ครั้งแรก กับการแสดงตัวตน

เป็นครั้งแรกที่เราตัดสินใจ ไปแสดงตน กับการจุดเทียน ที่หน้าหอศิลป์ อยากบอกว่าเราไม่รู้คอนเซปงานเลยว่า ให้ใส่เสื้อสีขาว
ที่เราตัดสินใจออกมาเพราะ

1. เราเคยได้รับผลกระทบจากการปิดสนามบิน บริษัทเราที่เราทำงานตอนนั้นต้องปิดตัวลง เพราะ ทัวร์โดนยกเลิก เงินทุนบริษัท ต้องสำรองจ่าย ให้ลูกค้า เงินที่จ่ายค่าโรงแรมทางเมืองนอก ไม่คืนให้ซักบาท ลูกค้าฝรั่งที่จองทัวร์มา ก็ แคนเซิล  เจ้านายเราเครียดหนักจนสุดท้าย สายป่านก็ขาด

ดังนั้น เพื่อนในโซเซียล ที่เขียนว่า เสื้อแดง เผาห้าง เผาเมือง เขาเสียหาย เราอยากบอกว่าเราก็ เจอเหตุการณ์ นั้นเช่นกัน แต่เราก็ไม่เคยออกมาประท้วงหรือไปม๊อบไหนเลย

2. ตั้งแต่ สุเทพ ออกจาก สส มา เล่นการเมือง บนถนน ออกมาเรียกร้อง ให้มีการปฎิรูป สิ่งที่เราประสบ พบเจอคือ เราสูญเสีย เพื่อน แบบไม่หวนกลับ ที่ออกมาเพราะความตั้งใจดี แต่ไม่รู้ hidden agenda  ของสุเทพ และเพื่อนพ้อง

3. เราอยากเห็นการปฎิรูป แต่ เราไม่เห็นด้วย กับการเอาคนโกง มาชุปตัว เป็นเทพเจ้า แล้วมาสั่งโน้นนี้ โดยปราศจากประชาธิปไตย และคนเล่านั้น เป็นคนตั้งกฎกติกาตามใจชอบ และคิดเอาเองว่า นั้นคือ สิ่งที่ประชาชน ต้องการ

4. วิถีของประชาธิปไตย ทุกคนมี สิทธิ์ เท่าเทียมกัน คน เท่ากัน การที่คัดค้าน ระราน ขัดขวาง ไม่ให้มีการเลือกตั้ง หมายความได้ว่าคนคนนั้น ไม่มีหัวใจ ประชาธิปไตย

เรารู้ตัวดีว่า เสียงของเรานั้นไม่ยิ่งใหญ่ แต่เราอยากบอกว่า นี้คือ ประชาธิปไตย ของไทย ซึ่งเราสามารถแสดงออกได้เช่นคุณๆ ท่านๆ

อืมลืมไป ข้อที่สำคัญที่สุด คือเราเชื่อคำพูดอาจารย์ อนันต์ ที่พูดในรายการสรยุทธ์ ว่า


มองการเคลื่อนไหวว่าเป็นโลกในอุดมคติ ซึ่งอุดมคติเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่เมื่อนำมาสู่การปฏิบัติจริงแล้วแทบที่จะเป็นไปไม่ได้เลย เช่น ถ้าจะจุดเทียนอยู่ที่บ้าน แล้วจะประกาศให้โลกรู้ ต่อให้สื่อผ่านช่องทางโซเชียลมีเดียอย่างไรนี่ การรับรู้ก็จะค่อนข้างจำกัด วิธีที่จะแสดงออกถึงพลังจของประชาชนอย่างแท้จริงคือเดินออกมานอกบ้าน

คำๆนี้จึงทำให้เราตัดสินใจ เดินออกจากบ้าน มางานนี้ แล้วตะโกน พร้อมกับ ใครไม่รู้ อีกจำนวนหนึ่ง ว่า " เลือกตั้ง"

แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่