บันทึกของผู้เฒ่า
เรื่องของ "เล่าเซี่ยงขุน" กับ นิยายอิงพงศาวดารจีน
ผมเคยเล่าว่านามปากกา "เพทาย" เกิดขึ้นในบรรณพิภพ เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๑
ซึ่งเป็นเวลาหกสิบปีล่วงมาแล้ว
ส่วนนามปากกา "เล่าเซี่ยงชุน" เพิ่งเกิดเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๔ ประมาณ ๒๓ ปีมานี้เอง
ขณะนั้นอายุใกล้จะเกษียณจากราชการ ก็คำนึงตนเองว่า เมื่อไม่ได้ทำราชการแล้วจะทำอะไรไม่ให้ว่าง
จะเลี้ยงหลานก็ยังไม่มี จะทำไร่ทำสวนก็ไม่มีที่ดินสักกระแบะมือ จะขายลูกชิ้นปิ้งก็ทำไม่เป็น
ก็คงจะต้องเขียนหนังสือขายไปตามความสามารถที่มีอยู่ แต่จะเขียนเรื่องอะไร จึงจะยาวนาน
เพราะจินตนาการก็หดหายหมดแล้ว พอระลึกถึงสามก๊กฮบับวนิพกของท่าน ยาขอบได้ ก็เห็นหนทาง
ท่านเขียนแต่เฉพาะตัวเอกของเรื่อง เรามาเก็บตัวละครที่เล็กกว่านั้นเอามาเขียนบ้างดีกว่า
จึงทดลองด้วยเรื่อง แปะเฉีย...เฒ่าผู้อาภัพ เพื่อนของ โจโก๋ บิดาของ โจโฉ ซึ่งถูกโจโฉฆ่าตาย
โดยไม่มีเหตุผล ลงในนิตยสาร ทหารสื่อสาร ฉบับ กันยายน ๒๕๓๓ และต่อมาอีกสองสามตอน
ด้วยนามปากกา "วรพจน์ ซึ่งดูไม่เข้ากับเรื่องจีนเลย จึงหานามปากกาใหม่ หลายชื่อ
สุดท้ายก็มายุติที่ สุราเซี่ยงชุน ป้ายแดงของ ร.ง.บ.ย.ข.นี่เอง
เริ่มด้วย ชุด "บังเต๊ก.......ผู้แบกโลงผีไปรบ" ในวารสาร เสนาสาร ของสำนักงานเลขานุการ
กองทัพบก ฉบับ กรกฎาคม ๒๕๓๔ ซึ่งชุดนี้มีอยู่สี่ตอน แล้วก็หายไปโผล่ในหนังสือของทหารเหล่าอื่น ๆ
อีกนับสิบฉบับ
จนถึง พ.ศ.๒๕๔๐ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น จึงได้นำ สามก๊กฉบับลิ่วล้อ จำนวน ๑๑๐ ตอน
แบ่งพิมพ์เป็นสามเล่ม ออกวางแผง พ.ศ.๒๕๔๑ มีสัญญาผูกพัน ๕ ปี
ในคราวที่หนังสือเปิดตัวเป็นครั้งแรก ก็มีสื่อมวลชน(ท่านหนึ่ง) ถามว่า
ทำไมจึงเป็น ฉบับลิ่วล้อ
เล่าเซี่ยงชุนก็ตอบว่า เพราะตั้งใจจะเขียนเฉพาะตัวละครที่ไม่มีชื่อเสียง
ที่ผู้อ่านไม่รู้จักหรือจำไม่ได้ ให้ศึกษาพฤติกรรมของเขาบ้าง
แต่เมื่อเป็นลิ่วล้อ พอจะแสดงบทบาทอะไร ก็ต้องเกี่ยวพันกับตัวเอกเสมอ เพราะไม่งั้นก็ไม่รู้เรื่องโดยรวม
ครั้นอยู่มาอีกหลายปี ได้เอาหนังสือชุดนี้ไปให้ผู้ใหญ่หลายท่าน ก็มีท่านหนึ่งตั้งคำถามเช่นเดียวกับสื่อมวลชนผู้นั้น
คราวนี้คำตอบกลายเป็นว่า
เพราะเป็นเรื่องราวของลิ่วล้อ ที่เขียนโดยนายทหารระดับลิ่วล้อไงครับ
ท่านก็หัวร่อชอบใจ เพราะท่านก็เป็นทหารสื่อสารคนหนึ่ง ที่เริ่มรับราชการเป็นนายดาบ และเลื่อนยศไปถึงร้อยเอก
จึงย้ายไปรับราชการทางกรมรถไฟ
แต่ตำแหน่งสุดท้ายของท่านก็คือ ผู้ว่าการรถไฟแห่งประเทศไทย (ท่านที่ ๓)
นับแต่บัดนั้น "เล่าเซี่ยงชุน"ก็มีที่ยืนอยู่ในโลกของนักเขียนอย่างเงียบ ๆ
จนกระทั่งได้รู้จักเวปพันทิป และ เจียวต้าย ได้นำสามก๊กฉบับต่าง ๆ ของ "เล่าเซี่ยงชุน"
มาวางใน ถนนนักเขียน ห้องสมุด คลับสามก๊ก และ ไร้สังกัด
จึงได้มีผู้อ่านรู้จักมากขึ้น จนมีผ็สนใจติดต่ดของเอาไปพิมพ์เป็นครั้งที่สอง ในปี ๒๕๕๗ ยี้.
เมื่อได้เรียบเรียง สามก๊กฉบับลิ่วล้อมาถึง พ.ศ.๒๕๓๘ ได้ ๘๐ กว่าตอนแล้ว ก็หันไปเริ่ม เรื่อง “เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม” โดยเริ่มตอน เงินปลอมเป็นเหตุ ลงพิมพ์ในนิตยสาร โล่เงิน ฉบับ ธันวาคม ๒๕๓๘ คู่กันไปกับ ซ้องกั๋ง...ขนโจรแห่งเขาเยซัวเปะ เริ่มด้วยตอน ลูตีซิม...หลวงจีนจอมสุรา ลงพิมพ์ในนิตยสารโล่เงิน ฉบับ เมษายน ๒๕๓๙ รวมทั้ง สามก๊กก็ยังดำเนินการเรียบเรียงต่อไป
ขณะเมื่อสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ดำเนินการพิมพ์สามก๊ก ฉบับลิ่วล้อ ฉบับอัศวิน ฉบับฮูหยิน และฉบับฮ่องเต้ รวม เป็นชุด ๓ เล่ม เมื่อ ตุลาคม ๒๕๔๑นั้น “เล่าเซี่ยงชุน” ได้เรียบเรียง ซ้องกั๋งมาได ๓๙ ตอน และเปาบุ้นจิ้น ๒๒ ตอนแล้ว
ถึง พ.ศ.๒๕๔๒ ก็ได้เริ่ม คนซื่อแห่งกังหนำ จากเรื่อง อิวกังหนำ ตอนแรกลงพิมพ์ในนิตยสารโล่เงิน ฉบับ พฤศจิกายน ๒๕๔๒
ต่อมาได้เริ่ม ทหารเสือแผ่นดินถัง จากเรื่อง ชั่นถังหงอโต้ ตอนแรกลงพิมพ์ในนิตยสาร ฟ้าหม่น ของศูนย์การทหารม้า ฉบับ มีนาคม ๒๕๔๔
แล้วก็เริ่ม ยอดคนแผ่นดินเหม็ง จากเรื่อง ไต้อั้งเผ่า ตอนแรกลงพิมพ์ในนิคยสาร โล่เงิน ฉบับ สิงหาม ๒฿๔๔
พ.ศ.๒๕๔๕ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น จัดพิมพ์เรื่อง ซ้องกั๋ง
ถัดจากนั้นก็เริ่ม คนดีแผ่นดินซ้อง จากเรื่อง บ้วนฮวยเหลา ตอนแรกลงพิมพ์ในนิตยสาร โล่เงิน ฉบับ เมษานร ๒๕๔๖
พ.ศ.๒๕๔๖ สำนักพิมพ์ อินฟอร์มีเดีย จัดพิมพ์ นักรบสองแผ่นดิน โดยรวม ทหารเสือแผ่นดินถัง กับ ทหารกล้าแผ่นดินฮั่น (ยังไม่ได้ลงพิมพ์เลย) เป็นเล่มเดียว เมื่อ กรกฎาคม ๒๕๔๖
พ.ศ.๒๕๔๗ สำนักพิมพ์อินฟอร์มีเดีย จัดพิมพ์ อวสานสามก๊ก แถมด้วยฉบับอัศวิน และฉบับฮูหยิน เมื่อ เมษายน ๒๕๔๗
สำนักพิมพ์เคล็ดไทย ได้รวบรวม สามก๊กลิ่วล้อ ที่เรียบเรียงภายหลัง พ.ศ.๒๕๔๑ พิมพ์เป็นเล่ม ชื่อ ปกิณกะสามก๊ก เมื่อ เมษายน ๒๕๔๗
พ.ศ.๒๕๔๙ สำนักพิมพ์บ้านหนังสือโกสินทร์ จัดพิมพ์ บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องอภัย เป็นการรวมเรื่องความกตัญญูจากเรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านมา เมื่อ มีนาคม ๒๕๔๙
สุดท้าย สำนักพิมพ์ประพัธ์สาส์น จัดพิมพ์ เปาบุ้นจิ้นผู้ทรงความยุติธรรม เมื่อ สิงหาคม ๒๕๔๙
รวมเป็นหนังสือ ๗ เรื่อง ๙ เล่ม จึงบันทึกไว้เป็นอนุสรณ์ของ “เล่าเซี่ยงชุน” ในวาระที่เรียบเรียงนิยายอิงพงศวดารจีน ฝากไว้ในบรรณพิภพ มาเป็นเวลา ๒๓ ปี
##############
"เล่าเซี่ยงชุน" กับนิยายอิงพงศาวดารจีน
เรื่องของ "เล่าเซี่ยงขุน" กับ นิยายอิงพงศาวดารจีน
ผมเคยเล่าว่านามปากกา "เพทาย" เกิดขึ้นในบรรณพิภพ เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๑
ซึ่งเป็นเวลาหกสิบปีล่วงมาแล้ว
ส่วนนามปากกา "เล่าเซี่ยงชุน" เพิ่งเกิดเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๔ ประมาณ ๒๓ ปีมานี้เอง
ขณะนั้นอายุใกล้จะเกษียณจากราชการ ก็คำนึงตนเองว่า เมื่อไม่ได้ทำราชการแล้วจะทำอะไรไม่ให้ว่าง
จะเลี้ยงหลานก็ยังไม่มี จะทำไร่ทำสวนก็ไม่มีที่ดินสักกระแบะมือ จะขายลูกชิ้นปิ้งก็ทำไม่เป็น
ก็คงจะต้องเขียนหนังสือขายไปตามความสามารถที่มีอยู่ แต่จะเขียนเรื่องอะไร จึงจะยาวนาน
เพราะจินตนาการก็หดหายหมดแล้ว พอระลึกถึงสามก๊กฮบับวนิพกของท่าน ยาขอบได้ ก็เห็นหนทาง
ท่านเขียนแต่เฉพาะตัวเอกของเรื่อง เรามาเก็บตัวละครที่เล็กกว่านั้นเอามาเขียนบ้างดีกว่า
จึงทดลองด้วยเรื่อง แปะเฉีย...เฒ่าผู้อาภัพ เพื่อนของ โจโก๋ บิดาของ โจโฉ ซึ่งถูกโจโฉฆ่าตาย
โดยไม่มีเหตุผล ลงในนิตยสาร ทหารสื่อสาร ฉบับ กันยายน ๒๕๓๓ และต่อมาอีกสองสามตอน
ด้วยนามปากกา "วรพจน์ ซึ่งดูไม่เข้ากับเรื่องจีนเลย จึงหานามปากกาใหม่ หลายชื่อ
สุดท้ายก็มายุติที่ สุราเซี่ยงชุน ป้ายแดงของ ร.ง.บ.ย.ข.นี่เอง
เริ่มด้วย ชุด "บังเต๊ก.......ผู้แบกโลงผีไปรบ" ในวารสาร เสนาสาร ของสำนักงานเลขานุการ
กองทัพบก ฉบับ กรกฎาคม ๒๕๓๔ ซึ่งชุดนี้มีอยู่สี่ตอน แล้วก็หายไปโผล่ในหนังสือของทหารเหล่าอื่น ๆ
อีกนับสิบฉบับ
จนถึง พ.ศ.๒๕๔๐ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น จึงได้นำ สามก๊กฉบับลิ่วล้อ จำนวน ๑๑๐ ตอน
แบ่งพิมพ์เป็นสามเล่ม ออกวางแผง พ.ศ.๒๕๔๑ มีสัญญาผูกพัน ๕ ปี
ในคราวที่หนังสือเปิดตัวเป็นครั้งแรก ก็มีสื่อมวลชน(ท่านหนึ่ง) ถามว่า
ทำไมจึงเป็น ฉบับลิ่วล้อ
เล่าเซี่ยงชุนก็ตอบว่า เพราะตั้งใจจะเขียนเฉพาะตัวละครที่ไม่มีชื่อเสียง
ที่ผู้อ่านไม่รู้จักหรือจำไม่ได้ ให้ศึกษาพฤติกรรมของเขาบ้าง
แต่เมื่อเป็นลิ่วล้อ พอจะแสดงบทบาทอะไร ก็ต้องเกี่ยวพันกับตัวเอกเสมอ เพราะไม่งั้นก็ไม่รู้เรื่องโดยรวม
ครั้นอยู่มาอีกหลายปี ได้เอาหนังสือชุดนี้ไปให้ผู้ใหญ่หลายท่าน ก็มีท่านหนึ่งตั้งคำถามเช่นเดียวกับสื่อมวลชนผู้นั้น
คราวนี้คำตอบกลายเป็นว่า
เพราะเป็นเรื่องราวของลิ่วล้อ ที่เขียนโดยนายทหารระดับลิ่วล้อไงครับ
ท่านก็หัวร่อชอบใจ เพราะท่านก็เป็นทหารสื่อสารคนหนึ่ง ที่เริ่มรับราชการเป็นนายดาบ และเลื่อนยศไปถึงร้อยเอก
จึงย้ายไปรับราชการทางกรมรถไฟ
แต่ตำแหน่งสุดท้ายของท่านก็คือ ผู้ว่าการรถไฟแห่งประเทศไทย (ท่านที่ ๓)
นับแต่บัดนั้น "เล่าเซี่ยงชุน"ก็มีที่ยืนอยู่ในโลกของนักเขียนอย่างเงียบ ๆ
จนกระทั่งได้รู้จักเวปพันทิป และ เจียวต้าย ได้นำสามก๊กฉบับต่าง ๆ ของ "เล่าเซี่ยงชุน"
มาวางใน ถนนนักเขียน ห้องสมุด คลับสามก๊ก และ ไร้สังกัด
จึงได้มีผู้อ่านรู้จักมากขึ้น จนมีผ็สนใจติดต่ดของเอาไปพิมพ์เป็นครั้งที่สอง ในปี ๒๕๕๗ ยี้.
เมื่อได้เรียบเรียง สามก๊กฉบับลิ่วล้อมาถึง พ.ศ.๒๕๓๘ ได้ ๘๐ กว่าตอนแล้ว ก็หันไปเริ่ม เรื่อง “เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม” โดยเริ่มตอน เงินปลอมเป็นเหตุ ลงพิมพ์ในนิตยสาร โล่เงิน ฉบับ ธันวาคม ๒๕๓๘ คู่กันไปกับ ซ้องกั๋ง...ขนโจรแห่งเขาเยซัวเปะ เริ่มด้วยตอน ลูตีซิม...หลวงจีนจอมสุรา ลงพิมพ์ในนิตยสารโล่เงิน ฉบับ เมษายน ๒๕๓๙ รวมทั้ง สามก๊กก็ยังดำเนินการเรียบเรียงต่อไป
ขณะเมื่อสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ดำเนินการพิมพ์สามก๊ก ฉบับลิ่วล้อ ฉบับอัศวิน ฉบับฮูหยิน และฉบับฮ่องเต้ รวม เป็นชุด ๓ เล่ม เมื่อ ตุลาคม ๒๕๔๑นั้น “เล่าเซี่ยงชุน” ได้เรียบเรียง ซ้องกั๋งมาได ๓๙ ตอน และเปาบุ้นจิ้น ๒๒ ตอนแล้ว
ถึง พ.ศ.๒๕๔๒ ก็ได้เริ่ม คนซื่อแห่งกังหนำ จากเรื่อง อิวกังหนำ ตอนแรกลงพิมพ์ในนิตยสารโล่เงิน ฉบับ พฤศจิกายน ๒๕๔๒
ต่อมาได้เริ่ม ทหารเสือแผ่นดินถัง จากเรื่อง ชั่นถังหงอโต้ ตอนแรกลงพิมพ์ในนิตยสาร ฟ้าหม่น ของศูนย์การทหารม้า ฉบับ มีนาคม ๒๕๔๔
แล้วก็เริ่ม ยอดคนแผ่นดินเหม็ง จากเรื่อง ไต้อั้งเผ่า ตอนแรกลงพิมพ์ในนิคยสาร โล่เงิน ฉบับ สิงหาม ๒฿๔๔
พ.ศ.๒๕๔๕ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น จัดพิมพ์เรื่อง ซ้องกั๋ง
ถัดจากนั้นก็เริ่ม คนดีแผ่นดินซ้อง จากเรื่อง บ้วนฮวยเหลา ตอนแรกลงพิมพ์ในนิตยสาร โล่เงิน ฉบับ เมษานร ๒๕๔๖
พ.ศ.๒๕๔๖ สำนักพิมพ์ อินฟอร์มีเดีย จัดพิมพ์ นักรบสองแผ่นดิน โดยรวม ทหารเสือแผ่นดินถัง กับ ทหารกล้าแผ่นดินฮั่น (ยังไม่ได้ลงพิมพ์เลย) เป็นเล่มเดียว เมื่อ กรกฎาคม ๒๕๔๖
พ.ศ.๒๕๔๗ สำนักพิมพ์อินฟอร์มีเดีย จัดพิมพ์ อวสานสามก๊ก แถมด้วยฉบับอัศวิน และฉบับฮูหยิน เมื่อ เมษายน ๒๕๔๗
สำนักพิมพ์เคล็ดไทย ได้รวบรวม สามก๊กลิ่วล้อ ที่เรียบเรียงภายหลัง พ.ศ.๒๕๔๑ พิมพ์เป็นเล่ม ชื่อ ปกิณกะสามก๊ก เมื่อ เมษายน ๒๕๔๗
พ.ศ.๒๕๔๙ สำนักพิมพ์บ้านหนังสือโกสินทร์ จัดพิมพ์ บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องอภัย เป็นการรวมเรื่องความกตัญญูจากเรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านมา เมื่อ มีนาคม ๒๕๔๙
สุดท้าย สำนักพิมพ์ประพัธ์สาส์น จัดพิมพ์ เปาบุ้นจิ้นผู้ทรงความยุติธรรม เมื่อ สิงหาคม ๒๕๔๙
รวมเป็นหนังสือ ๗ เรื่อง ๙ เล่ม จึงบันทึกไว้เป็นอนุสรณ์ของ “เล่าเซี่ยงชุน” ในวาระที่เรียบเรียงนิยายอิงพงศวดารจีน ฝากไว้ในบรรณพิภพ มาเป็นเวลา ๒๓ ปี
##############