สวัดดีครับ คือผมมีเรื่องอยากจะเ่ล่าให้ฟังแล้วอยากขอความเห็น(อาจมีคนที่เจอประสบการณ์คล้ายๆกัน)ไครไม่สนใจบอกผ่านเลยนะครับเรื่องมันออกจะงี่เง่าแต่เป็นปัณหาที่ผมปรึกษาไครไม่ได้จริงๆ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นลูกคนเดียวของบ้าน ใช้ชีวิตมาตลอด 3 คนพ่อแม่ลูก แต่ในบางครั้งที่พ่อผมเมาเค้าจะเล่าให้ผมฟังตลอดว่าเค้าเคยคบผู้หญิงคนนึงและมีลูก น่าจะอ่อนกว่าผม 3 ปี ได้ (ลืมบอกอายุผมอายุ 21) พ่อเล่าให้ฟังตลอดมาหลายต่อหลายปีแต่ผมไม่เคยสนใจมัน...
จนเมื่อปีที่แล้ว (2012) พ่อผมเล่าให้ฟังว่าเค้าเจอกับผู้หญิงคนนั้นและก็ "เด็กคนนั้น" ผมสงสัยมากว่าพ่อผมหลอกผมเล่นรึเปล่าและในวันต่อมาพ่อก็พาผู้หญิงคนนั้น และก็ เด็กอีกคนมาหาผม ดูแล้วอายุราวๆ 17-18 ปี เรื่องที่ทำให้ผมช๊อคก็เกิดขึ้น เด็กในความเพ้อของพ่อตอนเมากลับมีตัวตนจริงๆ มาแบบไม่ทันตั้งหลักผมหัวใจแทบหยุดเต้นที่คิดว่ามันเป็นเรื่องจริง น้องสาวผมเข้ามาทักด้วยคำที่สบายๆเรียกพี่ชายแบบไม่ประหม่าอะไรมากแต่สำหรับผมที่ตกใจและไม่รู้จะตอบยังไงก็ได้แต่พูดยิ้มๆตอบตามมารยาทแก้เขิน เธอเป็นเด็กน่ารักสดใส น่ารักซะจน แว๊บแรกที่เห็นผมอยากจะขอมาเป็นแฟนซะด้วยซ้ำ(พรากผู้เยาว์555+)การพูดคุยกันครั้งแรกจบลง ผมนอนไม่หลับทั้งคืนหลังจากรู้ว่าวันพรุ่งนี้เราต้องเป็นพี่ของ"เด็กคนนั้น" จริงหรอ และแล้วความที่ไม่อยากให้มันเกิดเรื่องไม่ดีผมจึงพยายามตีตัวออกห่างจากเธอตั้งแต่เริ่ม จนพ่อว่าผมเย็นชา ผมพยายามทิ้งระยะจากเธอไว้กับคำว่าพี่ตลอด ผ่านไปนานมากติดต่อกันเป็นครั้งคราวโทรหาหรือไปกับพ่อ(แอบไปกันนะครับเพราะแม่ผมไม่รู้เรื่องนี้)
ผ่านมาเกือบปี พ่อมาปรึกษาผม ว่า "อยากจะให้น้องสาวเลิกกับแฟนที่คบอยู่" ขอตามเนื้อเรื่องนิด ถึงหน้าตาจะน่ารักแต่ สเป็คการเลือกผู้ชายของน้องผมติดตบมาก...เรียกได้ว่าแย่เรยทีเดียว- -* คือเค้าบอกว่า "คบคนไม่หล่อดีกว่าไม่มีคนแย่ง" ผมว่ามันก็สมควรนะหน้าตามัน..เอ่อพักไว้ก่อนสรุปว่า ไม่เหมาะประมาณนั้น ผมสั่งเด็ดขาด!!! เลิกกับคนนี้ซะ แล้วพอกลับมากับผมก็บอกผมว่า ให้ผมทำหน้าที่"แฟนตัวปลอม"ให้น้องหน่อย ผมร้อง หา!!!!!??? เสียงดังอย่างกับพลุแตกคาปาก เค้าไม่รอให้ตั้งหลักบอกสวนมาเลยว่า"พรุ่งนี้พาน้องไปเที่ยวด้วย" ไม่อยากขัดใจพ่อด้วยและอีกใจก็ไม่อยากเห็นเด็กคนนึงถูกดึงไปในทางไม่ดี ผมเลยยอมรับบทแฟนตัวปลอม(คอยกันท่า)ทำตัวเหมือนหมาหวงก้างไปวันๆ
เราไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น ไปไหนต่อไหนก็ไปด้วยกัน วันไหนผมหยุดผมก็ไปหาน้องสาวตลอด (ผมทำงานนะครับไม่ได้เรียน) แม้เวลาทำงานยังคุยโทรศัพกับน้องได้เป็นชั่วโมง(อู้ 555+) Line เอย Facebook เอ่ย คุยมันทุกทางที่คุยได้ จนเวลาผ่านไปไม่กี่เดือน(3เดือนเองไม่กี่เดือนที่ว่า)
จนถึงเมื่อเร็วๆนี้น้องผมเล่าให้ฟังว่ามีคนมาจีบ ความรู้สึกผมหน้าร้อนผ่าวแบบไม่มีเหตุผล ใจเต้นแรงจนน่ากลับเรยแต่ก็ถามกลับไปแบบปกติว่าเป็นไครที่ไหนยังไง ได้ฟังว่าเค้าจะชวนไปเค้าดาวกัน ผมจึงขอตามไปด้วย (สดๆร้อนๆ) ในขณะอยู่ที่ร้านผมแทบจะทำเหมือนน้องเป็น"แฟน"ของผมเองพยายามกันท่าทำตัวเหมือนหมาบ้าเลยวันนั้น นั่งกินจนเค้าดาวได้ผ่านพ้นไป ผมเห็นเวลาดึกมากแล้วเราจึงตั้งใจจะกลับความจริงวันนี้ ผมลังเลมาตลอดว่าจะพูดไปดีมั้ย พูดความรู้สึกของผมที่มีต่อ"เธอ" ผมกลับมาส่งน้องที่บ้าน(ไล่ไอ้คนที่ว่านั่นลงกลางทางให้มันหาแทคซี่เอา555+) เดินมาจนถึงประตูหน้าบ้าน ผมก็ยังไม่ได้พูดอยู่ดี ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไกล้ชิดกันมากขึ้นจริงๆไม่ว่าจะจูงมือกอดคอหยอกล้อแบบทั่วๆไป แต่วันนี้ ก่อนที่จะถึงประตูบ้าน ผมจับแขนเธอไว้แล้วดึงเธอเข้ามากอด กอดแค่เพียงไม่กี่วิ แต่ผมอยากหยุดเวลาไว้ตรงนั้นจริงๆริมฝีปากผมอยู่ไกล้ๆกับใบหูของเธอแค่ตอนนี้เท่านั้นโอกาสที่ต้องพูดผมพยายามจะเค้นคำนั้นออกไป...แต่ด้วยความรู้สึกที่เหมือนได้ยินเสียงเค้าเรียกผม"พี่ชายคะ"ผมต้องกลืนคำนั้นลงคอและปล่อยให้เธอเข้าบ้านไปทั้งอย่างนั้น ขากลับผมขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดเกือบจะชานเมืองตะโกนสุดเสียงร้องไห้อย่างบ้าคลั่งเป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนหัวใจจะระเบิด ลงดิ้นกับพื้นอย่างกับคนบ้า....
เช้าวันต่อมา (1/1/14) น้ำตายังคงไหลตาบวมผมไม่ได้นอนทั้งคืนและน้องสาวผมก็ไม่ได้ติดต่อผมเลยหลังจากคืนนั้นถึงจะผ่านมาแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่ผมก็รู้ได้เลยว่าผมทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเอามากๆ วันนั้นผมควรจะพูดไปมั้ยหรือต่อจากนี้ผมควรจะทำยังไงไครก็ได้บอกผมที..
ยาวมากเลยเรื่องนี้แต่ขอย้ำนะครับมันเป็นเรื่องจริง และสำหรับไครที่จะด่าทอคนแบบผมก็ไม่ขัดเพราะผมไม่ได้คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีหรอกแต่ผมไม่สามารถห้ามก้อนเนื้อสีแดงที่อยู่ในอกไม่ให้รัก"เธอคนนั้น"ไม่ได้
ปล.ถ้าไครมีทางออกที่ดีหรือมีประสบการณ์ตัดใจยังไง(นอกจากให้ตายๆไปซะเพราะผมคิดจะตายตั้งแต่วันนั้นแล้วแต่ไม่กล่า555+)
ทุกคำพูดอาจดูอารมดีนะครับแต่ถึงตอนนี้ผมยังหลับไม่ลงเลยถ้าไครช่วยได้ทำให้ผมได้หลับตาสักทีเถอะครับ.....
พี่ชายตัวจริงยิ่งกว่านิยาย
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นลูกคนเดียวของบ้าน ใช้ชีวิตมาตลอด 3 คนพ่อแม่ลูก แต่ในบางครั้งที่พ่อผมเมาเค้าจะเล่าให้ผมฟังตลอดว่าเค้าเคยคบผู้หญิงคนนึงและมีลูก น่าจะอ่อนกว่าผม 3 ปี ได้ (ลืมบอกอายุผมอายุ 21) พ่อเล่าให้ฟังตลอดมาหลายต่อหลายปีแต่ผมไม่เคยสนใจมัน...
จนเมื่อปีที่แล้ว (2012) พ่อผมเล่าให้ฟังว่าเค้าเจอกับผู้หญิงคนนั้นและก็ "เด็กคนนั้น" ผมสงสัยมากว่าพ่อผมหลอกผมเล่นรึเปล่าและในวันต่อมาพ่อก็พาผู้หญิงคนนั้น และก็ เด็กอีกคนมาหาผม ดูแล้วอายุราวๆ 17-18 ปี เรื่องที่ทำให้ผมช๊อคก็เกิดขึ้น เด็กในความเพ้อของพ่อตอนเมากลับมีตัวตนจริงๆ มาแบบไม่ทันตั้งหลักผมหัวใจแทบหยุดเต้นที่คิดว่ามันเป็นเรื่องจริง น้องสาวผมเข้ามาทักด้วยคำที่สบายๆเรียกพี่ชายแบบไม่ประหม่าอะไรมากแต่สำหรับผมที่ตกใจและไม่รู้จะตอบยังไงก็ได้แต่พูดยิ้มๆตอบตามมารยาทแก้เขิน เธอเป็นเด็กน่ารักสดใส น่ารักซะจน แว๊บแรกที่เห็นผมอยากจะขอมาเป็นแฟนซะด้วยซ้ำ(พรากผู้เยาว์555+)การพูดคุยกันครั้งแรกจบลง ผมนอนไม่หลับทั้งคืนหลังจากรู้ว่าวันพรุ่งนี้เราต้องเป็นพี่ของ"เด็กคนนั้น" จริงหรอ และแล้วความที่ไม่อยากให้มันเกิดเรื่องไม่ดีผมจึงพยายามตีตัวออกห่างจากเธอตั้งแต่เริ่ม จนพ่อว่าผมเย็นชา ผมพยายามทิ้งระยะจากเธอไว้กับคำว่าพี่ตลอด ผ่านไปนานมากติดต่อกันเป็นครั้งคราวโทรหาหรือไปกับพ่อ(แอบไปกันนะครับเพราะแม่ผมไม่รู้เรื่องนี้)
ผ่านมาเกือบปี พ่อมาปรึกษาผม ว่า "อยากจะให้น้องสาวเลิกกับแฟนที่คบอยู่" ขอตามเนื้อเรื่องนิด ถึงหน้าตาจะน่ารักแต่ สเป็คการเลือกผู้ชายของน้องผมติดตบมาก...เรียกได้ว่าแย่เรยทีเดียว- -* คือเค้าบอกว่า "คบคนไม่หล่อดีกว่าไม่มีคนแย่ง" ผมว่ามันก็สมควรนะหน้าตามัน..เอ่อพักไว้ก่อนสรุปว่า ไม่เหมาะประมาณนั้น ผมสั่งเด็ดขาด!!! เลิกกับคนนี้ซะ แล้วพอกลับมากับผมก็บอกผมว่า ให้ผมทำหน้าที่"แฟนตัวปลอม"ให้น้องหน่อย ผมร้อง หา!!!!!??? เสียงดังอย่างกับพลุแตกคาปาก เค้าไม่รอให้ตั้งหลักบอกสวนมาเลยว่า"พรุ่งนี้พาน้องไปเที่ยวด้วย" ไม่อยากขัดใจพ่อด้วยและอีกใจก็ไม่อยากเห็นเด็กคนนึงถูกดึงไปในทางไม่ดี ผมเลยยอมรับบทแฟนตัวปลอม(คอยกันท่า)ทำตัวเหมือนหมาหวงก้างไปวันๆ
เราไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น ไปไหนต่อไหนก็ไปด้วยกัน วันไหนผมหยุดผมก็ไปหาน้องสาวตลอด (ผมทำงานนะครับไม่ได้เรียน) แม้เวลาทำงานยังคุยโทรศัพกับน้องได้เป็นชั่วโมง(อู้ 555+) Line เอย Facebook เอ่ย คุยมันทุกทางที่คุยได้ จนเวลาผ่านไปไม่กี่เดือน(3เดือนเองไม่กี่เดือนที่ว่า)
จนถึงเมื่อเร็วๆนี้น้องผมเล่าให้ฟังว่ามีคนมาจีบ ความรู้สึกผมหน้าร้อนผ่าวแบบไม่มีเหตุผล ใจเต้นแรงจนน่ากลับเรยแต่ก็ถามกลับไปแบบปกติว่าเป็นไครที่ไหนยังไง ได้ฟังว่าเค้าจะชวนไปเค้าดาวกัน ผมจึงขอตามไปด้วย (สดๆร้อนๆ) ในขณะอยู่ที่ร้านผมแทบจะทำเหมือนน้องเป็น"แฟน"ของผมเองพยายามกันท่าทำตัวเหมือนหมาบ้าเลยวันนั้น นั่งกินจนเค้าดาวได้ผ่านพ้นไป ผมเห็นเวลาดึกมากแล้วเราจึงตั้งใจจะกลับความจริงวันนี้ ผมลังเลมาตลอดว่าจะพูดไปดีมั้ย พูดความรู้สึกของผมที่มีต่อ"เธอ" ผมกลับมาส่งน้องที่บ้าน(ไล่ไอ้คนที่ว่านั่นลงกลางทางให้มันหาแทคซี่เอา555+) เดินมาจนถึงประตูหน้าบ้าน ผมก็ยังไม่ได้พูดอยู่ดี ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไกล้ชิดกันมากขึ้นจริงๆไม่ว่าจะจูงมือกอดคอหยอกล้อแบบทั่วๆไป แต่วันนี้ ก่อนที่จะถึงประตูบ้าน ผมจับแขนเธอไว้แล้วดึงเธอเข้ามากอด กอดแค่เพียงไม่กี่วิ แต่ผมอยากหยุดเวลาไว้ตรงนั้นจริงๆริมฝีปากผมอยู่ไกล้ๆกับใบหูของเธอแค่ตอนนี้เท่านั้นโอกาสที่ต้องพูดผมพยายามจะเค้นคำนั้นออกไป...แต่ด้วยความรู้สึกที่เหมือนได้ยินเสียงเค้าเรียกผม"พี่ชายคะ"ผมต้องกลืนคำนั้นลงคอและปล่อยให้เธอเข้าบ้านไปทั้งอย่างนั้น ขากลับผมขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดเกือบจะชานเมืองตะโกนสุดเสียงร้องไห้อย่างบ้าคลั่งเป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนหัวใจจะระเบิด ลงดิ้นกับพื้นอย่างกับคนบ้า....
เช้าวันต่อมา (1/1/14) น้ำตายังคงไหลตาบวมผมไม่ได้นอนทั้งคืนและน้องสาวผมก็ไม่ได้ติดต่อผมเลยหลังจากคืนนั้นถึงจะผ่านมาแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่ผมก็รู้ได้เลยว่าผมทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเอามากๆ วันนั้นผมควรจะพูดไปมั้ยหรือต่อจากนี้ผมควรจะทำยังไงไครก็ได้บอกผมที..
ยาวมากเลยเรื่องนี้แต่ขอย้ำนะครับมันเป็นเรื่องจริง และสำหรับไครที่จะด่าทอคนแบบผมก็ไม่ขัดเพราะผมไม่ได้คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีหรอกแต่ผมไม่สามารถห้ามก้อนเนื้อสีแดงที่อยู่ในอกไม่ให้รัก"เธอคนนั้น"ไม่ได้
ปล.ถ้าไครมีทางออกที่ดีหรือมีประสบการณ์ตัดใจยังไง(นอกจากให้ตายๆไปซะเพราะผมคิดจะตายตั้งแต่วันนั้นแล้วแต่ไม่กล่า555+)
ทุกคำพูดอาจดูอารมดีนะครับแต่ถึงตอนนี้ผมยังหลับไม่ลงเลยถ้าไครช่วยได้ทำให้ผมได้หลับตาสักทีเถอะครับ.....