ทำไมพ่อไม่มีความเกรงใจเลยทำไมพ่อต้องทำตัวเเบบผู้ชายที่เราไม่ชอบ

มีคำถามมากมายในหัว คือ ไม่ชอบพ่อตัวเองเกลียดพ่อตัวเองผิดไม พ่อเราเขาไม่ได้เจ้าชู้ไม่ได้กินเหล้าสูบบุหรี่ เเต่พ่อเราเป็นคนไม่มีมารยาทเห็นเเก่ตัวชอบพูดจาโอ้อวดเราโคตรไม่ชอบเราพยายามหางานทำที่ไกลๆเผื่อได้ไปใช้ชีวิตอย่างน้อยก็ได้หนีพ่อคนนี้งานหายากมากเราเคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษารอบข้างซึ่งเเต่ละคนมีมุมมองต่างกันมากคือ เอาจริงๆนะคะ เราต้องการพักผ่อนเพราะทำงานที่บ้านดึกเลิกงานเกือบตี3 เเต่พ่อเราก็ดันมาเปิดเพลงใสลำโพงเสียงดังตอนเช้าๆเราได้ยินเสียงอะไรนิดๆหน่อยๆเราก็ตื่นเเล้วเเรกพอทนหลังๆตื่นมาไม่สดชื่นบางทีตื่นมาปวดหัวทั้งวันเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ บางครั้งไม่สดชื่นจนบางทีเเบบสีหน้าออกบางวันหงุดหงิดจนเอาไปร้องไห้ว่าตัวเองเป็นอะไร พยายามคุยเเล้วเเต่พ่อไม่ปรับเลยค่ะ ตั้งเเต่เรียนจบกับมาอยู่บ้านเราใช้ชีวิตอมทุกข์มากบางทีอยากให้พ่อเลิกกับเเม่ให้จบๆ คิดทุกครั้งเวลาทะเลาะทำไมไม่เลิกกันเเล้วทะเลาะกับทีไรมีเเต่เรื่องคนอื่นเอามาทะเลาะ เอาจริงเราอาจจะเเปลกจากคนอื่นเราอ่ะเคยคิดเเบบอยากให้พ่อมีเมียน้อยไปอยู่บ้านอื่นหน่อยเราเเค่รู้สึกเเบบถ้าไม่มีเขาเรากับเเม่อยู่ได้ ย้ำนะคะ พ่อเราชอบเอาตรงที่เขาไม่มีเมียน้อยไม่กินเหล้าไม่ดื่มสุรามาเป็นข้ออ้างเเละข้อดีเวลาพูดเรื่องหนี้สินบางทีเราเเบบอะไรเนี่ยเเล้วพ่อเราไม่มีความเป็นผู้นำด้วยไม่เคยหาเงินเข้าบ้านเลยค่ะส่วนใหญ่เเม่เศรษฐกิจเเบบนี้มีเเต่เเม่เราประครอง จริงๆเกรงใจเราอ่ะส่วนนึงเเต่คนรอบๆที่เขามาได้ยินด้วยนี้ก็อีกส่วนนึงเพราะบ้านอยู่ในชุมชนเสียงดังก็ไม่ควรละ