เรากับสามีอยู่กันแค่2คนอยู่ด้วยกันมา 5 ปี ตอนนิ้มีลูก1คน สามีเล่นเกมส์เสมอต้นเสมอปลาย แรกๆก็คิดเหมือนบางท่านว่า ดีกว่าเค้าไปเที่ยว ไปมีผู้หญิงอื่น แต่ถ้าอยู่บ้านแล้วไม่ได้จรรโลงใจ พูดอะไรด้วยเหมือนคุยกับชักโครก ถามประโยคเดิมสี่ห้าครั้งกว่าจะรู้เรื่อง ถึงจะอยู่บ้านมันก็บั่นทอนจิตใจ ยิ่งตอนเราท้องแก่นะ คนท้องทั่วไปกินอาหารสามมื้อ เรากว่าจะได้กินข้าวเช้า หลังเที่ยงทุกครั้ง บางครั้งบ่ายสาม กว่าสามีจะตื่น (บ้านเราเป็นตึกสี่ชั้นค่ะ ขึ้นลงลำบาก ตอนท้องได้สามเดือนเค้าโครงตกบันได เพราะรีบไปเก็บผ้าที่ตากไว้ เพราะฝนกำลังตก สามีไม่ว่างนั่งเล่นเกมส์อยู่) แล้วก็ได้กินข้าวแค่วันละสองมื้อ เพราะเล่นเกมส์ถึงตีสามตีสี่ทุกวัน กลางวันก็ทำงาน(สามีทำงานที่บ้านไม่ต้องเข้าออฟฟิตบ่อย) เรานอนร้องไห้แทบทุกคืน เราไม่สบาย ปวดท้อง ขนาดมีเลือดออก สามีบอกว่าดึกแล้วโรงพยาบาลไม่มีหมอหรอก ข่มตานอนไปก่อนพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน แล้วก็หันไปเล้นเกมส์ต่อ สรุปคือไม่ได้ไป เราต้องนั่งแท็กซี่ไปเองเพราะสามีเล่นเกมส์ดึกไม่ยอมตื่นบอกว่าปวดหัว เรากลัวแท้ง พอคลอดลูกคิดว่าจะดีขึ้น เหมือนเดิมเลยกว่าจะได้กินข้าวเช้าก็ปาเข้าไปบ่ายทุกวัน เราผ่าคลอดด้วย ช่วงแรกเดินไม่ได้เลย บ้านเราเป็นตึกเรานอนชั้นสาม กว่าจะก้าวขึ้นลงบันไดได้แต่ละขั้น ทรมานมาก กว่าจะได้กินข้าวแต่ละมื้อ แต่สามีนั่งเล่นเกมส์ เราลื่นล้มในห้องน้ำหลังกระแทกชักโครง มือนึงอุ้มลูก มือนึงยันพื้นไว้แต่ก้นกระแทกพื้น แต่สามีใส่หูฟังดูการ์ตูนอยู่ ทั้งๆที่ตัวอยู่ห่างจากห้องน้ำไม่ถึงสามเมตร จนทุกวันนี้ก้นกบเราปวดตลอดเวลานั่งนานไม่ได้เลย จะอยู่ไฟเราก็ไม่ได้สามีดูลูกให้ไม่ได้ ป้อนข้าวป้อนนมลูกก็ไม่เป็น ผ้าอ้อมก็เปลี่ยนไม่เป็น บางครั้งสามีไปเจอเพื่อนคุยกันเรื่องลูก ก็บอกว่าเลี้ยงกันเองสองคน อยากจะบอกว่า ฉันนี่เลี้ยงคนเดียว แกแค่อุ้ม อุ้มไปอวดคนอื่น
เราไม่รู้ว่าไปทำบาปทำกรรมอะไรมา ในใจคิดว่า ไม่น่าแต่งเลย เราผิดเอง จะเลิกตอนนี้ก็สงสารลูก ทุกวันนี้ตั้งแต่เราพอเดินและเริ่มทำงานได้ ลูกเราต้องนั่งรถไปทำงานกับเราด้วย(เราขายส่งสังฆภัณ์) เราลงไปส่งของก็ให้ลูกอยู่กับลูกจ้าง ไม่รู้ตอนลูกเราร้องเค้าจะแอบตีลูกเราบ้างหรือป่าว ส่วนตัวสามีอยู่บ้านทำงาน+เล่นเกมส์ เหมือนเราเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว ขนาดเราเข้าห้องน้ำ ลูกร้องเสียงแหบเสียงแห้งแทนที่สามีจะดู ก็ปล่อยให้ร้องแบบนั้นแหละเพราะสามีเล่นเกมส์อยู่ ยิ่งตอนนี้ซื้อโทรศัพท์ใหม่ โหลดเกมส์ใหม่มาเล่นติดงอมแงมเลย ก่อนหน้านี้ก็เกมส์ออนไลน์ มีอะไรที่เล่นเกมส์ได้เล่นหมดทุกอย่าง คิดดูนะค่ะ สามีจะเริ่มเล่นเกมส์ตั้งแต่เย็นคือเสร็จงานเมื่อไหร่เริ่มเล่นเมื่อนั้น แล้วจะไม่หยุดพักเลยจนตีสองบ้างตีสามบ้างหนักหน่อยก็ตีสี่ ระหว่างวันก็ว่างไม่ได้ค่ะ สองสามนาทีหยิบมือถือมาเล่นทันที จะคุยจะปรึกษาอะไรไม่ได้เลย พอบ่นก็หงุดหงิด ชวนทะเลาะตลอด เหนื่อยใจค่ะ ทำใจมานานแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง พิมพ์ไปร้องไห้ไป ลูกนอนดูดนม สามีเล่นเกมส์ไม่ได้ยินเสียงเราร้องไห้ซักครั้งเดียว
ขอโทษค่ะ ยาวไปหน่อยนะค่ะ เ
ทำไงค่ะ สามีติดเกมส์มากกกกกก
เราไม่รู้ว่าไปทำบาปทำกรรมอะไรมา ในใจคิดว่า ไม่น่าแต่งเลย เราผิดเอง จะเลิกตอนนี้ก็สงสารลูก ทุกวันนี้ตั้งแต่เราพอเดินและเริ่มทำงานได้ ลูกเราต้องนั่งรถไปทำงานกับเราด้วย(เราขายส่งสังฆภัณ์) เราลงไปส่งของก็ให้ลูกอยู่กับลูกจ้าง ไม่รู้ตอนลูกเราร้องเค้าจะแอบตีลูกเราบ้างหรือป่าว ส่วนตัวสามีอยู่บ้านทำงาน+เล่นเกมส์ เหมือนเราเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว ขนาดเราเข้าห้องน้ำ ลูกร้องเสียงแหบเสียงแห้งแทนที่สามีจะดู ก็ปล่อยให้ร้องแบบนั้นแหละเพราะสามีเล่นเกมส์อยู่ ยิ่งตอนนี้ซื้อโทรศัพท์ใหม่ โหลดเกมส์ใหม่มาเล่นติดงอมแงมเลย ก่อนหน้านี้ก็เกมส์ออนไลน์ มีอะไรที่เล่นเกมส์ได้เล่นหมดทุกอย่าง คิดดูนะค่ะ สามีจะเริ่มเล่นเกมส์ตั้งแต่เย็นคือเสร็จงานเมื่อไหร่เริ่มเล่นเมื่อนั้น แล้วจะไม่หยุดพักเลยจนตีสองบ้างตีสามบ้างหนักหน่อยก็ตีสี่ ระหว่างวันก็ว่างไม่ได้ค่ะ สองสามนาทีหยิบมือถือมาเล่นทันที จะคุยจะปรึกษาอะไรไม่ได้เลย พอบ่นก็หงุดหงิด ชวนทะเลาะตลอด เหนื่อยใจค่ะ ทำใจมานานแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง พิมพ์ไปร้องไห้ไป ลูกนอนดูดนม สามีเล่นเกมส์ไม่ได้ยินเสียงเราร้องไห้ซักครั้งเดียว
ขอโทษค่ะ ยาวไปหน่อยนะค่ะ เ