มาเวิ่นเว้อกันค่ะ EP 142

กระทู้สนทนา
วันนี้พาคนรู้จักไปหาหมอมา ตรวจไปหลายสิ่ง รอผลตรวจ

แต่ขากลับต่างคนต่างกลับ เพราะเราโกรธ

ที่มาคือ

ระหว่างที่นั่งรอหมอ คุยนู่นนี่นั่นไปเรื่อย คุยถึงอนาคตของตัวเอง พอเขาได้ยินว่าเราจะเรียนให้จบเอกให้ได้ มันคือความฝัน

เขานิ่งไปเลย และตอบเรามาว่า

" จะเรียนจริงเหรอ ขอร้องได้ไหม(หน้าตาซีเรียสด้วย) อย่าเรียนเลยนะ"

ฮะ ? อะไรนะ คุณว่าอะไรนะ ... อ้าว แล้วฉันจะเรียนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณละคะ ไม่ได้ขอเงินคุณเรียนนะ ว่าจะสอบชิงทุนด้วยซ้ำ

ถ้าจบ เพราะเกรด ป.โทใบแรกที่กำลังจะจบก็ผ่านเกณฑ์ ทำไม อะไรยังไง หรือไม่อยากเห็นฉันได้ดี.. ที่งครั้งแรก

....... เงียบไปพักใหญ่ คำตอบของเขา คือ...


ก็..ก็ไม่รู้สินะ แต่ว่า ถ้าวันไหนที่ส้มเป็น DR (คิดไกลไป ยังไม่ได้เรียนโทใบที่ 2 เลย) ผมคงไม่กล้าคุยกับคุณอีก

ฮะ? ที่งครั้งที่ 2 เกี่ยวไร ?  


คือเราไม่เคยดูถูกใครเรื่องการศึกษานะ ถ้าจะรู้จักกัน หรือเป็นเพื่อนกัน ก็คบได้หมด ไม่ได้มองเรื่องนี้ ว่าเรียนน้อยกว่าไม่คบ มันไม่ใช่

หรือว่าเขาจะมีปม แต่ก็นะ เขาก็ทำงานเก่งนะ น่าจะภูมิใจในตัวเอง คิดได้ยังไงเนี่ย

ก็ไม่ตอบ เงียบ หน้าบูด ถามอะไรก็เงียบ พาลไปทั่วเลย

เราเองก็ชักโมโหเลยบอกว่า คุณไม่มีสิทธิ์มาบอกฉันว่าควรหรือไม่ควรทำอะไรนะคะ

เราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณจะมีปมอะไรยังไง ฉันไม่สนหรอก แต่ถ้ามาก้าวก่ายแบบนี้ ไม่ไหวนะ นี่พูดเลย

และเราก็กลับมา ด้วยความโมโห มาสั่งก๋วยเตี๋ยว+ทานเค้กที่แวะซื้อมา+ชาเขียวอีก

พอเริ่มใจเย็นขึ้น มองอีกที อร๊ายย ตั้งเยอะ หมดได้ไงเนี่ย  ประหลาดใจ



TT อ้วนแน่ฉัน



ปล.ยังกรุ่นอยู่นิดนึง ไม่เคยคิดเลย ว่าจะได้เจอคนมีปมแบบนี้ มีอย่างที่ไหน เห็นคนรู้จักมักจี่จะพัฒนาตัวเอง ให้ได้ดี ดันไม่ชอบ

มาโกรธใส่ ใช่เรื่องมั้ยเนี่ย ขึ้นมากขอบอก ปรี๊ดแตก  โยนบ่อฮิปโปเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่