แฟนบอกเลิก เพราะอึดอัด...แต่ยังรัก

อยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆในหลายมุมมองนะคะ เราเพิ่งคบกับแฟนได้ไม่นาน ประมาน 4 เดือนค่ะ
ไม่รู้ว่าช่วงแรกๆเป็นความรักช่วงโปรโมชั่นรึปล่าว แต่เรารับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในหลายอย่าง
เราอยู่ไกลกันค่ะ ทำได้แค่คุยโทรศัพท์กัน จากที่คุยกันเยอะ ก็คุยกันน้อยลง ความรู้สึกเหมือนเค้าเริ่มเบื่อ
ยิ่งเปลี่ยนแปลงมากเท่าไหร่ เรายิ่งรู้สึกอยากตามหา อยากเข้าหามากยิ่งขึ้น ทำให้เค้ารู้สึกว่า อึดอัด
เราเป็นคนขี้เหงามาก เวลาเค้าไปไหนมาไหน เราก็ชอบโทรไปถามตลอดว่าอยู่ไหนทำอะไรอยู่
แต่พอเค้าไม่รับโทรศัพท์เราก็จะโมโหทุกครั้ง จนช่วงหลังเค้าก็พยายามที่จะพกโทรศัพท์ติดตัวตลอด เพื่อทำให้เราสบายใจ

จนสิ่งที่เค้าทำให้เราทั้งหมดนี้ และการที่เราโทรหาเค้ามากๆ วันนั้นเค้าไม่รับโทรศัพท์ เราก็โมโหเค้าอีก
จนเค้าบอกกับเราว่า "เลิกกันเหอะ" แล้วก็วางโทรศัพท์ไป เราก็ยิ่งโมโหใหญ่ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเลิกกันด้วยเรื่องแค่นี้
เค้าก็คุยกับเราดีๆ ว่าเค้าก็ไม่รู้ว่าใช้คำถูกมั้ย จะบอกว่าห่างกันสักพักมันก็เหมือนเลิกกันอยู่ดี "เลิกกัน" ก็คงจะดีที่สุด
เราก็ถามเค้าว่า คิดดีแล้วใช่มั้ย เค้าบอกว่าเค้าคิดดีแล้ว เค้าอึดอัดมาก กับการกระทำของเรา เค้าพยายามปรับให้เราในหลายๆอย่าง
จนตัวเค้าเองรู้สึกว่าอึดอัดมาก เค้าเปนคนโลกส่วนตัวสูง อยากมีอิสระ อยากทำอะไรเหมือนที่เคยทำ แต่เค้าต้องเสียไปเมื่อมีแฟน

อยากไปไหนมาไหนกับเพื่อน แต่พอแฟนโทรมาก็ต้องกังวลว่าต้องรับโทสับแฟนกลัวแฟนโกด ทั้งๆที่คุยเรื่องสำคัญอยู่กับเพื่อน
เราก้อให้เหตุผลว่า ก็หายไปเลย แค่อยากให้เวลาที่ว่างๆโทรหากันบ้างก็แค่นั้น พอหายไปเราก็ไม่รู้ว่าจะโทรช่วงไหนถึงจะว่างบ้าง
เรายิ่งรู้สึกว่า "โลกของเขา กับโลกเขาเรายิ่งไกลขึ้นทุกที" จริงๆก็รู้สึกมานานแล้ว เพราะเรารู้สึกว่าเราเหงามาก
เขามีโลกของเขา ส่วนเราจำเป็นจะต้องมีโลกของเรา .......

สุดท้ายพอเขาบอกเลิกเรา เขาบอกเราว่าเขายังรักเรา แต่คำว่าอึดอัดกับคำว่ารักมันลบล้างกันไม่ได้ ไม่แน่สักวันเราอาจจะได้กลับมาคบกันอีก
เขาแค่อยากมีแฟนเหมือนพี่น้อง เหมือนเพื่อน เค้าบอกว่าเค้ารักพ่อแม่เค้ามากกว่าเรา แต่เค้าก็ไม่ได้จำเป็นต้องคุยทุกวันตลอดเวลา
และเค้าบอกว่า เราอาจกำลังระแวง แต่จิงๆ เค้าอยู่ที่เดิม เค้าไม่ได้ไปไหนเลย แค่ "โลกส่วนตัวสูง" แต่เค้ารู้สึกว่าเราทำให้เค้าอึดอัด
เราเหนว่าหากยังรัก มันต้องให้อภัยกันได้ทำไมเค้าถึงเลือกจะบอกเลิก ทำไมไม่ให้เราปรับตัวเลย แต่สุดท้ายเราก็ง้อเค้าบอกเค้าว่า
เป็นเหมือนเดิมกันได้มั้ย? เค้าก็บอกว่าได้ เราบอกขอโทษเราไม่รู้ว่าการที่เราเป็นแบบนี้ การที่เรารักเค้ามากบางทีอาจจะเป็นการทำร้ายเค้า
ทางอ้อม เค้าก็บอกว่า ช่างมันเถอะ อดีตก็คืออดีต หนึ่งนาทีก็คืออดีต หนึ่งวันก็คืออดีต สรุปก็คือไม่ได้เลิกกัน

เราอยากปรึกษาเพื่อนๆที่มีประสบการณ์ที่เคยเจอเรื่องราวแบบนี้ ตอนนี้เราทั้งสับสนในความสัมพันธ์ จากที่เราคิดว่าดี
เราเริ่มไม่มั่นใจอะไรสักอย่าง เรารู้ว่าเราเอาตัวเราไปผูกมัดเค้ามากไป แต่เราก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เลย
เราก็ยังเหมือนเดิม มักน้อยใจ มักจะเหงา มักจะเครียดทุกครั้งเวลาที่เค้าหายไป แต่เราต้องเงียบเอาไว้คนเดียว ไม่พูด ไม่แสดงออกอีกแล้ว
เพราะไม่อยากให้เค้าอึดอัด เราอยากจะเข้าใจเค้าให้มากๆ เราไม่อยากจะเสียเค้าไป  ตอนนี้ หัวสมองคิด และเครียดอยู่แต่เรืองนี้
ทำอะไรไม่ได้เลย กลัวอะไรหลายๆอย่าง กลัวความไม่เหมือนเดิม ได้แต่บอกตัวเองว่า ถ้าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดเราก็ฝืนไม่ได้
หากมันจะจบจิงๆ มันก็ต้องจบอยู่ดี ไม่ว่าจะยื้อแค่ไหนก็จบ เราสับสนมากๆ ช่วยทีเถอะ ไม่อยากเครียดแล้ว ปวดหัว
อยากจะผ่านช่วงเวลาชีวิตรักแบบนี้ไปให้ได้ อยากจะปรับตัวให้เข้ากันให้ได้ แฟนเราเค้าเป็นคนดีคนนึงค่ะ ไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว ไม่แสดงออกว่ารัก
มากมายเท่าไหร่ เราก็เลยไม่อยากเสียเค้าไปอีกแล้ว

ขอบคุนนะคะ ที่อ่านจนจบ ช่วยหน่อยนะคะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
แนะนำว่าลองหันหน้ามาคุยกันแบบจริงจังนะครับ
ถ้าเค้าโลกส่วนตัวสูง เค้าก็คงไม่ชอบให้ใครมาโทรตามกันตลอดหรอกครับ
ถ้าทำแบบนั้นเห็นเลิกกันไปหลายคู่แล้ว
อยากให้คุณค่อยๆยอบรับในสิ่งที่เข้าเป็น ถ้าคุณยังรักกันอยู่นะครับ
อาจให้ส่งข้อความไปแทนว่าเป็นห่วง หรือคิดถึง อะไรประมาณนี้แทน การโทรตาม และคุณต้องเชื่อใจ อย่าคิดมาก แล้วสักพักเค้าก็จะค่อยๆออกมาจากโลกส่วนตัวที่สูงของเค้าเอง
แต่ช่วงนี้คงต้องอดทนมากๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
จากคนที่โลกส่วนตัวสูงเหมือนกัน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่