ณ ร้านอาหาร Zen สาขาเซ็นทรัลพระราม 2 วันที่ 4 มกราคม

ก็เข้าใจครับว่าร้านอาหารย่อมต้องมีเสียงจอแจตอนที่ผมไปก็เป็นช่วงที่คนเยอะมากๆเสียงดังก็เข้าใจครับ

นั่งกินไปคุยกันกับเพื่อไปสักพักผมก็ได้ยินเสียง"เด็กกรี๊ด"ครับ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจสังเกตุมากนักครับเพราะคนยังเยอะเสียงรอบข้างยังดังอยู่มากครับ ทีนี้พอคนลุกไปเรื่อยๆ เสียงโดยรวมเริ่มเงียบลงบ้าง คราวนี้เลยได้ยิน"เสียงกรี๊ด"ชัดขึ้นกว่าเดิมมากครับ

ตอนแรกก็ไม่แ่ใจครับว่าเป็นเสียงข้างนอกดังเข้ามาหรือเปล่า? ลองถามเพื่อนที่ไปด้วยกันดูเค้าก็บอกว่าน่าจะมาจากในร้านนี่แหละเพราะถ้าจากข้างนอกมันไม่น่าจะ"ชัด"ขนาดนั้น

ผมก็ยังคิดว่าทนหน่อยก็แล้วกัน เพราะอาหารก็จานสุดท้ายแล้ว อีกเดี๋ยวคงเงียบมั้ง?

แต่ปรากฏว่าไม่ครับ ยิ่งมาเหมือนยิ่งบ่อยขึ้นด้วยซ้ำ !!

ชักทนไม่ไหว ลองมองไปรอบๆก็ไม่เห็นเด็กคนใหน? แต่เนื่องจากผมนั่งในจุดที่มีเสาบังอยู่พอดีครับทำให้ไม่เห็นโต๊ะด้านหน้าร้าน พอดีเพื่อมผมทนไม่ไหวจะเรียกน้องพนักงานมาเก็บเงินครับ แต่ผมบอก "เดี่ยวเดินไปจ่ายเอง"

เพราะตรงแคชเชียร์อยู่ด้านหน้าครับ ตรงจุดนั้นสามารถเห็นโต๊ะด้านหน้า(ที่ตอนนี้มีเสาบังอยู่)ได้ครับ พอเดินไปถึงแคชเชียร์ผมก็ถามว่า

"ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าเสียงกรี๊ดนี่มาจากในร้านหรือเปล่าครับ?"

"ขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะคะ เป็นเสียงจากคุณลูกค้าโต๊ะ 4 คะ" พนักงานเสริฟแถวนั้นรีบบอกอย่างสีหน้ารู้สึกผิดมาก

ผมมองไปทางโต๊ะนั้นก็เห็นลูกค้าเป็นครอบครัวใหญ่ครับ มากันหลายคนแล้วก็เห็น"ต้นเสียง"ครับ เป็นเด็กเล็กๆคนนึงอายุน่าจะประมาณ 3-4 ขวบ

"ขอโทษด้วยนะคะ ขอโทษด้วยนะคะ" พนักงานรีบบอกอย่างกระอักกระอ่วน ผมก็เห็นใจพวกเธอนะครับไม่ได้โกรธอะไร เธอคงไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน

ผมก็ยืนรอเช็คบิลตรงนั้นเลยครับ พอเห็นคนเป็นพ่อกำลังจะอุ้มเด็ก"ต้นเสียงกรํ๊ด"ออกไป .. ซึ่งต้องเดินผ่านผมพอดีครับเพราะแคชเชียร์อยู่หน้าประตู

พอเค้ากำลังเดินผ่านหลังผมไป ผมเลยทำเป็นพูดกับน้องพนักงานแต่พูดดังๆให้ได้ยินว่า

..  "ดูแลเด็กยังไง ปล่อยให้ส่งเสียงกรี๊ดดังตลอดเวลา!" ..

เค้าก็รู้ตัวนะครับหันมามองหน้าผม สีหน้าไม่ได้รู้สึกผิดเลยครับ ไม่มีขอโทษ ไม่มีอะไร คงนึกว่าจ่ายเงินแล้วเป็นสิทธิ์ของเค้ามั้ง

ในเมื่อมองหน้าผม ผมก็มองหน้ากลับจ้องตาแบบไม่หลบเลยครับ (กะว่าต่อยกรูสิ กรูจะไปหลบหลังแคชเชียร์ 5555)


แต่ก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้นเค้าก็เดินออกไปรอครอบครัวเค้าหน้าร้าน ส่วนผมก็เดินไปกับเพื่อนอีกฝั่งนึงครับ ก็ต่างคนต่างไป


จริงๆเค้าจะเตือนเด็กแล้วหรือเปล่าผมก็ไม่ทราบนะครับ แต่ถ้าเป็นผม หากเด็กกรี๊ดเรื่อยๆในร้านอาหารปิดแบบนั้น เป็นผมจะอุ้มไปนอกร้านครับเกรงใจลูกค้าคนอื่นเค้า ไม่ใช่ปล่อยให้กินจนเสร็จแบบนี้

"คุณอาจจะชิน แต่คนอื่นไม่ชินกับเสียงกรี๊ดลูกหลานคุณด้วยนะครับ"

.
.

แต่ที่ผมเจอพ่อเด็กที่ "ลูกกรูคือเทวดาทำอะไรย่อมไม่ผิด" ... ผมเจอที่ห้องน้ำ The Mall รามชั้นใต้ดินครับ

มันดูเหมือนจะไม่มีอะไรครับ ห้องน้ำก็มีผมคนเดียวตอนเข้าไป ทีนี้มันเกิดเหตุตอนผมกำลังล้างมือครับ ปกติผมล้างมือในห้างฟอกสบู่นานนิดนึงอยู่แล้วครับ

ผมก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องน้ำแล้วแหละแต่ก็ไม่ได้สนใจครับก็ล้างมือของผมไปเรื่อยๆทีนี้ผมก็ได้ยินเสียงครับ

"ชวี่ ... ว .."

"ชวี่ ........." ยาวยาว ....ว..ว ครับ

ก็เลยหันไปมอง .. ทันใดนั้นภาพที่ไม่คิดเลยจะเห็นในห้องน้ำห้างแบบนี้ก็คือ


พ่อเด็กกำลังให้ลูก"ยืนฉี่ในโถล้างมือ"ที่ติดกับผมครับ !!!!!

ไอ้เสียง ชวี่.. ยาวๆนั่นคือเสียงที่เค้าทำให้เด็กอยากฉี่ครับ !!!!!


แล้วเด็กก็ฉี่มาจริงๆครับ แม้จะเป็นเด็กเล็ก (ไม่น่าเกิน 3 ขวบ) แต่มันก็ทุเรศมากครับ คิดได้ไงให้เด็กยืนฉี่ในโถล้างมือแบบนี้


ผมรีบเลิกล้างมือเดินออกไปเลยครับพร้อมกับพูดให้ได้ยินว่า

"จะไปฉี่ทำไมไม่เข้าห้องน้ำwa"!!!!


"มัน"ก็แกล้งทำหูทวนลมไม่ได้ยินครับ ยังคงให้ลูกฉี่ต่อไป


ตอนแรกคิดจะถ่ายรูปมาแต่ก็สงสารเด็กครับ ก็ได้แต่เตือนพร้อมกับเดินออกไป


สมัยนี้แม้เราจะมีความสะดวกสบายมากขึ้น เด็กๆมีโอกาสกิน เที่ยว เฮฮา มากกว่าสมัยก่อนมาก แต่กลายเป็นเด็กสมัยก่อนน่ารัก มีความเกรงใจคนอื่นมากกว่าสมัยนี้เยอะครับ

แปลกใจที่เมื่อโตขึ้นกลับละเลยในการอบรมสั่งสอนบุตรหลานครับ เลี้ยงให้ลูกเป็น"เด็กเทวดา"กันไปหมด แล้วเด็กพวกนี้เมื่อโตขึ้นไม่ต้องนึกเลยครับว่าพวกเค้าจะ "เอาเปรียบสังคมแค่ใหน?" ในเมื่อตอนเด็กๆได้รับการอบรมสั่งสอนแบบนี้


"ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี" สำหรับพวกเค้าคงจะเป็น "ความไม่เกรงใจเป็นสมบัตอของพวกกรู" แน่ๆครับ !!