เรารู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งมาประมาณ 2 ปีได้ ในสถานะเพื่อน เจอกันเดือนละประมาณ 2 ครั้งส่วนมากก็แค่กินข้าว ดูหนัง นั่งคุยกัน ช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอกัน เราไม่เคยโทรหากัน ต่างคนต่างมีสังคมของตัวเอง เค้าก็งานยุ่งเราก็งานยุ่ง แต่ถ้าอยากเจอก็จะส่งแมสเสจนัดเจอแค่เป็นเพื่อนดูหนัง กินข้าว..ที่ผ่านมาเราวางความสัมพันธ์ไว้แค่เพื่อน และด้วยที่เค้าเป็นคนต่างชาติ เรานึกอยู่เสมอว่าสุดท้ายเค้าต้องกลับไปประเทศของเค้า แต่เมื่อช่วงปีใหม่เราได้หยุดงานหลายวัน ก็เลยชวนเค้าไปเที่ยวทะเล ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานหน่อย ทำให้รู้สึกว่าตั้งแต่ที่เราเริ่มรู้จักกันจนถึงตอนนี้เค้าเป็นคนที่เราอยู๋ด้วยแล้วเราไม่ต้องปรับตัวอะไรเลย เราไม่ได้มีนิสัยเหมือนกันทุกอย่าง แต่ว่าชอบอะไรคล้ายๆ กัน แล้วก็ยอมรับได้กับสิ่งที่อีกคนเป็น และไม่ได้คาดหวังให้อีกฝ่ายมาทำอะไรให้ เป็นคนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ แต่เราก็ได้คุยกันแล้วว่ายังไงเค้าก็คงจะกลับไปประเทศของเค้าในเร็วๆ นี้ชีวิตเค้ายังไม่มั่นคงเค้าให้ความมั่นใจกับเราไม่ได้แล้วเค้าก็กลัวเราเสียใจถ้าเค้าต้องกลับไป ทำให้เราต้องมีระยะห่างระหว่างกันเป็นได้แค่เพื่อน กลับมาจากที่ไปเที่ยวเรารู้สึกว่าเรารู้สึกดีๆ กับเค้ามากกว่าเดิม แต่เค้าคงไม่ได้ชอบเรามากพอที่จะทำให้เค้าพยายามพัฒนาความสัมพันธ์ให้มากกว่าเพื่อน
ถ้าเป็นคุณกับเวลาที่เหลือก่อนที่เค้าจะกลับไป คุณจะเลือกทางไหน ระหว่างเลิกติดต่อซะเลยเพราะจะได้ไม่ต้องผูกพันธ์กับเค้ามากขึ้นกลับไปยังไงก็ลืมเราแน่ๆ หรือใช้เวลาที่เหลืออยู่กับเค้าให้มากที่สุดแต่ก็คงเสียใจเหมือนกันถ้าสุดท้ายมันก็จบ
ความสัมพันธ์ที่เหมือนจะใกล้ถึงทางตัน ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร..เราคิดไม่ออกจริงๆ
ถ้าเป็นคุณกับเวลาที่เหลือก่อนที่เค้าจะกลับไป คุณจะเลือกทางไหน ระหว่างเลิกติดต่อซะเลยเพราะจะได้ไม่ต้องผูกพันธ์กับเค้ามากขึ้นกลับไปยังไงก็ลืมเราแน่ๆ หรือใช้เวลาที่เหลืออยู่กับเค้าให้มากที่สุดแต่ก็คงเสียใจเหมือนกันถ้าสุดท้ายมันก็จบ