สวัสดีครับวันนี้ผมขอรบกวนขอปรึกษาพี่ๆ เพื่อนๆห้องสีลมครับ ปัจจุบันผมอายุ 25 ปี ทำงานเป็นนักวิชาการอยู่ที่มหาวิทยาลัยแถวๆศาลายา เงินเดือน 24000บ. มีรายได้จากการลงทุนกองทุนเล็กๆน้อยๆตามประสามนุษย์เงินเดือนครับ
เหตุมีอยู่ว่าตอนนี้ผมสมัครสอบเข้าเรียนต่อปริญญาเอก (ในประเทศ)ได้แล้วแต่การจะเข้าไปเรียนจริงนั้น ผมก็ต้องแลกกับงานที่ทำอยู่ พร้อมด้วยค่าใช้จ่ายตลอดระยะเวลาที่เรียน โดยตอนนี้ผมก็เตรียมเงินค่าเล่าเรียนรวมค่าวิจัยไว้แล้วก้อนหนึ่งแต่เรื่องค่าใช้จ่ายคงต้องทำงาน Part Time /ของทุนสนับสนุน/อยู่บ้างซึ่งทางบ้านคุณแม่กับพี่ชายก็ยินดีที่จะช่วยเหลือในช่วงที่เรียน...
ประเด็นมีอยู่ว่าตั้งแต่ผมเข้าทำงานมาปีกว่าๆเกือบ2ปีแล้วรู้สึกถึง คุณภาพชีวิตครอบครัวผมดีขึ้นกว่าเดิมมากปัจจุบันเงินเดือนแบ่งให้คุณแม่ 40% (ผมจบป.ตรีแล้วเรียนต่อป.โททันที) ซึ่งตอนนั้นคุณแม่ก็รับผิดชอบค่าใช้จ่ายของผม ผมเห็นคุณแม่แล้วรู้สึกว่าท่านเหนื่อยเพราะท่านเป็น Single Mom เลี้ยงผมกับพี่ชายมาโดยลำพัง ตอนนี้พอสอบเข้าต่อป.เอกได้จริงๆแล้วมีความรู้สึกว่าไม่อยากจะย้อนกลับไปช่วงเวลาที่คุณแม่ต้องเหนื่อยอีกแล้ว อายุท่านก็มากขึ้นเรื่อยๆผมเลยต้องการให้ท่านเกษียณ โดยที่ไม่เป็นภาระให้แก่ท่านอีก
งานที่ผมทำอยู่ในปัจจุบันการจบปริญญาโทก็น่าจะเพียงพอ แล้วพอเข้ามาทำงานจริงผมคิดว่าประสบการณ์และความชำนาญมีความสำคัญกว่ามากผมทำมาร่วม 2 ปี เหมือนได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มีความชำนาญในงานแบบที่ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ อีกทั้งสายงานที่ผมทำอยู่ในปัจจุบันก็ยังสามารถขอตำแหน่งของสายงานได้เช่นเดียวกันแม้ว่าไม่ใช่อาจารย์สายวิชาการ เจ้านายก็สนับสนุนให้เลื่อนตำแหน่ง ผมเลยมีคำถามอยู่ว่า ถ้าจะต้องออกมาเรียนต่อให้จบปริญญาเอก โดยที่งานที่ทำอยู่ก็ชอบและต้องการที่จะพัฒนาตัวเองในสายงานนี้ต่อไปอีกจะทำให้ต้องสละเวลาในงานทำงานและพัฒนาความชำนาญของตัวเองไป เกิดช่องว่างขึ้นมาอีก ซึ่งผมคิดว่าอายุประมาณนี้น่าจะถึงเวลาสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างความมั่นคงให้กับชีวิตได้แล้ว...
ผมจึงมีตัวเลือกว่าพยายามตั้งใจทำงานต่อไปแล้วพัฒนาความชำนาญของตัวเองให้มากขึ้นเรื่อยๆ โดยพัฒนาจากการเรียนด้วยตัวเอง อบรม ดูงานแล้วขอตำแหน่งทางสายงานปัจจุบนของผมแทนที่จะต้องใช้เวลาเรียนต่ออีก 3 - 4 หรือไม่ก็ 5 ปี เพราะผมก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นอาจารย์อยู่แล้ว (สอนคนไม่เก่งครับ) อีกอย่างอยากจะฝึกฝนทักษะอื่นๆภาษา (ดร.ไม่เก่งภาษาเห็นแล้วขัดมากๆในที่ทำงาน แอบเผา) อายุขนาดนี้ไม่แน่ใจว่าคนรุ่นผมหลายๆคนที่เรียนต่อเนื่องแบบผมจะคิดกันไหมว่า เพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันเขาเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัวไปได้บ้างกันแล้ว เราขยับไปแบบช้าๆความมั่นคงยังไม่ค่อยบังเกิด เลยตั้งใจอยากจะนำเงินที่เก็บสะสมไว้จะเรียนต่อปริญญาเอก หลัก 6 ปลายๆนำมาดาวน์บ้านหลังเล็กๆไว้ปล่อยให้เช่า เก็บไว้เป็นทรัพย์สินน่าจะเหมาะสมกับวิถีชีวิตผมมากกว่า อีกอย่างที่สำคัญคุณแม่ของผมจะได้เกษียณแบบสบายใจเสียที ที่ลูกชายทั้ง 2 ไปถึงฝั่งกันแล้ว เลยมองว่าบางครั้งก็จะต้องเลือกอนาคตซึ่งผมว่ามันก็เป็นแนวทางที่ดีทั้งคู่ แต่ก็ยังเป็นตัวเลือกอยู่สำหรับผมจึงอยากขอคำแนะนำปรึกษาด้วยครับ ในฐานะที่หลายๆท่านในห้องสีลมมีประสบการณ์ ขอขอบพระคุณทุกท่านมากนะครับ ชี้แนะผมด้วยครับ
จะเรียนต่อปริญญาเอกดีไหม มนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง
เหตุมีอยู่ว่าตอนนี้ผมสมัครสอบเข้าเรียนต่อปริญญาเอก (ในประเทศ)ได้แล้วแต่การจะเข้าไปเรียนจริงนั้น ผมก็ต้องแลกกับงานที่ทำอยู่ พร้อมด้วยค่าใช้จ่ายตลอดระยะเวลาที่เรียน โดยตอนนี้ผมก็เตรียมเงินค่าเล่าเรียนรวมค่าวิจัยไว้แล้วก้อนหนึ่งแต่เรื่องค่าใช้จ่ายคงต้องทำงาน Part Time /ของทุนสนับสนุน/อยู่บ้างซึ่งทางบ้านคุณแม่กับพี่ชายก็ยินดีที่จะช่วยเหลือในช่วงที่เรียน...
ประเด็นมีอยู่ว่าตั้งแต่ผมเข้าทำงานมาปีกว่าๆเกือบ2ปีแล้วรู้สึกถึง คุณภาพชีวิตครอบครัวผมดีขึ้นกว่าเดิมมากปัจจุบันเงินเดือนแบ่งให้คุณแม่ 40% (ผมจบป.ตรีแล้วเรียนต่อป.โททันที) ซึ่งตอนนั้นคุณแม่ก็รับผิดชอบค่าใช้จ่ายของผม ผมเห็นคุณแม่แล้วรู้สึกว่าท่านเหนื่อยเพราะท่านเป็น Single Mom เลี้ยงผมกับพี่ชายมาโดยลำพัง ตอนนี้พอสอบเข้าต่อป.เอกได้จริงๆแล้วมีความรู้สึกว่าไม่อยากจะย้อนกลับไปช่วงเวลาที่คุณแม่ต้องเหนื่อยอีกแล้ว อายุท่านก็มากขึ้นเรื่อยๆผมเลยต้องการให้ท่านเกษียณ โดยที่ไม่เป็นภาระให้แก่ท่านอีก
งานที่ผมทำอยู่ในปัจจุบันการจบปริญญาโทก็น่าจะเพียงพอ แล้วพอเข้ามาทำงานจริงผมคิดว่าประสบการณ์และความชำนาญมีความสำคัญกว่ามากผมทำมาร่วม 2 ปี เหมือนได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มีความชำนาญในงานแบบที่ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ อีกทั้งสายงานที่ผมทำอยู่ในปัจจุบันก็ยังสามารถขอตำแหน่งของสายงานได้เช่นเดียวกันแม้ว่าไม่ใช่อาจารย์สายวิชาการ เจ้านายก็สนับสนุนให้เลื่อนตำแหน่ง ผมเลยมีคำถามอยู่ว่า ถ้าจะต้องออกมาเรียนต่อให้จบปริญญาเอก โดยที่งานที่ทำอยู่ก็ชอบและต้องการที่จะพัฒนาตัวเองในสายงานนี้ต่อไปอีกจะทำให้ต้องสละเวลาในงานทำงานและพัฒนาความชำนาญของตัวเองไป เกิดช่องว่างขึ้นมาอีก ซึ่งผมคิดว่าอายุประมาณนี้น่าจะถึงเวลาสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างความมั่นคงให้กับชีวิตได้แล้ว...
ผมจึงมีตัวเลือกว่าพยายามตั้งใจทำงานต่อไปแล้วพัฒนาความชำนาญของตัวเองให้มากขึ้นเรื่อยๆ โดยพัฒนาจากการเรียนด้วยตัวเอง อบรม ดูงานแล้วขอตำแหน่งทางสายงานปัจจุบนของผมแทนที่จะต้องใช้เวลาเรียนต่ออีก 3 - 4 หรือไม่ก็ 5 ปี เพราะผมก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นอาจารย์อยู่แล้ว (สอนคนไม่เก่งครับ) อีกอย่างอยากจะฝึกฝนทักษะอื่นๆภาษา (ดร.ไม่เก่งภาษาเห็นแล้วขัดมากๆในที่ทำงาน แอบเผา) อายุขนาดนี้ไม่แน่ใจว่าคนรุ่นผมหลายๆคนที่เรียนต่อเนื่องแบบผมจะคิดกันไหมว่า เพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันเขาเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัวไปได้บ้างกันแล้ว เราขยับไปแบบช้าๆความมั่นคงยังไม่ค่อยบังเกิด เลยตั้งใจอยากจะนำเงินที่เก็บสะสมไว้จะเรียนต่อปริญญาเอก หลัก 6 ปลายๆนำมาดาวน์บ้านหลังเล็กๆไว้ปล่อยให้เช่า เก็บไว้เป็นทรัพย์สินน่าจะเหมาะสมกับวิถีชีวิตผมมากกว่า อีกอย่างที่สำคัญคุณแม่ของผมจะได้เกษียณแบบสบายใจเสียที ที่ลูกชายทั้ง 2 ไปถึงฝั่งกันแล้ว เลยมองว่าบางครั้งก็จะต้องเลือกอนาคตซึ่งผมว่ามันก็เป็นแนวทางที่ดีทั้งคู่ แต่ก็ยังเป็นตัวเลือกอยู่สำหรับผมจึงอยากขอคำแนะนำปรึกษาด้วยครับ ในฐานะที่หลายๆท่านในห้องสีลมมีประสบการณ์ ขอขอบพระคุณทุกท่านมากนะครับ ชี้แนะผมด้วยครับ