ก่อนอื่นคุงป้าต้องขอออกตัวก่อนว่า เรื่องที่เขียนเป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะค่ะ อาจจะไม่ถูกต้องหรือถูกใจใครขอโทษด้วย แต่อยากให้ทุกคนมองในมุมกลับบ้าง
พอดีว่าคุงป้ามีเพื่อนสนิททำงานเป็นผู้คุมนักโทษหญิงเรืองจำแห่งหนึ่งค่ะ ก็เลยค่อนข้างจะรู้เรื่องข้างใน บางครั้งไปหาเพื่อนที่ทำงานก็จะได้คุยกับนักโทษหรือคนที่พ้นโทษแล้ว ได้รู้อะไรหลายๆ อย่างที่คนภายนอกไม่รู้
เรื่องของนายหนุ่ย ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่าเค้าผิดจากกมลสันดาน คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ทุกความเห็นที่ลงในกระทู้อื่นๆ จะบอกว่าให้ประหาร ประหารมันเถอะ แต่คุณเชื่อไหมว่าประหารนั้นแหละเค้าสบายที่สุด สิ่งที่ทรมานที่สุดของคนที่ติดคุก คือการที่ไม่สามารถรับรู้ หรือไปไหนได้ บางคนอาจจะคิดว่ามันนิดเดียว ไม่เห็นทุกข์ แต่เรื่องจริงคือ เราไม่รู้ว่า พ่อแม่คนรัก หรือลูกๆ เป็นอย่างไรกัน จะอยู่ดีมีสุขกันอย่างไร ถ้าคนที่มีญาติมาเยี่ยมประจำอยู่ๆ หายไป เชื่อไหมคนข้างไหนเกือบตาย ไม่รู้จะไปถามใครได้แต่รอประกาศเรียกเยียมญาติ ไม่รู้ว่านานแค่ไหน เป็นอะไรกันมากไหม คิดไปต่างๆ นาๆ กินน้ำตาแทนข้าวไป บางคนพ่อ แม่ ลูก หรือคนรักตาย ไม่มีโอกาสแม้นกระทั้งจะไปขออโหสิกรรม หรือไปดูหน้าคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ได้แต่นั่งมองฟ้าดินน้ำตาไหลไป ทุกข์ใจแค่ไหน บางคน พ่อแม่ แก่มากป่วย ไม่มีโอกาสจะได้ไปดูแล รู้ทั้งรู้ว่าเค้าต้องทุกข์ทรมานอยู่เหมือนขอทานอดๆ ก็ได้แต่ร้องไห้ เคยได้คุยกับคนที่พ้นโทษแล้วได้มาทำงานที่หน้าเรือนจำว่า เค้าติด 12 ปี ตอนเข้าลูกเค้าอายุ 5 ขวบ ตอนนี้ 17-18 ลูกเค้าไม่เรียนหนังสือ เป็นจิ๋กโก๋ เป็นหัวโจก เรื่องเลวๆ รับหมด เพราะลูกต้องอยู่กับตายายที่แก่มากแล้ว เค้าบอกว่าเค้าทุกข์ที่ติดคุก ยังไม่เท่าที่เค้าต้องดูลูกเลวทุกวันนี้ เชื่อเถอะค่ะว่า ประหารชีวิต มันสบายไปสำหรับ "ไอ้หนุ่ย" แต่ก็อย่างว่ามันไม่มีญาติ ไม่มีคนรัก มันคงไม่ทุกข์นะ อาจจะสบายด้วย บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ
ผลกระทบที่ส่งผลให้กับผู้ต้องขังคนอื่น คือ ทุกคนที่ออกมาก เกิน 95 % อยากกลับตัวเป็นคนใหม่ อยากมีชีวิตใหม่ (เหลือก 5% ที่เป็นเหมือนไอ้หนุ่ย) แต่คนส่วนใหญ่เกินครึ่งเป็นคนที่ความรู้น้อย จนถึงอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ปกติไปหางานถ้ารู้ว่าเคยต้องโทษมา ไม่ว่าจะคดีอะไร ก็ไม่มีคนรับเข้าทำงาน ถ้าเป็นหนุ่มสาว ก็อาจจะใช้แรงงานได้ แต่บางคนอายุมากแล้ว หรือสภาพร่างกายที่ไม่สมประกอบ (ผลพวงของการติดคุก ขอไม่เล่านะค่ะ มันเยอะ) ไม่สามารถทำงานหนักได้ เค้าจะทำอะไร ความตั้งใจที่ดีมันเริ่มลดลง น้อยลง ท้องหิว ไม่มีที่อยู่ ลูกพ่อแม่ที่ต้องดูแล ก็เลยต้องกลับไปในวงจรเก่า ทุกคนเคยแต่ได้ยินคนคุกกลับไปทำผิดซ้ำ ไม่เข็ด ไม่กลัว แต่ไม่เคยมีข่าวคนคุก ดิ้นรนทำงานทุกอย่าง เพื่อตัวเอง พ่อแม่ลูก ในขณะที่สังคัมเกือบ 100% ไม่มีใครให้โอกาสเค้าเลย นักโทษชายคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า ไปขับรถให้โรงแรมที่ภูเก็ต ได้เกือบปี เจ้านายรัก ไว้ใจให้ถือเงินเข้าธนาคารเป็นแสน จะเลือนตำแหน่งให้ เพราะเห็นว่าขยัน อดทน ซ่อมรถเป็น แต่ไม่มีใบขับขี่สาธารณะ (เจ้าตัวไม่ได้ไปทำเพราะยังติดรายงานตัว) เจ้านายไปขอให้คนรู้จักทำให้ ก็เลยรู้ว่าเคยมีประวัติ เค้าบอกว่าเค้าเสียดาย แต่ต้องให้ออกเพราะไม่ไว้ใจ ทุกวันนี้มาเป็นกรรมกรแบกปูน ทั้งๆ ที่อายุจะ 50 แล้ว แกจะทำได้ไหวอีกแค่ไหน ยิ่งมีคดี ไอ้หนุ่ยเกิดขึ้นเพื่อนเราบอกเลยว่าสงสารคนที่กำลังจะได้กลับบ้าน หนทางมันมืดยิ่งกว่าอะไร
ที่เขียนมาทั้งหมด ไม่ได้คิดที่จะเปลี่ยนใจใครได้ รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ คงได้แค่เล่าสู่กันฟัง คนเราทำผิดได้ทุกคน บางคนผิดแล้วติดคุก บางคนก็ยังอยู่ บางคนทำผิด แต่ไม่ผิดกฎหมาย เช่น แย่งผัว แย่งเมีย แย่งแฟนคนอื่น ผิดศีลธรรม แต่ไม่ผิดกฎหมาย คุณรู้ไหม คุณได้ฆ่า คนอีกหลายคนทั้งเป็น เมียเค้า ลูกเค้า จะอยู่อย่างไง แต่คุณก็ยังเดินอยู่ในสังคมได้อย่างเชิดหน้าชูตา อย่าบอกว่าไม่เคยทำผิด อยากไห้ทุกคนกลับไปคิดว่าชีวิตที่ผ่านมาเคยผิดอะไรบ้าง ไม่ต้องตอบ แค่ให้รู้ว่าคุณก็เคยทำผิด
ขอบคุณที่มาอ่านนะค่ะ อยากรู้อะไรเพิ่มเติมถามได้ ยินดีตอบ เพราะเรื่องแบบนี้ไม่เห็นมีใครเล่าให้ฟัง
สืบเนืองจากคดี "หนุ่ย หรือ ติ้งต่าง" ผลกระทบที่ยาวไกลของผู้ต้องขังคนอื่น
พอดีว่าคุงป้ามีเพื่อนสนิททำงานเป็นผู้คุมนักโทษหญิงเรืองจำแห่งหนึ่งค่ะ ก็เลยค่อนข้างจะรู้เรื่องข้างใน บางครั้งไปหาเพื่อนที่ทำงานก็จะได้คุยกับนักโทษหรือคนที่พ้นโทษแล้ว ได้รู้อะไรหลายๆ อย่างที่คนภายนอกไม่รู้
เรื่องของนายหนุ่ย ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่าเค้าผิดจากกมลสันดาน คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ทุกความเห็นที่ลงในกระทู้อื่นๆ จะบอกว่าให้ประหาร ประหารมันเถอะ แต่คุณเชื่อไหมว่าประหารนั้นแหละเค้าสบายที่สุด สิ่งที่ทรมานที่สุดของคนที่ติดคุก คือการที่ไม่สามารถรับรู้ หรือไปไหนได้ บางคนอาจจะคิดว่ามันนิดเดียว ไม่เห็นทุกข์ แต่เรื่องจริงคือ เราไม่รู้ว่า พ่อแม่คนรัก หรือลูกๆ เป็นอย่างไรกัน จะอยู่ดีมีสุขกันอย่างไร ถ้าคนที่มีญาติมาเยี่ยมประจำอยู่ๆ หายไป เชื่อไหมคนข้างไหนเกือบตาย ไม่รู้จะไปถามใครได้แต่รอประกาศเรียกเยียมญาติ ไม่รู้ว่านานแค่ไหน เป็นอะไรกันมากไหม คิดไปต่างๆ นาๆ กินน้ำตาแทนข้าวไป บางคนพ่อ แม่ ลูก หรือคนรักตาย ไม่มีโอกาสแม้นกระทั้งจะไปขออโหสิกรรม หรือไปดูหน้าคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ได้แต่นั่งมองฟ้าดินน้ำตาไหลไป ทุกข์ใจแค่ไหน บางคน พ่อแม่ แก่มากป่วย ไม่มีโอกาสจะได้ไปดูแล รู้ทั้งรู้ว่าเค้าต้องทุกข์ทรมานอยู่เหมือนขอทานอดๆ ก็ได้แต่ร้องไห้ เคยได้คุยกับคนที่พ้นโทษแล้วได้มาทำงานที่หน้าเรือนจำว่า เค้าติด 12 ปี ตอนเข้าลูกเค้าอายุ 5 ขวบ ตอนนี้ 17-18 ลูกเค้าไม่เรียนหนังสือ เป็นจิ๋กโก๋ เป็นหัวโจก เรื่องเลวๆ รับหมด เพราะลูกต้องอยู่กับตายายที่แก่มากแล้ว เค้าบอกว่าเค้าทุกข์ที่ติดคุก ยังไม่เท่าที่เค้าต้องดูลูกเลวทุกวันนี้ เชื่อเถอะค่ะว่า ประหารชีวิต มันสบายไปสำหรับ "ไอ้หนุ่ย" แต่ก็อย่างว่ามันไม่มีญาติ ไม่มีคนรัก มันคงไม่ทุกข์นะ อาจจะสบายด้วย บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ
ผลกระทบที่ส่งผลให้กับผู้ต้องขังคนอื่น คือ ทุกคนที่ออกมาก เกิน 95 % อยากกลับตัวเป็นคนใหม่ อยากมีชีวิตใหม่ (เหลือก 5% ที่เป็นเหมือนไอ้หนุ่ย) แต่คนส่วนใหญ่เกินครึ่งเป็นคนที่ความรู้น้อย จนถึงอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ปกติไปหางานถ้ารู้ว่าเคยต้องโทษมา ไม่ว่าจะคดีอะไร ก็ไม่มีคนรับเข้าทำงาน ถ้าเป็นหนุ่มสาว ก็อาจจะใช้แรงงานได้ แต่บางคนอายุมากแล้ว หรือสภาพร่างกายที่ไม่สมประกอบ (ผลพวงของการติดคุก ขอไม่เล่านะค่ะ มันเยอะ) ไม่สามารถทำงานหนักได้ เค้าจะทำอะไร ความตั้งใจที่ดีมันเริ่มลดลง น้อยลง ท้องหิว ไม่มีที่อยู่ ลูกพ่อแม่ที่ต้องดูแล ก็เลยต้องกลับไปในวงจรเก่า ทุกคนเคยแต่ได้ยินคนคุกกลับไปทำผิดซ้ำ ไม่เข็ด ไม่กลัว แต่ไม่เคยมีข่าวคนคุก ดิ้นรนทำงานทุกอย่าง เพื่อตัวเอง พ่อแม่ลูก ในขณะที่สังคัมเกือบ 100% ไม่มีใครให้โอกาสเค้าเลย นักโทษชายคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า ไปขับรถให้โรงแรมที่ภูเก็ต ได้เกือบปี เจ้านายรัก ไว้ใจให้ถือเงินเข้าธนาคารเป็นแสน จะเลือนตำแหน่งให้ เพราะเห็นว่าขยัน อดทน ซ่อมรถเป็น แต่ไม่มีใบขับขี่สาธารณะ (เจ้าตัวไม่ได้ไปทำเพราะยังติดรายงานตัว) เจ้านายไปขอให้คนรู้จักทำให้ ก็เลยรู้ว่าเคยมีประวัติ เค้าบอกว่าเค้าเสียดาย แต่ต้องให้ออกเพราะไม่ไว้ใจ ทุกวันนี้มาเป็นกรรมกรแบกปูน ทั้งๆ ที่อายุจะ 50 แล้ว แกจะทำได้ไหวอีกแค่ไหน ยิ่งมีคดี ไอ้หนุ่ยเกิดขึ้นเพื่อนเราบอกเลยว่าสงสารคนที่กำลังจะได้กลับบ้าน หนทางมันมืดยิ่งกว่าอะไร
ที่เขียนมาทั้งหมด ไม่ได้คิดที่จะเปลี่ยนใจใครได้ รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ คงได้แค่เล่าสู่กันฟัง คนเราทำผิดได้ทุกคน บางคนผิดแล้วติดคุก บางคนก็ยังอยู่ บางคนทำผิด แต่ไม่ผิดกฎหมาย เช่น แย่งผัว แย่งเมีย แย่งแฟนคนอื่น ผิดศีลธรรม แต่ไม่ผิดกฎหมาย คุณรู้ไหม คุณได้ฆ่า คนอีกหลายคนทั้งเป็น เมียเค้า ลูกเค้า จะอยู่อย่างไง แต่คุณก็ยังเดินอยู่ในสังคมได้อย่างเชิดหน้าชูตา อย่าบอกว่าไม่เคยทำผิด อยากไห้ทุกคนกลับไปคิดว่าชีวิตที่ผ่านมาเคยผิดอะไรบ้าง ไม่ต้องตอบ แค่ให้รู้ว่าคุณก็เคยทำผิด
ขอบคุณที่มาอ่านนะค่ะ อยากรู้อะไรเพิ่มเติมถามได้ ยินดีตอบ เพราะเรื่องแบบนี้ไม่เห็นมีใครเล่าให้ฟัง