วันนี้มีโอกาสนัดเพื่อนฝูงไปดูหนังกันที่เซ็นทรัล โดยหนังที่เล็งไว้คือ วอลเตอร์ มิตตี้
ด้วยความคาดหวังจากทีเซอร์ว่า งานนี้มันแน่ มันต้องมีอภินิหาร มันต้องอลังการงานสร้าง
เด็กผู้ชายในกลุ่มแย้งว่า "เจ๊ ผมอยากดูสายลับไร้เงา ผมไม่อยากดูเรื่องนี้"
แต่ด้วยอิทธิพลคับกลุ่ม เด็กทุกคนจึงต้องยอมดู วอลเตอร์ มิตตี้ ด้วยการการันตีจากเราว่าสนุกแน่!!!
ช่วงแรกของการเดินเรื่อง ทำให้คนดูเห็นว่า ชีวิตของนายวอลเตอร์มันแย่มากแค่ไหน
เป็นตัวตลกให้คนหัวเราะเยาะ ให้คนกลั่นแกล้ง ทั้งที่เขาเป็นคนมีความสามารถ
เมื่อในชีวิตจริงทำอะไรไม่ได้ วอลเตอร์ ก็แสดงออกมาในรูปแบบของจินตนาการ
ฉากเอฟเฟกต์ของจินตนาการหลุดโลกให้ผ่านค่ะ สนุกดี ผกก.หันมาเอาดีด้านนี้ได้
ช่วงที่วอลเตอร์ถูกแกล้ง ยอมรับว่าแอบมีน้ำตาซึม สักพักดราม่าหนักเพราะฟิล์มแผ่นที่ 25 หา่ย
(อันที่จริงหลายคนคงเดาได้แต่ต้นว่าเ้ป็นรูปอะไร) จากนั้นหนังจึงออกแนวชีพจรลงเท้า
ให้วอลเตอร์ไปเที่ยวหลายแห่ง ด้วยความหวังและกำลังใจ ในการค้นหา ฌอน โอคอนเนล
หนังสอดแทรกมุขตลก และภาพที่สวยงาม ระหว่างการเดินทาง ซึ่งจุดนี้ทำได้ดีมากๆ
ภาพถ่ายสวย องค์ประำกอบดี นึกถึงหนังสือภาพสถานที่ท่องเที่ยวที่เคยอ่านสมัยมัธยม
บางจังหวะของการดำเนินเรื่อง ยังเนือยๆ ไปบ้าง ถ้าคนไม่ชอบ อาจจะแอบหลับ (บังเอิญเราชอบ)
และในที่สุด การเดินทางของวอลเตอร์ก็สิ้นสุดลงเมื่อเขาพบกับฌอนบนยอดหิมาลัย
ตรงที่ขัดตานิดนึง คนอะไรถึกขนาดนั้น ยอดเขาหิมาลัยนะ ไม่ใช่ภูกระดึงบ้านเรา-*-
แถมฉากที่เจอฌอนก็ไม่พีคเท่าที่ควร ยังดีที่ลุคหล่อเข้ม หนวดเฟิ้มของวอลเตอร์กลบได้ 555+
ตอนจบของเรื่องเดาได้ไม่ยาก วอลเตอร์ ได้รับความสุขในการค้นหาเป่าหมายของชีวิต
เขากล้าทำในสิ่งที่เคยอยู่แค่ในจินตนาการ เช่น ตอกกลับนายหนวดแบบผู้ดี๊ผู้ดี น่าจะแรงกว่านั้น
กว่าชวนคุณแม่ลูกหนึ่งอย่าง เชอรีล ไปเดทด้วยการดูละครเวทีที่น้องสาวแสดง (คุ้มซะไม่มี)
ได้ขึ้นปกนิตยสารที่ตัวเองมีส่วนร่วมสร้างขึ้นมาถึง 16 ปี เรียกได้ว่า จบสวย...
ที่ผิดหวังคือ นึกว่าหนังแฟนตาซี 555+ แต่กลับได้รับความอิ่มเอมใจมาก
เป็นหนังฟีลกู๊ดที่แนะนำให้ไปดู เพราะเจ้าเด็กที่มันบ่นๆ ไม่อยากดู ออกมาจากโรงเกิดชอบซะงั้น
ส่วนตัวไม่เสียดายเงินค่ะ ถ้าให้คะแนน เต็ม 10 ก็สัก 8.5 (หักคะแนนความเนือยๆ บางช่วง)
ผิดหวังกับ Walter Mitty มาก ณ จุดนี้ หลอกกันนี่นา>< (สปอยล์ฺค่ะ)
ด้วยความคาดหวังจากทีเซอร์ว่า งานนี้มันแน่ มันต้องมีอภินิหาร มันต้องอลังการงานสร้าง
เด็กผู้ชายในกลุ่มแย้งว่า "เจ๊ ผมอยากดูสายลับไร้เงา ผมไม่อยากดูเรื่องนี้"
แต่ด้วยอิทธิพลคับกลุ่ม เด็กทุกคนจึงต้องยอมดู วอลเตอร์ มิตตี้ ด้วยการการันตีจากเราว่าสนุกแน่!!!
ช่วงแรกของการเดินเรื่อง ทำให้คนดูเห็นว่า ชีวิตของนายวอลเตอร์มันแย่มากแค่ไหน
เป็นตัวตลกให้คนหัวเราะเยาะ ให้คนกลั่นแกล้ง ทั้งที่เขาเป็นคนมีความสามารถ
เมื่อในชีวิตจริงทำอะไรไม่ได้ วอลเตอร์ ก็แสดงออกมาในรูปแบบของจินตนาการ
ฉากเอฟเฟกต์ของจินตนาการหลุดโลกให้ผ่านค่ะ สนุกดี ผกก.หันมาเอาดีด้านนี้ได้
ช่วงที่วอลเตอร์ถูกแกล้ง ยอมรับว่าแอบมีน้ำตาซึม สักพักดราม่าหนักเพราะฟิล์มแผ่นที่ 25 หา่ย
(อันที่จริงหลายคนคงเดาได้แต่ต้นว่าเ้ป็นรูปอะไร) จากนั้นหนังจึงออกแนวชีพจรลงเท้า
ให้วอลเตอร์ไปเที่ยวหลายแห่ง ด้วยความหวังและกำลังใจ ในการค้นหา ฌอน โอคอนเนล
หนังสอดแทรกมุขตลก และภาพที่สวยงาม ระหว่างการเดินทาง ซึ่งจุดนี้ทำได้ดีมากๆ
ภาพถ่ายสวย องค์ประำกอบดี นึกถึงหนังสือภาพสถานที่ท่องเที่ยวที่เคยอ่านสมัยมัธยม
บางจังหวะของการดำเนินเรื่อง ยังเนือยๆ ไปบ้าง ถ้าคนไม่ชอบ อาจจะแอบหลับ (บังเอิญเราชอบ)
และในที่สุด การเดินทางของวอลเตอร์ก็สิ้นสุดลงเมื่อเขาพบกับฌอนบนยอดหิมาลัย
ตรงที่ขัดตานิดนึง คนอะไรถึกขนาดนั้น ยอดเขาหิมาลัยนะ ไม่ใช่ภูกระดึงบ้านเรา-*-
แถมฉากที่เจอฌอนก็ไม่พีคเท่าที่ควร ยังดีที่ลุคหล่อเข้ม หนวดเฟิ้มของวอลเตอร์กลบได้ 555+
ตอนจบของเรื่องเดาได้ไม่ยาก วอลเตอร์ ได้รับความสุขในการค้นหาเป่าหมายของชีวิต
เขากล้าทำในสิ่งที่เคยอยู่แค่ในจินตนาการ เช่น ตอกกลับนายหนวดแบบผู้ดี๊ผู้ดี น่าจะแรงกว่านั้น
กว่าชวนคุณแม่ลูกหนึ่งอย่าง เชอรีล ไปเดทด้วยการดูละครเวทีที่น้องสาวแสดง (คุ้มซะไม่มี)
ได้ขึ้นปกนิตยสารที่ตัวเองมีส่วนร่วมสร้างขึ้นมาถึง 16 ปี เรียกได้ว่า จบสวย...
ที่ผิดหวังคือ นึกว่าหนังแฟนตาซี 555+ แต่กลับได้รับความอิ่มเอมใจมาก
เป็นหนังฟีลกู๊ดที่แนะนำให้ไปดู เพราะเจ้าเด็กที่มันบ่นๆ ไม่อยากดู ออกมาจากโรงเกิดชอบซะงั้น
ส่วนตัวไม่เสียดายเงินค่ะ ถ้าให้คะแนน เต็ม 10 ก็สัก 8.5 (หักคะแนนความเนือยๆ บางช่วง)