ออกตัวก่อนว่าไม่เคยตั้งกะทู้มาก่อน นี่เป็นกะทู้แรกเลยนะครับของพันทิพ เพิ่งหัดเล่นได้2-3เดือนเท่านั้น
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมาซักพักใหญ่แล้ว แต่ยังไม่ได้เป็นสมาชิกพันทิพ ตอนนี้ได้เป็นแล้วก็ขอลองวิชาซักหน่อยครับ
(เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเหตุการณ์จริง ไม่ได้ปรุงแต่งแต่อย่างใด)
เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ :
เรื่องมีอยู่ว่าปกติผมชอบไปดูหนังที่โรงหนังเมเจอร์แถวบ้าน เดือนเดือนนึงก็อาจะได้ดูประมาณ2-3เรื่องเท่านั้น ไม่ค่อยมีเวลามากนัก
วันนั้นผมได้ไปจองหนังด้วยตัวเองที่หน้าเคาเตอร์ (น่าจะเป็นเรื่องRushถ้าจำไม่ผิด สาระไม่ได้อยู่ที่หนังครับที่จะมาเล่า เอาเป็นว่าเรื่องRushแล้วกัน)
ผม:หวัดดีครับ จองเรื่อง Rush1ที่ครับ (ชอบดูหนังคนเดียวครับ สะดวกและไวดี)
เด็กขายตั๋ว: ค่ะรอบกี่โมงค่ะ soundtrackนะคะ นี่หน้าจอนะคะ บลา บลา บลา.....
ผม: เอารอบสองทุ่มนี่แหล่ะครับ ที่นั่งริมสุด C1 แล้วกันครับ.
พอซื้อตั๋วเสร็จแล้วผมก็เดินออกมา
ตอนนั้นน่าจะเป็นเวลาก่อนหนังฉายซัก20นาที(7:40)
หลังจากรอซักพักเมื่อถึงเวลา 8.05 ก็ถึงเวลาที่ผมจะเข้าโรงหนังแล้วครับ ผมก็หยิบตั๋วออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ด้านขวา แล้วก็มองแบบผ่านๆว่าต้องไปโรงหนังที่เท่าไหร่. ซึ่งมันบอกให้ไปโรง8.
โอเคผมก็เดินไปที่โรง8 พอเข้าไปถึงโรง8 ปรากฏว่าหนังที่ฉายเป็นเรื่อง สตีฟ จ๊อบ ผมก็งงเลยที่นี้ (คิดในใจว่า ไรของมืงกันเนี่ย) ก็เลยวิ่งออกไปถามพนักงานตรงหน้าประตู พนักงานบอกว่าให้ไปติดต่อที่เคาร์เตอร์ที่ซื้อบัตร (ขอบอกว่าโรงหนังที่นี่โรง8กับเคาร์เตอร์ห่างกันมากพอสมควร ผมต้องรีบวิ่งไป เพราะหนังจะฉายแล้ว (ขอย้ำว่าวิ่งเลยนะครับ)
เมื่อมาถึงเคาเตอร์ผมบอกว่า หนังเรื่องRush โรงไหนกันแน่ที่จองเมือกี้อ่ะ (พอดีคนจองเค้าจำหน้าผมได้) เค้าก็เลยบอกว่าโรง7
ผม: WTF = เฮียไรเนี่ย(พูดในใจนะครับ) (ด้วยความรีบร้อน ผมเลยไม่ได้ต่อว่าเค้าเรื่องตั๋วที่ออกมามันผิดโรง หรือไม่ได้คุยในรายละเอียดมากนัก เพราะไม่อยากพลาดการดูหนังตั้งแต่ต้นเรื่อง จึงไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วรีบไปต่อ) จากนั้นผมก็วิ่งกลับไปโรง7 (วิ่งจริงๆนะ) พอเข้าไปในโรง7 ปรากฏว่าหนังฉายไปนานแล้ว น่าจะใกล้จบแล้ว แถมที่นั่งของผม ตามที่อ่านจากตั๋วที่จอง มันมีคนนั่งเต็มแล้ว แน่นเอี๊ยด คนเหล่านั้นมองหน้าผมแบบงงๆ ผมอ่านจากสีหน้าแล้ว ตีความได้ประมาณนี้ครับ---> (หนังจะจบอยู่แล้ว จะเข้ามาดูทำห่าไรตอนนี้ ) ผมทั้งอาย ทั้งโกรธ ทั้งกริ้ว และเหนื่อยกับการวิ่งไปวิ่งมา ขึ้นและลงบันไดหลายรอบ และหนังก็ฉายแล้ว ที่นั่งก็มั่วมาก และทั้งหมดทั้งปวง เป็นความผิดพลาดของพวกคุณณณณณณณทั้งหมดดดดดดด พวกพนักงานชุ้ยยยยยย!! พวกมืงงงจองไรให้กรูเนี่ยยยย!!! โอยฉุนเว่ะ (ในหัวคิดฉุนแบบยาววๆๆตามตัวหนังสือนี่แหล่ะครับ)
ผมเดินกลับไปที่เคาร์เตอร์ (คราวนี้เดินแล้ว เพราะต้องการใช้สมาธิรวบรวมคำพูดทั้งหมด เพื่อเตรียมไปเฉ่งให้เละ)
พอผมกลับไปถึง ผมเดินไปหาพนักงานจองตั๋วคนเดิม (ซึ่งเค้าหายตัวไปแล้ว คราวนี้ประสานงานยากเลยมืง) ผมเลยเข้าไปหาอีกคน
แล้วทำหน้าแบบว่า...เก็ก นิ่งๆ ตีหน้าเข้มสุดๆ แล้วพูดด้วยว่าจาที่สุภาพแต่แฝงไปด้วยมวลสารแผ่รังสีแห่งความกริ้วสุดชีวิตไปให้มัน ว่า"พวกคุณทำอะไรกันนี่ จองตั๋วหนังให้ผมก็ผิด โรงก็ผิด เวลาก็ผิด ที่นั่งก็เต็มหมดแล้ว หนังก็ฉายไปนานแล้ว ผมทั้งเหนื่อยและเสียอารมณ์มาก ผมต้องการคุยกับผู้จัดการของพวกคุณเดี๋ยวนี้ (จำมาจากในหนัง ว่าถ้าเรียกผู้จัดการมาคุย จะได้ดูมีอำนาจ) พนักงานทำหน้าแบบว่า ขออภัยมากๆครับ ยังไงผมรบกวนขอตั๋วใบนั้นได้ไหมครับ เดี๋ยวจะเช็คให้เดี๋ยวนี้เลยครับ ว่าแล้วมันก็เดินเข้าไปในห้องที่มีประตูปิด โดยไม่ได้เรียกผู้จัดการออกมา (ผมคิดในใจ เนียนเลยนะมืง บอกให้เรียกผู้จัดการ ดันไม่เรียก แต่จะดึงดันเข้าไปเช็คตั๋วให้ผมอีก อะอะลองให้เวลาเค้าหน่อย ยังไงโดนผมแน่วันนี้)
ถึงจุดไคลแมกซ์และครับ:
พนักงานผู้นั้นเดินออกมาพร้อมกับสาวน้อยหน้าใสอีกหนึ่งคน ไม่รุ้มาทำไม แค่เป็นตัวประกอบฉากเฉยๆ ไม่พูดอะไร มายืนเหมือนเวลานายกให้สัมภาษณ์ ต้องมีคนมายืนด้านหลัง ไม่รู้ใครเป็นใคร ไม่เคยแนะนำตัวกันเลยซักครั้ง(หรือจะเอามาขู่?) แต่เอาหล่ะ ชั่งมันเอาเรื่องของผมก่อน
ผม: เอาหล่ะว่าไงว่ามา (กะว่าโดนผมแน่)
พนักงาน: เอ่อไม่ทราบคุณพี่จองหนังเรื่องอะไรครับ
ผม: จองหนังเรื่อง Rush แงะ!!!(กระแทกเสียงแรงๆ แต่สุภาพ)
พนักงาน: แต่นี่มันเรื่อง Steve Job นะครับ (พนักงานยื่นตั่วที่เอามาจากผมให้ดู)
ผม: ผมเลยหยิบมาดู ยิ่งฉุนใหญ่เลย ก็นี่แงะ ผมจองเรื่อง Rush ไป แมร่งให้อะไรผมมาเนี่ย หนังก็ผิด โรงก็ผิด มั่วไปหมด (โดนๆแน่ จัดหนัก)
พนักงาน: แต่คนที่จองตั๋วให้พี่เค้าจอง Rush ให้นะครับ รอบสองทุ่มตรง
ผม : แนะยังมาเถียงอีก แล้วผมจะผลิตตั๋วสติฟจ๊อบเองได้ไงหล่ะครับ ก็มันมาจากเครื่องปริ๊นซ์ของคุณอะครับ (หายใจออกแรงๆหนึ่งครั้ง)
(ความโกรธระดับ3 แปลงร่างไซย่าเรียบร้อย ผมยาวสีทอง ไม่มีคิ้ว ความผิดพวกมืงเต็มๆ)
พนักงาน: ........?!
พนักงานเริ่มทำไรไม่ถูก จึงเดินกลับไปในห้องกับพรรคพวกแอนด์เดอะแกงค์อีกครั้ง (พนักงานเอาตั๋วผมไปด้วย)
ผมคิดว่า ยังไงวันนี้ต้องให้รู้ดำรู้แดงไปเลย เดี๋ยวจะออกสื่อประจารเลย ถ้าไม่รับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้นเนี่ย
และแล้ว1นาทีให้หลังมันปรากฏกายอีกครั้งพร้อมตัวประกอบคนเดิม
พนักงาน: พี่ครับ ขอตั๋วใบที่พี่จองหนังเมือกี้ได้ไหมครับ?
ผม: อะไรของคุณ ก็คุณเอาไปเมือกี้แล้วไง (นี่ไม่ใช่แระ มืงเริ่มเล่นกล กะทำให้ผมหลงกลมันแระเนี่ย กะปัดความรับผิดชอบ กะเล่นผมกลับ)
ผม: คุณเอาตั๋วผมกลับไปเช็คเมือกี้แล้วไงครับ ก็อยุ่กับคุณซิครับ (สุภาพบ้าง ถอย1ก้าว เพื่อรุก3ก้าว)
พนักงาน : พี่ครับตั๋วที่พี่ให้มามันเป็นสตีฟจ๊อบ ครับ
ผม : ก็รู้แล้วววว เอ๊ะ!! อะไรของพวกคุณกันเนี่ย ก็จ๊อบไง ก็รู้แล้วว่าจ๊อบบ แล้วไงหล่ะ (ฟางเส้นสุดท้าย โดนโบกแน่ไอนี้)
พนักงาน :
ก็มันเป็นสตีฟ จ๊อบ ของเมื่ออาทิตย์ที่แล้วอ่ะครับ พี่เอาตั๋วไรมาให้ผมเนี่ย
ผม : (อึ้งไปพักนึง) และคิดในใจว่า (นี่ระบบจองตั๋วของพวกมืงนี่จองย้อนอดีตได้ด้วยเหรอว่ะ ฮึ้ย!! กรุแปลงไซย่าร่างสี่แน่ ถ้าขืนเป็นงี้)
ในขณะนั้นเอง ผมบังเอิญเอามือไปแตะที่กระเป๋าที่กางเกงยีนส์ด้านซ้ายหลัง และสัมผัสได้ถึงกระดาษอะไรแข็งๆอยู่ตรงก้น (ย้อนกลับไปตอนบนนะครับ ในตอนเริ่มแรกของเรื่องนี้ ผมหยิบตั๋วหนังออกจากกางเกงยีนส์ด้านขวา (แต่ตอนนี้กำลังจะล้วงเข้าไปในด้านซ้าย)
ผมเริ่มเอะใจ ก็เลยล้วงเข้าไปในกระเป๋าด้านซ้าย แล้วหยิบขึ้นมา ปรากฏว่าเป็น "ตั๋วหนัง Rush รอบสองทุ่มตรงเป๊ะ"
ผม......................!!!!? (- -")
พนักงาน.................!!!!!!!!!! ฮึ่ม!!!!!!
ผมเดินหันหลังจากไปโดยไม่พูดไม่จา แบบช้าๆ เดินแบบสโลวๆ ตอนนั้นจำได้แม่นว่าหน้ามันชามาก หน้าแตกสุดๆ ทำอะไรไม่ถูก
(ในใจตอนนั้นทั้งอาย ทั้งขำ ทั้งสมเพศตัวเองสุดๆ)
หลังจากนั้นก็เข้าไปดูจบเรื่อง ออกมาสบายใจเฉิบ เรียบร้อยโรงเรียนจีน (ปล่อยให้ไอพนักงานนั่น ยืนเอ๋ออยู่กับเหตุการณ์อันเลวร้ายครั้งนี้ จนถึงวันนี้ผมคิดว่า พนักงานคนนั้น ก็ยังมืนอยู่ เหมือนปวดขี้แต่ขี้ไม่ออก เรื่องราวยังคงติดตรึงใจไปนานแสนนาน)
สรุป : .....หยิบตั๋วเก่ามา แล้วก็ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเลยยยเรา!!! แล้วตั้งแต่ต้นเรื่องที่วิ่งไปวิ่งมาถือตั๋วเก่ามาตลอด! แล้วอะไรมันจะเหลือเชื่อขนาดนี้ ตั๋วหนังเก่าที่ดูอาทิตย์ที่แล้วอยู่ด้านขวา ตั๋วหนังใหม่อยู่ด้านซ้าย มันช่างPERFECT TIMINGจริงๆเลยพี่น้องเอ้ยย.. โง่ขนาด(- -")
ผมยังขำตัวเองอยู่เลยว่า "ทุกทีกรุก็ทิ้งตั๋วเก่าตลอด คราวนี้แมร่งเจือกลืมทิ้ง แล้วรอบหนังกะเวลาแมร่งดันสัมพันธ์กันอย่างลงตัว อะไรมันจะเพลียได้ขนาดนี้"555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
**เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริงทีเกิดขึ้นกับผมที่ห้างเซ็นทรัลปิ่นเกล้า ชั้น5 หน้าโรงหนังครับ.**
แถมท้ายเครดิตร: ตอนหนังจบ เดินออกมา นึกขึ้นมาได้ว่า ปล่อยพลังใส่พวกมันไปเยอะ จึงคิดว่า ควรออกจากโรงแล้วรีบดิ่งไปที่ประตูลิฟท์ทันที และที่สำคัญ ต้องแฝงไปกลับกลุ่ม ผัวเมียและนักศึกษา เพื่อให้ยากต่อการค้นหาของทีมงานพวกมัน เผื่อมันจะวางแผนเล่นผมกลับ ผัวเมีย : มองผม แล้วก็นึกในใจว่า อะไรมืงมาใกล้ๆกรุทำไมเนี่ย
นักศึกษากลุ่มหนึ่ง : ในใจนึกว่า "จะเดินเบียดๆกับพวกกรุไมเนี่ย ไอนี้เพื่อนมืงป่าวว่ะ?
จบ....
ขอกราบประทานอภัยแก่พนักงานท่านนั้นมา ณ ที่นี้ด้วยคับ เนื่องจากวันนั้นไม่สามารถทำได้เพราะหน้าชาและแตกยับเยินคับ..
ปล. เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1. อย่าดูโรงหนังเดียวกันในสัปดาห์ติดๆกัน มันจะมีตั๋วเก่าหลายใบที่ลืมทิ้งถังขยะ ทำให้ซ้อนกันได้
2. อย่าลืมซักกางเกง เพราะถ้าคุณซักกางเกง ปัญหานี้จะไม่เกิด (แต่เกงยีนส์ผมซัก2อาทิตย์ครั้งครับ เพราะใส่แค่อาทิตย์ละครั้ง)
3. อย่าเพิ่งโวยวายใดใด จงเพ่งสายตาไปที่ตั๋วให้ดีก่อน และลำดับเรื่องราว ปะติดปะต่อให้เรียบร้อยเสียก่อน
4. ถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน จงแก้ปัญหาด้วยสติ และจงซ้อมเดินแบบดอลลี่ เพื่อการจากกันแบบเงียบๆ หลีกเลี่ยงการปะทะ
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับเรื่องที่ผมแชร์ให้ฟังเป็นครั้งแรกที่พันทิป กะทู้แรกของชีวิตครับ ขอบคุณครับ ช่วยคอมเม้นด้วยนะครับ
-------------------------
ฝากไว้หนึ่งเรื่อง : เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดที่ได้มาเล่า จขกท.ไม่ได้มีเจตนาแสดงความคิดเห็นว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปนั้นถูก กลับกัน จริงๆแล้วเห็นด้วยกับทุกความเห็นที่บอกว่า"ไม่ขำ ควรจะขอโทษ ไม่ตลกด้วย" เห็นด้วยทุกประการครับ เห็นด้วยว่าควรจะขอโทษ และไม่ควรไปโวยวายใส่เจ้าพนักงาน เห็นด้วยทุกๆอย่าง และขอบพระคุณทุกท่านที่ตำหนิติเตียน กระผมรับฟังและเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ แต่ทั้งหมดทั้งปวง อยากให้จับประเด็นให้ถูกนะครับ วันนี้แค่มาเล่าเหตุการณ์เรื่องเปิ่นเปิ่นให้ฟังของจขกท.เท่านั้น ไม่ได้มาเล่าและชี้เป้าว่า"
เรื่องนี้จขกท.ทำถูกหรือผิด" แค่อยากให้เห็นเรื่องเปิ่นๆและความเขลาของชีวิตจขกท. เหมือนอยากถ่ายทอดออกมาเป็นหนังให้ดูเท่านั้นอ่ะครับ" เข้าใจนะ(^^)
-------------------------
ฉุนสุดขีดกับโรงหนังเมเจอร์
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมาซักพักใหญ่แล้ว แต่ยังไม่ได้เป็นสมาชิกพันทิพ ตอนนี้ได้เป็นแล้วก็ขอลองวิชาซักหน่อยครับ
(เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเหตุการณ์จริง ไม่ได้ปรุงแต่งแต่อย่างใด)
เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ :
เรื่องมีอยู่ว่าปกติผมชอบไปดูหนังที่โรงหนังเมเจอร์แถวบ้าน เดือนเดือนนึงก็อาจะได้ดูประมาณ2-3เรื่องเท่านั้น ไม่ค่อยมีเวลามากนัก
วันนั้นผมได้ไปจองหนังด้วยตัวเองที่หน้าเคาเตอร์ (น่าจะเป็นเรื่องRushถ้าจำไม่ผิด สาระไม่ได้อยู่ที่หนังครับที่จะมาเล่า เอาเป็นว่าเรื่องRushแล้วกัน)
ผม:หวัดดีครับ จองเรื่อง Rush1ที่ครับ (ชอบดูหนังคนเดียวครับ สะดวกและไวดี)
เด็กขายตั๋ว: ค่ะรอบกี่โมงค่ะ soundtrackนะคะ นี่หน้าจอนะคะ บลา บลา บลา.....
ผม: เอารอบสองทุ่มนี่แหล่ะครับ ที่นั่งริมสุด C1 แล้วกันครับ.
พอซื้อตั๋วเสร็จแล้วผมก็เดินออกมา
ตอนนั้นน่าจะเป็นเวลาก่อนหนังฉายซัก20นาที(7:40)
หลังจากรอซักพักเมื่อถึงเวลา 8.05 ก็ถึงเวลาที่ผมจะเข้าโรงหนังแล้วครับ ผมก็หยิบตั๋วออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ด้านขวา แล้วก็มองแบบผ่านๆว่าต้องไปโรงหนังที่เท่าไหร่. ซึ่งมันบอกให้ไปโรง8. โอเคผมก็เดินไปที่โรง8 พอเข้าไปถึงโรง8 ปรากฏว่าหนังที่ฉายเป็นเรื่อง สตีฟ จ๊อบ ผมก็งงเลยที่นี้ (คิดในใจว่า ไรของมืงกันเนี่ย) ก็เลยวิ่งออกไปถามพนักงานตรงหน้าประตู พนักงานบอกว่าให้ไปติดต่อที่เคาร์เตอร์ที่ซื้อบัตร (ขอบอกว่าโรงหนังที่นี่โรง8กับเคาร์เตอร์ห่างกันมากพอสมควร ผมต้องรีบวิ่งไป เพราะหนังจะฉายแล้ว (ขอย้ำว่าวิ่งเลยนะครับ)
เมื่อมาถึงเคาเตอร์ผมบอกว่า หนังเรื่องRush โรงไหนกันแน่ที่จองเมือกี้อ่ะ (พอดีคนจองเค้าจำหน้าผมได้) เค้าก็เลยบอกว่าโรง7
ผม: WTF = เฮียไรเนี่ย(พูดในใจนะครับ) (ด้วยความรีบร้อน ผมเลยไม่ได้ต่อว่าเค้าเรื่องตั๋วที่ออกมามันผิดโรง หรือไม่ได้คุยในรายละเอียดมากนัก เพราะไม่อยากพลาดการดูหนังตั้งแต่ต้นเรื่อง จึงไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วรีบไปต่อ) จากนั้นผมก็วิ่งกลับไปโรง7 (วิ่งจริงๆนะ) พอเข้าไปในโรง7 ปรากฏว่าหนังฉายไปนานแล้ว น่าจะใกล้จบแล้ว แถมที่นั่งของผม ตามที่อ่านจากตั๋วที่จอง มันมีคนนั่งเต็มแล้ว แน่นเอี๊ยด คนเหล่านั้นมองหน้าผมแบบงงๆ ผมอ่านจากสีหน้าแล้ว ตีความได้ประมาณนี้ครับ---> (หนังจะจบอยู่แล้ว จะเข้ามาดูทำห่าไรตอนนี้ ) ผมทั้งอาย ทั้งโกรธ ทั้งกริ้ว และเหนื่อยกับการวิ่งไปวิ่งมา ขึ้นและลงบันไดหลายรอบ และหนังก็ฉายแล้ว ที่นั่งก็มั่วมาก และทั้งหมดทั้งปวง เป็นความผิดพลาดของพวกคุณณณณณณณทั้งหมดดดดดดด พวกพนักงานชุ้ยยยยยย!! พวกมืงงงจองไรให้กรูเนี่ยยยย!!! โอยฉุนเว่ะ (ในหัวคิดฉุนแบบยาววๆๆตามตัวหนังสือนี่แหล่ะครับ)
ผมเดินกลับไปที่เคาร์เตอร์ (คราวนี้เดินแล้ว เพราะต้องการใช้สมาธิรวบรวมคำพูดทั้งหมด เพื่อเตรียมไปเฉ่งให้เละ)
พอผมกลับไปถึง ผมเดินไปหาพนักงานจองตั๋วคนเดิม (ซึ่งเค้าหายตัวไปแล้ว คราวนี้ประสานงานยากเลยมืง) ผมเลยเข้าไปหาอีกคน
แล้วทำหน้าแบบว่า...เก็ก นิ่งๆ ตีหน้าเข้มสุดๆ แล้วพูดด้วยว่าจาที่สุภาพแต่แฝงไปด้วยมวลสารแผ่รังสีแห่งความกริ้วสุดชีวิตไปให้มัน ว่า"พวกคุณทำอะไรกันนี่ จองตั๋วหนังให้ผมก็ผิด โรงก็ผิด เวลาก็ผิด ที่นั่งก็เต็มหมดแล้ว หนังก็ฉายไปนานแล้ว ผมทั้งเหนื่อยและเสียอารมณ์มาก ผมต้องการคุยกับผู้จัดการของพวกคุณเดี๋ยวนี้ (จำมาจากในหนัง ว่าถ้าเรียกผู้จัดการมาคุย จะได้ดูมีอำนาจ) พนักงานทำหน้าแบบว่า ขออภัยมากๆครับ ยังไงผมรบกวนขอตั๋วใบนั้นได้ไหมครับ เดี๋ยวจะเช็คให้เดี๋ยวนี้เลยครับ ว่าแล้วมันก็เดินเข้าไปในห้องที่มีประตูปิด โดยไม่ได้เรียกผู้จัดการออกมา (ผมคิดในใจ เนียนเลยนะมืง บอกให้เรียกผู้จัดการ ดันไม่เรียก แต่จะดึงดันเข้าไปเช็คตั๋วให้ผมอีก อะอะลองให้เวลาเค้าหน่อย ยังไงโดนผมแน่วันนี้)
ถึงจุดไคลแมกซ์และครับ:
พนักงานผู้นั้นเดินออกมาพร้อมกับสาวน้อยหน้าใสอีกหนึ่งคน ไม่รุ้มาทำไม แค่เป็นตัวประกอบฉากเฉยๆ ไม่พูดอะไร มายืนเหมือนเวลานายกให้สัมภาษณ์ ต้องมีคนมายืนด้านหลัง ไม่รู้ใครเป็นใคร ไม่เคยแนะนำตัวกันเลยซักครั้ง(หรือจะเอามาขู่?) แต่เอาหล่ะ ชั่งมันเอาเรื่องของผมก่อน
ผม: เอาหล่ะว่าไงว่ามา (กะว่าโดนผมแน่)
พนักงาน: เอ่อไม่ทราบคุณพี่จองหนังเรื่องอะไรครับ
ผม: จองหนังเรื่อง Rush แงะ!!!(กระแทกเสียงแรงๆ แต่สุภาพ)
พนักงาน: แต่นี่มันเรื่อง Steve Job นะครับ (พนักงานยื่นตั่วที่เอามาจากผมให้ดู)
ผม: ผมเลยหยิบมาดู ยิ่งฉุนใหญ่เลย ก็นี่แงะ ผมจองเรื่อง Rush ไป แมร่งให้อะไรผมมาเนี่ย หนังก็ผิด โรงก็ผิด มั่วไปหมด (โดนๆแน่ จัดหนัก)
พนักงาน: แต่คนที่จองตั๋วให้พี่เค้าจอง Rush ให้นะครับ รอบสองทุ่มตรง
ผม : แนะยังมาเถียงอีก แล้วผมจะผลิตตั๋วสติฟจ๊อบเองได้ไงหล่ะครับ ก็มันมาจากเครื่องปริ๊นซ์ของคุณอะครับ (หายใจออกแรงๆหนึ่งครั้ง)
(ความโกรธระดับ3 แปลงร่างไซย่าเรียบร้อย ผมยาวสีทอง ไม่มีคิ้ว ความผิดพวกมืงเต็มๆ)
พนักงาน: ........?!
พนักงานเริ่มทำไรไม่ถูก จึงเดินกลับไปในห้องกับพรรคพวกแอนด์เดอะแกงค์อีกครั้ง (พนักงานเอาตั๋วผมไปด้วย)
ผมคิดว่า ยังไงวันนี้ต้องให้รู้ดำรู้แดงไปเลย เดี๋ยวจะออกสื่อประจารเลย ถ้าไม่รับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้นเนี่ย
และแล้ว1นาทีให้หลังมันปรากฏกายอีกครั้งพร้อมตัวประกอบคนเดิม
พนักงาน: พี่ครับ ขอตั๋วใบที่พี่จองหนังเมือกี้ได้ไหมครับ?
ผม: อะไรของคุณ ก็คุณเอาไปเมือกี้แล้วไง (นี่ไม่ใช่แระ มืงเริ่มเล่นกล กะทำให้ผมหลงกลมันแระเนี่ย กะปัดความรับผิดชอบ กะเล่นผมกลับ)
ผม: คุณเอาตั๋วผมกลับไปเช็คเมือกี้แล้วไงครับ ก็อยุ่กับคุณซิครับ (สุภาพบ้าง ถอย1ก้าว เพื่อรุก3ก้าว)
พนักงาน : พี่ครับตั๋วที่พี่ให้มามันเป็นสตีฟจ๊อบ ครับ
ผม : ก็รู้แล้วววว เอ๊ะ!! อะไรของพวกคุณกันเนี่ย ก็จ๊อบไง ก็รู้แล้วว่าจ๊อบบ แล้วไงหล่ะ (ฟางเส้นสุดท้าย โดนโบกแน่ไอนี้)
พนักงาน : ก็มันเป็นสตีฟ จ๊อบ ของเมื่ออาทิตย์ที่แล้วอ่ะครับ พี่เอาตั๋วไรมาให้ผมเนี่ย
ผม : (อึ้งไปพักนึง) และคิดในใจว่า (นี่ระบบจองตั๋วของพวกมืงนี่จองย้อนอดีตได้ด้วยเหรอว่ะ ฮึ้ย!! กรุแปลงไซย่าร่างสี่แน่ ถ้าขืนเป็นงี้)
ในขณะนั้นเอง ผมบังเอิญเอามือไปแตะที่กระเป๋าที่กางเกงยีนส์ด้านซ้ายหลัง และสัมผัสได้ถึงกระดาษอะไรแข็งๆอยู่ตรงก้น (ย้อนกลับไปตอนบนนะครับ ในตอนเริ่มแรกของเรื่องนี้ ผมหยิบตั๋วหนังออกจากกางเกงยีนส์ด้านขวา (แต่ตอนนี้กำลังจะล้วงเข้าไปในด้านซ้าย)
ผมเริ่มเอะใจ ก็เลยล้วงเข้าไปในกระเป๋าด้านซ้าย แล้วหยิบขึ้นมา ปรากฏว่าเป็น "ตั๋วหนัง Rush รอบสองทุ่มตรงเป๊ะ"
ผม......................!!!!? (- -")
พนักงาน.................!!!!!!!!!! ฮึ่ม!!!!!!
ผมเดินหันหลังจากไปโดยไม่พูดไม่จา แบบช้าๆ เดินแบบสโลวๆ ตอนนั้นจำได้แม่นว่าหน้ามันชามาก หน้าแตกสุดๆ ทำอะไรไม่ถูก
(ในใจตอนนั้นทั้งอาย ทั้งขำ ทั้งสมเพศตัวเองสุดๆ)
หลังจากนั้นก็เข้าไปดูจบเรื่อง ออกมาสบายใจเฉิบ เรียบร้อยโรงเรียนจีน (ปล่อยให้ไอพนักงานนั่น ยืนเอ๋ออยู่กับเหตุการณ์อันเลวร้ายครั้งนี้ จนถึงวันนี้ผมคิดว่า พนักงานคนนั้น ก็ยังมืนอยู่ เหมือนปวดขี้แต่ขี้ไม่ออก เรื่องราวยังคงติดตรึงใจไปนานแสนนาน)
สรุป : .....หยิบตั๋วเก่ามา แล้วก็ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเลยยยเรา!!! แล้วตั้งแต่ต้นเรื่องที่วิ่งไปวิ่งมาถือตั๋วเก่ามาตลอด! แล้วอะไรมันจะเหลือเชื่อขนาดนี้ ตั๋วหนังเก่าที่ดูอาทิตย์ที่แล้วอยู่ด้านขวา ตั๋วหนังใหม่อยู่ด้านซ้าย มันช่างPERFECT TIMINGจริงๆเลยพี่น้องเอ้ยย.. โง่ขนาด(- -")
ผมยังขำตัวเองอยู่เลยว่า "ทุกทีกรุก็ทิ้งตั๋วเก่าตลอด คราวนี้แมร่งเจือกลืมทิ้ง แล้วรอบหนังกะเวลาแมร่งดันสัมพันธ์กันอย่างลงตัว อะไรมันจะเพลียได้ขนาดนี้"555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
**เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริงทีเกิดขึ้นกับผมที่ห้างเซ็นทรัลปิ่นเกล้า ชั้น5 หน้าโรงหนังครับ.**
แถมท้ายเครดิตร: ตอนหนังจบ เดินออกมา นึกขึ้นมาได้ว่า ปล่อยพลังใส่พวกมันไปเยอะ จึงคิดว่า ควรออกจากโรงแล้วรีบดิ่งไปที่ประตูลิฟท์ทันที และที่สำคัญ ต้องแฝงไปกลับกลุ่ม ผัวเมียและนักศึกษา เพื่อให้ยากต่อการค้นหาของทีมงานพวกมัน เผื่อมันจะวางแผนเล่นผมกลับ ผัวเมีย : มองผม แล้วก็นึกในใจว่า อะไรมืงมาใกล้ๆกรุทำไมเนี่ย
นักศึกษากลุ่มหนึ่ง : ในใจนึกว่า "จะเดินเบียดๆกับพวกกรุไมเนี่ย ไอนี้เพื่อนมืงป่าวว่ะ?
จบ....
ขอกราบประทานอภัยแก่พนักงานท่านนั้นมา ณ ที่นี้ด้วยคับ เนื่องจากวันนั้นไม่สามารถทำได้เพราะหน้าชาและแตกยับเยินคับ..
ปล. เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1. อย่าดูโรงหนังเดียวกันในสัปดาห์ติดๆกัน มันจะมีตั๋วเก่าหลายใบที่ลืมทิ้งถังขยะ ทำให้ซ้อนกันได้
2. อย่าลืมซักกางเกง เพราะถ้าคุณซักกางเกง ปัญหานี้จะไม่เกิด (แต่เกงยีนส์ผมซัก2อาทิตย์ครั้งครับ เพราะใส่แค่อาทิตย์ละครั้ง)
3. อย่าเพิ่งโวยวายใดใด จงเพ่งสายตาไปที่ตั๋วให้ดีก่อน และลำดับเรื่องราว ปะติดปะต่อให้เรียบร้อยเสียก่อน
4. ถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน จงแก้ปัญหาด้วยสติ และจงซ้อมเดินแบบดอลลี่ เพื่อการจากกันแบบเงียบๆ หลีกเลี่ยงการปะทะ
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับเรื่องที่ผมแชร์ให้ฟังเป็นครั้งแรกที่พันทิป กะทู้แรกของชีวิตครับ ขอบคุณครับ ช่วยคอมเม้นด้วยนะครับ
-------------------------
ฝากไว้หนึ่งเรื่อง : เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดที่ได้มาเล่า จขกท.ไม่ได้มีเจตนาแสดงความคิดเห็นว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปนั้นถูก กลับกัน จริงๆแล้วเห็นด้วยกับทุกความเห็นที่บอกว่า"ไม่ขำ ควรจะขอโทษ ไม่ตลกด้วย" เห็นด้วยทุกประการครับ เห็นด้วยว่าควรจะขอโทษ และไม่ควรไปโวยวายใส่เจ้าพนักงาน เห็นด้วยทุกๆอย่าง และขอบพระคุณทุกท่านที่ตำหนิติเตียน กระผมรับฟังและเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ แต่ทั้งหมดทั้งปวง อยากให้จับประเด็นให้ถูกนะครับ วันนี้แค่มาเล่าเหตุการณ์เรื่องเปิ่นเปิ่นให้ฟังของจขกท.เท่านั้น ไม่ได้มาเล่าและชี้เป้าว่า"เรื่องนี้จขกท.ทำถูกหรือผิด" แค่อยากให้เห็นเรื่องเปิ่นๆและความเขลาของชีวิตจขกท. เหมือนอยากถ่ายทอดออกมาเป็นหนังให้ดูเท่านั้นอ่ะครับ" เข้าใจนะ(^^)
-------------------------