักษณะเดียวกัน แต่ถ้าไปถามฝั่งที่โดนกระทำบ้าง ก็จะได้คำตอบชัดเจนว่าฝั่งตรงข้าม แล้วฉนวนเหตุของเหตุการณ์ ร้ายๆ ความเกลียดชังของคนที่มีอุดมการต่างกัน มันเริ่มมาจากอะไร... อันนี้เราต้องถามตัวเอง
--- สุดท้าย ---
ผมอยากพูดกับท่านแกนนำของทุกๆกลุ่ม ว่า
- การทำให้คนเกลียดกันนะมันง่าย ผมไม่จำเป็นต้องมี เงินทอง อำนาจหน้าที่ เป็นที่นับหน้าถือตา หรือมีคุณวุฒิ เหมือนพวกคุณด้วยซ้ำ เรื่องนี้ผมทำเป็นตั้งแต่ ป.1 แล้ว แค่เดินไปบอกเด็กสองคนว่า คนนี้ด่าแกนะ มันอยากต่อยกับแก แค่นี้ก้ทำให้เด็กสองคนเกลียดกันและตีกันได้แล้ว เราเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาตั้งแต่เป็นเด็ก เข้าใจได้ไม่ยาก แต่บางครั้งเราก็ยังตกหลุมพรางของ มือที่3 ที่ชอบมายุให้เราตีกันเองอยู่เสมอๆ เพราะเมื่อมีอารมณ์แล้ว เหตุผลต้องพักไว้ก่อน ขอละบายตรงนี้ก่อน มันเป็นอย่างนั้นมาเรื่อยๆจนเราเริ่มจะแยกไม่ออกระหว่างอารมณ์และเหตุผล ตรรกะของเราเริ่มจะบิดเบี้ยวไปเรื่อยๆ จนอาจมองไม่ออกว่าอันไหนคือสิ่งที่ถูกต้อง อันไหนคือสิ่งผิดพลาด น่าละอาย เพราะความเกลียดชังมันบังตา
- การที่จะทำให้คนรักกันมันยาก เพราะมันเป็นเรื่องของความประทับใจ ถ้าประทับใจกันตั้งแต่แรก อันนี้ก้สานต่อได้ง่าย แต่ก็ใช่ว่าจะสำเร็จ เพราะมีหลายปัจจัยที่จะทำให้คนเราเบี่ยงเบนไปในทิศทางอื่น ไม่ว่าจะเป้นเรื่องค่านิยม นิสัยใจคอ การเลี้ยงดู ลักษณะการใช้ชีวิต สิ่งเหล่านี้มีผลทั้งสิ้น อันนี้ต้องเข้าใจกันอย่างลึกซึ้งเลยทีเดียว
- การที่จะทำให้คนไม่รู้จักกัน ไม่เคยพบเจอกัน ไม่รู้เนื้อแท้ของอีกฝ่าย รักกันอันนี้ก็ยากยิ่งเช่นกัน
*** อันนี้ฝากแกนนำ ผู้เปี่ยมด้วยปัญญา และคุณงามความดี ของทุกกลุ่มช่วยไปคิด***
- สิ่งที่มันยากยิ่งเหนือสิ่งอื่นใด คือจะทำยังไงให้คนที่เกลียดกัน กลับมารักกัน เพราะเมื่อความประทับใจแรกก็แย่แล้ว จะทำยังไงให้พวกเขากลับมารักกัน กลับมาเดินเคียงข้างกัน สู้เพื่อสิ่งเดียวกัน คือประเทศไทย
*** - ส่วนเรื่องผู้เสียชีวิตในการชุมนุนหลายๆครั้งที่ผ่านมา แน่นอนว่าบ่อยครั้งที่หาผู้กระทำความผิดไม่ได้ เหล่าแกนนำของแต่ละกลุ่มก็ออกมาบอกว่า พวกเค้าไม่ได้เป็นคนสั่งการ แต่พวกคุณพูดได้เต็มปากหรือป่าว ว่าพวกคุณไม่มีส่วนผิด พวกคุณไม่ได้ใส่ความเกลียดชังลงไปในตัวของพวกเขาเหล่านั้น พวกคุณไม่ได้สร้างเหล่านักรบแห่งความเกลียดชัง จนพวกเขาออกมาห้ำหั่นฝ่ายที่คิดต่างแบบนี้ พวกคุณกล้าสู้หน้าญาติผู้เสียชีวิตบ้างหรือปล่าว กล้าบอกพวกเค้าไหมว่า เราต้องเสียสละเพื่อชาติ ผมไม่ขอให้คุณสละชีวิตเหมือนพวกเขาเหล่านั้นหรอกนะ ผมแค่หวังว่าถ้าคุณรักชาติสุดหัวใจอย่างที่คุณพูดจริง หลังจากเหตุความรุนแรงและเรื่องร้ายๆ ที่เราพบเจอได้ผ่านไปแล้ว พวกคุณจะกล้าออกมายอมรับความผิดทุกคดีที่พวกคุณเคยได้ก่อไว้ ไม่ว่ากรณีใดๆ ยืดอกรับมัน เหมือนเหล่าผู้เสียสละชีพเพื่อพลักดันให้ประเทศชาติ ประชาธิปไตย และคุณงามความดี เดินต่อไป ทำเพื่อสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง แม้ตัวเองต้องตาย แสดงให้เห็นตัวอย่างของความถูกต้อง ปลูกฝังแนวคิดและจิตสำนึกแห่งความดี ให้คนรุ่นหลังเถิด
-----> คนเกิดได้ตายได้ แต่แนวคิดคงอยู่ตลอดไป <-----
ปล.ผมนั่งเขียนข้อความนี้อยู่ 3 ชม. เพราะไม่รู้จะสรรหาคำพูดสวยหรูอะไรมาพูด ให้ฟังกัน ใครเห็นต่างด่าตามสบายครับ
เพราะนี่เป็นกระทู้แรกของผมในพันทิป และรู้สึกว่ากระทู้นี้กระทู้เดียว จะทำให้คนจากหลายๆฝ่ายเกลียดผม ไม่มากก็น้อย T^T