ศูนย์ควบคุม เรียกผู้การทอม

ศูนย์ควบคุมเรียก ผู้การทอม ตอบด้วยผู้การทอม กินยาแล้วใส่หมวกออกไปสำรวจ อวกาศได้แล้ว ผู้การทอม

ผู้การทอม นักบินอวกาศ ที่อยู่ห่างไกลจากโลก โลกที่เขาเคยอยู่ ณ เวลานี้ กำลังจะออกจากยานอวกาศ เพื่อสำรวจ ดวงดาวที่อยู่นอกโลก โลกที่เขาคุ้นเคย หรือจะเรียกว่า ก้าวไปสู่ สิ่งที่ไม่คุ้นเคย

จากการมองท้องฟ้าตอนยืนบนโลก มันก็สวยดีนะ แต่มันยืนบนโลกที่ให้ความรู้สึกมั่นคง มองขึ้นมา ช่างต่างกับตอนนี้ ที่กำลังมองโลก จากยานอวกาศ ท้องฟ้าดูแตกต่างไป

ศูนย์ควบคุม ยังจะห่วงว่า หนังสือพิมพ์จะไม่รู้ว่าผู้การทอม ใส่เสื้อสีอะไร แถมกล่าวชมว่า นี่คือ การยกระดับของตัวผู้การทอมเลยทีเดียว

ห่างไกลแสนไกลจากโลกที่เคยคุ้น ผู้การทอมกำลังเข้ายาน แคปซูล เดินทางสำรวจต่อไป แต่มีบางอย่างผิดปกติละ วงจรคงจะเสีย ผู้การทอม ขาดการติดต่อ

ไม่สามารถติดต่อใครได้ ผู้การทอม ลอยคว้างกลางอวกาศ เหมือนว่าเขาจะตั้งทิศทางการสำรวจของยานแล้ว แต่ถ้าระบบเสียแบบนี้ ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วละ

ผู้การทอม มองรอบอวกาศ และทำอะไรไม่ได้ นอกจากสงบนิ่ง

ได้ยินไหม ผู้การทอม ? ศูนย์ควบคุมเรียก ผู้การทอม

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

จริงๆ มันไม่ใช่เรื่องสั้น แต่ไม่รู้จะลงหมวดไหน นิยาย นิทาน กลอน เลยลงเรื่องสั้น และ แม้จะอ้างอิง เพลงจากหนัง แต่ไม่อยากลงหมวด ดูหนัง ฟังเพลง

ปรกติชอบดูหนังมาก แต่หลังๆมา คิดว่าดูมากไปละ ข้อเสียของการดูหนังมากไปคือ คุณจะเดาอะไรๆ ได้มากกว่า 80% ของหนังทั่วๆไป แล้วจะดูทำไมว่ามะ

เพลง Space Odity ของ เดวิด โบวี่ เปิดตัวใน ปี 1969 เวลาเดียวกับ น่าจะมีการเหยียบดวงจันทร์ของ ยาน อพอลโล แต่ เดวิด โบวี่ ตอนยังมีชีวิตบอกว่า เขาแต่งเพลงนี้ เพราะชอบหนัง Space Odyssy 2001 ซึ่งคิดว่า ตอนแต่งเพลง คงเมายาด้วยแหล่ะท่าน

แต่ในหนัง วอลเตอร์ มิตตี้ เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเพลงนี้ ถ้าคนไม่เคยดู คงอธิบายกันยาว เอาเป็นว่า ใครเคยดู คงจะเข้าใจเพลง ใครไม่เคยดู Strongly Recommend ให้ดูเถอะ หนังแฟนตาซีหน่อย ตลกๆ ดราม่า

ส่วนนึงของหนังเรื่องนี้คือ Walter Mitty คือชื่อพระเอก ตัวย่อ WM เพลงนี้ พระเอกเรามีเพลง อวกาศ เปรียบเปรย แต่ ผมก็ดันชอบหนังอีกเรื่อง คือ The Martian ที่พระเอกชือ่ Mark Watney ชื่อย่อ MW เหอะๆๆ อ่านมาถึงตรงนี้ หลายคนคง งง ว่าพิมพ์บอกทำไมหว่า งั้นเดี๋ยวจะเฉลย

ทำไมถึงมีกระทู้นี้

คนเรา ตอนที่อยู่ในสภาวะคุ้นเคย ไม่ต้องไปทำอะไร ที่เรียกว่า Out of comfort zone ( อย่าด่ากันเลยนะ ไทยคำ อังกฤษคำ  มันชิน ) คือไปทำอะไรที่ไม่ถนัด ว่างั้น จนวันนึง มันก็ต้องมาถึง สำหรับบางคน ที่จะต้องเลิกทำเรื่องเก่า แล้ว ไปทำเรื่องใหม่ คุณเคยเป็นไหมครับ ?

เพลง Space oditty นี่ เดวิด โบวี่ อาจไม่ได้ตีความชัดเจน ตามประสา คนเมายา ยุค 60 - 70 บุปผาชนคนซานฟราน อ้อ แต่ โบวี่ เป็นคนอังกฤษ ( ผมว่าก็เมาหนักไม่แพ้ใคร ) แต่ในหนัง วอลเตอร์ มิตตี้ ไม่ได้ตีความแบบนั้น พระเอก โดนเรียกผู้การทอม เพราะยืนเหม่อ แบบที่ในหนังเรียกว่า Zone out คือ ฝันกลางวันไปไหนต่อไหน จนคนต้องเรียกสติ และโดนแซวแบบ ไร้มารยาท แต่ นางเอกก็เห็น และ คงจะอดไม่ได้ที่จะปลอบใจพระเอกว่า ไอ้เครานั่น ( คนที่มาไล่พระเอกออก ) ตีความหมายผิด จริงๆแล้ว เพลง นั้นเกี่ยวกับความกล้าหาญ ที่จะเดินไปสู่ ดินแดนที่ไม่เคยไป ไม่รู้จัก หรือทำอะไรที่ไม่ถนัดนั่นแหล่ะ

ผมว่า หนังมันบอกหลายอย่าง จะว่าหนังฝรั่งดี มันก็แล้วแต่ว่า คนดูเห็นอะไร ถ้าดูเผินๆ หนังเรื่อง  วอลเตอร์ มิตตี้นี่ ก็หนัง แฟนตาซี ตลกๆ ดราม่า นิดๆ ดูจบก็จบกัน แต่ถ้าคนจูนติด ก็จะเห็นอะไรหลายๆอย่างในหนัง เพราะถ้าไม่เห็น ก็คือไม่รู้ หนังจะมีประโยคมากมาย ที่ดูไร้สาระใส่มาทำไม

รวมถึงประโยค ที่ ฌอน เพนน์ ว่า สิ่งสวยงาม ไม่จำเป็นต้องเรียกร้องความสนใจ ถ้าจะตีความคือ ของดี ยังไงก็มีคนเห็น

คนเราบางคนก็ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองถนัด ไปจนทำไม่ไหว หรือ เกษียณ แต่บางคนก็ไม่ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ก็อาจจะต้อง ก้าวออกจากยานอวกาศ

ไปยังดินแดนที่ไม่คุ้นเคย แปลกตา และ หากไม่กล้า ก็ลอยอยู่ในอวกาศต่อไป รอสิ่งที่จะเกิดขึ้น

เราบางคน ก็ต้องเป็นผู้การทอม แม้จะขาดการติดต่อกับโลกแล้ว ก็ต้องลองไปสำรวจอวกาศสักหน่อย เผื่อว่า มันจะมีหนทาง ติดต่อโลกได้อีกครั้ง หรือ พบหนทางใหม่ ในการดำเนินต่อไป

แต่ถ้าเราไปถึง สถานที่แห่งใหม่แล้ว พบว่า มีแค่เรา ตัวเรา เราคนเดียว ก็จะเหมือนกับ หนัง The Martian ละครับ มาร์ค วอทนีย์ โดนทิ้งที่ ดาวอังคาร สองสิ่งที่ทำให้เขารอดได้ คือ ความรอบรู้ และ หัวใจ ถ้าใครได้ดู จะเห็นว่า หนังติดเกาะแบบ Cast Away ต่างจาก The Martian อย่างเดียวคือความรู้ที่แตกต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือ ยังไงก็ต้องพยายามเอาตัวให้รอดละ แม้บางครั้งจะดูหมดหวัง ใกล้บ้า ก็ต้องทำก่อน ทำให้สุดๆก่อน

บางที คนเราก็จะเจอกับสถานการณ์ แบบ สองตัวละครนี่สักวันก็ได้ อาจไม่ใช่ติดอยู่ใน อวกาศ แต่ติดอยู่กับ จิตใจตัวเอง ที่ต้องสลัดมันทิ้ง เมื่อถึงคราวต้องไปผจญกับ สิ่งที่เราไม่คุ้นเคย