เราเพิ่งคลอดลูกคนที่ 2 ได้ 1 อาทิตย์พอดีค่ะ คลอดธรรมชาติแล้วก็ทำหมันเลย

บ้านเราอยู่นครสวรรค์ แต่ถูกบังคับเรียกตัวให้มาคลอดที่มหาสารคามค่ะ
ตอนเดินทางมาท้องได้8เดือนกว่าแล้วค่ะ แต่เขาก็ยังบอกให้มาโดยไม่นึกถึง
สภาพเราเลย พอมาอยู่ได้อาทิตย์เดียวก็คลอดพอดีค่ะ เหอะๆ

หลังจากนั้นรู้สึกเหมือนอารมณ์เปลี่ยนแปลงไป จากที่เป็นคนไม่คิดมาก
เดี๋ยวนี้ก็เก็บเรื่องเล็กๆน้อยๆมานั่งเครียดอยู่คนเดียวจนนำ้ตาไหลไปเลย

ยอมรับค่ะว่าคิดมากเรื่องลูก(คนแรก1ขวบ4เดือน) คนโตฝากป้าของสามีเลี้ยง
ชั่วคราว พอเห็นลูกร้องวิ่งตามพี่เลี้ยงทั้งที่นั่งอยู่กับเรา ก็น้อยใจแอบไปร้องไห้
คนเดียว ทั้งที่เพิ่งไปอยู่กับเขาสามสี่วัน

ส่วนคนเล็ก หลังจากเราให้นมแม่ประมาณสามสี่เดือนเราต้องทิ้งลูกไว้ให้แม่สามี
เลี้ยง เพราะเราต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อทำงานหาเงิน ทุกวันนี้สามี
ทำงานคนเดียวเงินเดือนเจ็ดพันหนี้สินหลายทาง หาไม่พอใช้ค่ะ

เราไม่อยากทิ้งคนเล็กไว้เลย(คนโตพากลับต่างจังหวัดด้วยค่ะ) คนเพิ่งคลอด
ใครจะใจแข็งทิ้งลูกสามสี่เดือนได้ลง ปัญหามันอยู่ที่บ้านเราไม่มีคนที่ว่างพอ
จะเลี้ยงเด็กได้ เรื่องจ้างคนเลี้ยงเด็กก็เลิกพูดไปเลย ไหนจะค่านมลูกคนโต
ค่าใช้จ่ายพอได้ซื้กับข้าวมาทำกิน เพราะเรากินอาหารลาวแบบเขาไม่ได้

วันนี้ลูกคนโตก็เป็นไข้ต่ำๆ แต่เรากลับรู้สึกผิดกับลูกที่ไม่ได้ดูแลเขาด้วยตัวเอง
ยอมรับว่าไม่ค่อยถูกใจการเลี้ยงของป้าเท่าไหร่ เราก็ไม่ได้เลี้ยงลูกแบบอนามัยนะ
แต่เราไม่เคยเลี้ยงลูกให้เป็นไข้ตัวร้อนเลย นี่มาอยู่กับป้าห้าวันก็ไม่สบายเลย
ทั้งน้ำมูก ขี้ตา คราบน้ำมูกติดแก้ม เราเห็นทุกวัน ปล่อยลูกเรานั่งเล่นดินสกปรก
เราเห็นเราก็ทำไรไม่ได้ พูดไปก็จะว่าไม่ดี เขาก็แก่แล้วลูกเต้าก็มี
จะพาลมองหน้ากันไม่ติด
เฮ้อ...ทั้งกลุ้มทั้งเครียด อยากพาลูกคนโตกลับบ้านไวๆ แต่ติดที่ลูกคนเล็กยังต้องกินนม
อยู่นานลูกคนโตจะห่างเราไปเรื่อยๆ อีกหน่อยคงลืมหน้าแม่

เราคิดมากเรื่องไม่เป็นเรื่องจิงๆ ทั้งที่ทุกทีเรื่องแบบนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย
แต่พอหลังทำหมันรู้สึกเครียดกับเรื่องเล็กๆน้อยๆเกินไปรึป่าว

ไม่รู้ว่าเครียดแล้วโยนให้เป็นเรื่องของผลข้างเคียงการทำหมันรึป่าว
แต่ก็ยังอยากรู้ว่ามันมีผลมาจากการทำหมันหรือไม่ค่ะ
รบกวนผู้มีประสบการณ์ไว้ ณ ที่นี้ด้วย...ขอบคุณค่ะ