เมื่อสิ้นตน....สิ้นญาติ....สิ้นชาติไทย

ธรรมชาติ ให้ตาดู หูฟังเสียง
เอาใจเคียง แนบไว้ ในทุกสิ่ง
ฟังให้รู้ ดูให้เห็น เป็นความจริง
สรรพสิ่ง สรรพสรรค์ สร้างปัญญา

แต่เมื่อเริ่ม ปิดตา ไม่พาเห็น
หลบหลีกเร้น เห็นไว้ ในปัญหา
เมื่อไม่เห็น ความจริง สิ่งตำตา
ย่อมนำพา ทุกอย่าง ให้ลางเลือน

อีกปิดหู มิให้ ได้ยินเสียง
สรรพสำเนียง อื่นใด ให้เสมือน
มิให้ยิน เสียงกู่ก้อง ที่ร้องเตือน
ย่อมแชเชือน เลือนรู้ หูดับไป

ครั้นต่อมา คราไซร้ หัวใจดับ
ไม่ยอมรับ รู้ชอบ ตอบไฉน
ปิดศีลธรรม ความดี ที่ในใจ
ย่อมหม่นไหม้ มืดบอด ถอดวิญญา

เมื่อหูดับ ตาปิด จิตตกหาย
ก็คงคล้าย หลุดตน เหมือนคนบ้า
ที่คงพร้อม ยอมเกลือกกลั้ว สิ่งชั่วช้า
ไม่นำพา ทำลายญาติ สิ้นชาติตน...