ก่อนอื่นขออภัยมาในนะที่นี้นะครับเพราะนี่เป็นกระทู้แรกของผมอาจจะพิมผิดพลาดและไร้สาระแต่มันเรื่องที่จริงจังสำหรับผมมากๆ
เรื่องเกิดจากความรักในวัยเรียนนะครับเรื่องมีอยู่ว่าตัวผมเอง(ขอไม่ระบุชื่อนะครับเพราะแอบอายนิดๆ)555ผมเป็นเด็กคนนึงที่เชื่อเรื่องความรักมากๆว่าถ้าเราสามารถคบกับใครสักคนแล้วเราสามารถจะคบกับคนๆนั้นได้ตลอดไปไม่ว่าจะเป็นวัยไหก็ตามผมเป็นคนที่เคยมีแฟนมาแค่3คนทั้งชีวิตและที่ผ่านมาผมโดนผญหลอกและทิ้งผมมาตลอดจนผมเข็ดไปสักพักใหญ่ๆเลยจนกระทั่งวันหนึ่งผมได้พบกับผญคนหนึ่งเข้า(ขอไม่เอ่ยชื่ออีกละกันครับกลัวเค้าจะเสียหาย)พบกันในห้องเรียนครับผมผมเป็นฝ่ายไปจีบเค้าก่อนเราก้เริ่มคุยกันสักพักแล้วต่อมาเราก็ได้คบกันเป็นแฟนช่วงแรกๆก็ดีนะครับดีมากเลยแหละผมรู้สึกว่าคนคนนี้แหละครับใช่มากๆจนวันหนึ่งครับผมได้เห็นเบอแปลกๆที่เธอโทรหาบ่อยๆผมก็ถามนะครับว่าไครแต่เธอบอกว่าเบอแม่แต่พอผ่านมาผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่และครับโทรหากันบ่อยมากผมก็เริ่มสงสัย(โทรหาแม่คุยกันเป็นชั่งโมงเลยหรอ555)แล้วสุดท้ายผมจับได้ว่าเค้าแอบมีคนอื่นโดยผมโทรไปหาเบอร์นั้นเลยครับผมโทรไปเขารับตอนแรกๆก็ไม่กล้าคุยนะครับกลัวจะเป็นพ่อเค้าแต่ผมได้ถามว่าเค้าเป็นอะไรกับหญิง(นามสมมติ)และเค้าตอบกลับมา"อ๋อเป็นแฟนกันครับผมคบกันได้เกือบเดือนกว่าๆแล้ว"ผมได้ยินคำนั้นผมช้อคมากก!!!!อึ้งจนทำไรไม่ถูกครับแล้วก็ถามว่าไปคบกันตอนไหนไปเจอกันที่ไหนแล้ก็ถามอะไรเรื่อยเปื่อยครับไม่อยากถามมากเพราะยังไงก้รู้แล้วว่าแฟนผมมีคนอื่นจริงๆช่วงแรกๆผมเก็บไว้เป็นความลับครับ(คือตกลงกับผชคนนั้นแล้วครับว่าไห้คุยต่อไปเพราะผญคนนี้จับไม่ได้ไล่ไม่ทันเขาไม่ยอมรับครับ)ตีงูต้องตีไห้ตายครับผ่านไปผมได้รูปๆนึงมาจากเฟสบุ๊คครับเป็นรูปแฟนผมถือเค้กแล้วนั่งอยู่ข้างๆผชคนนั้นเท่านั้นแหละครับผมก็ไปถามแฟนผมเลยเค้าคือไครอะไรยังไงสุดท้ายแฟนผมก็ยอมรับครับเพราะจำนนต่อหลักฐาน555แต่แปลกนะครับผมกลับไม่โกดเค้าและยอมไห้อภัยเค้าครับคงเป็นเพราะผมรักเธอมากๆ(เป็นคนยอมอแฟนครับผม
()เราก้สัญญากันเป็นมั่นเป็นเหมาะครับว่าจะไม่มีไครส่วนตัวผมถัามีแฟนก็จะเลิกคุยกับผญทั้งหมดครับเวลาผ่านไปเดือนสองเดือน(ตรงนี้18+นะครับ55)ผมกับเค้าได้มีอะไรกันครับซึ่งเธอเป็นคนแรกของผม!!เธอก็บอกผมเป็นคนแรกของเธอเอาหล่ะสิครับความคิดผมยิ่งจริงจังเข้าไปอีกว่าเธอต้องป็นคนแรกและคนสุดท้ายสำหรับผมแน่ๆๆ5555ผมกับเธอก็มีความสุขกันมากๆผมใช้เวลาส่วนใหญ่กับเธอครับเธออยากกินอะไรผมพาไปกินเธออยากได้อะไรผมก็จะซื้อไห้ตลอด(ถ้ามีเงินนะ555ผมรักเธอคนนี้มากๆจนอธิบายเป็นคำพูดไมถูกเลยครับผมจริงจังมากๆ(วาดอนาคตไว้แล้วด้วยนะ)เธอเป็นคนแรกครับที่ทางบ้านผมรู้จักและเป็นคนแรกที่เข้ามาเหยียบบ้านผมเป็นคนแรกเกือบทุกๆอย่างเลยครับเพราะผมไม่เคยดูแลเธอเท่าแฟนึคนอื่นมากก่อนและแล้วว.....วันหนึ่งเพื่อนผมทักมาในเฟสบุ้คครับผม
เพื่อน:เห้ยนี่แฟนป่าววะ....เพื่อนก็ส่งรูปมา
ทีแรกก็นึกว่าไม่ใช่ครับผมก็บอกไม่ใช่หรอกมั้งงสักพักครับ(ผมลุ้นมากตอนเพื่อนพิม)...ส่งมาอีกรูปครับผมทีนี้เป็นแฟนเราถ่ายคู่กับผชคนนึงแฟนผมใส่เสื้อส่วนผชคนนั้นถอดเสื้อ!!!!แว้บแรกผมเข้าข้างแฟนตัวเองมากครับนึกในใจยังไงก็ไม่ใช่เพราะเึยสัญญากันไว้แล้วแต่พอเห็นนาฬิกาที่เธอใส่(ผมเคยถามเธอเมื่อสองสามวันก่อนว่าซื้อมาตอนไหนเธอบอกยังไม่ถึงอาทิตครับ)หัวใจผมแทบแตกเป็นเสี่ยงๆทำไรไม่ถูกเลยครับมือสั่นตัวสั่นด้วยความโกรธและเสียใจสุดๆก็ทะเลาะกันครับผมเธอบอกมาว่าเธออึดอัดครับผมไม่เข้าใจเลยว่ามันน่าอึดอักตรงไหนครับผมบังคับไห้เธอใส่เสื้อทับเวลามาโรงเรียนผมห้ามไหเเธอใส่กระโปรงสั้นยังคับไห้กลับบ้านตรงเวลาตามที่เธอบอกและก็ขอไว้ว่าห้ามคุยกับคนอื่นครับผญส่วนใหญ่คิดว่าผมบังคับมากเกินไปไหมครับ แต่แล้ว(อีกแล้วครับ)ผมกลับไห้อภัยเธอ!!!ทีนี้คุยกันอย่างมีเหตุผลเลยครับผมถามว่า"ทำไมต้องทำแบบนี้เธอบอกมาฉันจะไม่โกรธ"เธอบอกว่า"ฉันทำแบบนี้บ่อยจนเป็นปมด้อยครับ" ผมโกรธเธอมากแต่อีกใจนึงก็สงสารนะครับผมตอบกลับไปวาา "ถ้ามันเป็นปมด้อยของเธอจริงๆฉันสัญญาว่าจะช่วยมันแก้ไห้" ด้วยการที่เธอเป็นครั้งแรกของผมและก็เป็นคนเดียวที่ทางบ้านผมยอมรับแล้วผมก็รักเธอมากๆจนไม่อยากเสียเธอไปสุดท้ายผมก็ยอมอีกแล้วครับเรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมครับแต่ผมก็ยิ่งจู้จี้เธอมากขึ้นด้วยการเช็คนู่นเช็คนี่ครับเป็นเพราะผมสัญญากับเธอไว้ว่าจะช่วยแก้นิสัย(คนมันเคยมีแผลน่ะครับแล้วมแผลมันกว้างจะหุบก็อยากใช่ไหมครับ)ผมทำทุกวิถีทางครับเพื่อไห้รู้ว่าเธอไปไหนกะไครทำอะไรแต่เธอกลับบอกผมว่าผมบ้าผมประสาทด่านู่นด่านี่แต่ผมก็ทนนะครับเพื่อจะปลี่ยนนิสัยเธอแต่เธอกลับยิ่งเดินห่างครับเธอเที่ยวกลางคืนบ่อยมากผมรอเธอจนหลับคาโทรสับเกือบทุกวัน555แต่ผทก้ยังไม่หยุดตามครับผมจนวันนึงเธอบอกว่าเธอรำคาญครับผมนี่จึ้กเลยครับเหมือนที่ทำมาทุกอย่างตั้งแต่วันที่คบกันมันพังลงไปหมดไม่เหลือซากเลยครับ(คนเรามีความอดทนที่จำจัดใช่ไหมครับ)ผมกับเธอเลยห่างกันครับผมแต่ห้องเดียวกันยังไงก็ต้องเจอกันทุกวันใช่ไหมครับ
อยากขอความคิดเห็นครับว่าผมควรกลับไปดีไหมหรือปล่อยไห้เธอไปตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกเยครับจึงมาตั้งกระทู้นี้5555
ขออภัยอีกครั้งนะครับถ้าโพสนี้ดูไม่ครบถ้วนหรือว่าพิมผิดๆถูกหรืออาจจะไร้สาระ555แต่สำหรับผมผมจริงจังมากครับเรื่องที่เล่าไปเป็นส่วนหนึ่งนะครับจริงๆแล้วมันเยอะกว่านี้มากแต่พิมไม่ไหวกรุณาช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนนะครับเพื่อนๆพี่ๆน้องชาวพันทิพ(เรื่องที่เล่ามาข้างต้นเป็นความจริฃทั้งหมดนะครับผมสาบานไม่มีการปรุงแต่งนะครับ)
ผญเป็นแบบนี้ทุกคนหรือป่าวครับ:(
เรื่องเกิดจากความรักในวัยเรียนนะครับเรื่องมีอยู่ว่าตัวผมเอง(ขอไม่ระบุชื่อนะครับเพราะแอบอายนิดๆ)555ผมเป็นเด็กคนนึงที่เชื่อเรื่องความรักมากๆว่าถ้าเราสามารถคบกับใครสักคนแล้วเราสามารถจะคบกับคนๆนั้นได้ตลอดไปไม่ว่าจะเป็นวัยไหก็ตามผมเป็นคนที่เคยมีแฟนมาแค่3คนทั้งชีวิตและที่ผ่านมาผมโดนผญหลอกและทิ้งผมมาตลอดจนผมเข็ดไปสักพักใหญ่ๆเลยจนกระทั่งวันหนึ่งผมได้พบกับผญคนหนึ่งเข้า(ขอไม่เอ่ยชื่ออีกละกันครับกลัวเค้าจะเสียหาย)พบกันในห้องเรียนครับผมผมเป็นฝ่ายไปจีบเค้าก่อนเราก้เริ่มคุยกันสักพักแล้วต่อมาเราก็ได้คบกันเป็นแฟนช่วงแรกๆก็ดีนะครับดีมากเลยแหละผมรู้สึกว่าคนคนนี้แหละครับใช่มากๆจนวันหนึ่งครับผมได้เห็นเบอแปลกๆที่เธอโทรหาบ่อยๆผมก็ถามนะครับว่าไครแต่เธอบอกว่าเบอแม่แต่พอผ่านมาผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่และครับโทรหากันบ่อยมากผมก็เริ่มสงสัย(โทรหาแม่คุยกันเป็นชั่งโมงเลยหรอ555)แล้วสุดท้ายผมจับได้ว่าเค้าแอบมีคนอื่นโดยผมโทรไปหาเบอร์นั้นเลยครับผมโทรไปเขารับตอนแรกๆก็ไม่กล้าคุยนะครับกลัวจะเป็นพ่อเค้าแต่ผมได้ถามว่าเค้าเป็นอะไรกับหญิง(นามสมมติ)และเค้าตอบกลับมา"อ๋อเป็นแฟนกันครับผมคบกันได้เกือบเดือนกว่าๆแล้ว"ผมได้ยินคำนั้นผมช้อคมากก!!!!อึ้งจนทำไรไม่ถูกครับแล้วก็ถามว่าไปคบกันตอนไหนไปเจอกันที่ไหนแล้ก็ถามอะไรเรื่อยเปื่อยครับไม่อยากถามมากเพราะยังไงก้รู้แล้วว่าแฟนผมมีคนอื่นจริงๆช่วงแรกๆผมเก็บไว้เป็นความลับครับ(คือตกลงกับผชคนนั้นแล้วครับว่าไห้คุยต่อไปเพราะผญคนนี้จับไม่ได้ไล่ไม่ทันเขาไม่ยอมรับครับ)ตีงูต้องตีไห้ตายครับผ่านไปผมได้รูปๆนึงมาจากเฟสบุ๊คครับเป็นรูปแฟนผมถือเค้กแล้วนั่งอยู่ข้างๆผชคนนั้นเท่านั้นแหละครับผมก็ไปถามแฟนผมเลยเค้าคือไครอะไรยังไงสุดท้ายแฟนผมก็ยอมรับครับเพราะจำนนต่อหลักฐาน555แต่แปลกนะครับผมกลับไม่โกดเค้าและยอมไห้อภัยเค้าครับคงเป็นเพราะผมรักเธอมากๆ(เป็นคนยอมอแฟนครับผม
เพื่อน:เห้ยนี่แฟนป่าววะ....เพื่อนก็ส่งรูปมา
ทีแรกก็นึกว่าไม่ใช่ครับผมก็บอกไม่ใช่หรอกมั้งงสักพักครับ(ผมลุ้นมากตอนเพื่อนพิม)...ส่งมาอีกรูปครับผมทีนี้เป็นแฟนเราถ่ายคู่กับผชคนนึงแฟนผมใส่เสื้อส่วนผชคนนั้นถอดเสื้อ!!!!แว้บแรกผมเข้าข้างแฟนตัวเองมากครับนึกในใจยังไงก็ไม่ใช่เพราะเึยสัญญากันไว้แล้วแต่พอเห็นนาฬิกาที่เธอใส่(ผมเคยถามเธอเมื่อสองสามวันก่อนว่าซื้อมาตอนไหนเธอบอกยังไม่ถึงอาทิตครับ)หัวใจผมแทบแตกเป็นเสี่ยงๆทำไรไม่ถูกเลยครับมือสั่นตัวสั่นด้วยความโกรธและเสียใจสุดๆก็ทะเลาะกันครับผมเธอบอกมาว่าเธออึดอัดครับผมไม่เข้าใจเลยว่ามันน่าอึดอักตรงไหนครับผมบังคับไห้เธอใส่เสื้อทับเวลามาโรงเรียนผมห้ามไหเเธอใส่กระโปรงสั้นยังคับไห้กลับบ้านตรงเวลาตามที่เธอบอกและก็ขอไว้ว่าห้ามคุยกับคนอื่นครับผญส่วนใหญ่คิดว่าผมบังคับมากเกินไปไหมครับ แต่แล้ว(อีกแล้วครับ)ผมกลับไห้อภัยเธอ!!!ทีนี้คุยกันอย่างมีเหตุผลเลยครับผมถามว่า"ทำไมต้องทำแบบนี้เธอบอกมาฉันจะไม่โกรธ"เธอบอกว่า"ฉันทำแบบนี้บ่อยจนเป็นปมด้อยครับ" ผมโกรธเธอมากแต่อีกใจนึงก็สงสารนะครับผมตอบกลับไปวาา "ถ้ามันเป็นปมด้อยของเธอจริงๆฉันสัญญาว่าจะช่วยมันแก้ไห้" ด้วยการที่เธอเป็นครั้งแรกของผมและก็เป็นคนเดียวที่ทางบ้านผมยอมรับแล้วผมก็รักเธอมากๆจนไม่อยากเสียเธอไปสุดท้ายผมก็ยอมอีกแล้วครับเรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมครับแต่ผมก็ยิ่งจู้จี้เธอมากขึ้นด้วยการเช็คนู่นเช็คนี่ครับเป็นเพราะผมสัญญากับเธอไว้ว่าจะช่วยแก้นิสัย(คนมันเคยมีแผลน่ะครับแล้วมแผลมันกว้างจะหุบก็อยากใช่ไหมครับ)ผมทำทุกวิถีทางครับเพื่อไห้รู้ว่าเธอไปไหนกะไครทำอะไรแต่เธอกลับบอกผมว่าผมบ้าผมประสาทด่านู่นด่านี่แต่ผมก็ทนนะครับเพื่อจะปลี่ยนนิสัยเธอแต่เธอกลับยิ่งเดินห่างครับเธอเที่ยวกลางคืนบ่อยมากผมรอเธอจนหลับคาโทรสับเกือบทุกวัน555แต่ผทก้ยังไม่หยุดตามครับผมจนวันนึงเธอบอกว่าเธอรำคาญครับผมนี่จึ้กเลยครับเหมือนที่ทำมาทุกอย่างตั้งแต่วันที่คบกันมันพังลงไปหมดไม่เหลือซากเลยครับ(คนเรามีความอดทนที่จำจัดใช่ไหมครับ)ผมกับเธอเลยห่างกันครับผมแต่ห้องเดียวกันยังไงก็ต้องเจอกันทุกวันใช่ไหมครับ
อยากขอความคิดเห็นครับว่าผมควรกลับไปดีไหมหรือปล่อยไห้เธอไปตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกเยครับจึงมาตั้งกระทู้นี้5555
ขออภัยอีกครั้งนะครับถ้าโพสนี้ดูไม่ครบถ้วนหรือว่าพิมผิดๆถูกหรืออาจจะไร้สาระ555แต่สำหรับผมผมจริงจังมากครับเรื่องที่เล่าไปเป็นส่วนหนึ่งนะครับจริงๆแล้วมันเยอะกว่านี้มากแต่พิมไม่ไหวกรุณาช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนนะครับเพื่อนๆพี่ๆน้องชาวพันทิพ(เรื่องที่เล่ามาข้างต้นเป็นความจริฃทั้งหมดนะครับผมสาบานไม่มีการปรุงแต่งนะครับ)