พอดีตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะแค่อยากระบายอะไรสักนิดหน่อยครับ เริ่มเลยละกันปกติผมเป็นคนชอบดื่มแล้วสังสรรค์กับเพื่อนเป็นประจำ
บางทีก็นัดกันไปดื่มที่ร้านบ้างบางทีก็ดื่มกันที่บ้านเพื่อนแล้วแต่ช่วงนั้นว่างบของแต่ละคนเป็นยังไง แต่ส่วนมากโดยรวมไม่รู้ทำไมเวลาผมเอ่ยปากว่ากินไหมวันนี้พอบอกให้แชร์กันนะทุกคนจะบอกว่าไม่มีทันทีเลย ^^" คือถ้าผมจะกินก็คือต้องให้เลี้ยงด้วยประมาณนี้ใจจริงที่ชวนคืออยากไปนั่งร้านไงครับพอบอกไม่มีปุ๊ปจบลงที่บ้านเพื่อนอีกตามเคยเป็นแบบนี้บ่อยมากก  หลายเดือนจนผมเริ่มชินจนเริ่มจะมีปัญหากับแฟนว่าไปเลี้ยงอะไรนักหนา เหอๆๆ แต่ที่ผมจะบอกคือว่าเวลาไปที่บ้านเพื่อนๆของผม ผมไม่เคยไปเปิดตู้เย็นหรือลื้อของกินเลยนะครับรู้สึกว่ามันไม่ใช่บ้านเรายังไงก็ต้องเกรงใจมันบ้างประมาณนั้น แต่ล่าสุดเมื่อคืนวานมากันบ้านผมเกืยบสิบคนมาไม่ว่าแต่ต้องเกรงใจกันบ้างใช่ไหมครับไม่ใช่จะทำอะไรไม่เกรงใจเลย ผมนั่งๆอยู่หน้าบ้านกำลังกินอยู่ อยู่ดีๆเพื่อนเดินออกมาจากบ้านผมพร้อมข้าวไข่ดาว กำ ไม่บอกสักคำว่าจะไปทำหลังจากนั้นคนอื่นก็ตามไปเห็นไรกินได้คือหยิบมากิน อยากจะถามตรงๆ พวกบอกกูยัง นั่งไปสักพักพวกแฟนของเพื่อนก็ไม่อยากนั่งหน้าบ้านละเพราะมีแต่คนดื่มก็เลยเดินเค้ามานั่งในบ้านผมนั่งสักแปปเอาเลยครับเปิดทีวีเสียงเปิดไม่ว่าแต่ขอในดูด้วย หลังจากนั่งเอาที่นอนที่ผมไว้ปูนอนเล่นเวลากลางวันเอามาปู ไม่บอกสักคำ อะไรเนี้ย กินไปกินมาเริ่มเสียงดังเพราะตี 1 ละ ผมบอกเบาๆกันหน่อยดิพวกมันตอบมาว่าบ้างนี่ไม่ใช่บ้านกู อ้าวซะงั้น ผมเลยเดินขึ้นไปหาแฟนแล้วผมให้แฟนลงมาแทนช่วงนั้นเหล้าน่าจะใกล้หมดละแฟนผมก็ลงมาแต่ตอนนั้นยังไม่มีใครเห็นเพราะพอลงมาก็เดินไปที่ครัวเลย เช้ามาแฟนเหล้าให้ฟังจานวางไปไม่ว่างด้วยตู้กับข้าวเปิดอ้าไว้หมดเลย ของที่เอามาทอดกินทอดไม่หมดก็ไม่เอาไปเก็บไว้ในตู้เย็นที่เก่า ไม่ไหวจริงๆพอแฟนผมเห็นแบบนั้นเลยรีบล้างจานให้เสร็จๆและแฟนผมก็เดินไปนั่งกลางบ้านซะเลยให้เพื่อนผมได้เห็นพอมันเห็นก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาทำอะไรเลยทีนี่สักพักเหล้าหมดก็เลยกลับกันไป ตี 2 กว่าๆ ที่นอนที่ปูไว้ก็ไม่เก็บทีวีไม่ปิดแฟนผมต้องไล่ปิดเองเก็บเองหมดเลยทุกอย่าง เพราะผมหลับไปตั้งแต่ผมขึ้นไปหาแฟนแล้วเพราะตอนนั้นรู้สึกอารมไม่ค่อยจะดีแล้วเลยไม่อยากกินแบบทำอะไรกันเต็มที่เลย
ประมาณนี้ครับเรื่องของผม  ไม่ทราบว่าพี่ๆน้องๆคิดกันยังไงครับกับกรณีแบบนี้ของผม