ขอพื้นที่เพื่อระบาย

2-3 เดือนที่ผ่านมา การเงินของครอบครัวเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ แต่ก้อพยายามประคับประคองมันไปได้ แต่มาเดือนนี้ (ธ.ค.) มันคงหมดหนทางแล้ว ในเมื่อเราต้องรับภาระค่าใช้จ่ายของคนอื่นๆด้วย ซึ่งแน่นอนว่าเดือนหน้า (ม.ค.) เราอาจจะไม่เหลือแม้แต่เงินจะซื้อของใช้ให้ลูก หรืออาจจะไม่มีแม้แต่เงินซื้อข้าวกิน
บางครั้งมันก้อเครียด..บางครั้งอยากจะระบายให้ใครซักคนได้ฟัง (ซึ้งแน่นอนว่าไม่มี) บางครั้งอยากคุย อยากปรึกษา กับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่ชีวิต แต่...เพื่ออะไรล่ะ? ไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากมีปัญหา!! ชีวิตเราคงมีอยู่แค่นี้ซิน่ะ (สามี & ลูก) ไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง ไม่มีเพื่อน (เนื่องจากอยู่ไกลบ้าน) ไม่มีคนคอยรับฟังปัญหา ไม่มีคนคอยปลอบใจ ไม่มีแม้แต่ "มือที่คอยประคองกัน"
ภาระที่มีอยู่ทั้งหมดตอนนี้ 90% ไม่ได้มาจากเรา เราเข้ามาในตอนที่เค้ายังมีใครอีกคนอยู่ในใจ เราไม่เคยสร้างหนี้ให้เค้า แต่เรากลับต้องมารับชะตากรรมทั้งหมดของเค้ากับคนเก่า(ของเค้า) นี่หรอชีวิตที่เราใฝ่ฝัน นี่หรอความสุขของเรากับลูกที่จะได้รับ..?? เราเฝ้าถามตัวเองเสมอว่า..นี่เราเป็นภรรยาของเค้ารึป่าว? นี่เราเป็นแม่ของลูกเค้าแน่หรอ? ทำไม?? เค้าไม่เคยแม้แต่จะขอความคิดเห็น หรือฟังความคิดเห็นจากเราเลย? เราพูดหรือห้ามอะไรไม่ได้ (นี่ใช่ครอบครัวจิงๆหรอ)
ขอบคุณฟ้าที่ส่งบททดสอบบทนี้มา เราไม่เคยทิ้งเค้าต้องต่อสู้คนเดียว แต่เค้ากลับทิ้งเราให้ร้องไห้คนเดียว ทิ้งเราให้เราต้องคิดเองคนเดียว เราพร้อมจะ "อด" แต่เราไม่พร้อมที่จะให้ "ลูกเรามาอด" กับเราด้วย ขอบคุณ "ชะตากรรม" ที่ทำให้เราได้เจอกัน