เลือกทำในสิ่งที่ถูก ทั้งที่ควรยินดีแต่ทำไมต้องปวดใจ

เมื่อความรักบังตา จนเลือกมองข้ามความถูกต้อง
คำขอโทษพร้อมคำแก้ตัว เพียงเท่านี้ก็ใจอ่อนให้โอกาสเค้า
จนลืมมองว่า สิ่งที่ทำอยู่มันผิด มันเลวแค่ไหน
หลอกตัวเองให้เชื่อคำรักที่เค้าบอก  ทั้งที่เป็นแค่ความเสียดายของคนเห็นแก่ตัว
ปิดหูปิดตา สะกดจิตตัวเองว่า เรารักเค้า เค้ารักเรา เรารักกัน
แต่หลายสิ่งที่เปลี่ยนไปแล้ว มันไม่มีทางเหมือนเดิม
พยายามทุกอย่าง เพื่อยื้อเวลาความรักของเรา
สัปดาห์ที่ผ่านมา ทำให้เห็นอะไรหลายอย่าง จนต้องถามตัวเองว่า พอรึยัง เจ็บพอแล้วหรือยัง
คำตอบคือไม่เจ็บแล้วล่ะ มีแต่ความชินและชา เสียใจแต่ไม่มีน้ำตาให้ไหล
งั้นก็คงถึงเวลาที่ต้องจบความผิดนี้ ควรทำสิ่งที่ถูกต้องเสียที ทำผิดมานานเกินไปแล้ว

'ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งอย่าง จากนี้ขอให้เราไม่รู้จักกัน'
นั่งมองข้อความที่ส่งไป เพราะไม่กล้าที่จะพูดต่อหน้า กลัวจะทำไม่ได้
วันเก่าๆเริ่มทยอยไหลกลับเข้ามาในสมอง
ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ทุกช่วงเวลาดีๆที่มีให้กัน สิ่งละอันพันละน้อย มุมหวานๆที่คนตัวโตเคยทำ
ความทรงจำมาพร้อมความปวดใจและน้ำตาแห่งการจากลา
ความหงุดหงิดใจกับคำถาม ในเมื่อฉันเลือกทำสิ่งที่ถูก ทำไมต้องร้องไห้
ทั้งที่ควรจะภูมิใจ แต่ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บปวด เพราะอะไร???

สุดท้ายก็คงต้องบอกตัวเองว่า  ทุกอย่างจบลงแล้ว ฉันทำดีที่สุดแล้ว
ลาก่อน...ความรัก