ไม่รู้ใครต่อใครเคยพูดเคยบ่นกันไปเยอะแค่ไหนแล้ว(ก็ช่างนะ)เราจะขอบ่นมั่ง ขอบ่นหน่อยนะๆๆ
มันขัดเคืองอารมณ์จริงๆ มันติดกันหลายครั้ง จนอยากตะโกน พอซะทีเห๊อะ))))พ่อครัว แม่ครัว กุ๊กที่รักทั้งหลาย อาหารไทยจะหวานไปไหนคร้า(เคืองฝุดๆ)เรื่องของเรื่อง พักนี้มีช่วงเวลาที่ออกไปนัดพบปะเพื่อนฝูงบ่อยๆ นัดเจอกันแต่ละครั้งก็เฮไปหาที่กินกัน บางทีเพื่อนไหว้วานเราทำนั่นนี่ๆ ถึงเวลาเหมาะๆก็นัดเลี้ยงข้าวที ทุกอย่างมันจะดีถ้าไม่มีเมนูหวานๆมาทำเสียเรื่อง
เริ่มที่เมนูที่ไม่อยากเชื่อ(แต่เชื่อเหอะมันมีอยู่จริง) คือส้มตำปูปลาร้า หวานเจี๊ยบ ทำไมๆๆๆทำม๊ายยยย เราอยากจะกรี๊ด คนตำก็เป็นคนพื้นถิ่นอันขึ้นชื่อเรื่องทำส้มตำอร่อย ทำไมถึงได้ฆ่าตัวเองด้วยวิธีนี้ กินไปคำแรกหวานโดดมาก่อนเลย (โดดแตะที่ลิ้นป๊าบเข้าให้) คิดได้อย่างเดียวไปต่อไม่ได้นะอย่างงี้ สั่งใหม่สิคร้า “ขอส้มตำปูปลาร้าเผ็ดๆแซ่บๆไม่หวาน เอ่อ ไม่ต้องใส่น้ำตาลเลยอ่ะค่ะ” โว๊ะ!! สั่งส้มตำปูปลาร้ามันต้องบอกดีเทลขนาดนี้เหรอไหวมั๊ย? ถ้าจะถามว่านั่งกินต่อทำไม? แหม่ มากันเพื่อนฝูงหมูคณะ น้ำ-น้ำแข็งมาลงแล้ว กระติ๊บข้าวเหนียวลงแล้ว เมนูอื่นกำลังจะตามมา...จะขอเช็คบิลด้วยเมนูส้มตำหวานเมนูเดียวก็กะไร ได้แต่สั่งใหม่และคิดว่าร้านนี้คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย(สำหรับเรา)
ต่อมาที่เมนูอาหารไทยต่างๆนาๆ ล่าสุดเพื่อนพาไปเลี้ยง ที่สวนอาหารแห่งหนึ่ง บรรยากาศก็ดี มีลูกค้าพอประมาณ ไปถึง ”สั่งเลยๆ”(ร่าเริงกันสุดๆ) วันนั้นไปกัน 6 คน แต่แรกเพื่อนเราจะสั่งมาเมนูละ 2 ที่ เราบอกสั่งมาหลายๆอย่าง อย่างละ 1 ที่พอ(ชอบชิมหลายอย่าง แนวๆว่าอะไรๆก็อยากกินไปหมด) เราไม่สั่งนะใครอยากสั่งอะไรสั่งเหอะ เรากินได้หมด (แต่ถ้าไม่อร่อยบ่นได้หมดเหมือนกัน) วันนั้นเพื่อนสั่ง แกงส้มชะอมกุ้ง ต้มส้มปลาช่อน ยำถั่วพู ฉูฉี่ปลาเนื้ออ่อน เต้าเจี้ยวหลน และอื่นๆ(ที่เป็นทอดๆไม่พูดถึงอันนี้ได้อยู่ คงไม่ได้หมักน้ำตาลเลยรอดไป) เพิ่งมาสังเกตเมนูมันก็เสี่ยงกับรสหวานจริงๆแฮะ จะบอกว่าทุกเมนูวันนั้นหวานแสบไส้หมดเลย(ต้องไปหาอย่างอื่นกินยาไส้ เพราะกินไม่หมด ไม่สามารถกระเดือกลงไปได้ และหิว!)
ที่อารัมภบทมาขนาดนี้เพราะ อาหารหวานมันส่งผลกระทบต่อจิตใจจริงๆ คือพอสั่งอาหารมาวางปั๊บตักเข้าปากปุ๊บ ถ้าจานแรกมันมาหวานแบบเมนูที่ไม่ควรจะหวานละก้อ(จริงๆเมนูไหนๆมันก็ไม่ควรจะหวานมากไปกว่าที่มันควรหวานอ่ะนะ งงมั๊ย?) เชื่อได้เลยว่าเมนูต่อไป มันก็จะนรกไม่ต่างกัน ทีนี้แทนทีเราจะได้คุยเมาท์มอยเรื่องอื่นๆสนุกสนานนั่นนี่กันไป หัวห้อสนทนาบนโต๊ะมื้อนั้นก็จะเป็นการบ่นๆๆ(อารมณ์เสีย) การเกี่ยงกันไปมา ”ช่วยๆกันกินดิว่ะ ปลาเป็นต่อนๆเสียดาย” “ไม่เอา!! ตูไม่เอาของไม่อร่อยลงไปรกพื้นที่ในกระเพาะตูหรอก” “ เมิงแหละสั่งกินไปเลย” “อัลไรแว้ เค้าขอสั่งสาคูแคนตาลูป มากินพร้อมกันเลยดีม่ะ” (อีกหลายๆคำบ่น...)
และแล้วมื้อนั้นๆก็จะจบลงด้วยการไม่อิ่มเอมใจ(รวมถึงไม่อิ่มท้องด้วย) คนเลี้ยงก็รู้สึกไม่แฮปปี้ไม่คุ้มที่เพื่อนๆไม่อร่อยแถมเสียดายเงิน คนที่เพื่อนพามาเลี้ยงก็รู้สึกเสียดายแทนเพื่อนและเสียดายสิทธิ์ที่ตัวเองได้รับ(ที่มันน่าจะดีกว่านี้) และไอ้คนที่เสนอร้านขึ้นมาคนแรกมันจะกลายเป็นเงียบๆเพราะกลัวโดนประณาม เหมือนรู้สึกตัวเองผิดที่นำพาเพื่อนมาที่นี่
ที่นี้ (จบแล้วนะ)จากที่ถามๆคนรอบตัวที่รู้จักเกือบ 99.99 ไม่มีใครชอบอาหารรสหวานเว่อร์ แล้วคนทำพ่อครัวแม่ครัวกุ๊กหรือร้านค้านี่ เค้าคิดยังไงถึงต้องให้หวานไว้ก่อน(พ่อสอนไว้รึเปล่า) เราอยากรู้จริงๆเผื่อในนี้มีพ่อค้าแม่ค้า คนที่ชอบกินหวาน คนอยากบอกเหตุผล (ใครก็ได้)ที่ให้ความกระจ่างแก่เราที เราผู้ทำอาหารไม่เก่ง(เอาซะเลย)แต่ชอบกินอาหารอร่อยๆ(ที่ไม่หวาน) เราอยากป่าวประกาศให้รู้ไป 3 โลกว่า อาหารไทยหยุดหวานเถอะ! ไม่หวานได้ไหม? ใครก็ได้ช่วยที!!
ปล.ถ้าบอกให้ทำกินเองดิ อันนั้นมันแน่นอนอยู่แว้วววว
เคืองรสหวานจ๋อย!! จะหวานไปไหน? หวานไม่เข้าเรื่อง!
มันขัดเคืองอารมณ์จริงๆ มันติดกันหลายครั้ง จนอยากตะโกน พอซะทีเห๊อะ))))พ่อครัว แม่ครัว กุ๊กที่รักทั้งหลาย อาหารไทยจะหวานไปไหนคร้า(เคืองฝุดๆ)เรื่องของเรื่อง พักนี้มีช่วงเวลาที่ออกไปนัดพบปะเพื่อนฝูงบ่อยๆ นัดเจอกันแต่ละครั้งก็เฮไปหาที่กินกัน บางทีเพื่อนไหว้วานเราทำนั่นนี่ๆ ถึงเวลาเหมาะๆก็นัดเลี้ยงข้าวที ทุกอย่างมันจะดีถ้าไม่มีเมนูหวานๆมาทำเสียเรื่อง
เริ่มที่เมนูที่ไม่อยากเชื่อ(แต่เชื่อเหอะมันมีอยู่จริง) คือส้มตำปูปลาร้า หวานเจี๊ยบ ทำไมๆๆๆทำม๊ายยยย เราอยากจะกรี๊ด คนตำก็เป็นคนพื้นถิ่นอันขึ้นชื่อเรื่องทำส้มตำอร่อย ทำไมถึงได้ฆ่าตัวเองด้วยวิธีนี้ กินไปคำแรกหวานโดดมาก่อนเลย (โดดแตะที่ลิ้นป๊าบเข้าให้) คิดได้อย่างเดียวไปต่อไม่ได้นะอย่างงี้ สั่งใหม่สิคร้า “ขอส้มตำปูปลาร้าเผ็ดๆแซ่บๆไม่หวาน เอ่อ ไม่ต้องใส่น้ำตาลเลยอ่ะค่ะ” โว๊ะ!! สั่งส้มตำปูปลาร้ามันต้องบอกดีเทลขนาดนี้เหรอไหวมั๊ย? ถ้าจะถามว่านั่งกินต่อทำไม? แหม่ มากันเพื่อนฝูงหมูคณะ น้ำ-น้ำแข็งมาลงแล้ว กระติ๊บข้าวเหนียวลงแล้ว เมนูอื่นกำลังจะตามมา...จะขอเช็คบิลด้วยเมนูส้มตำหวานเมนูเดียวก็กะไร ได้แต่สั่งใหม่และคิดว่าร้านนี้คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย(สำหรับเรา)
ต่อมาที่เมนูอาหารไทยต่างๆนาๆ ล่าสุดเพื่อนพาไปเลี้ยง ที่สวนอาหารแห่งหนึ่ง บรรยากาศก็ดี มีลูกค้าพอประมาณ ไปถึง ”สั่งเลยๆ”(ร่าเริงกันสุดๆ) วันนั้นไปกัน 6 คน แต่แรกเพื่อนเราจะสั่งมาเมนูละ 2 ที่ เราบอกสั่งมาหลายๆอย่าง อย่างละ 1 ที่พอ(ชอบชิมหลายอย่าง แนวๆว่าอะไรๆก็อยากกินไปหมด) เราไม่สั่งนะใครอยากสั่งอะไรสั่งเหอะ เรากินได้หมด (แต่ถ้าไม่อร่อยบ่นได้หมดเหมือนกัน) วันนั้นเพื่อนสั่ง แกงส้มชะอมกุ้ง ต้มส้มปลาช่อน ยำถั่วพู ฉูฉี่ปลาเนื้ออ่อน เต้าเจี้ยวหลน และอื่นๆ(ที่เป็นทอดๆไม่พูดถึงอันนี้ได้อยู่ คงไม่ได้หมักน้ำตาลเลยรอดไป) เพิ่งมาสังเกตเมนูมันก็เสี่ยงกับรสหวานจริงๆแฮะ จะบอกว่าทุกเมนูวันนั้นหวานแสบไส้หมดเลย(ต้องไปหาอย่างอื่นกินยาไส้ เพราะกินไม่หมด ไม่สามารถกระเดือกลงไปได้ และหิว!)
ที่อารัมภบทมาขนาดนี้เพราะ อาหารหวานมันส่งผลกระทบต่อจิตใจจริงๆ คือพอสั่งอาหารมาวางปั๊บตักเข้าปากปุ๊บ ถ้าจานแรกมันมาหวานแบบเมนูที่ไม่ควรจะหวานละก้อ(จริงๆเมนูไหนๆมันก็ไม่ควรจะหวานมากไปกว่าที่มันควรหวานอ่ะนะ งงมั๊ย?) เชื่อได้เลยว่าเมนูต่อไป มันก็จะนรกไม่ต่างกัน ทีนี้แทนทีเราจะได้คุยเมาท์มอยเรื่องอื่นๆสนุกสนานนั่นนี่กันไป หัวห้อสนทนาบนโต๊ะมื้อนั้นก็จะเป็นการบ่นๆๆ(อารมณ์เสีย) การเกี่ยงกันไปมา ”ช่วยๆกันกินดิว่ะ ปลาเป็นต่อนๆเสียดาย” “ไม่เอา!! ตูไม่เอาของไม่อร่อยลงไปรกพื้นที่ในกระเพาะตูหรอก” “ เมิงแหละสั่งกินไปเลย” “อัลไรแว้ เค้าขอสั่งสาคูแคนตาลูป มากินพร้อมกันเลยดีม่ะ” (อีกหลายๆคำบ่น...)
และแล้วมื้อนั้นๆก็จะจบลงด้วยการไม่อิ่มเอมใจ(รวมถึงไม่อิ่มท้องด้วย) คนเลี้ยงก็รู้สึกไม่แฮปปี้ไม่คุ้มที่เพื่อนๆไม่อร่อยแถมเสียดายเงิน คนที่เพื่อนพามาเลี้ยงก็รู้สึกเสียดายแทนเพื่อนและเสียดายสิทธิ์ที่ตัวเองได้รับ(ที่มันน่าจะดีกว่านี้) และไอ้คนที่เสนอร้านขึ้นมาคนแรกมันจะกลายเป็นเงียบๆเพราะกลัวโดนประณาม เหมือนรู้สึกตัวเองผิดที่นำพาเพื่อนมาที่นี่
ที่นี้ (จบแล้วนะ)จากที่ถามๆคนรอบตัวที่รู้จักเกือบ 99.99 ไม่มีใครชอบอาหารรสหวานเว่อร์ แล้วคนทำพ่อครัวแม่ครัวกุ๊กหรือร้านค้านี่ เค้าคิดยังไงถึงต้องให้หวานไว้ก่อน(พ่อสอนไว้รึเปล่า) เราอยากรู้จริงๆเผื่อในนี้มีพ่อค้าแม่ค้า คนที่ชอบกินหวาน คนอยากบอกเหตุผล (ใครก็ได้)ที่ให้ความกระจ่างแก่เราที เราผู้ทำอาหารไม่เก่ง(เอาซะเลย)แต่ชอบกินอาหารอร่อยๆ(ที่ไม่หวาน) เราอยากป่าวประกาศให้รู้ไป 3 โลกว่า อาหารไทยหยุดหวานเถอะ! ไม่หวานได้ไหม? ใครก็ได้ช่วยที!!
ปล.ถ้าบอกให้ทำกินเองดิ อันนั้นมันแน่นอนอยู่แว้วววว