นิยายเรื่อง"คุณหนู100มารยากับนายพ่อบ้านมาเฟีย" (ต่อ)

         วันแรกของการเป็นพ่อบ้านของผม บรรยากาศช่างดีอะไรแบบนี้ แต่ว่าเหมือนผมจะลืมทำอะไรบางอย่างไปนะ 'จริงด้วยสิ ลืมปลุกคุณหนู
         มินมิน' ผมนึกออกมาในใจ ด้วยอาการตกใจเล็กน้อยถึงปานกลาง ว่าแต่ห้องคุณหนูมินมิน อยู่ส่วนไหนของบ้านเนี่ย มีใครจะมาช่วยเราได้
         ไหมเนี่ย
        "นายกำลังทำอะไรของนาย......แอบอู้งานรึไง" เสียงนี้คุ้นๆแฮะ
        "คุณหนู..!!" ผมมองแล้วตกใจ
        "ก็ใช่สิ....ฉันเอง" มินมินตอบมาแบบได้ใส่ใจอะไร "มีอะไรทำไมไม่ไปปลุกฉัน"
        "เอ่อ...คือ.....ก็ผมพึ่งมาทำงานวันแรกนี่ และห้องคุณหนูก็กว้างขนาดนี้" ผมตอบกลับไป "แล้ววันนี้คุณหนูจะทานอะไรหรอ...ขอรับ"
        "อะไรก็ได้ที่ไม่มีผักและไม่ร้อน เพราะฉันไม่ชอบกินผัก และ กินของร้อนๆไม่ได้" มินมินตอบกลับ เดี๋ยวนะที่พูดว่า 'ฉันไม่ชอบกินผัก และ
        กินของร้อนๆไม่ได้' นี่คุณหนูเป็นคนประเภทไหนเนี่ย แบบนี้จะมีสุขภาพดีได้ยังไงเนี่ย
        "รับทราบแล้ว...ขอรับ" ผมดันเผลอรับปากไปแล้ว ให้ตายสิทำไมมันยากกว่าการสั่งลูกน้องที่บ้านอีกเนี่ย แล้วแบบนี้จะทำอะไรให้ทานดี
        'ลองไปดูห้องหนังสือดีกว่าเผื่อจะมีหนังสือเกี่ยวกับอาหารก็ได้' ผมพูดในใจพร้อมกับเดินไปห้องหนังสือ ขอให้เจอทีเถอะ
        "เจอออแล้วววววว!!!" ผมตะโกน ด้วยความดีใจในการหาหนังสือเจอ
        'มีแต่ของทำยากจัง หนังสือเล่มนี้' ผมคิดในใจ ไม่ทำของพวกนี้ละกัน 'จริงสิ ไม่มีผัก ไม่ร้อน งั้นอันนี้ละกัน'
        "ได้แล้วขอรับคุณหนู" ผมพูดแล้ววางจานอาหาร ให้คุณหนูอย่างเหมาะสม (รึป่าวนะ - -.)
        "นี่มันคืออะไร" มินมินมองอาหารที่ผมทำพร้อมกับถามแบบ งงๆ
        "มันคือ ซาชิมิ ขอรับ" ผมตอบกลับไป
        "ไหนข้าว ไหนของไม่ร้อน" มินมินถามกลับมาอีกรอบ
        "ผมทำซาชิมินะไม่ใช่ซูชิถึงจะได้มีข้าว"  ผมตอบไปด้วยความโมโหเล็กน้อย
        "ฉันถถามนายตรงๆเลยนะ ว่า เคยเข้าครัวบ้างไหมเนี่ย" มินมินถามผม
        "เคยนะ ขอรับ แต่ผมทำเป็นแต่พวกทำง่ายๆ เช่น ไข่ดาว ซาชิมิ ซูชิ" ผมก็ตอบไปอีกรอบ
        "โอเคๆ ไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวต่อไป ฉันจะให้ เมจคนอื่นทำละกัน แต่วันนี้นายต้องไปมหาลัยกับฉัน" มินมินบอกผมมา เดี๋ยวนะ ผมต้องไป
        มหาลัยกับมินมิน ด้วยหรอนี่
        "รับทราบ ขอรับ" ผมตอบกลับแบบไม่เต็มใจเท่าไหร่ แล้วนี่ถ้าเกิดมีเพื่อนๆมาเห็นผมก็แย่ละสิ แต่เราก็มาเป็นพ่อบ้านแล้วนี่
        1ชั่วโมงต่อมา.....
           ณ มหาลัยแห่งหนึ่งในผมต้องมาตกที่น่าลำบากเพราะต้องมาที่มหาลัยกับคุณหนูจอมวุ่นวาย
        "ดูนั่นดิ ผู้ชายคนนั่นแต่งตัวหล่อจัง แต่ทำไมต้องมากับยัยเด็กนั่นด้วย" พวกสาวๆในมหาลัยซึปซิปกันใหญ่เลย เพราะผมหรอ แล้วนี่มัน
        มหาลัยอะไรเนี่ยทำไมมีแต่ผู้หญิง
        "คุณหนู ขอรับ ทำไมต้องให้ผมมาด้วยกันหละ ขอรับ" ผมถาม มินมินไป
        "นายเป็นพ่อบ้านฉัน นายต้องมาปกป้องฉันสิ" พูดมีเหตุผลแฮะ "แล้วนี่มันมหาลัยอะไรหรอขอรับ ทำไมมีแต่ผู้หญิง"
        "ก็มหาลัยหญิงล้วนนะสิ" อะไรนะ มหาลัยหญิงล้วนให้ตายสิต้องมาอยู่ที่นี่ทุกวันเลยรึไง
        "ชิริวววว .............." เสียงนี้มัน ยัยนุ๊กนิ๊กนี่ ทำไมมาเรียนที่นี่ได้ ไม่ได้การละ ต้องแอบก่อนแล้วแบบนี้
        "เอ่อคุณหนูขอรับ ผมขอตัวเอารถไปเก็บก่อนละกันนะขอรับ" ได้เวลาเผ่นแล้วสิ
        "ทำไม กันนะเราไม่คิดจะเจอแบบนี้เลย"ผมพูดออกมาแบบรอยๆ
        "นายมาทำบ้าอะไรในโรงรถนี่" เสียงผู้ชายมาจากไหนกันนะ
        "นาย คือ โทมะนี่" ผมหันกลับไปมองละพูดออกมา "ดีใจจริงที่ีเจอหวะเพื่อน นึกว่าจะมีแค่ เราที่ปเ็นผู้ชายในมหาลัยซะแล้ว"
        "ฉันเป็นอาจารย์สอนที่นี่ ว่าแต่นายมาทำอะไร" โทมะถามผมกลับ
        "เล่าละอย่าขำนะเพื่อน" ผมบอกไป
        "จะพยายามละกันนะ" โทมะตอบมาแบบไม่รับปากอะไรเลย และผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดออกไป
        "555+ นายนี่มัน ฮาดีจริงๆ"โทมะหัวเราะ
        "ไหนบอกจะไม่ขำไง" ผมถามกลับไป "ก็บอกไปแล้วนะว่าจะพยายาม" โทมะตอบมาแบบไม่คิดอะไรเลย
        "งั้นเราไปละเดี๋ยวคุณหนูจะโวยวาย หรือไม่ก็ วางแผนอะไรแกล้งเราอีก" ผมบอกก่อนจะวิ่งไป
        "นี่นายเอารถไปจอดไว้ดวงจันทร์รึยังไงถึงได้ไปนานขนาดนี้" ว่าแล้วต้องโดนโวย แบบนี้ แต่ก็จริงเพราะผมไปนานจริงๆ
        "อ่อ พอดีผมเจอเพื่อนมานิสหน่อยอะขอรับ" ผมตอบกลับไป
        "เพื่อน หน้าอย่างนายเนี่ยนะมีเพื่อนกับคนอื่นเป็นด้วย เห็นนายเดินคนเดียวประจำนึกว่าจะไม่มี" มินมินตอบกลับมา
        "อ้าว มินมิน นี่มัน ก็ 11 โมงแล้วทำไมไม่ไปที่คณะที่เธอเรียนหละ" โทมะมาในมาดอาจารย์เต็มรูปเลยแฮะ
        "อาจารย์ ก็หนูรอพ่อบ้านหนูไมไ่ด้รึไง" มินมินก็ตอบกลับไปอีกครั้ง
        "เอาหละๆรีบไปได้แล้วส่วนพ่อบ้านของเธอ อาจารย์มีเรื่องจะคุย เธอไปเรียนได้แล้ว เข้าใจไหม" โทมะตอบกลับไปอีกครั้ง
        "คร๊ะ นี่ชิริว อาจารย์คุยกับนายแล้วต้องรีบไปรอฉันที่ หน้าห้องเรียนนะ" แล้วก็มาสั่งผมเหมือนเดิม
        "อ้อ แล้วก็ ถ้านายไปหว่านเสน่ห์ให้กับพวกรุ่นพี่ของฉันหละก็ ได้ตายดีแน่" มินมินขู่ผมด้วยอารมณ์น้อยใจโทมะเล็กน้อย
        ผมก็คุยกับโทมะตามภาษาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน อยู่สักประมาณ 30 นาที แต่ผมก็เห็นว่า ตารางสอนโทมะมีช่วงสอนแล้วเลยบอกไป
        "โทมะ นายไปสอนพวกเด็กๆเหอะ เดี๋ยวโดนไล่ออกนะ ส่วนเราก็คงน้องไปดูคุณหนูแล้วหละ"
        "โอเคเพื่อนมีอะไรบอกได้เสมอนะ" โทมะบอกผมกลับแล้วก็รีบวิ่งไปสอน ส่วนทางผมเองก็ไปเดินรอบๆหาโรงอาหารเพื่อที่จะซื้อน้ำดื่ม
        ให้กับมินมิน เดินไปเดินมาเจอตู้กดน้ำ แล้วข้างหน้าตู้กดน้ำมีสาวสวยคนหนึ่งกำลังหาอะไรอยู่ไม่รู้
        "มีอะไรให้ผมช่วยไหมขอรับ" ผมเดินเข้าไปถาม
        "พอดี หนูทำกระเป๋าหาย คร๊ะ" หญิงสาวบอกกับผมกลับมา
        "งั้นผมช่วยหาอีกคนนะขอรับ" ผมบอกแล้วก็ช่วยหาอีกครั้ง หากันอยู่สักระนะ"เอ่อ...คือใช่ใบนี้ไหมขอรับ" ผมถามกลับไป
        "ใช่คร๊ะ ขอบคุณนะคร๊ะ" สาวน้อยขอบคุณผมและกดน้ำออกมา เพื่อที่จะไปเข้าเรียน
        ผมกดน้ำเสร็จ คุณหนูออกมาจากห้องพอดี ผมเลยเอานน้ำไปให้คุณหนู
        "นี่คัรบน้ำ คุณหนู" ผมยื่นน้ำดื่มให้
        "ขอใจ ..." คำพูดเหมือนกำลังน้อยใจโทมะอยู่เลยแฮะ
        "ว่าแต่คุณหนู มีเรียนอะไรอีกไหมขอรับ" ผมถามไป
        "ไม่มีแล้ว กลับบ้านได้แล้ว" มินมินตอบกลับมา "อ้อแล้วก็จะมีเพื่อนไปบ้านด้วยนะ 1 คน" เพื่อน อย่างมินๆเนี่ยนะมีเพื่อน
        "มาแล้วๆ มินมินรอนานไหม" เอ๋!!!! เธอคนนี้ ที่ผมช่วยหากระเป๋าให้นี่ เป็นเพื่อนกับมินมิน หรอนี่ ต้องรีบแอบก่อนแล้วเด่วจะโดนโวยอีก
        "งั้นผมไปขับรถมารับเลยนะขอรับ" ผมบอกไปแล้วก็รีบวิ่งสุดชีวิต แต่จริงๆแล้วผมไม่ได้กลัวหรอก แต่ก็แค่ไม่อยากให้ใครรู้ตัวตนมากไป
        แต่วันนี้ มันวุ่นวายมากไปจริงๆแฮะ ชักรู้สึกเหนื่อยแล้วสิ กลับไปต้องขอตัวคุณหนูพักผ่อนแล้วสิ
        "รถมาแล้วขอรับคุณหนู" ผมพูดพร้อมเปิดประตู
        "คุณเมื่อตอนนั่น ที่ช่วยหากระเป๋าให้ฉันนี่" เพื่อนของมินมินพูดออกมา
        "อะไรนะ นายชิริว ไม่เห็นบอกเรื่องนี้กับฉันเลยนะ" มินมินทำท่าทางโกธรอีกแล้ว
        "ผมไม่ได้คิดปิดบังหรอกนะคุณหนูแต่ผมว่ามันเป็นแค่เรื่องปกติไม่ใช่หรอ" ผมบอกกลับไป
        "แต่ยังไงก็ขอขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยหนูนะคร๊ะ" เด็กคนนี้ทั้งน่ารักแล้วแถมยังนิสัยดีอีก ทำไมคุณหนูไม่เป็นแบบนี้นะ
        "อะนี่ จะแนะนำให้รู้จักนะ ชิริว นี่เพื่อนของฉันชื่อ จิว และ จิว นี่คือพ่อบ้านฉันนะชื่อ ชิรั่ว" มาเปลี่ยนชื่อกันเฉย
        "ชิริวขอรับ" ผมรีบตอบกลับไปโดนด่วน
        


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ http://pantip.com/topic/31378274