ผมว่าหลายคนที่มาเริ่มขี่จักรยาน (ไม่ใช่หัดขี่) น่าจะมีจุดเริ่มที่หลากหลายแบบ ผมก็เป็นอีกคนที่อยากรู้ครับว่าความเป็นมาเป็นกันอย่างไรบ้าง โดยเริ่มจากเรื่องของผมก่อนเลยครับ
ก่อนหน้านี้สมัยเรียน ผมก็ชอบเล่นฟุตบอลเหมือนเด็กทั่วๆไป น้ำหนักก็ไม่มาก สุขภาพดี (ตอนนั้นสูง 172 หนัก 60 ) แต่หลังจากเริ่มทำงาน น้ำหนักก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนสูงสุดถึง 86 โล ระหว่างทำงานแทบไม่มีเวลาเล่นบอล จนในที่สุดก็ไม่ได้เล่นเลย อาการที่ตามมาคือเป็นหวัดบ่อย พอเช็คสุขภาพประจำปี หมอก็บอกว่า เป็นเพราะไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย เลยทำให้ร่างกายมีภูมิคุ้มกันโรคต่ำ เลยอาศัยหลังเลิกงานชวนเพื่อนไปตีแบต แต่ก็เกิดอุปสรรคตรงมันเล่นคนเดียวไม่ได้ ต้องคอยเพื่อนไปเล่นด้วย เลยไปไม่ได้บ่อย จนครั้งสุดท้ายที่ต้องลา คือดันออกท่าเยอะไปหน่อย กระโดดตบตกลงมาเข่าพลิก เอ็นหัวเข่าฉีก ใช้เวลารักษานานเลย จนบัดนี้ถ้าวิ่งแรงๆมากก็ยังมีเสียวๆอยู่ เลยไม่ได้ออกกำลังกายเลย
จนวันนึงอากาศร้อน แล้วเดินขึ้นสะพานลอยหน้าแฟชั่นไอส์แลนด์ เกิดอาการเหนื่อยมาก เหนื่อยแบบไม่เคยเป็นมาก่อน จนกลัวว่าตัวเองจะหัวใจวายตายคาสะพานลอยซะแล้ว หลังจากรอดมาได้ เลยต้องกลับมาหันหาวิธีออกกำลังกายใหม่อีกครั้ง แต่คงกลับไปเล่นบอลกับตีแบตไม่ได้แล้ว ต้องหากีฬาอื่นที่ไม่ลำบากกับหัวเข่าและเล่นคนเดียวได้ ตอนนั้นนึกออก 2 อย่างคือ ว่ายน้ำกับขี่จักรยาน แต่ส่วยตัวไม่ชอบว่ายน้ำก็เลยตั้งใจเริ่มหาข้อมูลจักรยานเลย นิมิตแรกที่อยากได้คือเสือหมอบเลยครับ เพราะมีปมตอนเด็กเห็นคนแถวบ้านขี่เสือหมอบโชว์ทั้งวัน เลยแน่วแน่ว่าต้องหมอบเท่านั้น กะไว้ว่าซัก 5-6 พันก็น่าจะได้ แต่พอเจอราคาจริงเข้าไปแต่ละรุ่น โอ้โห... หมอบเลยครับ 2 หมื่นอัพทั้งนั้น ตังไม่พอแน่นอน ทำไงดีวะ เลยลองไปหาเสือภูเขาดู ก็ไม่โดนจริงๆ มันไม่ใช่ (ในความคิดผม) เลยครับ เกือบถอดใจไปหาว่ายน้ำแล้ว แต่พอหาไปหามา ก็พอจะมีราคาแบบไม่เกินหมื่นอยู่หลายรุ่นเหมือนกัน จนในที่สุดมาลงตัวที่ Totem Hurricane ราคา 7 พันที่วรจักร ก็เริ่มเอามาขี่ในหมู่บ้านก่อนประมาณ 8 กม. วันแรกโคตรเหนื่อย แต่ปั่นไปเรื่อยๆ 2-3 วันครั้งหลังเลิกงาน ก็เริ่มได้ไกลขึ้น ไกลขึ้น จากในหมู่บ้านก็เริ่มออกถนนใหญ่ พอน้องที่รู้จักรู้ว่าเราปั่น ก็ชวนไปออกทริปด้วยกัน จนในที่สุดก็ติด ไม่ได้ขี่แล้วรู้สึกเหมือนขาดบางอย่างไปในชีวิต เวลาขี่แล้วมีความสุขตลอดทางที่ไป ได้ดูได้เห็นในสิ่งที่หาไม่ได้ตอนขับรถ ได้สุขภาพที่ดี (น้ำหนักเท่าเดิม แต่ไม่เป็นหวัดแล้ว) ตอนนี้เวลาน้อยลงเพราะลูกคนที่ 2 เพิ่งคลอดไม่นาน ก็เลยเปลี่ยนจากปั่นตอนเย็นหรือเช้าวันหยุด ต้องเปลี่ยนเป็นปั่นไปทำงานแทน ทำให้ผมมีความสุขได้เกือบทุกวันกับการปั่นจักรยาน ใครที่เจอ Totem คันสีดำแดง ปั่นแถวเลียบด่วนหรือจูงรถแถวฟอร์จูน นั่นคือผมเองล่ะครับ ถึงจักรยานจะราคาถูกๆ แต่ผมก็ภูมิใจที่มีมันเป็นเพื่อนคู่ใจครับ
เรื่องของผมประมาณนี้ แล้วท่านอื่นเป้นอย่างไร มาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ
*ไม่รู้เคยมีใครถามหรือยัง ถ้าซ้ำ ก็ขออภัยด้วยนะครับ
มาแชร์กันครับว่า "ทำไมต้องเริ่มขี่จักรยาน?"
ก่อนหน้านี้สมัยเรียน ผมก็ชอบเล่นฟุตบอลเหมือนเด็กทั่วๆไป น้ำหนักก็ไม่มาก สุขภาพดี (ตอนนั้นสูง 172 หนัก 60 ) แต่หลังจากเริ่มทำงาน น้ำหนักก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนสูงสุดถึง 86 โล ระหว่างทำงานแทบไม่มีเวลาเล่นบอล จนในที่สุดก็ไม่ได้เล่นเลย อาการที่ตามมาคือเป็นหวัดบ่อย พอเช็คสุขภาพประจำปี หมอก็บอกว่า เป็นเพราะไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย เลยทำให้ร่างกายมีภูมิคุ้มกันโรคต่ำ เลยอาศัยหลังเลิกงานชวนเพื่อนไปตีแบต แต่ก็เกิดอุปสรรคตรงมันเล่นคนเดียวไม่ได้ ต้องคอยเพื่อนไปเล่นด้วย เลยไปไม่ได้บ่อย จนครั้งสุดท้ายที่ต้องลา คือดันออกท่าเยอะไปหน่อย กระโดดตบตกลงมาเข่าพลิก เอ็นหัวเข่าฉีก ใช้เวลารักษานานเลย จนบัดนี้ถ้าวิ่งแรงๆมากก็ยังมีเสียวๆอยู่ เลยไม่ได้ออกกำลังกายเลย
จนวันนึงอากาศร้อน แล้วเดินขึ้นสะพานลอยหน้าแฟชั่นไอส์แลนด์ เกิดอาการเหนื่อยมาก เหนื่อยแบบไม่เคยเป็นมาก่อน จนกลัวว่าตัวเองจะหัวใจวายตายคาสะพานลอยซะแล้ว หลังจากรอดมาได้ เลยต้องกลับมาหันหาวิธีออกกำลังกายใหม่อีกครั้ง แต่คงกลับไปเล่นบอลกับตีแบตไม่ได้แล้ว ต้องหากีฬาอื่นที่ไม่ลำบากกับหัวเข่าและเล่นคนเดียวได้ ตอนนั้นนึกออก 2 อย่างคือ ว่ายน้ำกับขี่จักรยาน แต่ส่วยตัวไม่ชอบว่ายน้ำก็เลยตั้งใจเริ่มหาข้อมูลจักรยานเลย นิมิตแรกที่อยากได้คือเสือหมอบเลยครับ เพราะมีปมตอนเด็กเห็นคนแถวบ้านขี่เสือหมอบโชว์ทั้งวัน เลยแน่วแน่ว่าต้องหมอบเท่านั้น กะไว้ว่าซัก 5-6 พันก็น่าจะได้ แต่พอเจอราคาจริงเข้าไปแต่ละรุ่น โอ้โห... หมอบเลยครับ 2 หมื่นอัพทั้งนั้น ตังไม่พอแน่นอน ทำไงดีวะ เลยลองไปหาเสือภูเขาดู ก็ไม่โดนจริงๆ มันไม่ใช่ (ในความคิดผม) เลยครับ เกือบถอดใจไปหาว่ายน้ำแล้ว แต่พอหาไปหามา ก็พอจะมีราคาแบบไม่เกินหมื่นอยู่หลายรุ่นเหมือนกัน จนในที่สุดมาลงตัวที่ Totem Hurricane ราคา 7 พันที่วรจักร ก็เริ่มเอามาขี่ในหมู่บ้านก่อนประมาณ 8 กม. วันแรกโคตรเหนื่อย แต่ปั่นไปเรื่อยๆ 2-3 วันครั้งหลังเลิกงาน ก็เริ่มได้ไกลขึ้น ไกลขึ้น จากในหมู่บ้านก็เริ่มออกถนนใหญ่ พอน้องที่รู้จักรู้ว่าเราปั่น ก็ชวนไปออกทริปด้วยกัน จนในที่สุดก็ติด ไม่ได้ขี่แล้วรู้สึกเหมือนขาดบางอย่างไปในชีวิต เวลาขี่แล้วมีความสุขตลอดทางที่ไป ได้ดูได้เห็นในสิ่งที่หาไม่ได้ตอนขับรถ ได้สุขภาพที่ดี (น้ำหนักเท่าเดิม แต่ไม่เป็นหวัดแล้ว) ตอนนี้เวลาน้อยลงเพราะลูกคนที่ 2 เพิ่งคลอดไม่นาน ก็เลยเปลี่ยนจากปั่นตอนเย็นหรือเช้าวันหยุด ต้องเปลี่ยนเป็นปั่นไปทำงานแทน ทำให้ผมมีความสุขได้เกือบทุกวันกับการปั่นจักรยาน ใครที่เจอ Totem คันสีดำแดง ปั่นแถวเลียบด่วนหรือจูงรถแถวฟอร์จูน นั่นคือผมเองล่ะครับ ถึงจักรยานจะราคาถูกๆ แต่ผมก็ภูมิใจที่มีมันเป็นเพื่อนคู่ใจครับ
เรื่องของผมประมาณนี้ แล้วท่านอื่นเป้นอย่างไร มาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ
*ไม่รู้เคยมีใครถามหรือยัง ถ้าซ้ำ ก็ขออภัยด้วยนะครับ